| 1 2:2 | | | մտադիւր կամին երեւել, եւ իմաստունք | կոչիլ: | Բազում ինչ է, որոց գիտութիւն |
| 1 5:2 | | | հաւատարմութեամբ. եւ մի՛ յօժարիր երբէք | կոչիլ | գիտնաւոր: Հա՛րց մտադիւր, եւ լուր |
| 1 17:3 | | | յառաջնորդութիւն. ‘ի համբերութիւն եւ յաշխատութիւն | կոչեցար, | եւ ոչ ‘ի դատարկութիւն եւ |
| 1 25:1 | | | եւ խորհեաց ստէպ, թէ յի՞նչ | կոչեցար | եւ զիա՞րդ թողեր զաշխարհ: Ոչ |
| 1 25:5 | | | որք անգործ են յամենայնէ՝ յոր | կոչեցան: | Զիա՜րդ վնասակար է հեղգալ ‘ի |
| 2 6:3 | | | այն ես. եւ ոչ մեծ | կոչել | մարթիս, քան զոր Աստուած վկայէ |
| 2 11:3 | | | սիրոյ անձին անխառն: Ո՞չ վարձկանս | կոչել | արժան իցէ զամենեսին, որք միշտ |
| 3 5:8 | | | կամս սիրելւոյն, չէ արժանի | կոչիլ | սիրող: Պարտ է սիրողի՝ զամենայն |
| 3 20:4 | | | թշուառութիւնք են ‘ի նմա: Զիա՞րդ | կոչիցի | եւ կեանք, որ այսպիսիս ծնանի |
| 3 21:6 | | | աւասիկ առ քեզ եմ, զի | կոչեցեր | զիս: Արտասուք քո եւ ցանկութիւն |
| 3 21:7 | | | Եւ ասացի. Տէր | կոչեցի | զքեզ, եւ անձկացայ վայելել ‘ի |
| 3 45:5 | | | յաղցաւոր կենցաղումս, որ գլխովին փորձութիւն | կոչի | եւ պատերազմ |
| 3 58:3 | | | նոքա զիս նախ ընտրեցին: Ես | կոչեցի | զնոսա շնորհօք, ձգեցի յիս ողորմութեամբ |
| 4 4:4 | | | որ զամենեսին առ քեզ հաճեցար | կոչել | ասելով. Եկա՛յք առ իս ամենայն |
| 4 11:4 | | | հաց կենաց: Մարթ է զսոսա | կոչել | եւ երկուս սեղանս աստի եւ |
| 4 12:2 | | | սեղան. զորօրինակ եթէ մուրօղ ոք | կոչիւր ‘ | ի ճաշ մեծատան, եւ նա |
| 4 12:2 | | | առ քեզ: Ես եմ որ | կոչեցի | եւ հրամայեցի այսմ այսպէս լինել |
| 4 15:2 | | | սակայն թէ արժան իցէ փոքր | կոչել | զայն, եւ ոչ մանաւանդ մեծ |