| 1 1:3 | | | զամենայն իմաստասիրաց բանս, զինչ օգուտ | էր | այն ամենայն՝ առանց սիրոյն Աստուծոյ |
| 1 2:1 | | | կայի ‘ի սէր, զի՞նչ օգուտ | էր | ինձ առաջի Աստուծոյ, որ դատելոցն |
| 1 3:3 | | | ջանայ յաղթել անձին: Այսմ՝ պարտ | էր | փոյթ ունել մեզ. անձանց յաղթել |
| 1 3:6 | | | իւրեանց միաբանէին: Յայնժամ քաջադէպ յաջողեալ | էր | նոցա ուսումն եւ դպրութիւն: Քանի՜ք |
| 1 5:2 | | | եւ մանր կրկտել, ուր պարտ | էր | հարեւանցի անցանել: Եթէ կամիս օգտիլ |
| 1 11:5 | | | քան յետ բազմամեայ ուխտադրութեան: Պարտ | էր | եռանդանն եւ յառաջադիմութեան օր ըստ |
| 1 12:2 | | | Վասն այսորիկ պարտ | էր | մարդոյ քաջայոյս լինել յԱստուած, մինչ |
| 1 14:1 | | | դիւրաւ կորուսանեմք: Եթէ առ Աստուած | էր | յամենայնի բերումն ըղձից մերոց, ոչ |
| 1 18:3 | | | ծառայել եւ ‘ի կարեւորս՝ ծանր | էր | նոցա: Ապա աղքատք էին յերկրաւոր |
| 1 18:5 | | | Ո՜վ, քանի՜ եռանդն | էր | ամենայն կրօնաւորաց ‘ի սկիզբն սուրբ |
| 1 20:8 | | | Եթէ զամենայն զաստիս տեսանէիր, զի՞նչ | էր՝ | թէ ոչ տեսնիլ սնոտի: Ամբարձ |
| 1 21:2 | | | անգամ ծիծաղիմք վայրապար, ուր յիրաւի | էր | մեզ լալ: չիք ճշմարիտ |
| 1 22:3 | | | բերեն, մինչ զի թէ հնար | էր | միշտ կեալ յաշխարհի, զարքայութենէ երկնից |
| 1 22:3 | | | կեալ յաշխարհի, զարքայութենէ երկնից չ | էր | ինչ նոցա փոյթ |
| 1 22:4 | | | կատարածի, քանի՛ խոտան եւ չնչին | էր՝ | զոր սիրեցին: Այլ սուրբք Աստուծոյ |
| 1 22:5 | | | եւ անվիշտ կեանս վարել: Մարթ | էր | մեզ զերծ լինել յամենայն տառապանաց |
| 1 22:7 | | | սրբութեան ‘ի գնացս մեր: Ո՞ւր | էր | թէ անդրէն յուսումն խոնարհէաք քաջ |
| 1 23:1 | | | ինչ ոչ հոգայ: Այնպէս պարտ | էր | քեզ լինել յամենայն գործս եւ |
| 1 24:5 | | | Յայնժամ յայտնեսցի թէ իմաստուն | էր | յայսմ աշխարհի, որ վասն Քրիստոսի |
| 1 24:7 | | | էիր ‘ի փափկութիւնս, զի՞նչ օգուտ | էր | քեզ յայնմ ամենայնէ, եթէ արդ |
| 2 1:6 | | | Եթէ առ անգամ մի մտեալ | էր | քո ‘ի սիրտ Յիսուսի, եւ |
| 2 3:1 | | | Ասէ բազում անգամ, զոր չ | էր | պարտ ասել. եւ չառնէ |
| 2 3:1 | | | եւ չառնէ, զոր օգուտ | էր | նմա առնել: Խորհի, թէ զի՛նչ |
| 2 3:1 | | | Խորհի, թէ զի՛նչ այլոց անկ | էր | առնել. եւ չխորհի, թէ |
| 2 4:1 | | | ի ներքին ազատութեան: Եթէ ուղիղ | էր | քո սիրտ, ամենայն արարածք լինէին |
| 2 5:2 | | | խնդրէիր եւ զճշմարիտ միաբանութիւն, պարտ | էր | քեզ՝ զամենայն իսկ ‘ի վերջոյ |
| 2 11:5 | | | մեծ ինչ գրեսցէ, զոր հնար | էր | մեծ համարել, այլ ճշմարտութեամբ ծառայ |
| 2 12:6 | | | ցաւոց չարչարանաց, ցորչափ եկեաց: Պարտ | էր, | ասէ, Քրիստոսի չարչարիլ եւ յառնել |
| 2 12:13 | | | թէպէտեւ սակաւք համբերել կամին: Յիրաւի | էր | քեզ մտադիւր կրել խուն ինչ |
| 2 12:14 | | | Քրիստոսի: Եւ թէ ‘ի ձեռս | էր | քոյ ընտրել, յաւէտ պարտ էր |
| 2 12:14 | | | էր քոյ ընտրել, յաւէտ պարտ | էր | քեզ փափաքել՝ վասն Քրիստոսի վշտաց |
| 2 12:15 | | | փրկութեան մարդկան քան զչարչարիլ, ցուցեալ | էր | արդեօք Քրիստոսի զայն բանիւ եւ |
| 3 3:7 | | | զլինելն աշխարհի, եւ մինչչեւ ծնեալ | էր | իմ յաշխարհ |
| 3 6:6 | | | խոնարհ խոստովանութիւն. եւ թէ հնար | էր, ‘ | ի հաղորդութենէ իսկ հրաժարեցուցանէր: Մի՛ |
| 3 7:2 | | | ի մեծամեծս քան զոր հաճոյն | էր | Աստուծոյ, վասն այսորիկ վաղ կորուսին |
| 3 7:2 | | | խոտանք եւ ընկեցիկք՝ որոց եդեալ | էր | յերկինս զբոյն իւրեանց. զի խոնարհեալք |
| 3 16:1 | | | յամենայն գրգանս վայելել ‘ի ձեռս | էր, | յայտ է թէ չտեւէին |
| 3 16:2 | | | ստեղծեալ բարիք քո էին, անհնար | էր | քեզ լինել երջանիկ եւ երանեալ |
| 3 18:2 | | | ի հին օրէնս, յորժամ փակեալ | էր | դուռն երկնից, եւ մթին եւս |
| 3 18:3 | | | պսակդ ես մեր: Եթէ չ | էր | քո յառաջեալ եւ ուսուցեալ մեզ |
| 3 18:3 | | | եւ ուսուցեալ մեզ, ո՞ւմ փոյթ | էր | զհետ գալ: Բա՜բէ, քանի՜ք բացական |
| 3 25:5 | | | զանձն արդարացուսցես՝ որպէս թէ չ | էր | արժան քեզ զայդ ամենայն կրել |
| 3 31:4 | | | ողբամք: Զի ամենայն մարմին ապականեալ | էր՝ | զճանապարհ իւր, վասն այնորիկ զհետ |
| 3 36:2 | | | յանձն արար Աստուծոյ, որ իրագէտն | էր | ամենայնի. եւ երկայնմտութեամբ եւ խոնարհութեամբ |
| 3 36:3 | | | եւ զամօթ կրել, որ չ | էր | արժան, մի՛ վասն այդր խոժոռիր |
| 3 38:2 | | | տարակուսանաց լուծումն, եւ յաղօթից օգնութիւն | էր | ապաստան, ‘ի բառնալ զվիշտ վտանգի |
| 3 43:3 | | | ճշմարտութեան, զոր տասնամեայ ժամանակաւ չ | էր | հնար ուսանել ‘ի դպրոցս: Ես |
| 3 46:2 | | | զամենայն՝ խորամանկեալ չարութեամբ, զի՞նչ վնաս | էր | քեզ, եթէ ստունկանէիր, եւ շիւղ |
| 3 50:2 | | | յեռանդն, յորժամ ճրագ քո լուսատու | էր ‘ | ի վերայ գլխոյ նորա, եւ |
| 3 57:1 | | | Թէ աւելի եւս լինէր, չ | էր | արժան քեզ խռովիլ: Բայց արդ |
| 3 57:3 | | | եւ ոչ հրեշտակ: Զիա՞րդ հնար | էր | քեզ միշտ ‘ի նոյն սահման |
| 3 57:4 | | | զմեղր եւ զխորիսխ: Զի՞նչ առնել | էր | ինձ յայնչափ նեղութիւնս եւ ‘ի |
| 3 58:7 | | | համարիցի յարքայութեան երկնից, զի՞նչ օգուտ | էր | նմա գիտութիւնս, թէ ոչ ‘ի |
| 4 1:3 | | | իս ամենեքեան: Եթէ ոչ քո | էր | ասացեալ, ո՞ հաւատայր լինել ճշմարիտ |
| 4 1:3 | | | ճշմարիտ. եւ եթէ ոչ քոյ | էր | հրամայեալ, ո՞ ձեռնարկէր մատչել |
| 4 1:5 | | | ի կենարար եկաւորութեան աստուածութեանդ չ | էր | արժան անարժան ինչ խորհրդոյ յիս |
| 4 1:8 | | | եւ փառաւորել: Եթէ այսչափ եռանդն | էր | յայնժամ, եւ աստուածային օրհնութեան յիշատակ |
| 4 8:2 | | | Որպէս չ | էր | քեզ բաւական ունել զամենայն բաց |
| 4 10:5 | | | մինչեւ յամենայն օր հաղորդելոյ պատրաստ | էր | եւ յօժարամիտ, եթէ օրէն էր |
| 4 10:5 | | | էր եւ յօժարամիտ, եթէ օրէն | էր | նմա, եւ եթէ անըստգիւտ հնար |
| 4 10:5 | | | նմա, եւ եթէ անըստգիւտ հնար | էր | առնել: Եթէ ոք երբեմն հրաժարէ |
| 4 11:1 | | | եւ սրբոց քոց հրեշտակաց՝ արժան | էր | սրտի իմոյ գլխովին վառիլ, եւ |