| 1 3:3 | | | ի ցանկութիւն ախտաւոր յօժարութեան. Այլ | ինքն | շրջէ զնոսա ըստ հաճոյից ուղիղ |
| 1 6:1 | | | Այր՝ որ դեռ անմեռ է | յինքեան, | վաղվաղակի փորձի եւ յաղթի ‘ի |
| 1 11:4 | | | ի մեզ հասեալ: Զի նա | ինքն | քաջամարտից եւ ‘ի շնորհս իւր |
| 1 13:5 | | | ունել, այնչափ օր ըստ օրէ | յինքեան | տկարանայ, եւ թշնամին ‘ի վերայ |
| 1 16:1 | | | Զոր ինչ ոք | յինքն | կամ յայլս ուղղել տկարանայ, պարտի |
| 2 1:7 | | | մարզս ձեռնարկելոյ: Այր ներանձնաւոր փութով | յինքն | ամփոփի. զի ոչ երբէք բոլորովին |
| 2 1:7 | | | եւ զթիւր գործոց: Որչափ ոք | յինքն | առարկանէ իրս, այնչափ առաւել խափանի |
| 2 2:2 | | | Խոնարհին յայտնէ զիւր գաղտնիս, եւ | յինքն | քաղցրութեամբ ձգէ զնա եւ հրաւիրէ |
| 2 3:1 | | | ի պէսպէս կասկածանս ծփի. ոչ | ինքն | հանգչի, եւ ոչ այլոց տայ |
| 2 9:3 | | | մարդոյ բազումս եւ ընդերկար պատերազմել | յինքեան, | մինչեւ ուսցի լիով յաղթել անձին |
| 2 10:3 | | | ընծայել. այլ աղքատ եւ մերկ | զինքն | խոստովանի: Տուր Աստուծոյ զԱստուծոյն, եւ |
| 2 10:4 | | | անձանց. եւ որչափ փառաւորագոյն, այնչափ | յինքեանս | են խոնարհագոյն: Ճոխացեալքն ճշմարտութեամբ եւ |
| 2 11:5 | | | զօրագոյն քան զայն, որ գիտէ | զինքն | եւ զամենայն թողուլ, եւ ‘ի |
| 3 5:5 | | | բարբառ յականջս Աստուծոյ է նոյն | ինքն | վառեալ իղձ սրտի, որ ասէ |
| 3 10:3 | | | վերագոյնն է քան զամենայն, դու | ինքն | հաճեցար մարդկան ծառայել, եւ զանձն |
| 3 26:3 | | | ի սիրոյ անանց բարեաց, եւ | յինքն | չարաչար յանկուցանէ հրապուրանօք կենցաղական հեշտութեանց |
| 3 31:2 | | | առ վերացուցանելոյ զոգի, եւ քան | զինքն ‘ | ի վեր յափշտակելոյ: Եւ թէ |
| 3 38:1 | | | ձգին զհետ երթալ ժամանակաւորաց, այլ | ինքեանք | ձգեն զնոսա ‘ի քաջ արբանեկութիւն |
| 3 40:2 | | | Այլ դու, տէր, միշտ նոյն | ինքն | ես, եւ կաս եւ մնաս |
| 3 42:1 | | | ելանէ առ Աստուած, որչափ խորագոյն | յինքն | իջանէ եւ յաչս անձին լինի |
| 3 42:2 | | | ինչ անձին ընծայէ, զշնորհացն Աստուծոյ | յինքն | եկաւորութիւն խափանէ: Զի շնորհ Հոգւոյն |
| 3 45:4 | | | լռէի, եւ ծածկեալ կարծէի, նա | ինքն | ոչ հանդուրժեաց լռել, զոր խնդրեացն |
| 3 45:4 | | | ասել. այլ անդէն զիս եւ | զինքն | մատնեաց, եւ գնաց: Յայսպիսի զրուցաց |
| 3 49:3 | | | այդմ հասանել առ այժմ: Ես | ինքն | եմ. կա՛ց մնա ինձ, ասէ |
| 3 52:2 | | | եթէ այլազգ ինչ ասէի, դու | ինքն | լինէիր իմ ոսոխ, եւ չ |
| 3 54:2 | | | Բնութիւնն նենգաւոր է, եւ զբազումս | յինքն | յանկուցանէ թակարթէ եւ պատրէ, եւ |
| 3 54:2 | | | թակարթէ եւ պատրէ, եւ յամենայնի | զինքն | ունի վախճան: Այլ շնորհն պարզամտութեամբ |
| 3 54:16 | | | Բնութիւնն զամենայն | յինքն | ձգէ, վասն իւր գժտի եւ |
| 3 54:17 | | | զփառս Աստուծոյ: Ոչ կամի թէ | ինքն | եւ որ ինչ իւր է |
| 3 55:2 | | | իմն ղօղեալ ‘ի գազախի: Այն | ինքն | է բանն բնական՝ մածեալ մթին |
| 3 58:5 | | | է, առաւել սիրեն զիս քան | զինքեանս | եւ քան զիւրեանց արժանաւորութիւն: Քանզի |
| 3 58:8 | | | ի փառս՝ այնչափ խոնարհ են | յինքեանս, | եւ ինձ առաւել մերձաւոր եւ |
| 3 59:3 | | | զուարթարար՝ պատսպարել. Թէ ոչ դու | ինքն | մօտ եկեսցես, օգնեսցես, զօրացուսցես, մխիթարեսցես |
| 4 1:8 | | | սահմանեաց երգել ուրախութեամբ. նուագէր եւ | ինքն | ստէպ քնարաւ, ազդմամբ շնորհաց սուրբ |
| 4 2:3 | | | ոչ այլ ինչ՝ բայց զքեզ | ինքն | զհացդ կենդանի. որ յերկնից իջեր |
| 4 9:6 | | | եւ վասն ամենեցուն, զորս ես | ինքն | երբեմն տրտմեցուցի, խռովեցուցի, դառնացուցի եւ |
| 4 11:3 | | | լսեմ: Վկայ ես ինձ դու | ինքն | տէր, զի ոչինչ կարող է |
| 4 15:3 | | | վեր առ Աստուած ամբառնայ, եւ | զինքն | յամենայն անկարգ սիրոյ կամ ‘ի |
| 4 15:4 | | | տեառն է ընդ նմա, եւ | ինքն | գլխովին եդ զանձն ‘ի ձեռին |