| 1 2:3 | | | գիտութիւն, այնչափ ծանրագոյն համար ունիս | տալ, | թէ ոչ սրբագոյն կեանս վարես |
| 1 2:3 | | | այլ երկիր վասն քանքարոյն, որ | տուաւ | քեզ: Եթէ թուի քեզ բազում |
| 1 7:2 | | | յԱստուած, որ ամենայն ինչ զանձն | տալ | կամի: Մի՛ հպարտանար ընդ մեծութիւն |
| 1 9:3 | | | լսել եւ առնում խորհուրդ՝ քան | տալ: | Մարթ իսկ է, թէ իւրաքանչիւրոց |
| 1 10:1 | | | եւ ‘ի գերութիւն մատնիմք: Ո՞ | տայր, | թէ յոլովակի լռէի, եւ չ |
| 1 18:4 | | | մեծամեծ շնորհս առ յԱստուածոյ ընդունէին: | Տուան | յօրինակ ամենայն կրօնաւորաց. որք առաւել |
| 1 19:1 | | | ի սուրբ ծառայութեան քում, եւ | տո՛ւր | ինձ յայսմ օրէ կատարելապէս սկիզբն |
| 1 20:2 | | | է նմա ընդ Յիսուսի խոյս | տալ | յամբոխէ: Ոչ ոք անքոյթ խօսի |
| 1 20:5 | | | եթէ ոչ ‘ի սուրբ զղջութիւն | տացէ | զանձն, մո՛ւտ ‘ի սենեակ քո |
| 1 21:1 | | | զանձն յուրախութիւն՝ որ ոչ վայելէ: | Տուր | զքեզ ‘ի զղջութիւն սրտի, եւ |
| 1 21:6 | | | խոնարհութեամբ խնդրեա ‘ի տեառնէ, զի | տացէ | քեզ ոգի զղջութեան, եւ ասա |
| 1 23:2 | | | այլ յոլովակի յաւելուն զյանցուածս: Ո՞ | տայր, | թէ օր մի բարւոք քաղաքավարեալ |
| 1 23:4 | | | ի մահու: Քանզի մեծ համարձակութիւն | տայ | երջանիկ մահու, կատարեալ արհամարհութիւն աշխարհի |
| 1 24:1 | | | թշուառական եւ անմիտ մեղաւոր զի՞նչ | տացես | պատասխանի Աստուծոյ, որ իրագէտն է |
| 1 25:11 | | | եւ չարաչար վարուց: Ապա եթէ | տացես | զանձն քո յեռանդն, գտցես խաղաղութիւն |
| 2 1:3 | | | եւ սէր: Նա փոխանակ քո | տացէ | պատասխանի, եւ յաջողեսցէ յայն՝ որ |
| 2 1:6 | | | ընկալեալ նախատինս. զի սէրն Յիսուսի | տայ | մարդոյ արհամարհել զանձն: Սիրողն Յիսուսի |
| 2 3:1 | | | ինքն հանգչի, եւ ոչ այլոց | տայ | հանգչել: Ասէ բազում անգամ, զոր |
| 2 7:1 | | | ոչ թողու զքեզ, եւ ոչ | տայ | թոյլ կորնչել ‘ի սպառ: Յամենայնէ |
| 2 7:2 | | | է բնութիւն, որ օտարի ոչ | տայ | տեղի. այլ միայնակ կամի գրաւականել |
| 2 8:2 | | | Զի՞նչ ձեռնհաս է աշխարհ | տալ | քեզ՝ առանց Յիսուսի: Լինել առանց |
| 2 9:4 | | | Ապա ‘ի | տալ | քեզ Աստուծոյ զհոգեւորական մխիթարութիւն, գոհութեամբ |
| 2 9:7 | | | մխիթարութիւնն երկնային: Որ յաղթէ, ասէ, | տաց | նմա ուտել ‘ի փայտէ կենաց |
| 2 9:8 | | | Իսկ | տուեալ | լինի մխիթարութիւնն աստուածային, զի առաւել |
| 2 10:1 | | | դու հանգիստ, որ ծնար յաշխատութիւն: | Տուր | զանձն ‘ի համբերութիւն, եւ մի՛ |
| 2 10:2 | | | յանձն: Բարերար է Աստուած ‘ի | տալ | զշնորհս մխիթարութեան. բայց ապերախտի մարդ |
| 2 10:2 | | | բարութիւնք շնորհաց, զի ապերախտ եմք | տուողին, | եւ ոչ զամենայնն անդրէն հեղումք |
| 2 10:3 | | | աղքատ եւ մերկ զինքն խոստովանի: | Տուր | Աստուծոյ զԱստուծոյն, եւ կալ քեզ |
| 2 10:4 | | | Կալ քեզ միշտ զստորինն, եւ | տացի | քեզ վերինն. զի առանց ստորնոյն |
| 2 10:5 | | | պարգեւ: Եթէ ‘ի մեծութիւն հայիս | տուողին, | ոչինչ տուրք փոքր են կամ |
| 2 10:5 | | | Աստուծոյ պինդ ունել կամի, վասն | տուեալ | շնորհաց շնորհ կալցի, եւ վասն |
| 2 10:5 | | | լիցի: Յաղօթս կացցէ, զի անդրէն | տացի. | զգուշաւոր եւ խոնարհ լիցի, զի |
| 2 11:2 | | | օրհնեն զնա: Թէպէտ եւ չ | տայր | ինչ երբէք նոցա մխիթարութիւն, սակայն |
| 2 11:4 | | | սահմանաց է յարգ նորա: Եթէ | տացէ | մարդ զամենայն զիւր ինչս, ահա |
| 2 12:9 | | | թէ ‘ի տէր յուսացեալ ես, | տացի | քեզ յերկնից զօրութիւն. եւ ընդ |
| 3 3:4 | | | յիս արձակէ ունայն: Զոր խոստացայն, | տաց. | զոր ասացի, լցուցից. միայն թէ |
| 3 3:5 | | | եւ մխիթարութեամբ: Եւ երկուս դասս | տամ | նոցա զօրհանապազ. մի՝ զախտս նոցա |
| 3 5:4 | | | ազատ է, եւ ոչ կալանաւորի: | Տայ | զամենայն վասն ամենայնի, եւ ունի |
| 3 6:4 | | | հայի սիրողին, որպէս ‘ի սէր | տուողին: | Առաւել հայի յիղձս քան ‘ի |
| 3 6:4 | | | զսիրելին ‘ի ստոր դասէ զամենայն | զտուեալս: | Ազնուական սիրող ոչ հանգչի ‘ի |
| 3 7:2 | | | ճանապարհ նորա. այլ Աստուծոյ է | տալ | եւ մխիթարել երբ կամի, որչափ |
| 3 7:3 | | | գործէ, որ գլխովին զանձն ուրախութեան | տայ, | մոռացեալ զառաջին զիւր չքաւորութիւն, եւ |
| 3 8:1 | | | անօրէնութիւնք իմ, եւ չունիմ | տալ | պատասխանի: Ապա եթէ անարգեցից զիս |
| 3 9:1 | | | ընծայեսջիր. զի ես եմ, որ | ետու | զամենայն: Այսպէս համարեսջիր զմի մի |
| 3 9:2 | | | ինչ՝ մարդոյ ընծայեսցես. այլ զամենայն | տուր | Աստուծոյ, առանց որոյ ոչինչ ունի |
| 3 9:2 | | | որոյ ոչինչ ունի մարդ: Ես | ետու | զամենայն, եւ բովանդակ զքեզ իմ |
| 3 10:2 | | | իս շնորհ եւ բարեկամութիւն: Զի՞նչ | տաց | քեզ տրիտուր փոխանակ շնորհիս: Զի |
| 3 10:2 | | | փոխանակ շնորհիս: Զի ոչ ամենեցուն | տուեալ | է, թողեալ զամենայն՝ յաշխարհէ հրաժարել |
| 3 10:3 | | | մարդկան ծառայել, եւ զանձն քո | տալ | նոցա խոստացար |
| 3 10:4 | | | Զի՞նչ | տաց | տրիտուր ընդ բիւրուց բարեաց: Ո՞ |
| 3 10:4 | | | տրիտուր ընդ բիւրուց բարեաց: Ո՞ | տայր | ինձ ծառայել քեզ զամենայն աւուրս |
| 3 10:4 | | | զամենայն աւուրս կենաց իմոց: Ո՞ | տայր | ինձ գէթ օր մի արժանի |
| 3 12:4 | | | Ժտեա՛ ‘ի տեառնէ, եւ նա | տացէ | քեզ զխնդրուածս սրտի քոյ |
| 3 12:5 | | | օրհնութիւն քո, եւ բազում մխիթարութիւն | տացի | քեզ: Եւ որչափ յամենայն արարածական |
| 3 13:3 | | | ճշմարիտ հնազանդութեան եւ խոնարհութեան յամենայնի | տացես | զանձն, եւ համբերութեամբ տարցիս արհամարհանաց |
| 3 15:1 | | | օգուտ է ինձ եւ պիտանի, | տուր | ինձ յայդմ վայելել ‘ի պատիւ |
| 3 15:2 | | | եղիցի ամենայն, որպէս եւ կամիս: | Տո՛ւր | զոր կամիս, եւ որչափ կամիս |
| 3 15:3 | | | իս մինչ իսպառ կացցէ մնասցէ: | Տո՛ւր | ինձ հանապազ այնմ ցանկալ եւ |
| 3 15:4 | | | | Տո՛ւր | ինձ մեռանել ամենայնի՝ որ ինչ |
| 3 15:4 | | | եւ զանծանօթն լինել յաստի կեանս: | Տուր | ինձ ‘ի վեր քան զամենայն |
| 3 21:1 | | | նա է անվախճան հանգիստ սրբոց: | Տո՛ւր | ինձ, քաղցր եւ սիրելի փրկիչ |
| 3 21:1 | | | եւ տուրս՝ զոր կարող ես | տալ | եւ հեղուլ, քան յամենայն խնդութիւն |
| 3 21:3 | | | տէրդ ես ամենայն արարածոց. ո՞ | տայր | ինձ թեւս ճշմարիտ ազատութեան, թռչել |
| 3 21:3 | | | հանգչել ‘ի քեզ: Ե՞րբ լիով | տացի | ինձ ճաշակել եւ տեսանել, զի |
| 3 22:1 | | | ինձ գնալ ‘ի պատուիրանս քո: | Տո՛ւր | ինձ իմանալ զկամս քո, եւ |
| 3 22:5 | | | նմա, քան զամենայն երախտիս՝ որք | տուան | կամ տացին նմա |
| 3 22:5 | | | զամենայն երախտիս՝ որք տուան կամ | տացին | նմա |
| 3 24:1 | | | կամ խօսիցի: Ոչ քոյ է | տալ | պատասխանի վասն այլոց, այլ վասն |
| 3 24:1 | | | վասն այլոց, այլ վասն անձին | տալոց | ես համարս. ապա զիա՞րդ յայլոց |
| 3 25:1 | | | Զխաղաղութիւն թողում ձեզ, զխաղաղութիւն զիմ | տամ | ձեզ. ոչ որպէս աշխարհս տայ |
| 3 25:1 | | | տամ ձեզ. ոչ որպէս աշխարհս | տայ, | տամ ես ձեզ: Ամենեքին ցանկան |
| 3 25:1 | | | ձեզ. ոչ որպէս աշխարհս տայ, | տամ | ես ձեզ: Ամենեքին ցանկան խաղաղութեան |
| 3 26:3 | | | զիս սատանայ, եւ խորամանկութիւն նորա: | Տուր | ինձ զօրութիւն ընդդէմ կալոյ, համբերութիւն |
| 3 26:3 | | | կալոյ, համբերութիւն տանելոյ, արիութիւն հանապազորդելոյ: | Տուր | փոխանակ ամենայն մխիթարութեանց աշխարհի՝ զհոգւոյ |
| 3 27:1 | | | Որդեակ, պարտ է քեզ | տալ | զամենայն փոխանակ ամենայնի, մինչեւ չ |
| 3 27:4 | | | զիս, տէր, շնորհօք սուրբ հոգւոյդ: | Տո՛ւր | զօրութիւն, զօրանալ ինձ ըստ ներքին |
| 3 27:5 | | | | Տո՛ւր | ինձ, տէր, զիմաստութիւն երկնային, զի |
| 3 27:5 | | | քո իմանալ որպէս եւ ենն: | Տո՛ւր | հանճարով խոտորել ‘ի մարդելուզաց, եւ |
| 3 29:1 | | | եւ յո՞վ երթայցեմ առանց քոյ: | Տուր, | տէր, համբերութիւն եւ յայսմ նուագի |
| 3 30:4 | | | ինչ՝ որ ոչ ես: Զոր | ետու՝ | գիտեմ բառնալ, եւ անդրէն շնորհել |
| 3 30:5 | | | Եթէ | տամ, | իմ է. եւ եթէ ‘ի |
| 3 31:1 | | | քեզ սլանալ, որ ասացն. Ո՜ | տայր | ինձ թեւս որպէս զաղաւնոյ, զի |
| 3 32:3 | | | ոչ ստասցիս զոր խնդրես: Խրատ | տամ | քեզ գնել յինէն ոսկի ընտիր |
| 3 34:1 | | | ես, դառն է ամենայն: Դու | տաս | սրտի հանդարտութիւն, մեծ խաղաղութիւն, եւ |
| 3 34:1 | | | խաղաղութիւն, եւ ցնծալից ուրախութիւն: Դու | տաս | ուղիղ խորհել զամենայն, եւ օրհնել |
| 3 34:3 | | | ինձ ամենայն յամենայնի: Մինչչեւ է | տուեալ | այս, ոչ լինի լիուլի խնդութիւն |
| 3 35:1 | | | դիմի հարկանիլ ախոյանին: Զի յաղթողին | տուեալ | լինի մանանայ, իսկ թմրելոյն մնայ |
| 3 37:5 | | | վայելեսցես ‘ի բազում խաղաղութեան սրտի: | Տուր | զամենայն վասն ամենայնի, մի՛ ինչ |
| 3 38:2 | | | խեռութիւնս: Նոյնպէս եւ դու խոյս | տուր ‘ | ի խորան սրտի քոյ, սրտի |
| 3 39:2 | | | խորհուրդք իմ սակաւ օգտեն: Ո՜ | տայր | ինձ, չհայել յանցս՝ որ |
| 3 40:1 | | | է մարդ, թէ զշնորհ քո | տացես | նմա: Զիա՞րդ իշխիցեմ գանգատել, եթէ |
| 3 40:2 | | | բարի, յորժամ հաճեսցիս եւ ձեռն | տացես | յօգնութիւն: Զի դու միայն առանց |
| 3 43:2 | | | որ ուսուցանեմ մարդոյ զգիտութիւն, եւ | տամ | տղայոց լուսաւոր հանճար. զոր ‘ի |
| 3 45:1 | | | | Տուր | ինձ, տէր, օգնութիւն ‘ի նեղութեան |
| 3 45:4 | | | երբեք: Զբան ճշմարիտ եւ հաստատուն | տուր | բերանոյ իմոյ, եւ զլեզու նենգաւոր |
| 3 48:1 | | | փոխի վիճակ ‘ի հակառակն: Ո՞ | տայր | թէ օրն այն ծագէր, եւ |
| 3 48:5 | | | Ամփոփեա զզգայութիւնս իմ ‘ի քեզ. | տուր | ինձ մոռանալ զամենայն զաշխարհայինս, վաղվաղակի |
| 3 48:6 | | | քո, տէր, ամենայն արարածոց հրաժեշտ | տայ. | որ բնութեան բուռն առնէ, եւ |
| 3 49:4 | | | եւ մարզիլ ‘ի մարզս բազումս: | Տացի | քեզ երբեմն մխիթարութիւն այլ ոչ |
| 3 50:1 | | | արժանաւորութեան: Քո է ամենայն, զոր | ետուր | եւ զոր արարէր: Տնանկ եւ |
| 3 50:2 | | | ի քէն հովուին: Եթէ խաղաղութիւն | տաս, | եթէ խնդութիւն սուրբ յիս հեղուս |
| 3 50:2 | | | յօրհնութիւնս քո: Ապա եթէ հրաժեշտ | տաս, | որպէս բազում անգամ սովորութիւն է |
| 3 50:7 | | | | Տուր | ինձ, տէր, գիտել զոր գիտել |
| 3 51:2 | | | յամենայն ձանձրութենէ լիցիս զերծ: Զի | տաց | քեզ զվաստակսդ մոռանալ, եւ ‘ի |
| 3 54:10 | | | է, եւ մտադիւրագոյն առնու քան | տայ. | սիրէ զիւրսն եւ զառանձնականս: Իսկ |
| 3 54:10 | | | շատանայ սակաւուք, երանելի եւս համարի | զտալն | քան զառնուլ |
| 3 55:5 | | | ի ցամաքութենէ մտաց անձն իմ: | Տո՛ւր, | տէր, գտանել ինձ շնորհս առաջի |
| 3 55:5 | | | Նա է իմ զօրութիւն, նա | տայ | ինձ խորհուրդ եւ օգնութիւն. քան |
| 3 55:6 | | | երթիցէ, եւ զհետ եկեսցէ. եւ | տացէ | ինձ հանապազ փոյթեռանդն լինել ‘ի |
| 3 56:3 | | | կեանք քո եւ արհամարհ աշխարհի, | տուր | ինձ արհամարհութեամբ աշխարհի՝ լինել քեզ |
| 3 57:4 | | | թէ ‘ի նաւահանգիստ փրկութեան հասանիցեմ: | Տուր | վախճան բարի, տուր երջանիկ փոխումն |
| 3 57:4 | | | փրկութեան հասանիցեմ: Տուր վախճան բարի, | տուր | երջանիկ փոխումն յաշխարհէ աստի: Յիշեա |
| 3 58:3 | | | ես պարգեւեցի նոցա զշնորհս, ես | ետու | նոցա զփառս: Ես ծանեայ զմիոյ |
| 3 58:3 | | | ի նոսա մխիթարութիւնս մեծամեծս, ես | ետու | նոցա յարատեւութիւն, ես պսակեցի զնոցա |
| 3 58:10 | | | խոնարհ դուռն արքայութեան երկնից ոչ | տացէ | նոցա մուտ: Վա՜յ եւ մեծատանց |
| 4 1:0 | | | ասէ տէր: Հացն, զոր ես | տաց, | մարմին իմ է. զոր ես |
| 4 1:0 | | | մարմին իմ է. զոր ես | տաց | վասն կենաց աշխարհի: Առէ՛ք կերա՛յք |
| 4 1:11 | | | զսորա առնուլ զչափ: Յայսմ խորհրդեան | տուեալ | լինի հոգեւորական շնորհ, վերստին նորոգի |
| 4 2:3 | | | եւ հրաւիրես ‘ի կոչունս քո: | Տաս | ինձ երկնաւոր կերակուր եւ հաց |
| 4 2:3 | | | որ յերկնից իջեր եւ կեանս | տաս | աշխարհի |
| 4 3:2 | | | | Տուր | զքեզ ինձ, եւ շատ է |
| 4 4:3 | | | իմոյ, բուժիչ մարդկան ախտից, եւ | տուող | ներքին մխիթարութեան: Զի բազումս հեղուս |
| 4 4:5 | | | կերակուր եւ ըմպելի ինձ պատրաստեցեր: | Տուր | տէր Աստուած փրկիչ իմ, զի |
| 4 5:1 | | | մեծ է յարգ քահանայից, որոց | տուեալ | է որ ինչ չէ |
| 4 5:1 | | | է որ ինչ չէ | տուեալ | հրեշտակաց: Քանզի քահանայք միայն՝ օրինօք |
| 4 7:2 | | | ցանկացող աւելաստացութեան. այդչափ ճիշդ ‘ի | տալ. | այդչափ ռիշտ ‘ի պահել. այդչափ |
| 4 8:1 | | | բովանդակ յանձն առնել: Զի՞նչ եւ | տացես | ինձ բաց ‘ի քէն, չ |
| 4 8:2 | | | ինձ հաճոյ է զինչ եւ | տացես, | եթէ ոչ զանձն ընծայեսցես: Մատո |
| 4 8:2 | | | ընծայեսցես: Մատո զքեզ ինձ, եւ | տո՛ւր | զքեզ բովանդակ վասն Աստուծոյ, եւ |
| 4 8:2 | | | զիս մատուցի հօր վասն քոյ. | ետու | եւ բովանդակ զմարմին իմ եւ |
| 4 9:6 | | | տէր, ողորմեա խնդրողացս զքո ողորմութիւն. | տո՛ւր | շնորհ կարօտելոցս, եւ արժանացո զմեզ |
| 4 11:4 | | | պիտոյս, կերակրոյ եւ լուսոյ: Արդ | ետուր | ինձ տկարիս զսուրբ մարմին քո |
| 4 12:1 | | | Սիրող եմ ես մաքրութեան, եւ | տուող | ամենայն սրբութեան: Սիրտ սուրբ խնդրեմ |
| 4 12:3 | | | Եթէ | տամ | շնորհ եռանդեան՝ գոհացիր զԱստուծոյ քումմէ |
| 4 13:1 | | | Ո՞ | տացէ | ինձ տէր, գտանել զքեզ միայն |
| 4 13:3 | | | ցուցաւ առ մարդիկ: Այլ զի՞նչ | տաց | տրիտուր տեառն ընդ այսր շնորհի |
| 4 13:3 | | | լինել ընդ քեզ: Եւ ես | տաց | պատասխանի. Հաճեաց տէր, լինել ընդ |
| 4 15:1 | | | լքանիլ, եւ ոչ տարապայման տրտմել: | Տայ | յոլովակի Աստուած ‘ի վայրկեան ժամանակի |
| 4 15:1 | | | ի վայրկեան ժամանակի, զոր չ | ետ | ընդ ժամանակս բազումս: Տայ երբեմն |
| 4 15:1 | | | չետ ընդ ժամանակս բազումս: | Տայ | երբեմն ‘ի վախճանի, զոր ‘ի |
| 4 15:1 | | | զոր ‘ի սկզբան աղօթից յապաղեաց | տալ | |
| 4 15:2 | | | Եթէ հանապազ արագ | տուեալ | լինէր շնորհ, եւ զոյգ ընդ |
| 4 15:2 | | | քոց լեր մեղադիր, յորժամ ոչ | տուեալ | լինի կամ լռելեայն բնաւ իսկ |
| 4 15:3 | | | արժանի պարգեւի եռանդեան: Քանզի անդ | տայ | տէր զիւր օրհնութիւն, ուր անօթս |
| 4 17:2 | | | զմարդեղութեանն խորհուրդ՝ խոնարհութեամբ եւ եռանդեամբ | ետ | պատասխանի. Ահաւասիկ կամ աղախին տեառն |
| 4 18:2 | | | խոնարհեցո զմիտս քո հաւատոյ. եւ | տացի | քեզ լոյս գիտութեան, որպէս զիարդ |
| 4 18:4 | | | ընդ պարզամիտս, յայտնէ զանձն խոնարհաց, | տայ | իմաստութիւն տղայոց, բանայ զմիտս մաքրամտաց |