| 1 1:2 | | | Վարդապետութիւն Քրիստոսի ‘ի վեր | է | քան զամենայն վարդապետութիւնս սրբոց. եւ |
| 1 1:3 | | | Զի՛նչ օգուտ | է | քեզ՝ խորախորհուրդ վիճել զերրորդութենէ, եթէ |
| 1 1:3 | | | Ունայնութիւն ունայնութեանց, ամենայն ինչ ընդունայն | է, | բաց ‘ի սիրոյն Աստուծոյ եւ |
| 1 1:3 | | | եւ ‘ի ծառայութենէ նորա: Այս | է | կատար իմաստութեան. արհամարհութեամբ աշխարհի՝ դիմել |
| 1 1:4 | | | Ապա ունայնութիւն | է | կորստական մեծութեան ‘ի խնդիր լինել |
| 1 1:4 | | | եւ յայն հաստատել զյոյս: Ունայնութիւն | է | եւ պատուասիրել, եւ զաւակութեան թեկն |
| 1 1:4 | | | եւ զաւակութեան թեկն ածել: Ունայնութիւն | է | երկար կեանս խնդրել, եւ զբարի |
| 1 1:4 | | | զբարի վարուց անփոյթ լինել: Ունայնութիւն | է | աստի կենաց միայն միտ դնել |
| 1 1:4 | | | զհանդերձելոց ինչ ոչ հոգալ: Ունայնութիւն | է | սիրել զայն՝ որ վաղ անցանէ |
| 1 1:4 | | | փութալ յայն՝ ուր մշտնջենաւոր խնդութիւնն | է | |
| 1 2:1 | | | զի՛նչ օգուտ իցէ: Այո՝ լաւ | է | խոնարհ գեղջուկ՝ որ Աստուծոյ ծառայէ |
| 1 2:1 | | | Եթէ գիտէի զամենայն որ ինչ | է | յաշխարհի, եւ ոչ կայի ‘ի |
| 1 2:1 | | | ինձ առաջի Աստուծոյ, որ դատելոցն | է | զիս ըստ գործոց |
| 1 2:2 | | | իմն ըղձանալոյ գիտութեան. զի մեծ | է | որ ‘ի նմայն զբաղումն եւ |
| 1 2:2 | | | եւ իմաստունք կոչիլ: Բազում ինչ | է, | որոց գիտութիւն նուազ կամ ոչինչ |
| 1 2:2 | | | օգտէ հոգւոյ: Եւ յոյժ անմիտ | է, | որ ‘ի չպիտոյս փրկութեան |
| 1 2:4 | | | Այս | է | բարձրակատար եւ օգտակարագոյն ուսումն. անձին |
| 1 2:4 | | | եւ արգոյ վարկանել, մեծ իմաստութիւն | է | կատարելութիւն: Թէպէտ եւ տեսցես զոք |
| 1 2:4 | | | կամ ծանունս յանցուցեալ, սակայն չ | է | արժան քեզ լաւ քան զնա |
| 1 3:1 | | | մեր եւ միտք բազում այն | է | զի խաբեր զմեզ, եւ ընդ |
| 1 3:1 | | | ընդ աղօտ տեսանեն: Զի՛նչ օգուտ | է | կարի իմն հետազօտութիւն գաղտնի եւ |
| 1 3:1 | | | զմէ՛ ոչ գիտացաք: Մեծ անմտութիւն | է, | զի զանց զպիտանեօք արարեալ եւ |
| 1 3:2 | | | Եւ զի՞նչ փոյթ | է | մեզ զսեռից եւ զտեսակաց: Ընդ |
| 1 3:2 | | | գտանի: Ի միայնոյ Բանէ անտի | է | ամենայն, եւ զնոյն պատմէ ամենայն |
| 1 3:2 | | | պատմէ ամենայն ինչ. եւ այն | է | սկիզբն որ եւ խօսի ընդ |
| 1 3:2 | | | Որում ամենայն ինչ ‘ի միումն | է, | եւ զամենայն ‘ի մի ձգէ |
| 1 3:2 | | | զամենայն ‘ի միում տեսանէ, մարթ | է | սրտի նորա լինել յանդորրու, եւ |
| 1 3:2 | | | ընդ քեզ մշտնջենաւոր սիրով: Տաղտկալի | է | ինձ յաճախ բազումս ընթեռնուլ եւ |
| 1 3:2 | | | ընթեռնուլ եւ լսել. ‘ի քեզ | է | ամենայն զոր խնդրեմ, եւ որում |
| 1 3:3 | | | Որչափ ոք ներանձնացեալ | է, | եւ ներքուստ պարզեալ, այնչափ բազումս |
| 1 3:3 | | | յամենայնի ջանայ լինել անձնապահ: Զի՞նչ | է, | որ խափանէ զքեզ եւ նեղէ |
| 1 3:4 | | | եւ ամենայն տեսութիւն մեր չ | է | ամենեւին անմռայլ: Խոնարհ ճանաչումն անձին |
| 1 3:4 | | | Խոնարհ ճանաչումն անձին՝ ստուգագոյն ճանապարհ | է | առ Աստուած, քան զխորազնին գիտութիւն |
| 1 3:4 | | | Աստուած, քան զխորազնին գիտութիւն: չ | է | ինչ ստգտանելի գիտութիւն, կամ զինչ |
| 1 3:4 | | | պարզ ծանօթութիւն, որ յիւրմէ բարի | է, | եւ առ յԱստուծոյ կարգեալ. բայց |
| 1 3:4 | | | յԱստուծոյ կարգեալ. բայց նախադասել պարտ | է | յամենայնի զբարիոք խիղճ մտաց եւ |
| 1 3:5 | | | լինել ինչ. բայց արդ լռութիւն | է | զնոցանէ |
| 1 3:6 | | | նանրանան ‘ի խորհուրդս իւրեանց: Նա | է | ճշմարտապէս մեծ, որոյ մեծ է |
| 1 3:6 | | | է ճշմարտապէս մեծ, որոյ մեծ | է | սէր: Նա է ճշմարտապէս մեծ |
| 1 3:6 | | | որոյ մեծ է սէր: Նա | է | ճշմարտապէս մեծ, որ յաչս անձին |
| 1 3:6 | | | մեծ, որ յաչս անձին փոքր | է, | եւ զամենայն բարձրութիւն պատուոյ ոչ |
| 1 3:6 | | | պատուոյ ոչ համարի ինչ: Նա | է | ճշմարտապէս խոհեմ, որ զերկրաւորս ամենայն |
| 1 3:6 | | | զի զՔրիստոս շահեսցի: Եւ նա | է | քաջ ուսեալ, որ զկամս Աստուծոյ |
| 1 4:1 | | | գիտեն զմարդկան տկարութիւն, զի դիւրամէտ | է ‘ | ի չարն, եւ ‘ի բանս |
| 1 4:2 | | | Մեծ իմաստութիւն | է | չլինել վաղվաղակ ‘ի գործս |
| 1 4:2 | | | բազումս: Որչափ առաւել ոք խոնարհ | է | յաչս անձին, եւ՛ Աստուծոյ հնազանդ |
| 1 5:1 | | | Զճշմարտութիւն խնդրել պարտ | է ‘ | ի սուրբ գիրս, եւ ոչ |
| 1 5:1 | | | սուրբ գիրս այնու հոգւով պարտ | է | ընթեռնուլ, որով եւ գրեցան: Առաւել |
| 1 5:1 | | | որով եւ գրեցան: Առաւել պարտ | է ‘ | ի սուրբ գիրս՝ ‘ի խնդիր |
| 1 5:1 | | | նրբութեան բանից: Այնպէս մտադիւր պարտ | է | մեզ ընթեռնուլ զջերմեռանդն եւ զդիւրիմաց |
| 1 6:1 | | | խաղաղութեան: Այր՝ որ դեռ անմեռ | է | յինքեան, վաղվաղակի փորձի եւ յաղթի |
| 1 6:1 | | | դեռ ըստ իրաց ինչ մարմնաւոր | է | եւ յօժարամիտ ‘ի զգալիս, դժուարին |
| 1 6:1 | | | եւ յօժարամիտ ‘ի զգալիս, դժուարին | է | նմա յերկրաւոր ցանկութեանց ‘ի բաց |
| 1 6:1 | | | ի բաց հրաժարէ. եւ դիւրաշարժ | է ‘ | ի ցասումն, թէ ոք նմա |
| 1 6:2 | | | ոչ ‘ի մարդ՝ որ անձնատուր | է | յարտաքինս, այլ յայն՝ որ եռանդնոտ |
| 1 6:2 | | | յարտաքինս, այլ յայն՝ որ եռանդնոտ | է | եւ հոգեսէր |
| 1 7:1 | | | Սնոտի | է, | որ դնէ զյոյս իւր ‘ի |
| 1 7:1 | | | քո: Արա որ ինչ անկ | է | քեզ. եւ Աստուած յաջողեսցէ կամաց |
| 1 7:1 | | | ի շնորհս Աստուծոյ, որ ձեռնտու | է | խոնարհաց, եւ խոնարհ առնէ զյանձնապաստանս |
| 1 7:2 | | | անհաճոյ լիցիս յաչս Աստուծոյ, որոյ | է | ամենայն՝ որ ինչ ձիրք բնութեան |
| 1 7:3 | | | ի խոնարհութիւն հաստատեսցիս: Ոչինչ վնաս | է, | եթէ ամենեցուն զքեզ ներքոյ արկանես |
| 1 7:3 | | | ներքոյ արկանես. բայց վնաս մեծ | է, | եթէ գէթ միում ումեք զքեզ |
| 1 8:1 | | | խօսեաց ընդ նոսա՝ որ ինչ | է ‘ | ի շինութիւն: Մի՛ լիցի քեզ |
| 1 8:2 | | | Սէր ունել պարտ | է | առ ամենեսին. այլ ընտանութիւն չ |
| 1 8:2 | | | առ ամենեսին. այլ ընտանութիւն չ | է | յօգուտ: Պատահէ երբեմն, զի անծանօթին |
| 1 9:1 | | | Մեծ | է | յոյժ կալ ‘ի հնազանդութեան ընդ |
| 1 9:1 | | | եւ չլինել ինքնագլուխ: Ապահովագոյն | է | կալ ‘ի հպատակութեան՝ քան յառաջնորդութեան |
| 1 9:2 | | | Ճշմարիտ | է | թէ ամենայն ոք մտադիւր գործէ |
| 1 9:2 | | | համախոհս իւր: Բայց եթէ Աստուած | է ‘ | ի միջի մերում, հարկ է |
| 1 9:2 | | | է ‘ի միջի մերում, հարկ | է | թողուլ երբեմն եւ զմեր կարծիս |
| 1 9:3 | | | Բազում անգամ լուեալ | է | իմ. Ապահովագոյն է լսել եւ |
| 1 9:3 | | | անգամ լուեալ է իմ. Ապահովագոյն | է | լսել եւ առնում խորհուրդ՝ քան |
| 1 9:3 | | | խորհուրդ՝ քան տալ: Մարթ իսկ | է, | թէ իւրաքանչիւրոց կարծիք իցեն բարի |
| 1 9:3 | | | այլոց ‘ի պահանջել բանին, նշան | է | հպարտութեան եւ յամառութեան |
| 1 10:1 | | | ի մէջ մարդկան: Այլ զի՞ | է | մեզ այդպէս յօժարամիտ բերիլ ‘ի |
| 1 10:1 | | | կարծեմք, զայնց մտադիւրագոյն եւս կամ | է | մեզ խօսել եւ խորհել |
| 1 10:2 | | | գործէ: Վասն այսորիկ հսկել պարտ | է | եւ կալ յաղօթս, զի մի՛ |
| 1 10:2 | | | խօսել, որ ինչ ‘ի շինութիւն | է՝ | զայն խօսեաց: Ի չար սովորութենէ |
| 1 10:2 | | | եւ ‘ի հեղգութենէ յառաջադիմութեան մերոյ | է | բազում անգամ բերանոյ մերոյ անպահպանութիւն |
| 1 10:2 | | | խօսս առնել՝ ոչ սակաւ օգուտ | է | հոգեւոր զարգացման, մանաւանդ՝ ուր համամիտք |
| 1 11:1 | | | անկ հոգաբարձութեան մերոյ: Զիա՞րդ հնար | է | ընդ երկար ‘ի խաղաղութեան լինել |
| 1 11:1 | | | զբաղանս խնդրէ, եւ որում չ | է | ինչ փոյթ ներանձնանալ: Երանի այնոցիկ |
| 1 11:3 | | | ճաշակ: Մեծ խոչ խափանարար այն | է, | զի չեմք ‘ի կրից |
| 1 11:4 | | | ի շնորհս իւր յուսացելոց՝ պատրաստ | է | օգնել. որ առաջի առնէ մեզ |
| 1 11:6 | | | Ծանր | է | զսովորականս թողուլ. Այլ ծանրագոյն եւս |
| 1 12:1 | | | Բարի | է | մեզ ունել երբեմն ծանրութիւնս ինչ |
| 1 12:1 | | | յիշեցուցանեն մարդոյ ճանաչել՝ թէ յաքսորս | է, | եւ չդնել զյոյս իւր |
| 1 12:1 | | | դնել զյոյս իւր յաշխարհայինս: Բարի | է | մեզ կրել երբեմն հակառակութիւնս, եւ |
| 1 13:1 | | | բոլորովին զերծ լինել յայնցանէ անհնար | է | մեզ |
| 1 13:3 | | | չ | է | մարդ բոլորովին աներկեւան ‘ի փորձութեանց |
| 1 13:3 | | | աներկեւան ‘ի փորձութեանց՝ ցորչափ կենդանի | է. | Զի ‘ի ներքս ‘ի մեզ |
| 1 13:3 | | | Զի ‘ի ներքս ‘ի մեզ | է՝ | ուստի փորձիմք, որովհետեւ ցանկութեամբ ծնաք |
| 1 13:5 | | | Սկիզբն ամենայն փորձութեանց չարաց՝ | է | յողդողդութիւն մտաց, եւ թերայոյս լինել |
| 1 13:5 | | | եմք: Սակայն արթուն կալ պարտ | է՝ | մանաւանդ ‘ի սկզբան անդ փորձութեան |
| 1 13:7 | | | Վասն այսորիկ ոչ | է | պարտ մեզ վհատել ‘ի փորձութեան |
| 1 13:8 | | | լաւ եւս երեւին առաքինութիւնք: չ | է | ինչ մեծ ջերմ լինել մարդոյ |
| 1 14:3 | | | Զսովորութիւն հնացեալ ոչ վաղվաղակի | է | թողուլ. եւ քան զիւր տեսութիւն |
| 1 15:1 | | | եւ վասն սիրոյ մարդկան չ | է | արժան առնել ինչ չար. բայց |
| 1 15:1 | | | ի լաւ եւս փոխել՝ արժան | է: | Զի ‘ի լինել այսմ այսպէս |
| 1 15:2 | | | անգամ երեւի թէ սէր, եւ | է | առաւել մարմնասիրութիւն. զի բնաւոր յօժարութիւն |
| 1 16:3 | | | մեք յանդիմանիլ ոչ կամիմք: Անհաճոյ | է | յաչս մեր այլոց համարձակութիւն. բայց |
| 1 16:3 | | | լծով լինել կանոնի: Ապա յայտ | է | թէ դուն ուրեմն խորհիմք զընկերէն |
| 1 16:4 | | | անձին լիով իմաստուն. այլ պարտ | է | մեզ տանել միմեանց օգնել, զմիմեանս |
| 1 16:4 | | | խրատել: Եւ թէ քանի յառաջադէմ | է | ոք յառաքինութեան, լաւ եւս երեւի |
| 1 16:4 | | | յայտ առնեն թէ որպիսի ոք | է | |
| 1 17:1 | | | միաբանութիւն ընդ այլս ունել: չ | է | ինչ փոքր՝ ‘ի մենաստանս կամ |
| 1 17:2 | | | բայց նեղութիւնս եւ վիշտս: չ | է | հնար եւ ընդերկար կալ ‘ի |
| 1 17:3 | | | բովս: Աստ ոչ ոք կարօղ | է | կալ, եթէ ոչ յամենայն սրտէ |
| 1 18:1 | | | եւ տեսցես որպէս դուզնաքեայ իմն | է | եւ չնչին, զոր մեքն առնեմք |
| 1 19:1 | | | Պարտ | է | վարուց բարւոյ կրօնաւորի ամենայն առաքինութեամբ |
| 1 19:1 | | | մարդկան արտաքոյ: Նա՝ առաւել պարտ | է | լինել ներքոյ, քան զերեւեալն արտաքոյ |
| 1 19:1 | | | արտաքոյ. զի սրտատես մեր Աստուած | է, | յորմէ մեծապէս պարտիմք պատկառել ո՛ւր |
| 1 19:1 | | | գնալ սրբութեամբ: Օրըստօրէ նորոգել պարտ | է | մեզ զառաջադրութիւն մեր, եւ յեռանդն |
| 1 19:1 | | | զոր մինչեւ ցարդ գործեցի, չ | է | ինչ |
| 1 19:2 | | | վնասու: Արդարոց առաջադրութիւն առաւել հաստատեալ | է ‘ | ի շնորհս Աստուծոյ, քան յիւրեանց |
| 1 19:2 | | | Քանզի մարդ առաջադրէ, այլ Աստուած | է | որ տնօրինէ. եւ չեն |
| 1 19:3 | | | ոք երբեմն զսովորական կրթութեամբ, դիւրին | է | զկնի լնուլ զթերին: Բայց եթէ |
| 1 19:3 | | | ինչ ոք դիւրաւ, ըստգիւտ մեծ | է, | եւ վնաս գործի: Ի ջանալ |
| 1 19:3 | | | եւ այնպէս յամենայն ժամ պարտ | է | մեզ առաջադրել ինչ, մանաւանդ ընդդէմ |
| 1 19:4 | | | Բայց զմարմնաւոր աշխատութիւնս ընտրողութեամբ պարտ | է | առնել. եւ չէ արժան |
| 1 19:4 | | | պարտ է առնել. եւ չ | է | արժան ամենեցուն միօրինակ յայնս ձեռնարկել |
| 1 19:5 | | | Որ ինչ ոչ | է | հասարակաց, մի՛ ցուցաներ արտաքոյ. զի |
| 1 19:5 | | | զպարտս եւ որ ինչ անկ | է | քեզ, եթէ դեռ կայցէ ժամանակ |
| 1 19:5 | | | ըղձից եռանդեան քոյ: Ոչ ամենեցուն | է | պատշաճ մի եւ նոյն կրթութիւն |
| 1 19:5 | | | ոմն այսմ եւ ոմն այնմ | է | առաւել ճահողական: Այլ եւ ըստ |
| 1 19:6 | | | Յերեւելի տօնս նորոգել պարտ | է | զբարիոք կրթութիւնս, եւ զսրբոց օգնականութիւնս |
| 1 19:6 | | | մաղթել: Տօնէ ‘ի տօն պարտ | է | մեզ առաջադրել ինչ, որպէս թէ |
| 1 20:2 | | | յորժամ յերկար զբանիւք անկանիմք: Դիւրին | է | ամենեւին լռել, քան չափաւոր խօսել |
| 1 20:2 | | | լռել, քան չափաւոր խօսել: Դիւրին | է | առտնին դադարել, քան արտաքոյ ըստ |
| 1 20:2 | | | եւ ‘ի հոգեւորականս ժամանել, պարտ | է | նմա ընդ Յիսուսի խոյս տալ |
| 1 20:4 | | | իմն յանձնապաստանութեան: Վասն այսորիկ լաւ | է | բազմաց՝ չլինել ամենեւին զերծ |
| 1 20:5 | | | Ոչոք արժանի | է | երկնային մխիթարութեան, եթէ ոչ ‘ի |
| 1 20:5 | | | աշխարհային աղմուկս. որպէս եւ գրեալ | է, | յանկողինս ձեր զղջացարուք: Ի սենեկի |
| 1 20:5 | | | կորուսեր: Ի սենեկի դադարել քաղցր | է, | եւ արտաքոյ նորա դեգերանք՝ բերեն |
| 1 20:6 | | | Աստուած ընդ սրբոց հրեշտակաց: Լաւ | է | մենանալ, եւ վասն անձին հոգալ |
| 1 20:6 | | | անփոյթ լեալ, նշանս գործել: Գովելի | է | կրօնաւորի սակաւ ուրեք արտաքս ելանել |
| 1 20:7 | | | Զի՞ | է | քեզ տեսանել, զոր չէ |
| 1 20:7 | | | է քեզ տեսանել, զոր չ | է | արժան ստանալ: Անցանէ աշխարհ, եւ |
| 1 20:7 | | | մտաց: Ուրախ ելք բազում այն | է՝ | զի տխուր դարձ գործեն. եւ |
| 1 21:1 | | | Զարմանք են, թէ զիա՞րդ հնար | է | մարդոյ խնդալից լինել յաստի կեանս |
| 1 21:3 | | | ծառայի, եւ փոյթեռանդն կրօնաւորի: Լաւ | է | եւ ապահովագոյն՝ չունել մարդոյ |
| 1 21:4 | | | Առն զղջականի ծանր եւ դառն | է | ամենայն աշխարհ: Այր բարի շատ |
| 1 21:6 | | | Բազում անգամ ‘ի կարճմտութենէ | է | այն, զի ընդ փոյթ տառապեալ |
| 1 22:1 | | | որպէս կամիս եւ ցանկաս: Ո՞վ | է, | որ զամենայն ունիցի ըստ իւրոց |
| 1 22:1 | | | ի վերայ երկրի: Ոչ ոք | է | յաշխարհի առանց ինչ նեղութեան կամ |
| 1 22:2 | | | յոյժ. զի ոչ երբէք հնար | է | ժառանգել զնոսա անհոգ եւ աներկիւղ |
| 1 22:2 | | | զնոսա անհոգ եւ աներկիւղ: չ | է | մարդոյ երջանկութիւն՝ առօրէիցս յղփութիւն. այլ |
| 1 22:2 | | | երջանկութիւն՝ առօրէիցս յղփութիւն. այլ շատ | է | նմա միջասահման կենցաղ: Ապաքէն թշուառութիւն |
| 1 22:2 | | | նմա միջասահման կենցաղ: Ապաքէն թշուառութիւն | է | կեալ ‘ի վերայ երկրի: Որչափ |
| 1 22:2 | | | վիշտք առն հոգեսիրի՝ որում անձկալի | է | ազատ լինել եւ զերծ յամենայն |
| 1 22:5 | | | արա, եւ ասա. Արդ ժամ | է | ձեռն ‘ի գործ առնելոյ. արդ |
| 1 22:5 | | | ի գործ առնելոյ. արդ ժամանակ | է | պատերազմի, եւ դէպ ժամանակ զգաստանալոյ |
| 1 22:5 | | | քո եւ ‘ի վիշտս՝ ժամանակ | է | առաւելլոյ զարդիւնս: Պարտ է քեզ |
| 1 22:5 | | | ժամանակ է առաւելլոյ զարդիւնս: Պարտ | է | քեզ անցանել ընդ հուր եւ |
| 1 22:5 | | | ոչ առանց մեղաց լինել հնար | է | մեզ, եւ ոչ անձանձիր եւ |
| 1 22:5 | | | մեղօք զանմեղութիւն: Վասն որոյ պարտ | է | մեզ համբերութիւն ունել, եւ Աստուծոյ |
| 1 22:6 | | | տկարութեան մարդկան, որ միշտ դիւրամէտ | է ‘ | ի յոռութիւնս: Այսօր խոստովանիս զմեղս |
| 1 22:6 | | | էիր ինչ առաջադրեալ: Ապա յիրաւի | է | մեզ խոնարհել, եւ ոչ արգոյ |
| 1 22:7 | | | որ այսպէս յայգուէ գաղջանամք: Վա՛յ | է | մեզ, եթէ միտեմք ‘ի հանգիստ |
| 1 23:1 | | | տե՛ս թէ զիարդ կաս. այսօր | է | ոք, եւ վաղիւ ոչ եւս |
| 1 23:1 | | | յոյժ երկնչէիր ‘ի մահուանէ: Լաւ | է | քեզ խորշել ‘ի մեղաց, քան |
| 1 23:1 | | | առ վաղիւ: Վաղուի օր անստոյգ | է, | եւ զի՞ գիտես թէ հասանիցես |
| 1 23:2 | | | Զի՞նչ օգուտ | է | մեզ կեալ ընդերկար, յորժամ չ |
| 1 23:2 | | | հաշուեն զդարձի. այլ բազում այն | է | զի ուղղութեան ինչ պտուղ չ |
| 1 23:2 | | | չերեւի: Եթէ սարսափելի մահ | է, | թերեւս վտանգաւոր եւս իցեն ընդ |
| 1 23:4 | | | Քանի՜ երջանիկ | է | եւ իմաստուն, որ այժմէս ջանայ |
| 1 23:5 | | | կարծես՝ մոռասցին զքեզ մարդիկ: Լաւ | է | այժմէն յառաջատես լինել, եւ կանխաւ |
| 1 23:5 | | | հոգասցի վասն քոյ առյապայ: Այժմ | է | պատուական ժամանակ: Ահաւասիկ ժամանակ ընդունելի |
| 1 23:5 | | | ահա օր փրկութեան: Այլ վայ | է | քեզ, եթէ ոչ ծախես զայն |
| 1 23:7 | | | եւ այնպէս ամենեցուն կատարած մահ | է. | եւ կեանք մարդկան որպէս ստուեր |
| 1 23:8 | | | մահու: Մինչդեռ ժամանակս ‘ի ձեռս | է, | ժողովեա քեզ գանձ անմահութեան: Բաց |
| 1 23:9 | | | վերայ երկրի որում ոչինչ փոյթ | է | զաշխարհի իրողութեանց: Պահեա զսիրտդ. զի |
| 1 24:1 | | | տացես պատասխանի Աստուծոյ, որ իրագէտն | է | ամենայն չարեաց քոց. որ բազում |
| 1 24:1 | | | զի իւրաքանչիւր ոք բաւական բեռն | է | անձին: Այժմ արդիւնաւոր են քո |
| 1 24:2 | | | Մեծ եւ փրկական քաւարան | է | համբերողի, որ զրկեալ՝ առաւել ցաւ |
| 1 24:2 | | | համբերողի, որ զրկեալ՝ առաւել ցաւ | է | նմա վասն չարութեան ընկերին՝ քան |
| 1 24:2 | | | խնդրել ոչ յապաղէ: Որ երագ | է | յողորմիլ քան ‘ի բարկանալ: Որ |
| 1 24:2 | | | ամենայնիւ ջանայ հնազանդել հոգւոյ: Լաւ | է | արդ զմեղս քաւել, եւ զախտս |
| 1 24:6 | | | արասցէ յայնժամ գեհեանն: Ահա անհնար | է | երկուս ունել խնդութիւնս. աստ յաշխարհի |
| 1 24:7 | | | Աստուած: Իսկ որում դեռ քաղցր | է | մեղանչել, չեն ինչ զարմանք |
| 1 24:7 | | | եւ ‘ի դատաստանէ: Բայց բարւոք | է, | զի թէ ոչ սէրն խոտորեցուցանէ |
| 1 24:7 | | | որ զերկիւղն Աստուծոյ մերժէ, ոչ | է | կարօղ ընդ երկար կալ մնալ |
| 1 25:1 | | | թէ հասցես յաղթանակի. այլ չ | է | պարտ լինել աներկեւան, գուցէ հեղգասցիս |
| 1 25:3 | | | ի մեծութեան նորա: Մի՛ ինչ | է, | որ զբազումս յետս ընկրկէ ‘ի |
| 1 25:4 | | | եւ յաղթել ջանա, զորս անհաճոյ | է | քեզ տեսանել յայլոց վերայ |
| 1 25:5 | | | ի քեզ են: Զիա՜րդ բերկրական | է | եւ քաղցր՝ տեսանել եռանդնոտ եւ |
| 1 25:5 | | | բարեկիրս եւ խրատեալս: Զիա՜րդ տխուր | է | եւ ծանր՝ տեսանել զխեղաբարոյս, որք |
| 1 25:5 | | | յամենայնէ՝ յոր կոչեցան: Զիա՜րդ վնասակար | է | հեղգալ ‘ի դէմ եդեալ նպատակ |
| 1 25:5 | | | եւ յօժարամտել յայն՝ որ չ | է | նմա յանձն |
| 1 25:7 | | | արտաքնոյն ‘ի խնդիր լինել՝ չ | է | նմա հրաման: Կրօնաւորի որ անկանոն |
| 1 25:8 | | | ասել տեառն: Վասն այսորիկ ամօթ | է | քեզ առ այդպիսի սուրբ գործ |
| 1 25:10 | | | յԱստուած հաստատէ զյոյս իւր, որ | է | նմա ամենայն յամենայնի: Որում ոչ |
| 1 25:11 | | | Այր եռանդնոտ եւ ժրաջան՝ պատրաստ | է | առ ամենայն: Մեծ է վաստակ |
| 1 25:11 | | | պատրաստ է առ ամենայն: Մեծ | է | վաստակ դիմամարտութեան ախտից եւ կրից |
| 2 1:1 | | | Աստուծոյ ‘ի ներքս ‘ի ձեզ | է, | ասէ տէր: Դարձիր յամենայն սրտէ |
| 2 1:1 | | | քեզ եկեալ: Զի արքայութիւնն Աստուծոյ | է | խաղաղութիւն եւ խնդութիւն ‘ի հոգի |
| 2 1:1 | | | Ամենայն փառք նորա եւ վայելչութիւն | է ‘ | ի ներքոյ, եւ անդ լինել |
| 2 1:1 | | | ներքոյ, եւ անդ լինել հաճոյ | է | նմա: Ընդ ներանձնացեալս է նորա |
| 2 1:1 | | | հաճոյ է նմա: Ընդ ներանձնացեալս | է | նորա ստէպ այցելութիւն, քաղցր խօսակցութիւն |
| 2 1:2 | | | ամենայնի մի՛ տար մուտ: Թէ | է ‘ | ի քեզ Քրիստոս, մեծատուն ես |
| 2 1:2 | | | Քրիստոս, մեծատուն ես, եւ շատ | է | քեզ: Նա եղիցի քո հոգաբարձու |
| 2 1:2 | | | կայ մնայ յաւիտեան, եւ զօրավիգն | է | քո մինչ իսպառ |
| 2 1:3 | | | ի քո կողմն են, հնար | է | թէ վաղիւ դիմադարձ գտցին. եւ |
| 2 1:4 | | | Զի՞ շուրջ հայիս աստ. չ | է | քոյ այս տեղի հանգստեան: Յերկնաւորս |
| 2 1:6 | | | եւ ճշմարտութեան, եւ որ ներանձնացեալն | է | եւ զերծ յանկարգ ախորժակաց, մարթի |
| 2 1:7 | | | ասից կամ կարծեաց մարդկան, նա | է | ճշմարտապէս իմաստուն, ուսեալ առ յԱստուծոյ |
| 2 1:7 | | | բոլորովին առ արտաքինս զեղանի: չ | է | նմա խափան գործն արտաքին, կամ |
| 2 1:7 | | | իրաց պատշաճէ զանձն: Որ կազմ | է ‘ | ի ներքոյ եւ բարեկարգ, ոչինչ |
| 2 1:8 | | | Վասն այնորիկ բազում ինչ անհաճոյ | է | քեզ, եւ ստէպ խռովէ. զի |
| 2 2:1 | | | նա զքեզ յանձն արա: Աստուծոյ | է | օգնել, եւ յամենայն խռովութենէ զերծուցանել |
| 2 2:1 | | | Առ առաւելուլ ‘ի խոնարհութեան օգուտ | է | յոյժ բազում անգամ, թէ այլք |
| 2 3:1 | | | խաղաղել: Այր խաղաղարար առաւել օգուտ | է | քան զգիտնաւոր: Այր ախտաւոր եւ |
| 2 3:1 | | | փոխարկէ ‘ի բարի: Որ հաստեալն | է ‘ | ի խաղաղութեան, ոչ կասկածէ ինչ |
| 2 3:1 | | | չխորհի, թէ զինչ նմա | է | անկ: Ապա լեր նախանձաւոր նախ |
| 2 3:2 | | | ցասնուլ, բայց միայն անձին: չ | է | ինչ մեծ ընդ բարեկիրս եւ |
| 2 3:2 | | | քաղաքավարել. զի այդ ամենեցուն բնաւորապէս | է | հաճոյ, եւ ընդ այնպիսիս ամենայն |
| 2 3:2 | | | մեր խաղաղութեամբ կեալ՝ մեծ շնորհ | է, | եւ գործ գովելի յոյժ եւ |
| 2 3:3 | | | ցաւալից յայս կեանս՝ առաւել հաստատելի | է ‘ | ի խոնարհական համբերութիւն, քան ‘ի |
| 2 3:3 | | | մեծ խաղաղութիւն կալցի: Այնպիսին յաղթող | է | անձին, եւ տէր աշխարհի. բարեկամ |
| 2 4:1 | | | միամտութեամբ, եւ մաքրութեամբ: Միամտութեանն պարտ | է | լինել ‘ի դիտմունս, մաքրութեանն յախորժակս |
| 2 4:2 | | | յերկինս եւ ‘ի դժոխս: Որպիսի | է | ոք ‘ի ներքոյ, այնպէս դատի |
| 2 4:2 | | | ներքոյ, այնպէս դատի արտաքոյ: Եթէ | է | խնդութիւն յաշխարհի, ժառանգէ զնա այր |
| 2 4:2 | | | ժառանգէ զնա այր՝ որոյ սուրբ | է | սիրտ: Եւ թէ է ուրեք |
| 2 4:2 | | | սուրբ է սիրտ: Եւ թէ | է | ուրեք նեղութիւն եւ վիշտ, քաջ |
| 2 4:2 | | | զնորա զչափ առնու, որոյ չար | է | խիղճ մտաց: Որպէս երկաթ արկեալ |
| 2 5:1 | | | Անմարթ | է | մեզ կարի իմն հաւատալ անձանց |
| 2 5:1 | | | եւ իմաստութիւն: Խուն ինչ լոյս | է ‘ | ի մեզ. եւ զայն վաղվաղակի |
| 2 5:1 | | | եւ եւս չարաչար պատճառանս պատճառեմք: | Է | զի ‘ի կրից շարժիմք, եւ |
| 2 5:2 | | | ժրաջան անձին միտ դնէ, դիւրին | է | նմա զայլոց լռել: Ոչ երբէք |
| 2 5:3 | | | Աստուած յաւիտենական եւ անչափ՝ լցուցիչ | է | ամենայնի, սփոփութիւն անձին, եւ ճշմարիտ |
| 2 6:1 | | | ինչ բերէ, եւ յոյժ ուրախ | է ‘ | ի վիշտս: Չար խիղճ մտաց |
| 2 6:1 | | | վիշտս: Չար խիղճ մտաց երկչոտ | է | յամենայնի եւ անհանգիստ: Քաղցրութեամբ հանգիցես |
| 2 6:2 | | | Պարծել ‘ի նեղութիւնս՝ չ | է | ինչ ծանր սիրողին. զի այդպէս |
| 2 6:2 | | | ծանր սիրողին. զի այդպէս պարծել՝ | է | պարծել ‘ի խաչն տեառն: Սուղ |
| 2 6:2 | | | մարդկան: Արդարոց ուրախութիւն յաղագս Աստուծոյ | է, | եւ յԱստուած. եւ խնդութիւն նոցա |
| 2 6:2 | | | փառաց ցանկայ, զառժամայն փառաց չ | է | ինչ նմա փոյթ: Եւ որ |
| 2 6:2 | | | ի սրտէ ոչ արհամարհէ, յայտ | է | թէ զերկնաւոր փառս ոչ սիրէ |
| 2 6:2 | | | որում ոչ զգովութենէ փոյթ ինչ | է | եւ ոչ զնախատանաց |
| 2 6:3 | | | Դիւրին | է | գոհ լինել եւ խաղաղական, որոյ |
| 2 6:3 | | | եւ զանձն չնչին համարել, ցոյց | է | խոնարհ հոգւոյ: չառնուլ մխիթարութիւն |
| 2 6:3 | | | մեծի մաքրութեան եւ ներքին վստահութեան | է | նշանակ |
| 2 6:4 | | | վկայութիւն խնդրէ վասն իւր, յայտ | է | թէ բոլորովին վստահ է յԱստուած |
| 2 6:4 | | | յայտ է թէ բոլորովին վստահ | է | յԱստուած: Զի ոչ որ զանձն |
| 2 6:4 | | | ոչ որ զանձն ընծայեցուցանէ՝ նա | է | ընտրեալ, ասէ երանելին Պօղոս, այլ |
| 2 6:4 | | | ախորժակ գրաւիլ արտաքոյ, ներքին մարդոյ | է | |
| 2 7:1 | | | արհամարհել զանձն վասն Յիսուսի: Պարտ | է | թողուլ զսիրելին վասն սիրելւոյ. զի |
| 2 7:1 | | | քան զամենայն: Սէր ստեղծուածոց խաբեբայ | է | եւ յողդողդ. սէր Յիսուսի հաւատարիմ |
| 2 7:1 | | | եւ յողդողդ. սէր Յիսուսի հաւատարիմ | է | եւ մնայուն: Որ յարի ‘ի |
| 2 7:1 | | | կորնչել ‘ի սպառ: Յամենայնէ պարտ | է | քեզ երբեմն որոշիլ, եթէ կամայ |
| 2 7:2 | | | ի թողուլ ամենեցուն՝ միայն կարող | է | օգնել քեզ: Սիրելւոյ քոյ այսպիսի |
| 2 7:2 | | | օգնել քեզ: Սիրելւոյ քոյ այսպիսի | է | բնութիւն, որ օտարի ոչ տայ |
| 2 7:2 | | | հողմավար. զի ամենայն մարմին խոտ | է, | եւ ամենայն փառք մարդոյ իբրեւ |
| 2 7:3 | | | կորուստ քո: Զի առաւել վնասակար | է | մարդ անձին՝ եթէ ոչ խնդրէ |
| 2 8:1 | | | Յորժամ մերձ | է | Յիսուս, բարւոք է ամենայն, եւ |
| 2 8:1 | | | Յորժամ մերձ է Յիսուս, բարւոք | է | ամենայն, եւ չերեւի ինչ |
| 2 8:1 | | | այլ ‘ի հեռանալ Յիսուսի, խիստ | է | ամենայն ինչ: Յորժամ Յիսուս ոչ |
| 2 8:1 | | | ոչ խօսի ‘ի սիրտ, անարգ | է | մխիթարութիւնն. ապա եթէ մի միայն |
| 2 8:1 | | | ասաց ցնա Մարթա. վարդապետ եկեալ | է, | եւ կոչէ զքեզ: Երանի՜ ժամուն |
| 2 8:1 | | | ինչ արտաքոյ Յիսուսի: Ո՞չ մեծ | է | վնասդ, քան եթէ զաշխարհ ամենայն |
| 2 8:2 | | | Զի՞նչ ձեռնհաս | է | աշխարհ տալ քեզ՝ առանց Յիսուսի |
| 2 8:2 | | | քաղցր արքայութիւն: Եթէ ընդ քեզ | է | Յիսուս, ոչինչ ձեռնհաս է թշնամին |
| 2 8:2 | | | քեզ է Յիսուս, ոչինչ ձեռնհաս | է | թշնամին վնասել: Որ գտանէ զՅիսուս |
| 2 8:2 | | | առաւել քան զաշխարհ ամենայն: Աղքատ | է | յոյժ, որ կեայ առանց Յիսուսի |
| 2 8:2 | | | եւ մեծատուն յոյժ, որ բարիոք | է | ընդ Յիսուսի |
| 2 8:3 | | | Մեծ արուեստ | է, | գիտել կենաց կցորդ լինել Յիսուսի |
| 2 8:3 | | | քեզ Յիսուս: Վաղվաղակի իսկ հնար | է | հալածել քեզ զՅիսուս, եւ զշնորհս |
| 2 8:3 | | | խնդիր լինիցիս: Առանց բարեկամի չ | է | քեզ հնար բարիոք կեալ. եւ |
| 2 8:4 | | | Յիսուս Քրիստոս գեր ‘ի վերոյ | է | սիրելի, զի միայն գտանի բարի |
| 2 8:4 | | | ընդունել. զի այդ Աստուծոյ միայն | է, | որում չիք ոք նմանող |
| 2 8:5 | | | ինչ ընդ արարածս ոգեխառնութեան: Պարտ | է | քեզ մերկիկ լինել, եւ սիրտ |
| 2 8:5 | | | առնուլ եւ տեսանել զի քաղցր | է | տէր: Եւ արդարեւ ոչ լիցի |
| 2 8:5 | | | տանջանս մատնի, Յայսմ ամենայնի չ | է | պարտ նմա լքանել եւ յուսահատել |
| 2 9:1 | | | չ | է | ինչ ծանր զմարդկային սփոփանս արհամարհել |
| 2 9:1 | | | յորժամ առընթեր կայ աստուածայինն: Մեծ | է | եւ յոյժ մեծ, եթէ ‘ի |
| 2 9:1 | | | յիւրն հայել արժանաւորութիւն: Զի՞նչ մեծ | է, | եթէ զուարթ իցես եւ փոյթեռանդն |
| 2 9:1 | | | գալ շնորհի, այդ ժամ ամենեցուն | է | ըղձալի: Խնդամիտ ձիավարէ, զոր շնորհք |
| 2 9:2 | | | բերիմք ‘ի սփոփանս, եւ դժուարին | է | մարդոյ մերկանալ յանձնէ: Յաղթեաց սուրբ |
| 2 9:2 | | | ի բարեկամէ, գիտելով թէ պարտ | է | ամենեցուն մեզ հուսկ ուրեմն մեկնել |
| 2 9:3 | | | Պիտոյ | է | մարդոյ բազումս եւ ընդերկար պատերազմել |
| 2 9:3 | | | մխիթարութիւնս: Այլ որ ճշմարիտ սիրողն | է | Քրիստոսի, եւ ժրաջան հետամուտ առաքինութեանց |
| 2 9:4 | | | առջիր, թէ ‘ի պարգեւաց Աստուծոյ | է | այն, եւ ոչ ‘ի քումմէ |
| 2 9:4 | | | ակնկալջիր երկնայինն այցելութեան. զի կարող | է | Աստուած միւսանգամ շնորհել քեզ առաւելագոյն |
| 2 9:4 | | | քեզ առաւելագոյն եւս մխիթարութիւն: չ | է | ինչ այս նոր եւ օտար |
| 2 9:5 | | | մեծամեծս ‘ի սրբոց, ապա անմարթ | է | յուսահատել մեզ տկարացս եւ աղքատաց |
| 2 9:7 | | | զկնի չփորձեցաւ: Զի չ | է | արժանի նկատող լինել խորոցն Աստուծոյ |
| 2 9:7 | | | լինել խորոցն Աստուծոյ, որոյ չ | է | առեալ զճաշակ նեղութեան վասն Աստուծոյ |
| 2 9:7 | | | յոլովակի հետագայ մխիթարութեան՝ յառաջընթաց փորձութիւնն | է | նշան: Իբր զի հանդիսացելոցն ‘ի |
| 2 9:8 | | | Ոչ ննջէ սատանայ, եւ չ | է | մեռեալ դեռ մարմինն. վասն այսորիկ |
| 2 10:2 | | | կարի իմն վստահութիւն յանձն: Բարերար | է | Աստուած ‘ի տալ զշնորհս մխիթարութեան |
| 2 10:2 | | | աղբիւր անդր: Զի միշտ շնորհի | է | արժանի, որ զարժանին մատուցանէ շնորհակալութիւն |
| 2 10:3 | | | բարձրամտութիւն: Զի ոչ ամենայն բարձր | է | սուրբ, ոչ ամենայն քաղցր՝ բարի |
| 2 10:3 | | | եւ կալ քեզ զքոյն. այս | է, | մատո Աստուծոյ շնորհս ընդ շնորհաց |
| 2 11:3 | | | Ո՜վ, որպէս հզօր | է | սէրն Յիսուսի անապակ եւ յամենայն |
| 2 11:4 | | | հեռաստանէ եւ ‘ի վերջին սահմանաց | է | յարգ նորա: Եթէ տացէ մարդ |
| 2 11:4 | | | զամենայն զիւր ինչս, ահա չ | է | ինչ: Թէպէտ եւ արասցէ ապաշխարութիւն |
| 2 11:4 | | | ապաշխարութիւն մեծ, դեռ սակաւ ինչ | է: | Թէպէտ եւ խելամուտ լիցի ամենայն |
| 2 11:4 | | | ամենայն գիտութեանց, դեռ ‘ի բացէ | է: | Թէպէտ եւ ստասցի առաքինութիւնս մեծամեծս |
| 2 11:4 | | | եռանդն, դեռ բազում ինչ պակաս | է | նմա. յայտ է թէ ինչ |
| 2 11:4 | | | ինչ պակաս է նմա. յայտ | է | թէ ինչ մի, որ մեծապէս |
| 2 11:4 | | | ինչ մի, որ մեծապէս պիտոյ | է | նմա: Եւ ո՞չ իցէ այն |
| 2 11:4 | | | զամենայն՝ զոր գիտէր թէ պարտ | է | առնել, համարեսցի թէ չէ |
| 2 11:4 | | | է առնել, համարեսցի թէ չ | է | ինչ իւր արարեալ |
| 2 12:2 | | | լինի մուտ յարքայութիւնն: Ի խաչի | է | փրկութիւն, ‘ի խաչի կեանք, ‘ի |
| 2 12:3 | | | Ահա ‘ի խաչի հաստատեալ | է | ամենայն, եւ ‘ի մեռելութեան եդեալ |
| 2 12:3 | | | միշտ գտցես ինչ, որում պարտ | է | համբերել կամայ կամ ակամայ. եւ |
| 2 12:4 | | | յընկերէն նեղեսցիս. եւ որ եւսն | է, | բազում անգամ անձամբ անձին իսկ |
| 2 12:4 | | | Ապա յամենայն ժամ ‘ի պատրաստի | է | խաչն, եւ ամենայն ուրեք քեզ |
| 2 12:4 | | | յայսմ գտցես զխաչ. եւ հարկ | է | քեզ ամենայն ուրեք համբերութիւն ունել |
| 2 12:5 | | | վախճան լիցի չարակրութեանց. զոր ոչն | է | տեսանել յաստիս: Եթէ ակամայ բառնաս |
| 2 12:7 | | | Եւ որչափ բարձրագոյն ոք յառաջադէմ | է | ըստ հոգւոյ, այնչափ ծանրագոյնս յոլովակի |
| 2 12:8 | | | նորա կրել յանձն առնու: Ոչ | է | այս կար զօրութեան մարդոյ, այլ |
| 2 12:9 | | | Ոչ ըստ մարդկան | է | բառնալ զխաչ, եւ սիրել զնա |
| 2 12:10 | | | վայր եւ թաքուցեալ իցես: Պարտ | է | այսմ այսպէս լինել. եւ չ |
| 2 12:11 | | | վասն Քրիստոսի, ծանիր թէ յաջողեալ | է | քեզ. զի գտեր զարքայութիւն յերկրի |
| 2 12:11 | | | գտեր զարքայութիւն յերկրի: Ցորչափ ծանր | է | քեզ չարչարիլ, եւ փախուստ խնդրես |
| 2 12:11 | | | չարչարիլ, եւ փախուստ խնդրես, չ | է | յաջողեալ քեզ. եւ զհետ եկեսցէ |
| 2 12:12 | | | եւ ‘ի մահ որպէս պարտն | է, | վաղ յաջողեսցէ քեզ ‘ի բարի |
| 2 12:12 | | | մնայ քեզ չարչարիլ, եթէ քաղցր | է | քեզ սիրել զՅիսուս, եւ հանապազ |
| 2 12:14 | | | Գիտելով գիտասջիր, թէ պարտ | է | քեզ կեանս վարել մահականս. եւ |
| 2 12:14 | | | կենդանի լինի յԱստուած: Ոչ ոք | է | արժանի հասանել երկնաւորաց, թէ ոչ |
| 2 12:15 | | | զբանս. թէ բազում նեղութեամբ պարտ | է | մեզ մտանել յարքայութիւնն Աստուծոյ:
Կատարեցան |
| 3 3:0 | | | Թէ զբանս Աստուծոյ խոնարհութեամբ
պարտ | է | լսել. եւ թէ բազումք
ոչ |
| 3 3:1 | | | են մարդկային մտօք կշռելի: չ | է | մարթ ձգել զնոսա ‘ի սնոտի |
| 3 3:1 | | | հաճոյս. այլ լռութեամբ լսել արժան | է, | եւ ամենայն խոնարհութեամբ եւ մեծափափաք |
| 3 4:0 | | | Թէ պարտ | է | ճշմարտութեամբ եւ
խոնարհութեամբ գնալ առաջի |
| 3 4:2 | | | Ճշմարտիւ այդ այդպէս | է | տէր. եւ աղաչեմ, զի որպէս |
| 3 4:4 | | | ի մեղաց. յորոց առաւել պարտ | է | քեզ զգուշանալ՝ քան յամենայն վնասուց |
| 3 4:5 | | | մաքրեալք՝ հանապազ յաւիտենականացն փափաքեն: Ծանր | է | նոցա լսել զերկրաւորաց, եւ դառն |
| 3 4:5 | | | նոցա լսել զերկրաւորաց, եւ դառն | է | նոցա կարեաց բնութեան ծառայել. սոքա |
| 3 5:2 | | | սէր, եւ անկատար յառաքինութեան, հարկ | է | ինձ ‘ի քէն քաջալերիլ եւ |
| 3 5:3 | | | Մեծ | է | սէր, եւ մեծ բարի, որ |
| 3 5:3 | | | առնէ քաղցր եւ անոյշ: Ազնուական | է | սէրն Յիսուսի. խրախուսէ ‘ի գործել |
| 3 5:3 | | | յերկրի: Զի սէր յԱստուծոյ ծնեալ | է, | եւ չիք նմա հանգչել |
| 3 5:4 | | | սլանայ ընթանայ եւ խայտայ. ազատ | է, | եւ ոչ կալանաւորի: Տայ զամենայն |
| 3 5:4 | | | այլ քան զամենայն պայման եռանդագին | է: | Սէր ոչ իմանայ ինչ բեռն |
| 3 5:4 | | | համարի թէ հնար եւ օրէն | է | նմա ամենայն: Ապա բաւական է |
| 3 5:4 | | | է նմա ամենայն: Ապա բաւական | է | առ ամենայն, եւ բազում ինչ |
| 3 5:4 | | | բազում ինչ լնու, եւ ձեռներէց | է ‘ | ի կատարումն. ուր որ ոչն |
| 3 5:5 | | | Սէր արթուն | է. ‘ | ի ննջել իւրում ոչ ‘ի |
| 3 5:5 | | | հնչէ. մեծ բարբառ յականջս Աստուծոյ | է | նոյն ինքն վառեալ իղձ սրտի |
| 3 5:6 | | | սրտի ճաշակել թէ որպէս քաղցր | է | սիրել, եւ ‘ի սէր անդ |
| 3 5:7 | | | Արագ | է | սէր եւ անկեղծ. բարեպաշտիկ, բերկրական |
| 3 5:7 | | | անդէն անկանի ‘ի սիրոյ: Շրջահայեաց | է | սէր, խոնարհ, եւ ուղիղ. ոչ |
| 3 5:7 | | | զգուշաւոր: Սէր հլու եւ հնազանդ | է | առաջնորդաց. յաչս անձին խոտան եւ |
| 3 5:7 | | | քաղցրասցի նմա Աստուած. զի չ | է | ինչ անցաւ, որ կեայ ‘ի |
| 3 5:8 | | | Որ ոչ | է | պատրաստ ‘ի կրել զամենայն, եւ |
| 3 5:8 | | | կալ ‘ի կամս սիրելւոյն, չ | է | արժանի կոչիլ սիրող: Պարտ է |
| 3 5:8 | | | է արժանի կոչիլ սիրող: Պարտ | է | սիրողի՝ զամենայն խստութիւն եւ դառնութիւն |
| 3 6:3 | | | խորամանկ հրապուրանաց թշնամւոյն: Որպէս հաճեալ | է | ընդ իս ‘ի յաջողուածս, նոյնպէս |
| 3 6:4 | | | զամենայն պարգեւ: Վասն այսորիկ չ | է | սպառսպուռ կորուստ, եթէ ուրեք երբէք |
| 3 6:4 | | | զոր երբեմն յանձին զգաս, գործ | է | այժմու շնորհաց եւ առհաւատչեայ իմն |
| 3 6:4 | | | իմն երկնային գաւառին. յոր չ | է | մարթ կարի իմն վստահիլ, զի |
| 3 6:4 | | | եւ զթելադրութիւնս արհամարհել զբանսարկուին, նշան | է | առաքինութեան եւ արժանեաց մեծաց |
| 3 6:6 | | | եւ ‘ի սուրբ ընթերցուածոց: չ | է | նմա հաճոյ խոնարհ խոստովանութիւն. եւ |
| 3 7:1 | | | Որդեակ լաւ | է | քեզ եւ աներկեւան ծածկել զշնորհս |
| 3 7:1 | | | չքաւոր լինէիր առանց շնորհաց: չ | է ‘ | ի նմա այնչափ հոգեւոր կենաց |
| 3 7:2 | | | Զի ոչ միշտ ‘ի ձեռս | է | մարդոյ ճանապարհ նորա. այլ Աստուծոյ |
| 3 7:2 | | | մարդոյ ճանապարհ նորա. այլ Աստուծոյ | է | տալ եւ մխիթարել երբ կամի |
| 3 7:2 | | | ում կամի, որպէս զիարդ հաճոյ | է | նմա, եւ ոչ աւելի: Անզգոյշք |
| 3 7:3 | | | խոնարհին ընդ առաջնորդութեամբ այլոց: Լաւ | է | սակաւ ինչ գիտել խոնարհութեամբ եւ |
| 3 7:3 | | | գիտութիւն՝ հանդերձ սնոտի հաճութեամբ: Լաւ | է | թէ սակաւ իցէ քո քան |
| 3 7:3 | | | քո քան բազում, ուստի մարթ | է | քեզ ձգիլ յամբարտաւանութիւն: Ոչ իմաստութեամբ |
| 3 7:3 | | | զառեալ շնորհն խիթայ կորուսանել: չ | է | եւ քաջախոհ, որ ‘ի ժամանակի |
| 3 7:3 | | | լքանի, եւ ոչ որպէս արժանն | է՝ | քաջայոյս է յիս |
| 3 7:3 | | | ոչ որպէս արժանն է՝ քաջայոյս | է | յիս |
| 3 7:4 | | | եւ ‘ի խիղճ: Քաջ խորհուրդ | է ‘ | ի լինել եռանդան սրտի՝ խորհել |
| 3 7:5 | | | Լաւ | է | յոլովակի փորձ այդպիսի, քան հանապազ |
| 3 7:5 | | | առաքինութեանց ոչ ըստ այնմ ինչ | է, | թէ ոք բազում տեսիլս կամ |
| 3 9:0 | | | Թէ զամենայն պարտ | է | վերաբերել
յԱստուած իբրեւ ‘ի վերջին |
| 3 9:1 | | | ի սկիզբն իւրեանց վերածել պարտ | է | զամենայն |
| 3 9:3 | | | Այս | է | ճշմարտութիւն, յորմէ ինքնահալած լինի սնափառութիւն |
| 3 9:3 | | | միայն Աստուած. որ քան զամենայն | է | գովելի, եւ յամենայնի օրհնեալ |
| 3 10:0 | | | Թէ արհամարհողին զաշխարհ՝
քաղցր | է | ծառայել Աստուծոյ |
| 3 10:1 | | | ի բարձունս: Որպէս զի մեծ | է | օրհնութիւն քաղցրութեան քո տէր, զոր |
| 3 10:1 | | | սրտէ ծառայեն քեզ: Ահա անճառելի | է | ճաշակ քաղցրութեան քո, զոր առատաձեռնես |
| 3 10:2 | | | շնորհիս: Զի ոչ ամենեցուն տուեալ | է, | թողեալ զամենայն՝ յաշխարհէ հրաժարել, եւ |
| 3 10:3 | | | Ահա քո | է | ամենայն, զոր ունիմ, եւ որով |
| 3 10:3 | | | մարդոյ կարգեցեր: Եւ որ վերագոյնն | է | քան զամենայն, դու ինքն հաճեցար |
| 3 10:4 | | | ցանկամ. եւ որ ինչ թերին | է, | զայն դու հաճեսցիս լնուլ |
| 3 11:1 | | | Որդեակ, պարտ | է | քեզ դեռ ուսանել բազում ինչ |
| 3 11:1 | | | բազում ինչ, զոր չեւ | է | քոյ քաջ ուսեալ |
| 3 11:3 | | | ղօղեալ կայցէ, ահա այն իսկ | է՝ | որ խափանէ զքեզ եւ ծանրուցանէ |
| 3 11:4 | | | թուիցի, իսկ եւ իսկ արժան | է | երթալ զհետ. եւ ոչ յամենայն |
| 3 11:4 | | | յօժարութեան՝ անդէն իսկ խուսել: Լաւ | է | երբեմն սանձ արկանել եւս եւ |
| 3 11:5 | | | Բայց պարտ եւ պատշաճ | է | երբեմն բռնանալ, եւ արիաբար ընդդէմ |
| 3 12:1 | | | Տէր տէր, պիտոյ | է | ինձ յոյժ համբերութիւն. զի շատք |
| 3 12:1 | | | եւ յարդարեցից զիմ խաղաղութիւն, անհնար | է | կենաց իմոց լինել անվիշտ եւ |
| 3 12:2 | | | Այդ այդպէս | է, | որդեակ: Բայց կամիմ ոչ զայնպիսի |
| 3 12:2 | | | քաւարանին: Յերկուց չարեաց՝ յամենայնի փոքրն | է | ընտրելի: Ապա զի ապրեսցիս ‘ի |
| 3 12:4 | | | սնոտի, որպէս անկարգ եւ գարշելի | է | ամենայնն: Բայց առ արբեցութեանն եւ |
| 3 13:1 | | | կամաւորութեամբ հնազանդի իւրում մեծաւորի, նշան | է՝ | թէ մարմին նորա չեւ |
| 3 13:1 | | | թէ մարմին նորա չեւ | է | նմա լիով հնազանդեալ, այլ բազում |
| 3 13:1 | | | թշնամին, եթէ ներքին մարդն չ | է | աւար հարեալ: չիք դժնդակագոյն |
| 3 13:1 | | | ես համախոհ ընդ հոգւոյ: Պարտ | է | քեզ յամենայնի ստանալ զճշմարիտ արհամարհութիւն |
| 3 13:2 | | | Բայց զի՞նչ մեծ | է, | թէ դու հողդ չնչին՝ վասն |
| 3 13:3 | | | կաւ գռեհաց կոխել զքեզ: Զի՞ | է | քեզ, չնչինդ դու՝ գանգատել |
| 3 14:1 | | | զամենայն ոսկերս իմ. եւ զարհուրեալ | է | անձն իմ յոյժ: Յապուշ հարեալ |
| 3 14:2 | | | քո տէր ամփոփես: Ոչինչ օգուտ | է | իմաստութիւն, եթէ յառաջնորդութենէ կասիս: Ոչինչ |
| 3 14:3 | | | Ո՜վ, ո՛րպէս պարտ | է | ինձ խոնարհ եւ արհամարհ լինել |
| 3 14:3 | | | յիս ինչ բարի: Քանի՜ արժան | է | ինձ ‘ի խոր խոնարհել ընդ |
| 3 14:4 | | | Զի՞նչ | է | ամենայն մարմին առաջի քո. մի՞թէ |
| 3 14:4 | | | մեծաբանութեամբ, որոյ սիրտ ընդ ձեռամբ | է | Աստուծոյ՝ ճշմարտութեամբ: Մի՛ հպարտացուսցէ զնա |
| 3 15:0 | | | Թէ զիա՞րդ պարտ | է | մեզ կալ
եւ զի՞նչ ասել |
| 3 15:1 | | | ասասջիր յամենայնի: Տէր եթէ հաճոյ | է | քեզ, այդ այդպէս եղիցի: Տէր |
| 3 15:1 | | | թուի յաչս քո՝ թէ օգուտ | է | ինձ եւ պիտանի, տուր ինձ |
| 3 15:1 | | | զայդպիսի: Զի ոչ ամենայն ցանկութիւն | է ‘ | ի հոգւոյն սրբոյ, թէպէտ եւ |
| 3 15:1 | | | ուղիղ թուիցի եւ բարի: Դժուարին | է | ստուգութեամբ ընտրել, արդեօք յոգւո՞յ բարւոյ |
| 3 15:1 | | | արդեօք յոգւո՞յ բարւոյ թէ յօտարէ | է | քո բերումն այսմ կամ այնմ |
| 3 15:2 | | | Աստուծոյ եւ խոնարհութեամբ սրտի պարտ | է | ցանկալ եւ խնդրել, որ ինչ |
| 3 15:2 | | | կամաց հրաժարմամբ՝ յիս յանձնել պարտ | է | զամենայն, ասելով. Տէր դու գիտես |
| 3 15:2 | | | որպէս գիտես, եւ որպէս հաճոյ | է | քեզ, եւ առաւելու պատիւ քո |
| 3 15:3 | | | եւ փափաքել, որ առաւել հաճոյ | է | քեզ եւ ընդունելի: Քո կամք |
| 3 15:4 | | | ինձ մեռանել ամենայնի՝ որ ինչ | է | յաշխարհի, եւ վասն քոյ սիրել |
| 3 15:4 | | | միայն հանգիստ. արտաքոյ քո խիստ | է | ամենայն եւ խռովական: Յայսմ եւ |
| 3 15:4 | | | եւ ‘ի սոյն խաղաղութեան, այս | է, ‘ | ի քեզ որ միայնդ ես |
| 3 16:0 | | | Թէ ճշմարիտ սփոփանս խնդրել
պարտ | է | միայն յԱստուած |
| 3 16:1 | | | ցանկալ կամ զոր խորհել հնար | է | ինձ ‘ի սփոփանս իմ, ոչ |
| 3 16:1 | | | վայելել ‘ի ձեռս էր, յայտ | է | թէ չտեւէին ինչ յերկար |
| 3 16:1 | | | ինչ յերկար: Վասն այսորիկ անհնար | է | քեզ, անձն իմ, լիով մխիթարիլ |
| 3 16:1 | | | բայց եթէ յԱստուած որ մխիթարիչն | է | աղքատաց եւ ընդունող խոնարհաց: Համբեր |
| 3 16:1 | | | բերումն եղիցի առ անանցս: Անհնար | է | քեզ անցաւոր ինչ բարեօք յագենալ |
| 3 16:2 | | | յԱստուած յարարիչն ամենայնի գլխովին հաստատեալ | է | քո երանութիւն եւ երջանկութիւն. ոչ |
| 3 16:2 | | | սուրբքն սրտիւք, որոց առաքինութիւն յերկինս | է: | Սնոտի եւ սուղ են ամենայն |
| 3 16:2 | | | Երանաւէտ եւ ճշմարիտ սփոփումն այն | է, | զոր ‘ի ներքս ‘ի մեզ |
| 3 17:0 | | | Թէ զամենայն հոգս ընկենուլ պարտ | է
| յԱստուած |
| 3 17:2 | | | Տէր, ճշմարիտ | է | զոր ասեսդ. մեծ է հոգ |
| 3 17:2 | | | ճշմարիտ է զոր ասեսդ. մեծ | է | հոգ քո ‘ի վերայ իմ |
| 3 17:2 | | | ընդ իս որ ինչ հաճոյ | է | քեզ: Զի անհնար է անբարի |
| 3 17:2 | | | հաճոյ է քեզ: Զի անհնար | է | անբարի լինել, զինչ եւ արասցես |
| 3 17:3 | | | Որդեակ, այսպէս պարտ | է | քեզ կալ, եթէ կամիս հաճոյ |
| 3 17:3 | | | լինել ինձ: Այնպէս պատրաստական պարտ | է | քեզ լինել ‘ի նեղութիւն, որպէս |
| 3 18:0 | | | թշուառութեանց
ըստ օրինակին Քրիստոսի պարտ | է
| երկայնմտութեամբ համբերել |
| 3 18:2 | | | կատարելով զպատուիրան հօր քոյ, արժան | է | ինձ թշուառացեալ մեղաւորիս ըստ կամաց |
| 3 19:1 | | | Զի՞նչ | է | զոր խօսիսդ, որդեակ. լռեա ‘ի |
| 3 19:1 | | | չափ հակառակ կացեր. թեթեւ ինչ | է | զոր դուդ կրես, առ այնոքիւք |
| 3 19:2 | | | որպէս զիարդ տանելի թուիցի: Անմիտ | է | խորհուրդ այդպիսի, որ ‘ի համբերութեանն |
| 3 19:3 | | | չ | է | ճշմարիտ համբերող, որ համբերել ոչ |
| 3 19:3 | | | բարւոք թուի, եւ յումմէ հաճոյ | է | նմա: Ճշմարիտ համբերողն ոչ հայի |
| 3 20:2 | | | մնացից անկեալ կործանեալ իսպառ: Այս | է | որ յոլովակի գանէ զիս, եւ |
| 3 20:2 | | | բայց եւ վանել զնոսա տաղտկալի | է | ինձ եւ ծանր. եւ ձանձրանամ |
| 3 20:3 | | | որում հարկ լիցի մաքառել, ցորչափ | է | յիս շունչ ‘ի թշուառ կենցաղումս |
| 3 20:3 | | | նեղութիւնք եւ տառապանք, ուր լի | է | ամենայն որոգայթիւք եւ թշնամեօք: Զի |
| 3 20:4 | | | Յանդիմանի յոլովակի աշխարհ, թէ խաբեբայ | է | եւ սնոտի. բայց ոչ դիւրաւ |
| 3 20:4 | | | ցանկութիւնք մարմնոյ զօրացեալ են յոյժ: | Է | ինչ ‘ի նմա, որ ձգէ |
| 3 20:4 | | | որ ձգէ ‘ի սէր. եւ | է | ինչ, որ յարհամարհութիւն: Ձգեն ‘ի |
| 3 21:0 | | | Թէ պարտ | է | հանգչել յԱստուած, քան
յամենայն բարութիւնս |
| 3 21:1 | | | ի տէր հանապազ, զի նա | է | անվախճան հանգիստ սրբոց: Տո՛ւր ինձ |
| 3 21:2 | | | եւ եղիցին: Վասն այսորիկ փոքր | է | եւ անբաւական, զոր ինչ բաց |
| 3 21:2 | | | յայտնես կամ խոստանաս, ցորչափ չ | է | իմ զքեզ տեսեալ եւ ոչ |
| 3 21:2 | | | ոչ լիով ժառանգեալ: Զի անհնար | է | սրտի իմոյ ճշմարտութեամբ հանգչել եւ |
| 3 21:3 | | | զամենայն միտս, օրինակաւ՝ որ չ | է | ամենեցուն յայտնի: Առ այժմ ստէպ |
| 3 21:4 | | | սփոփութիւն պանդխտեալս հոգւոյ. առ քեզ | է | բերան իմ անբարբառ, եւ լռութիւն |
| 3 21:4 | | | իմ, եւ առանց քո թափուր | է | սեղան իմ: Տառապեալ եմ ես |
| 3 21:5 | | | հաճոյ իցէ նոցա: Ինձ ոչ | է | եւ ոչ եղիցի ինչ հաճոյ |
| 3 22:2 | | | սակաւ էառ, բայց ամենայնն քո | է, | եւ առանց քո չիք |
| 3 22:2 | | | ի վերայ փոքունց: Քանզի նա | է | երիցագոյն եւ լաւագոյն, որ անձին |
| 3 22:2 | | | գրէ. եւ ‘ի շնորհակալիս խոնարհագոյն | է | եւ ջերմագոյն: Եւ որ քան |
| 3 22:2 | | | վարկանի եւ անարժան համարի, նմա | է | յաջողեալ զմեծամեծս ընդունել |
| 3 22:3 | | | զքո պարգեւսդ առատաձեռնես: Ի քէն | է | ամենայն, վասն այսորիկ յամենայնի ես |
| 3 22:3 | | | ունիցի: Ոչ մեզ, այլ քո | է | զայս ընտրել, առ որում սահմանեալ |
| 3 22:3 | | | զայս ընտրել, առ որում սահմանեալ | է | իւրաքանչիւրոց արժանաւորութիւն |
| 3 22:4 | | | իւրոյ աղքատութիւն եւ անարգութիւն, պարտ | է | նմա փոխանակ ծանրութեան եւ տրտմութեան |
| 3 22:5 | | | այնպէս հաճ եւ հաւան պարտ | է | նմա լինել, եւ մխիթարեալ, մինչեւ |
| 3 23:2 | | | զոր ասեսդ, տէր. զի քաղցր | է | ինձ լսել զայդ |
| 3 23:4 | | | ներքս փակէ զբազում կատարելութիւն: Սակաւ | է | ասիւք, այլ լի է իմաստիւք |
| 3 23:4 | | | Սակաւ է ասիւք, այլ լի | է | իմաստիւք եւ առատ պտղովք: Զոր |
| 3 23:7 | | | քոց ամենայն անօրէն խորհուրդք: Այս | է | յոյս եւ մի միայն մխիթարութիւն |
| 3 23:10 | | | սիրողին, եւ առանց քո սնոտի | է | ամենայն |
| 3 24:1 | | | եկ զկնի իմ: Զի՞ փոյթ | է | քեզ թէ այն ոք այսպիսի |
| 3 24:1 | | | գործիցէ կամ խօսիցի: Ոչ քոյ | է | տալ պատասխանի վասն այլոց, այլ |
| 3 25:1 | | | հոգան: Խաղաղութիւն իմ ընդ խոնարհս | է | եւ ընդ հեզս սրտիւ. քո |
| 3 25:3 | | | դատեր. Եւ որ ինչ ոչ | է | քեզ յանձն, յայն մի՛ մխիր |
| 3 25:3 | | | կամ մարմնոյ՝ ոչ այժմու ժամանակիս | է, | այլ վիճակ յաւիտենից հանգստեան: Ապա |
| 3 25:3 | | | եւ ոչ ‘ի սոսին հաստատեալ | է | յառաջադիմութիւն եւ կատարելութիւն մարդոյ |
| 3 26:1 | | | Տէր, այս գործ | է | առն կատարելոյ, ոչ երբէք լքանել |
| 3 26:2 | | | ըմբռնեցայց. եւ յամենայնէ՝ որ ոտնառու | է | հոգւոյ, զի մի՛ վաստակաբեկ լքայց |
| 3 26:4 | | | պատաղիլ: Զամենայն յանձնէ մերժել չ | է | արժան, զի պարտ է զբնութեան |
| 3 26:4 | | | չէ արժան, զի պարտ | է | զբնութեան պէտս մատակարարել. այլ աւելորդացն |
| 3 27:1 | | | Որդեակ, պարտ | է | քեզ տալ զամենայն փոխանակ ամենայնի |
| 3 27:1 | | | իրք: Եթէ սէր քո մաքուր | է | եւ անխառն եւ կարգաւորեալ, ոչ |
| 3 27:1 | | | Մի՛ ցանկար այնմ՝ զոր չ | է | արժան ստանալ. եւ մի՛ ստանար |
| 3 27:1 | | | ստանար զայն ինչ՝ որ խոչ | է | քեզ, եւ ‘ի ներքին ազատութենէ |
| 3 27:3 | | | Ապա լաւ | է՝ | ոչ զամենայն արտաքին՝ որ զինչ |
| 3 27:3 | | | խաղաղութիւնն խնդրեալ արտաքոյ, եթէ խարխուլ | է | հիմն սրտի. այս է, եթէ |
| 3 27:3 | | | խարխուլ է հիմն սրտի. այս | է, | եթէ ոչ յիս հաստատեալ իցես |
| 3 27:3 | | | ոչ յիս հաստատեալ իցես: Հնար | է | թէ փոխեսցիս, այլ ոչ ‘ի |
| 3 27:4 | | | արեգակամբ, ուր ամենայն ինչ ունայնութիւն | է | եւ տառապանք հոգւոյ: Ո՜վ ո՛րպէս |
| 3 27:4 | | | տառապանք հոգւոյ: Ո՜վ ո՛րպէս իմաստուն | է, | որ զայս խորհի |
| 3 27:5 | | | տանել հակառակորդաց. զի մեծ իմաստութիւն | է՝ | չտատանել յամենայն հողմոյ բանից |
| 3 28:1 | | | ընդ օդս: Ոչ փոքր իմաստութիւն | է՝ | լռել ‘ի չար ժամանակի, ‘ի |
| 3 29:0 | | | Թէ ո՛րպէս ‘ի նեղութեան պարտ | է
| կարդալ առ Աստուած, եւ օրհնել |
| 3 29:1 | | | զերծանել ‘ի նմանէ, այլ հարկ | է | ինձ առ քեզ ապաւինիլ, զի |
| 3 29:2 | | | նեղութեան եւ չարակրութեան. այո՝ պարտ | է | ինձ ժուժկալել, եւ երանի՜ թէ |
| 3 29:2 | | | մրրիկս եւ աջողեսցի: Այլ կարող | է | ամենազօր ձեռն քո եւ զայս |
| 3 29:2 | | | Ինձ դժուարին, այլ քեզ դիւրին | է | այս նորոգումն աջոյ բարձրելոյդ |
| 3 30:1 | | | յորժամ ոչ յաջողէ քեզ: Այս | է, | որ մեծապէս խափանէ զմխիթարութիւն զերկնային |
| 3 30:1 | | | յամր բերիս յաղօթս: Քանզի մինչչեւ | է | քո մատուցեալ առ իս յաղերս |
| 3 30:2 | | | եկից եւ բժշկեցից զքեզ: Փորձութիւն | է, | որ չարչարէ զքեզ. եւ ահ |
| 3 30:2 | | | տրտմութիւն ‘ի տրտմութեան վերայ: Շատ | է | աւուրն չար իւր. սնոտի է |
| 3 30:2 | | | է աւուրն չար իւր. սնոտի | է | եւ անօգուտ խռովել կամ խնդալ |
| 3 30:3 | | | Մարդկային իմն | է՝ | այսպիսի ցնորիւք խաբիլ, եւ փոքրոգութեան |
| 3 30:3 | | | այսպիսի ցնորիւք խաբիլ, եւ փոքրոգութեան | է | նշան՝ այդպէս հեշտեաւ համոզիլ ‘ի |
| 3 30:3 | | | ի հրապոյրս թշնամւոյն: Քանզի չ | է | ինչ նմա փոյթ, թէ ստութեամբ |
| 3 30:3 | | | յորժամ համարիս թէ զամենայն կորուսեալ | է | քո, յայնժամ յոլովակի մեծի հատուցման |
| 3 30:3 | | | շահ ‘ի վերայ կայ: չ | է | կորուսեալ ամենայնն, յորժամ իրք ոչ |
| 3 30:4 | | | ըղձալի մխիթարութիւն. զի ընդ այս | է | մուտ յարքայութիւնն երկնից: Եւ այս |
| 3 30:4 | | | Եւ այս անտարակոյս առաւել օգուտ | է | քեզ եւ այլոց իմոց ծառայից |
| 3 30:4 | | | զգաղտնի խորհուրդս, թէ յոյժ օգուտ | է | վասն փրկութեանդ մնալ քեզ վայր |
| 3 30:5 | | | Եթէ տամ, իմ | է. | եւ եթէ ‘ի բաց առնում |
| 3 30:6 | | | ճշմարտութիւն հայիս, ոչ երբէք պարտ | է | քեզ ընդ վիշտս սրտաթափ տխրիլ |
| 3 31:1 | | | իմիք ցանկայ յերկրի: Ապա պարտ | է | անցանել զանցանել զամենայն արարածովք, եւ |
| 3 31:1 | | | ինչ նմանութիւն: Եւ եթէ չ | է | ոք զերծ յամենայն արարածոց, ոչ |
| 3 31:2 | | | վեր յափշտակելոյ: Եւ թէ չ | է | ոք հոգւով վերառեալ, եւ յամենայն |
| 3 31:2 | | | որ զինչ եւ ունի, չ | է | ինչ մեծարգի: Փոքր մնայ եւ |
| 3 31:2 | | | ինչ մեծ: Որ ինչ ոչ | է | Աստուած, ոչինչ է եւ յոչինչ |
| 3 31:2 | | | ինչ ոչ է Աստուած, ոչինչ | է | եւ յոչինչ համարելի: Բազում ինչ |
| 3 31:2 | | | համարելի: Բազում ինչ ընդ մէջ | է | իմաստութեան առն լուսաւորելոյ եւ առաքինւոյ |
| 3 31:2 | | | ուսումնասէր կղերիկոսի՝ գրոց աշակերտելոյ: Ընտրելագոյն | է | ուսումն որ ‘ի վերուստ յաստուածային |
| 3 31:3 | | | գործ արկանել: Մեծ խոչ այն | է, | զի ‘ի նշանս եւ ‘ի |
| 3 31:4 | | | դնեմք. եւ թէ ո՛րպէս անսուրբ | է | ամենայն ինչ մեր, զայն ոչ |
| 3 31:4 | | | քանզի ախորժակ մեր ներքին յոյժ | է | ապականեալ, հարկ է եւ զհետ |
| 3 31:4 | | | ներքին յոյժ է ապականեալ, հարկ | է | եւ զհետ եկեալ գործոյն՝ որ |
| 3 31:4 | | | զհետ եկեալ գործոյն՝ որ գուշակն | է | ներքին լուծութեան՝ ապականիլ: Ի մաքուր |
| 3 31:5 | | | առաքինօրէն, ոչ ժրաջան խորհին: Թէ | է | հզօր, մեծատուն, գեղեցիկ, աջողաձեռն, կամ |
| 3 31:5 | | | զայն զննեն. թէ քանի՛ աղքատ | է | հոգւով, քանի՛ համբերող եւ հեզ |
| 3 32:2 | | | Տէր, ոչ | է | գործս միոյ աւուր կամ տղայական |
| 3 32:3 | | | Որդեակ, ոչ | է | պարտ քեզ ‘ի բաց դառնալ |
| 3 32:4 | | | յոյժ: Եւ սակայն պատուական մարգարիտ | է | նա՝ ծածկեալ ‘ի բազմաց |
| 3 33:0 | | | յաղագս վախճանական դիտման՝
զոր պարտ | է | ունել առ Աստուած |
| 3 33:1 | | | քում ախորժակի. Որ առ այժմ | է, | եւ վաղվաղակի փոխի յայլ: Ցորչափ |
| 3 33:1 | | | որում անձկայ: Զի այսպէս հնար | է | նմա կալ մնալ անսասան, յստակահայեաց |
| 3 33:2 | | | ելանէ ընդ առաջ. որովհետեւ դժուարին | է | թէ գտցի ոք բոլորովին զերծ |
| 3 33:2 | | | զՂազար տեսցեն: Ապա սրբել պարտ | է | զդիտմանն աչս, զի յստակատես իցէ |
| 3 34:0 | | | Յաղագս թէ սիրողին քաղցր | է | Աստուած
‘ի վեր քան զամենայն |
| 3 34:1 | | | ինչ: Ի միտ առողին շատ | է | ասացեալս, եւ սիրողին քաղցր է |
| 3 34:1 | | | է ասացեալս, եւ սիրողին քաղցր | է | ստէպ կրկնել զայն: Ապաքէն ուր |
| 3 34:1 | | | Ապաքէն ուր դու կաս, քաղցր | է | ամենայն, բայց թէ ‘ի բացէ |
| 3 34:1 | | | թէ ‘ի բացէ ես, դառն | է | ամենայն: Դու տաս սրտի հանդարտութիւն |
| 3 34:1 | | | հաճոյ լինել եւ քաղցրանալ՝ պարտ | է | նմա զշնորհ քո առընթեր ունել |
| 3 34:2 | | | իմաստունք աշխարհի, եւ որոց քաղցր | է | մարմին: Զի անդ է բազում |
| 3 34:2 | | | քաղցր է մարմին: Զի անդ | է | բազում ունայնութիւն, եւ աստ մահ |
| 3 34:2 | | | ի հոգի փոխադրին: Այսպիսեաց քաղցր | է | Աստուած. եւ որ ինչ բարութիւն |
| 3 34:2 | | | Այլ աննման եւ յոյժ աննման | է | քաղցրութիւն արարչին եւ արարածոց, յաւիտենից |
| 3 34:3 | | | լիցիս ինձ ամենայն յամենայնի: Մինչչեւ | է | տուեալ այս, ոչ լինի լիուլի |
| 3 34:3 | | | լիուլի խնդութիւն: Բա՜բէ, դեռ կենդանի | է | յիս հին մարդն. չեւ |
| 3 34:3 | | | յիս հին մարդն. չեւ | է | բոլորովին խաչելեալ, եւ ոչ կատարելապէս |
| 3 35:1 | | | յաղթութեան լիցիս ժամանող: Ապա պարտ | է | քեզ քաջութեամբ անցանել ընդ ամենայն |
| 3 36:1 | | | մի՛ ինչ զանգիտեր, ուր անըստգիւտ | է | քո խիղճ մտաց: Բարւոք է |
| 3 36:1 | | | է քո խիղճ մտաց: Բարւոք | է | եւ երանելի՝ կրել ինչ այդպիսի |
| 3 36:1 | | | կրել ինչ այդպիսի. եւ չ | է | ինչ այդ ծանր՝ խոնարհ սրտի |
| 3 36:1 | | | եւ զամենեցուն զմիտս հաճել՝չ | է | ինչ հնարաւոր: Թէպէտ եւ ամենեցուն |
| 3 36:3 | | | Զի՞ | է | քեզ երկնչել ‘ի մարդոյ մահկանացուէ |
| 3 36:3 | | | երկնչել ‘ի մարդոյ մահկանացուէ. այսօր | է | եւ վաղիւ չերեւի: Յաստուծոյ |
| 3 36:3 | | | մի՛ ինչ զարհուրիր: Զի՞նչ ձեռնհաս | է | ոք ‘ի քեզ բանիւք կամ |
| 3 36:3 | | | եւ ոչ քեզ. եւ ոչ | է | կարող ‘ի դատաստանացն Աստուծոյ զերծանիլ |
| 3 39:0 | | | Թէ չ | է | պարտ մարդոյ տագնապել
յիրողութիւնս |
| 3 39:3 | | | Որդեակ, սովոր | է | մարդ կարի իմն պնդել զհետ |
| 3 39:3 | | | ի միոջէ յայլ: Ապա չ | է | փոքր եւ ‘ի փոքունս թողուլ |
| 3 39:4 | | | Ճշմարիտ յառաջադիմութիւն մարդոյ՝ | է | ուրացութիւն անձին, եւ անձնուրացն ազատ |
| 3 39:4 | | | ուրացութիւն անձին, եւ անձնուրացն ազատ | է | յոյժ եւ անհոգ: Բայց բարեատեաց |
| 3 40:0 | | | ինչ բարի յիւրմէ,
եւ չ | է | կարող պարծել յիրս ինչ |
| 3 40:1 | | | Տէր, ո՞վ | է | մարդ, զի յիշես դու զնա |
| 3 40:1 | | | այց արասցես նմա. զի՞նչ արժանի | է | մարդ, թէ զշնորհ քո տացես |
| 3 40:1 | | | շնորհես: Ճշմարտութեամբ զայս ‘ի դէպ | է | ինձ խորհել եւ ասել. Տէր |
| 3 40:4 | | | չքութիւն իմ. եւ ահա ընդունայնութիւն | է: | Ապաքէն սնափառութիւն ժանտախտ է եւ |
| 3 40:4 | | | ընդունայնութիւն է: Ապաքէն սնափառութիւն ժանտախտ | է | եւ ունայնութիւն մեծ. զի ‘ի |
| 3 40:5 | | | ճշմարիտ պարծանք եւ ցնծութիւն սուրբ | է | պարծել ‘ի քեզ, եւ ոչ |
| 3 40:6 | | | առ յաւիտենական քո փառօք՝ ունայնութիւն | է | եւ անմտութիւն: Ո՛ ճշմարտութիւն եւ |
| 3 41:2 | | | Եթէ ուղիղ յիս հայիմ, չ | է | երբէք լեալ առ իս անիրաւութիւն |
| 3 41:2 | | | զի բազում անգամ մեծապէս մեղուցեալ | է | իմ առ քեզ, յիրաւի զինին |
| 3 41:2 | | | եւ ամենեւին յոչինչ համարիլ, չ | է | հնար ինձ ներքուստ խաղաղանալ եւ |
| 3 42:0 | | | Թէ չ | է | պարտ դնել զխաղաղութիւն
‘ի մարդիկ |
| 3 42:1 | | | սէր բարեկամիդ. եւ վասն իմ | է | սիրելի, որ ոք բարւոք թուի |
| 3 42:1 | | | եւ սէր, զոր իմ չ | է | յօդեալ, չէ ճշմարիտ եւ |
| 3 42:1 | | | իմ չէ յօդեալ, չ | է | ճշմարիտ եւ սուրբ: Այնպէս լիջիր |
| 3 42:2 | | | փոքր իցէ ինչ, եթէ անկարգ | է | քո առ այն սէր եւ |
| 3 43:1 | | | նուրբ ասացուածք մարդկան. զի ոչ | է | արքայութիւնն Աստուծոյ ‘ի զրոյցս, այլ |
| 3 43:1 | | | ախտից. զի այն առաւել օգուտ | է | քեզ, քան զծանօթութիւն բազում դժուարին |
| 3 43:2 | | | զոր ‘ի մարդոյ ուսանել չ | է | հնար: Ընդ որում եսն խօսիմ |
| 3 43:2 | | | եւ հոգւով օգտի յոյժ: Վայ | է | նոցա, որք ընդվայրաքնինս ‘ի մարդկանէ |
| 3 43:2 | | | վասն ճանապարհի իմումս ծառայութեան չ | է | ինչ նոցա փոյթ: Եկեսցէ ժամանակ |
| 3 43:2 | | | տէր, զամենեցուն լսել զդատ. այս | է, | զմիոյ միոյ քննել զմտացն խիղճ |
| 3 43:4 | | | լուսով յայտնեմ զխորհուրդս: Մի ձայն | է | գրոց, բայց ոչ զամենեսին միօրինակ |
| 3 44:1 | | | Որդեակ, պարտ | է | քեզ ‘ի բազումս անգիտող լինել |
| 3 44:1 | | | ի խաչ ելեալ իցէ: Պարտ | է | եւ առ բազում ինչ լինել |
| 3 44:1 | | | եւ զքո խաղաղութենէդ խորհիլ: Լաւ | է | զաչս յոչ հաճոյից ‘ի բաց |
| 3 44:2 | | | Տէր, ցո՞ր վայր հասեալ | է | մեր: Ահա զտոյժս ողբամք զժամանակաւորս |
| 3 45:0 | | | Թէ չ | է | պարտ հաւատալ ամենեցուն, եւ
յաղագս |
| 3 45:1 | | | օգնութիւն ‘ի նեղութեան. զի ընդունայն | է | փրկութիւն մարդոյ: Քանի՜ցս անգամ չ |
| 3 45:1 | | | ուր ոչ կարծէի: Ապա ընդունայն | է | յուսալ ‘ի մարդիկ, եւ փրկութիւն |
| 3 45:1 | | | եւ փրկութիւն արդարոց ‘ի քէն | է | տէր: Օրհնեալ ես տէր Աստուած |
| 3 45:2 | | | Ո՞վ | է | մարդ, որ այնպէս զգուշաւոր եւ |
| 3 45:2 | | | որ ‘ի քեզ տէր յուսացեալ | է, | եւ միամիտ սրտիւ զքեզ խնդրէ |
| 3 45:3 | | | զգուշանալ ‘ի չարէ որ հանդերձեալն | է | գալ: Եթէ եւ յառաջատես իրք |
| 3 45:3 | | | Այն զի ամենայն մարդ սուտ | է, | տկար եւ յողդողդ եւ գթոտ |
| 3 45:3 | | | մինչեւ ոչ վաղվաղակի հաւատալ արժան | է, | թէպէտ եւ ‘ի սկզբան անդ |
| 3 45:4 | | | ասիցէ ձեզ թէ ահաւասիկ աստ | է | կամ անդ: Ուսայ իմովք վնասուք |
| 3 45:4 | | | յանձն, յայնմանէ ամենայնիւ զգուշանալ պարտ | է | ինձ |
| 3 45:5 | | | Ո՜վ ո՞րպէս բարւոք | է | եւ խաղաղական զայլոց լռել, ոչ |
| 3 45:5 | | | կամաց քոց կատարել: Քանի՜ աներկեւան | է | առ պահպանութիւն երկնային շնորհաց՝ ‘ի |
| 3 46:1 | | | Աստուծոյ այդմ համբերել: Փոքր ինչ | է | քեզ՝ լոկոյ բանի երբեմն համբերել |
| 3 46:1 | | | կարօղ եղեր տանել: Եւ զի՞ | է, | զի դոյզն բանք կարեվէր խոցեն |
| 3 46:2 | | | եւ ծանիցես թէ դեռ կենդանի | է ‘ | ի քեզ աշխարհ, եւ սնոտի |
| 3 46:2 | | | յամօթոյ որ վասն պակասութեանց՝ յայտ | է | թէ ոչ ճշմարիտ խոնարհ ես |
| 3 46:2 | | | ճշմարտապէս մեռեալ աշխարհի, եւ չ | է | աշխարհ քեզ ‘ի խաչ ելեալ |
| 3 46:3 | | | նախատանաց: Իսկ որ յիս յուսացեալ | է, | եւ ոչ իւրում դատաստանի անսայ |
| 3 46:3 | | | ոչ իւրում դատաստանի անսայ, աներկիւղ | է ‘ | ի մարդկանէ: Զի ես եմ |
| 3 46:4 | | | յոլովակի խաբէ. իմ դատաստան ճշմարիտ | է, | հաստատուն կայ, եւ ոչ շրջի |
| 3 46:4 | | | կայ, եւ ոչ շրջի. ծածկեալ | է ‘ | ի բազմաց, եւ սակաւուց յայտնի |
| 3 46:4 | | | թուիցի: Ապա յիս դիմել արժան | է | յամենայն դատս, եւ ոչ ապաստանել |
| 3 46:5 | | | եւ յոյս ապաւինի, զի չ | է | ինձ բաւական խիղճ մտաց իմոց |
| 3 46:5 | | | շնորհս առաւելագոյն համբերութեան: Քանզի լաւ | է | ինձ քո առատ ողորմութիւնդ՝ առ |
| 3 47:0 | | | Թէ պարտ | է | տանել ամենայն ծանունց՝
վասն յաւիտենիցն |
| 3 47:1 | | | վաստակք եւ խռովութիւնք: Խուն ինչ | է | եւ սուղ ամենայն, որ անցանէ |
| 3 47:4 | | | ամենայն տարժանաւորք տանելիք իցեն: չ | է | փոքր ինչ կորուսանել կամ շահել |
| 3 48:2 | | | Գիտեն երկնաքաղաքացիք, քանի՞ զուարթարար | է | նա: Հեծեն աքսորեալ որդիք Եւայի |
| 3 48:2 | | | Եւայի, զի դառն եւ տաղտկալի | է | սա: Աւուրք ժամանակիս փոքր են |
| 3 48:4 | | | ամենայն ցանկութիւն իմ: Քանզի բեռն | է | ինձ ամենայն, զոր ինչ աշխարհս |
| 3 48:5 | | | խորհրդովք բերիմ: Անդ եմ, ուր | է | խորհուրդ իմ. եւ անդ է |
| 3 48:5 | | | է խորհուրդ իմ. եւ անդ | է | յոլովակի խորհուրդ իմ, ուր է |
| 3 48:5 | | | է յոլովակի խորհուրդ իմ, ուր | է | զոր սիրեմն: Այն ինչ վաղագոյն |
| 3 48:5 | | | ընդառաջ որ ‘ի բնէ ախորժ | է, | կամ ‘ի սովորութենէ հաճոյ |
| 3 48:6 | | | դու ճշմարտութիւն յայտնի ասացեր. Ուր | է | գանձ քո, անդ է եւ |
| 3 48:6 | | | Ուր է գանձ քո, անդ | է | եւ սիրտ քո: Եթէ զերկինս |
| 3 49:2 | | | խնդրեն ինչ ‘ի նմանէ: Այսպիսի | է | յոլովակի եւ քոյդ ցանկութիւն, զորմէ |
| 3 49:2 | | | ցանկութիւն, զորմէ ասացեր թէ յոյժ | է | թախանձական: Զի չէ ինչ |
| 3 49:2 | | | յոյժ է թախանձական: Զի չ | է | ինչ յստակ եւ կատարեալ, որ |
| 3 49:2 | | | եւ կատարեալ, որ անձին դիւրութեամբ | է | շաղախեալ |
| 3 49:3 | | | Հայցեա, ոչ զայն որ քեզ | է | հեշտալի եւ դիւր, այլ որ |
| 3 49:3 | | | եւ դիւր, այլ որ ինձ | է | ընդունելի եւ ‘ի պարծանս: Զի |
| 3 49:3 | | | Զի թէ ուղիղ դատիս, պարտ | է | քեզ զիմ կարգաւորութիւն քան զքոյդ |
| 3 49:3 | | | լի խնդութեամբ: Բայց չեւ | է | հասեալ ժամն այն, այլ կայ |
| 3 49:3 | | | այլ կայ դեռ ժամանակ. այս | է, | ժամանակ պատերազմի, ժամանակ վաստակոց եւ |
| 3 49:4 | | | ի կրել զհակառակս բնութեան: Պարտ | է | քեզ զգենուլ զնոր մարդն, եւ |
| 3 49:4 | | | եւ փոխիլ յայր յայլ: Պարտ | է | քեզ յոլովակի առնել զոր ոչ |
| 3 49:5 | | | երբեմն տխրեսցի. եւ մեծ իմն | է, | թէ անմռունչ տարցիս: Յայսմ ամենայնի |
| 3 49:5 | | | յամենայնի: Ոչ յիմիք այնպէս պիտոյ | է | քեզ մահանալ, որպէս ‘ի տեսանել |
| 3 49:7 | | | լիցի քեզ փոյթ թէ ո՛ | է | որ զայս ասէ կամ հրամայէ |
| 3 50:0 | | | Թէ ո՛րպէս պարտ | է | լքելոյն աւանդել
զանձն ‘ի ձեռս |
| 3 50:1 | | | եղեւ. եւ զոր առնես՝ բարի | է: | Ուրախ լիցի ‘ի քեզ ծառայ |
| 3 50:1 | | | առանց ինչ իւրոյ արժանաւորութեան: Քո | է | ամենայն, զոր ետուր եւ զոր |
| 3 50:2 | | | տաս, որպէս բազում անգամ սովորութիւն | է | քո, ոչ եւս կարող լինի |
| 3 50:2 | | | ծունկք նորա կթոտին. զի ոչ | է | նմա որպէս յերէկն եւ յեռանդն |
| 3 50:3 | | | արդար եւ միշտ գովելի, հասեալ | է | ժամ փորձելոյ ծառայի քո: Հայր |
| 3 50:3 | | | ծառայի քո: Հայր սիրելի, արժան | է՝ | զի ‘ի ժամուս յայսմիկ ծառայ |
| 3 50:3 | | | վասն քո: Հայր մշտապատիւ, հասեալ | է | ժամ զոր յաւիտենից գիտէիր թէ |
| 3 50:3 | | | զոր յաւիտենից գիտէիր թէ գալոց | է. | զի առ վայր մի նկուն |
| 3 50:4 | | | Զի այս | է | շնորհ առ քո սիրելիս, չարչարիլ |
| 3 50:4 | | | վայրապար՝ ոչինչ լինի յերկրի: Բարի | է | ինձ տէր, զի խոնարհ արարէր |
| 3 50:4 | | | զամենայն մեծամտութիւն եւ յանձնապաստանութիւն: Լաւ | է | ինձ, զի ամօթ ծածկեաց զերեսս |
| 3 50:6 | | | խոնարհ աշակերտ, որպէս եւ սովորութիւն | է | քո. զի գնացից յամենայն հրամանս |
| 3 50:6 | | | զիս, եւ զամենայն որ ինչ | է | իմ՝ յուղղութիւն. զի լաւ է |
| 3 50:6 | | | է իմ՝ յուղղութիւն. զի լաւ | է | աստ խրատիլ, քան ‘ի հանդերձեալն |
| 3 50:6 | | | լեալ՝ գիտես որ ինչ լինելոց | է | առյապայ. եւ չէ պիտոյ |
| 3 50:6 | | | լինելոց է առյապայ. եւ չ | է | պիտոյ, թէ ոք ուսուսցէ քեզ |
| 3 50:6 | | | իմ, որ ոչ ումեք բացերեւ | է | որպէս քեզ միայնոյ |
| 3 50:7 | | | տէր, գիտել զոր գիտել պարտ | է, | սիրել զոր սիրել արժան է |
| 3 50:7 | | | է, սիրել զոր սիրել արժան | է, | գովել զայն՝ որ մեծապէս հաճոյ |
| 3 50:7 | | | գովել զայն՝ որ մեծապէս հաճոյ | է | քեզ, յարգել զայն՝ որ պատուական |
| 3 50:7 | | | եւ անարգել զայն՝ որ խոտան | է | յաչս քո: Մի՛ թողուր ինձ |
| 3 50:8 | | | սնոտիս գովէ: Զի որչափ ինչ | է | իւրաքանչիւր ոք յաչս քո, այնչափ |
| 3 50:8 | | | իւրաքանչիւր ոք յաչս քո, այնչափ | է | եւ ոչ աւելի, ասաց խոնարհ |
| 3 51:0 | | | Թէ պարտ | է | պատաղել ‘ի խոնարհ
գործս, յորժամ |
| 3 51:1 | | | խոկման զտեղի առնուլ: Այլ հարկ | է | քեզ երբեմն վասն սկզբնական ապականութեան |
| 3 51:1 | | | եւ ծանրութիւն սրտի: Ապա պարտ | է | ստէպ ‘ի մարմնի վասն ծանրութեան |
| 3 51:2 | | | Յայնժամ լաւ | է | քեզ ‘ի խոնարհ եւ յարտաքին |
| 3 52:0 | | | Թէ չ | է | պարտ մարդոյ համարել զանձն
արժանի |
| 3 52:2 | | | մխիթարութիւն: Ոչ յիշեմ թէ գործեալ | է | իմ բարի ինչ, այլ միշտ |
| 3 52:2 | | | եւ առ ուղղութիւն հեղգ լեալ | է | իմ: Ճշմարիտ է, եւ ոչ |
| 3 52:2 | | | հեղգ լեալ է իմ: Ճշմարիտ | է, | եւ ոչ իշխեմ ժխտել. եթէ |
| 3 52:2 | | | մէջ ջերմեռանդն քոց ծառայից: Դառն | է | ինձ զայս լսել, սակայն վասն |
| 3 52:3 | | | երթեալ իցեմ յերկիր խաւարին, ուր | է | մահու մառախուղ: Զի՞նչ այնպէս խնդրես |
| 3 52:4 | | | Խոնարհ զղջումն մեղաւորաց՝ պատարագ | է | քեզ, տէր, ընդունելի. անուշահոտ առաջի |
| 3 52:4 | | | քո քան զբուրումն կնդրկի: Այս | է | եւ իւղն այն ազնիւ, որով |
| 3 52:4 | | | խոնարհ ոչ երբէք արհամարհես: Անդ | է | տեղի ապաւինի յերեսաց բարկութեան թշնամւոյն |
| 3 53:1 | | | Որդեակ, պատուական | է | շնորհ իմ, ոչ խառնի ընդ |
| 3 53:1 | | | զարտաքինս ամենայն վերադասեա: Զի անհնար | է | քեզ՝ յիս պատաղիլ, եւ միանգամայն |
| 3 53:2 | | | Ո՜վ քանի՛ համարձակութիւն | է | մահկանացու, զոր ոչինչ իրաց իղձ |
| 3 53:2 | | | հոգեւոր լինել կամի, հրաժարել պարտ | է | նմա՝ եթէ ‘ի հեռաւորաց եւ |
| 3 53:2 | | | ընդ բռամբ նուաճեսցես: Կատարեալ յաղթութիւն | է ‘ | ի վերայ անձին յաղթանակել: Զի |
| 3 53:2 | | | բանին լսել ինձ յամենայնի, նա | է | ճշմարիտ յաղթող անձին եւ տէր |
| 3 53:3 | | | յայս գագաթն վերանալ տենչաս, պարտ | է | քեզ քաջութեամբ ձեռն ‘ի գործ |
| 3 53:3 | | | հաճոյս իմ գնալ կամի, հարկ | է | նմա զամենայն զթիւր եւ զանկարգ |
| 3 54:1 | | | եւ շնորհաց. զի յոյժ նուրբ | է | սոցա ընդ հակառակս շարժումն, զոր |
| 3 54:2 | | | Բնութիւնն նենգաւոր | է, | եւ զբազումս յինքն յանկուցանէ թակարթէ |
| 3 54:3 | | | Աստուծոյ ամենայն մարդկեղէն ստեղծուածոյ պատրաստ | է | հլութեամբ խոնարհիլ |
| 3 54:10 | | | Բնութիւնն շահախնդիր | է, | եւ մտադիւրագոյն առնու քան տայ |
| 3 54:10 | | | եւ զառանձնականս: Իսկ շնորհն գթած | է, | եւ զհասարակացն սիրէ. խորշի յառանձնականաց |
| 3 54:17 | | | զարմանք քաղին: Այլ շնորհաց չ | է | ինչ փոյթ լսել զնորալուրս եւ |
| 3 54:17 | | | այդ ամենայն ‘ի հնութենէ ապականութեան | է | ծագեալ, որովհետեւ չիք ինչ |
| 3 54:17 | | | ինքն եւ որ ինչ իւր | է | քարոզեսցի, այլ անձկայ զի Աստուած |
| 3 54:18 | | | Այս շնորհ՝ լոյս | է | գերբնական, եւ մասնաւոր իմն պարգեւ |
| 3 55:2 | | | առ յաղթելոյ բնութեան՝ որ հաստատեալն | է | միշտ ‘ի խնամս չարին ‘ի |
| 3 55:2 | | | սակաւ այն զօրութիւն՝ որ մնաց, | է | որպէս կայծ իմն ղօղեալ ‘ի |
| 3 55:2 | | | ղօղեալ ‘ի գազախի: Այն ինքն | է | բանն բնական՝ մածեալ մթին մառախլով |
| 3 55:2 | | | մառախլով. յորոյ դեռ ‘ի ձեռս | է | ընտրութիւն բարւոյ եւ չարի, եւ |
| 3 55:2 | | | ի ստոյ. թէպէտ եւ չ | է | ձեռնհաս ‘ի գործ դնել զամենայն |
| 3 55:2 | | | զլոյս ճշմարտութեան, եւ ոչ քաջառողջ | է | յախորժակս իւր |
| 3 55:3 | | | սուրբ, եւ թէ խորշել պարտ | է | յամենայն չարէ եւ ‘ի մեղաց |
| 3 55:4 | | | Ո՜վ որպէս պիտոյ | է | ինձ տէր շնորհ քո ‘ի |
| 3 55:4 | | | հասարակք. այլ ընտրելոց սեպհական պարգեւ | է | շնորհն եւ սէր. որով պերճացեալքն |
| 3 55:4 | | | յաւիտենից: Այնչափ գեր ‘ի վերոյ | է | շնորհս, զի ոչ պարգեւ մարգարէութեան |
| 3 55:5 | | | շնորհս առաջի քոյ. զի շատ | է | ինձ շնորհ քո, թէպէտ եւ |
| 3 55:5 | | | շնորհի քո ընդ իս: Նա | է | իմ զօրութիւն, նա տայ ինձ |
| 3 55:5 | | | եւ օգնութիւն. քան զամենայն թշնամիս | է | զօրագոյն, եւ քան զամենայն իմաստունս |
| 3 55:6 | | | Վարդապետ | է | ճշմարտութեան, ուսուցիչ է խրատու, լոյս |
| 3 55:6 | | | Վարդապետ է ճշմարտութեան, ուսուցիչ | է | խրատու, լոյս սրտի, դիւրիչ վշտաց |
| 3 56:0 | | | Թէ պարտ | է | մեզ ուրանալ զանձինս,
եւ զհետ |
| 3 56:1 | | | Ես եմ ճանապարհ, որում պարտ | է | քեզ զհետ երթալ, ճշմարտութիւն որում |
| 3 56:1 | | | զհետ երթալ, ճշմարտութիւն որում պարտ | է | քեզ հաւատալ, եւ կեանք՝ յոր |
| 3 56:3 | | | լինել քեզ նմանող: Զի ոչ | է | ծառայ մեծ քան զտէր իւր |
| 3 56:3 | | | ի վարս քո, զի անդ | է | իմ փրկութիւն եւ ճշմարիտ սրբութիւն |
| 3 56:4 | | | զայդ ամենայն գիտես եւ ընթերցեալ | է | քո զամենայն, երանելի լինիս՝ եթէ |
| 3 56:4 | | | իմ եւ պահէ զնոսա, նա | է՝ | որ սիրէ զիս. եւ ես |
| 3 56:5 | | | Ահա բարւոյ աբեղայի կեանք խաչ | է, | որ տանի յարքայութիւն: Սկիզբն արարաք |
| 3 56:5 | | | արարաք. ոչ յետս ընկրկիլ արժան | է, | եւ ոչ թողուլ ‘ի ձեռանէ |
| 3 56:6 | | | եղիցի մեր օգնական, որ առաջնորդ | է | մեր եւ կարապետ: Ապա թագաւոր |
| 3 57:0 | | | Թէ չ | է | պարտ մարդոյ կարի իմն լքանել |
| 3 57:1 | | | եւ եռանդն ‘ի յաջողուածս: Զի՞ | է | զի տրտմեցուցանէ զքեզ խուն ինչ |
| 3 57:1 | | | դու, եւ զանց արա. չ | է | առաջին, եւ ոչ նոր ինչ |
| 3 57:4 | | | Տէր, օրհնեալ | է | բան քո, քաղցր ‘ի քիմս |
| 3 57:4 | | | քո սուրբ: Այսուհետեւ զի՛ փոյթ | է, | թէ զի՛նչ եւ ո՛րչափ ինչ |
| 3 58:1 | | | այն ոք յայնչափ շնորհս ամբարձեալ | է. | զիա՛րդ սա այսչափ տառապի, եւ |
| 3 58:1 | | | բարձրանայ: Այդ ամենայն ‘ի վեր | է | քան զհասողութիւն մարդկան, եւ աստուածային |
| 3 58:2 | | | մէջ բերէ. նա՝ անհաճոյ իսկ | է | սրբոց: Վասն զի չեմ |
| 3 58:3 | | | յորդագոյն ըղձմամբ. բայց մարդկային իմն | է | այն, քան աստուածային: Ես եմ |
| 3 58:5 | | | Այն զի, որ բարձրագոյն եւսն | է, | առաւել սիրեն զիս քան զինքեանս |
| 3 58:6 | | | Ի բազումս ‘ի սոցանէ | է | տգիտութիւն, մանաւանդ յայնս՝ որոց աղօտ |
| 3 58:6 | | | տգիտութիւն, մանաւանդ յայնս՝ որոց աղօտ | է | լոյս, եւ դուն ուրեք գիտեն |
| 3 58:7 | | | խորհի, եւ թէ քանի՛ հեռի | է ‘ | ի կարելութենէ սրբոց, քան զայն |
| 3 58:7 | | | կամ զկրտսերութենէ նոցա վիճի: Լաւ | է | ջերմեռանդն աղօթիւք եւ արտասուօք զսուրբս |
| 3 58:8 | | | եւ սիրելի: Վասն այսորիկ գրեալ | է, | թէ արկանէին զպսակս իւրեանց առաջի |
| 3 58:9 | | | արդեօք ընդ փոքունս դասիլ: Մեծ | է | փոքր իսկ լինել յերկինս, ուր |
| 3 58:9 | | | զանձն իբրեւ զմանուկս զայս, նա | է | մեծ յարքայութեանն երկնից |
| 3 58:10 | | | Վա՜յ | է | նոցա, որք ընդ մանկունս կամաւ |
| 3 58:10 | | | եւ ցնծացէք աղքատք, զի ձեր | է | արքայութիւնն Աստուծոյ. սակայն եթէ ճշմարտութեամբ |
| 3 59:0 | | | եւ ապաւինութիւն
յԱստուած միայն պարտ | է
| հաստատել |
| 3 59:1 | | | Տէր, ո՞վ | է | իմ ապաւինութիւն յաստի կեանս, կամ |
| 3 59:1 | | | իմ ցանկալի. վասն այսորիկ հարկ | է | ինձ զհետ քո յոգւոց հանել |
| 3 59:2 | | | Յոր հանդէս ոչինչ նուազ արժան | է | ինձ սիրել զքեզ եւ օրհնել |
| 3 59:4 | | | եւ երջանկութեան, առանց քո ոչինչ | է, | եւ ոչինչ երջանկութիւն ճշմարտութեամբ ‘ի |
| 3 59:4 | | | յամենայն ինչ յուսալ, արիական սփոփումն | է | քոց ծառայից: Առ քեզ են |
| 4 1:0 | | | զոր ես տաց, մարմին իմ | է. | զոր ես տաց վասն կենաց |
| 4 1:0 | | | կենաց աշխարհի: Առէ՛ք կերա՛յք, այս | է | մարմին իմ, որ վասն ձեր |
| 4 1:0 | | | կեանք:
Թէ քանի՛ յարգանօք պարտ | է | ընդունել
զՔրիստոս.
Ձայն աշակերտի |
| 4 1:5 | | | քեզ, եւ ո՞րպէս խուն ինչ | է՝ | զոր եսն առնեմ. ո՛րպէս ‘ի |
| 4 1:6 | | | Այն զի մեծ խտիր | է ‘ | ի մէջ տապանակին ուխտի եւ |
| 4 1:6 | | | պատարագի որ ամենայն նախնի զոհից | է | լրումն |
| 4 1:7 | | | Իսկ արդ զի՞ | է, | զի ոչ յաւէտ բորբոքիմ առ |
| 4 1:8 | | | վկայութեան, ո՞րչափ եւս արդ պարտ | է | ինձ եւ ամենայն ժողովրդեան քրիստոնէից |
| 4 1:9 | | | տէր հրեշտակաց: Յոլովակի յայսպիսի այցելութիւնս | է | հետաքրքրութիւն մարդկան, եւ նորութիւն անտես |
| 4 1:10 | | | ի ճաշակել: Քանզի ‘ի վեր | է | այս քան զամենայն միտս, եւ |
| 4 1:11 | | | անդրէն գեղեցկութիւնն՝ մեղօք տգեղացեալ: Այնչափ | է | երբեմն այս շնորհ, մինչեւ ‘ի |
| 4 1:12 | | | եւ արժանաւորութիւն նոցա: Զի նա | է | սրբութիւն մեր եւ փրկութիւն. նա |
| 4 1:12 | | | սրբութիւն մեր եւ փրկութիւն. նա | է | մխիթարութիւն յաստի կեանս ճանապարհորդելոց, եւ |
| 4 1:12 | | | յաւերժական զմայլումն սրբոց: Ապա յիրաւի | է | մորմոքիլ յոյժ. զի բազումք այդչափ |
| 4 1:12 | | | անպատում պարգեւ ոչ որպէս արժան | է՝ | մտաբերէ, եւ ‘ի հանապազորդ սովորութենէ |
| 4 2:1 | | | մխիթարիչդ իմ գթած: Այլ ուստի | է | ինձ այս, զի եկեսցես առ |
| 4 2:1 | | | գովեսցի: Արդ վասն զի հաճոյ | է | քեզ այդ, եւ այսմ այսպէս |
| 4 2:1 | | | այսմ այսպէս հրամայեցեր լինել, հաճոյ | է | եւ ինձ քո զիջումն: Եւ |
| 4 2:2 | | | ոչ ոք ‘ի մարդկանէ կարող | է | պատմել: Այլ զի՞նչ խորհիցիմ յայսմ |
| 4 2:5 | | | Սքանչելի իմն | է | եւ արժանահաւատ, բայց մարդկայնոց յաղթէ |
| 4 3:0 | | | Յաղագս թէ օգտակար | է | ստէպ
հաղորդիլ.
Ձայն աշակերտի |
| 4 3:1 | | | աղքատի, Աստուած: Ահա ‘ի քեզ | է | ամենայն, որում ըղձանալ մարթիմ: Դու |
| 4 3:2 | | | Տուր զքեզ ինձ, եւ շատ | է. | զի բաց ‘ի քէն՝ ոչինչ |
| 4 3:2 | | | ոչ զօրեմ: Վասն այսորիկ պիտոյ | է | ինձ ստէպ առ քեզ մատչել |
| 4 3:2 | | | վաղվաղ թմրիմ եւ նուազիմ, հարկ | է | ստէպ աղօթիւք եւ խոստովանութեամբք եւ |
| 4 3:3 | | | Զի դիւրամէտ | է | զգայութիւն մարդոյ ‘ի չարն ‘ի |
| 4 3:3 | | | զանձն ընծայել: Քանզի մեծ մխիթարութիւն | է | հաւատացեալ հոգւոյ, ցորչափ տարագիր է |
| 4 3:3 | | | է հաւատացեալ հոգւոյ, ցորչափ տարագիր | է ‘ | ի քէն ‘ի մահկանացու մարմնի |
| 4 3:4 | | | փեսայի գիրկս արկանէ, որ սիրելին | է | քան զամենայն սիրելիս եւ քան |
| 4 3:4 | | | զարդ նոցա. զի որ ինչ | է ‘ | ի նոսա գովելի եւ վայելուչ |
| 4 4:1 | | | աներկբայ հաւատով: Զի քո գործ | է, | եւ ոչ մարդկային զօրութիւն. քո |
| 4 4:1 | | | մարդկային զօրութիւն. քո սուրբ սահմանադրութիւն | է, | եւ ոչ մարդկան գիւտ: Քանզի |
| 4 4:2 | | | այս գերապանծ խնկելի խորհուրդ փրկութիւն | է | հոգւոյ եւ մարմնոյ, դեղ ամենայն |
| 4 4:3 | | | եռանդնոտ արժանաւորին լինել: Զի ո՞վ | է, | որ առ աղբիւր քաղցրութեան խոնարհութեամբ |
| 4 4:4 | | | Վասն այսորիկ եթէ չ | է | ինձ արժան հանել ‘ի լրութենէ |
| 4 5:1 | | | մերձենալ: Զի ոչ մարդկային արժանաւորութեան | է | քահանայագործել մարդոյ, եւ մերձենալ ‘ի |
| 4 5:1 | | | ի կերակուր զհաց հրեշտակաց: Մեծ | է | խորհուրդս, եւ մեծ է յարգ |
| 4 5:1 | | | Մեծ է խորհուրդս, եւ մեծ | է | յարգ քահանայից, որոց տուեալ է |
| 4 5:1 | | | է յարգ քահանայից, որոց տուեալ | է | որ ինչ չէ տուեալ |
| 4 5:1 | | | տուեալ է որ ինչ չ | է | տուեալ հրեշտակաց: Քանզի քահանայք միայն |
| 4 5:1 | | | Քրիստոսի քահանայագործելոյ: Այո՝ Աստուծոյ պաշտօնեայ | է | քահանայ, որ զԱստուծոյ բանն ‘ի |
| 4 5:1 | | | եւ օրինադրութեամբ նորա: Բայց Աստուած | է | անդ գլխաւոր արարող, եւ աներեւոյթ |
| 4 5:1 | | | աներեւոյթ ներգործիչ. ընդ որոյ ձեռամբ | է | ամենայն՝ զոր կամի, եւ որում |
| 4 5:2 | | | Ապա առաւել հաւատալ պարտ | է | քեզ՝ Աստուծոյ ամենակալի յայսմ գերահրաշ |
| 4 5:2 | | | սրբութեան պարտ յանձն առեր: Պարտ | է | քահանայի ամենայն առաքինութեամբք լինել զարդարեալ |
| 4 5:3 | | | Քահանայն զգեցեալ զհանդերձ սրբութեան՝ Քրիստոսի | է | տեղակալ. զի վասն իւր եւ |
| 4 5:3 | | | պնդութեամբ ջանասցի երթալ զհետ: Խաչանիշ | է | եւ ‘ի թիկանց, զի ամենայն |
| 4 5:3 | | | ի միտ առցէ՝ թէ միջնորդ | է ‘ | ի մէջ Աստուծոյ եւ մեղաւորի |
| 4 6:2 | | | պատշաճօղ սրբոյ հաղորդութեան: Զի օգուտ | է | գիտել, ո՛րպէս եռանդեամբ եւ յարգանօք |
| 4 7:1 | | | Ի վեր քան զամենայն, պարտ | է | քահանայի Աստուծոյ մատչել ‘ի քահանայագործել |
| 4 7:4 | | | արասցէ մարդ՝ որ ինչ անկ | է | նմա, եւ ստուգութեամբ ապաշաւեսցէ, քանիցս |
| 4 8:1 | | | հաշտութեան, նոյնպէս եւ քեզ պարտ | է | զանձն քո ինձ մատուցանել կամաւ |
| 4 8:1 | | | ինձ բաց ‘ի քէն, չ | է | ինչ յաչս իմ. զի ոչ |
| 4 8:2 | | | նոյնպէս եւ ոչ ինձ հաճոյ | է | զինչ եւ տացես, եթէ ոչ |
| 4 8:2 | | | կամաց իմոց ընծայեսցես, ոչ լի | է | նուէրդ, եւ ոչ անթերի լիցի |
| 4 8:2 | | | բոլորովին ուրանալ ոչ գիտեն: Հաստատուն | է | իմ վճիռ. Եթէ ոք ոչ |
| 4 9:0 | | | եւ զամենայն ինչ զմեր,
պարտ | է | մեզ մատուցանել Աստուծոյ,
եւ վասն |
| 4 9:1 | | | Տէր, ամենայն ինչ քոյ | է, | որ ինչ յերկինս եւ որ |
| 4 9:6 | | | եւ զամենայն որ ինչ վնասակար | է | սիրոյ, եւ նուազէ զեղբայրսիրութիւն: Ողորմեա |
| 4 10:0 | | | թէ ‘ի սուրբ հաղորդութենէ
չ | է | պարտ ‘ի բաց կալ դիւրաւ |
| 4 10:1 | | | Պարտ | է | քեզ ստէպ դիմել յաղբիւր շնորհաց |
| 4 10:2 | | | զի չարութեամբ իւրով, որպէս սովորութիւն | է | նորա, խռովեցուսցէ զնոսա կամ կարի |
| 4 10:2 | | | գաղջութեամբ յայն մատչիցին: Այլ ոչինչ | է | պիտոյ հոգալ վասն խորամանկութեանց նորա |
| 4 10:2 | | | Այլ զամենայն ցնորս նորա պարտ | է | շրջել ‘ի նորին գլուխ: Արհամարհել |
| 4 10:2 | | | ի նորին գլուխ: Արհամարհել պարտ | է | զեղկելին, եւ ծիծաղիլ զնովաւ. եւ |
| 4 10:3 | | | զվարանս եւ զխղճահարութիւն. զի խափանարար | է | շնորհին Աստուծոյ, եւ եղծիչ եռանդեան |
| 4 10:4 | | | Զի՞նչ օգուտ | է | ընդերկար յամեցուցանել զխոստովանութիւն, կամ յապաղել |
| 4 10:4 | | | իրք դիպեսցին: Եւ այսպէս հնար | է | քեզ ընդերկար ‘ի հաղորդութենէ ‘ի |
| 4 10:4 | | | անարժան գտանել: Որչափ վաղագոյն հնար | է՝ | յայժմու ծանրութենէ եւ հեղգութենէ սթափեաց |
| 4 10:4 | | | հեղգութենէ սթափեաց. զի ոչինչ օգուտ | է | ընդերկար ‘ի վարանս լինել եւ |
| 4 10:4 | | | բաց հրաժարել: Նա՝ վնաս մեծ | է | ընդերկար ‘ի հաղորդութենէ ‘ի բաց |
| 4 10:5 | | | Բա՜բէ. ո՛րպէս սակաւ | է | սոցա սէր, եւ ո՛րպէս տկար |
| 4 10:5 | | | այդպէս հարեւանցիկ առնեն: Քանի՜ երջանիկ | է | նա եւ աստուածահաճոյ, որ այնպէս |
| 4 10:5 | | | սակս օրինաւոր ինչ խափանածոյ, գովելի | է | նորա յարգ. բայց եթէ թմրութիւն |
| 4 10:5 | | | ներքս սպրդեսցի, այնպիսւոյն սթափել պարտ | է, | եւ առնել որ ինչ հնար |
| 4 10:5 | | | եւ առնել որ ինչ հնար | է | յիւրն կողմանէ. եւ տէր զօրավիգն |
| 4 10:6 | | | պտղոյ սուրբ խորհրդոյն: Զի մարթ | է | ամենայնի, որ ջերմեռանդն իցէ, յամենայն |
| 4 10:6 | | | մատչել յօգուտ: Բայց եւ պարտ | է | նմա յաւուրս ինչ եւ ‘ի |
| 4 11:1 | | | քաղցր տէր, ո՜րպէս զի մեծ | է | քաղցրութիւն ջերմեռանդն ոգւոյ ընդ քեզ |
| 4 11:2 | | | դէմ յանդիման եւ անպատրուակ: Պարտ | է | ինձ շատանալ լուսով ճշմարիտ հաւատոյ |
| 4 11:3 | | | Ի յիշատակել իմում զսքանչելիքս, տաղտկութիւն | է | ինձ յոյժ եւս եւ որպիսի |
| 4 11:3 | | | ինքն տէր, զի ոչինչ կարող | է | զիս մխիթարել, եւ ոչ ստեղծուած |
| 4 11:3 | | | ի կենցաղումս. վասն այսորիկ պարտ | է | ինձ ձեռնարկել ‘ի մեծ համբերութիւն |
| 4 11:4 | | | քո: Առանց երկոցուն սոցա անհնար | է | ինձ բարւոք կեալ. զի բանն |
| 4 11:4 | | | կեալ. զի բանն Աստուծոյ լոյս | է | հոգւոյ իմոյ, եւ խորհուրդ քո |
| 4 11:4 | | | խորհուրդ քո՝ հաց կենաց: Մարթ | է | զսոսա կոչել եւ երկուս սեղանս |
| 4 11:4 | | | ի գանձատան սուրբ եկեղեցւոյ: Մին | է | սեղան սուրբ բեմին, որ ունի |
| 4 11:4 | | | սրբութեան, զմարմին Քրիստոսի պատուական: Երկրորդն | է | սեղան աստուածային օրինաց, յորում է |
| 4 11:4 | | | է սեղան աստուածային օրինաց, յորում | է | վարդապետութիւն սուրբ՝ ուսուցիչ ուղիղ հաւատոյ |
| 4 11:6 | | | Ո՜վ ո՛րպէս մեծ եւ արգոյ | է | պաշտօն քահանայից. որոց շնորհեցաւ զտէրն |
| 4 11:8 | | | գնալ ամբծութեամբ վարուց՝ որպէս արժանն | է, | գէթ շնորհեա մեզ արժանապէս ողբալ |
| 4 12:0 | | | Թէ որ հաղորդելոցն | է, | բազում
զգուշութեամբ պատրաստել պարտի
զանձն |
| 4 12:1 | | | Սիրտ սուրբ խնդրեմ, եւ անդ | է | իմ տեղի հանգստեան: Պատրաստեա ինձ |
| 4 12:2 | | | Բայց զայն գիտասջիր, թէ անհնար | է | քեզ յանկ հանել զայս պատրաստութիւն |
| 4 12:4 | | | Բայց ոչ միայն պիտոյ | է | քեզ պատրաստել զանձն յեռանդն յառաջ |
| 4 12:4 | | | պահպանութիւնն զհետ եկեալ՝ քաջ պատրաստութիւն | է | մեծ եւս շնորհաց հասանելոյ: Իբր |
| 4 12:4 | | | կարէ: Ես եմ, որում պարտ | է | քեզ գլխովին անձնատուր լինիլ որպէս |
| 4 13:0 | | | Թէ պարտ | է | ջերմեռանդն ոգւոյ
յամենայն սրտէ ախորժել |
| 4 13:2 | | | Դու ես իմ խաղաղարար, յորում | է | ամենակատար խաղաղութիւն եւ հանգիստ ճշմարիտ |
| 4 13:2 | | | ծածկեալ, եւ խորհուրդ քո չ | է | ընդ ամպարիշտս. այլ ընդ խոնարհս |
| 4 13:2 | | | խօսք քո: Ո՜վ ո՛րպէս քաղցր | է | հոգի քո, տէր, որ ‘ի |
| 4 13:2 | | | որդիս, անուշակ հացիւ՝ որ իջեալ | է | յերկնից՝ յանձն առնուս զնոսա կերակրել |
| 4 13:3 | | | Զի ո՞ր ազգ | է | այնպէս ազնուական, որպէս ազգ քրիստոնէից |
| 4 13:3 | | | մտադիւր եղէց ընդ քեզ. այս | է | ամենայն ցանկութիւն իմ, յօդիլ սրտի |
| 4 14:1 | | | Ո՜րպէս զի մեծ | է | օրհնութիւն քաղցրութեան քոյ տէր, զոր |
| 4 14:2 | | | հաւատոյ սոցա, որ ցոյց մեծ | է | լինելոյ քոյ ‘ի խորհրդեան անդ |
| 4 14:2 | | | գնալոյն Յիսուսի ընդ նոսա: Հեռի | է | յինէն յոլովակի այդպիսի ախորժակ եւ |
| 4 14:3 | | | Արդ կարող | է | ողորմութիւն քո զայս ցանկալի շնորհ |
| 4 15:1 | | | Պարտ | է | քեզ զշնորհ եռանդեան ստէպ խնդրել |
| 4 15:1 | | | մինչեւ եկեսցէ: Խոնարհիլ առաւել պարտ | է | քեզ, յորժամ նուազ կամ ոչինչ |
| 4 15:2 | | | յուսով, եւ խոնարհ երկայնմտութեամբ պարտ | է | սպասել շնորհի եռանդեան: Այլ դու |
| 4 15:2 | | | բնաւ իսկ բառնի: Փոքր իմն | է | երբեմն, որ զշնորհն խափանէ եւ |
| 4 15:2 | | | մանաւանդ մեծ, որ մեծի բարւոյ | է | խափանարար: Եւ թէ զայս փոքր |
| 4 15:4 | | | ի նմա. զի ձեռն տեառն | է | ընդ նմա, եւ ինքն գլխովին |
| 4 16:0 | | | Թէ պարտ | է | մեզ՝ զկարիս մեր
Քրիստոսի յայտնել |
| 4 17:2 | | | Այլ եւ զոր ինչ հնար | է | բարեպաշտ մտաց խորհել եւ փափաքել |
| 4 17:2 | | | զիս, եւ զամենայն որ ինչ | է | իմ, քեզ կամակար եւ մտադիւր |
| 4 18:0 | | | Թէ չ | է | պարտ մարդոյ լինել
ընդվայրաքնին խուզարկու |
| 4 18:1 | | | ի վիհ երկբայութեան: Որ քննիչ | է | մեծվայելչութեան, մղձկի ‘ի փառաց անտի |
| 4 18:1 | | | փառաց անտի: Բազում ինչ հնար | է | Աստուծոյ գործել, քան մարդոյ ‘ի |
| 4 18:1 | | | մարդոյ ‘ի միտ առնուլ: Տանելի | է | բարեպաշտ եւ խոնարհ քննութիւն ճշմարտութեան |
| 4 18:1 | | | խոնարհ քննութիւն ճշմարտութեան, որ պատրաստ | է | միշտ ուսանել, եւ ջանայ ըստ |
| 4 18:2 | | | չտանիս որ ինչ ստոր | է | քան զքեզ, զիա՞րդ հասու լիցիս |
| 4 18:3 | | | հաղորդութեան. բայց այս ոչ նոցա | է | մեղ, այլ առաւել թշնամւոյն: Մի՛ |
| 4 18:3 | | | հալածական: Բազում անգամ օգուտ մեծ | է | ծառայի Աստուծոյ՝ այդպիսեաց համբերել: Քանզի |
| 4 18:3 | | | զանհաւատս եւ զմեղաւորս, յորս վստահ | է | թէ իւր են. այլ զջերմեռանդն |
| 4 18:4 | | | եւ յամբարտաւանից: Բանն մարդկային տկար | է, | եւ հնար է թէ խաբեսցի |
| 4 18:4 | | | մարդկային տկար է, եւ հնար | է | թէ խաբեսցի. այլ հաւատք ճշմարիտ |
| 4 18:4 | | | թէ խաբեսցի. այլ հաւատք ճշմարիտ՝ | է | անխաբ |
| 4 18:5 | | | բանի եւ բնաւոր հետազօտութեան պարտ | է | զհետ երթալ հաւատոյ. ոչ յառաջել |