25:0 Յաղագս փոյթեռանդն ուղղութեան
վարուց մերոց:
| 25:0 ZEAL IN AMENDING OUR LIVES:
| 25:1 Լե՛ր արթուն եւ փոյթ ‘ի ծառայութեանն Աստուծոյ. եւ խորհեաց ստէպ, թէ յի՞նչ կոչեցար եւ զիա՞րդ թողեր զաշխարհ: Ոչ ապաքէն, զի յԱստուած կեցցես, եւ լիցիս այր հոգեւոր: Ապա լեր փոյթեռանդն ‘ի յառաջադիմութիւն, զի զվարձս վաստակաց քոց առնես ընդ հուպ. եւ յայնժամ ոչ եւս եղիցի երկիւղ կամ ցաւ ‘ի սահմանս քո: Փոքր մի արդ վաստակեսջիր, եւ գտցես հանգիստ մեծ եւ ուրախութիւն յաւերժական: Եթէ կացցես մնասցես հաւատարիմ եւ փոյթեռանդն ‘ի գործ, եւ Աստուած եղիցի հաւատարիմ եւ առատ ‘ի հատուցումն: Լեր քաջայոյս, թէ հասցես յաղթանակի. այլ չէ պարտ լինել աներկեւան, գուցէ հեղգասցիս կամ փքասցիս:
| 25:1 BE WATCHFUL and diligent in God' s service and often think of why you left the world and came here. Was it not that you might live for God and become a spiritual man? Strive earnestly for perfection, then, because in a short time you will receive the reward of your labor, and neither fear nor sorrow shall come upon you at the hour of death. Labor a little now, and soon you shall find great rest, in truth, eternal joy; for if you continue faithful and diligent in doing, God will undoubtedly be faithful and generous in rewarding. Continue to have reasonable hope of gaining salvation, but do not act as though you were certain of it lest you grow indolent and proud:
| 25:2 Ծփեալ ուրումն երբեմն ‘ի վարանս երկիւղի եւ յուսոյ՝ այն ինչ ոգւով թախծութեան յեկեղեցւոջ առաջի սուրբ սեղանոյն անկեալ կայր յաղօթս, եւ խորհէր ընդ միտս, իցէ՞ թէ ժուժկալիցեմ իսպառ, անդէն առ յԱստուծոյ այսպիսի լուաւ պատասխանի ‘ի սրտի: Եթէ զայդ գիտէիր, զի՞նչ առնէիր, զնոյն արդ արա, եւ եղիցիս քաջ յապահովի: Որոյ անդէն վաղվաղակի քաջալերեալ եւ զօրացեալ՝ ‘ի կամս Աստուծոյ եղեւ յանձն, եւ դադարեցին ‘ի նմանէ յոյզք խորհրդոց: Եւ այլ ոչ ընդվայրաքննին հետազօտեաց, իմանալ զինչ անցք անցանելոց իցեն ընդ նա առ յապայ. այլ յաւէտ ջանացաւ խնդրել, թէ զինչ են կամք Աստուծոյ հաճոյն եւ կատարելոյ զամենայն գործս բարութեան:
| 25:2 One day when a certain man who wavered often and anxiously between hope and fear was struck with sadness, he knelt in humble prayer before the altar of a church. While meditating on these things, he said: " Oh if I but knew whether I should persevere to the end!" Instantly he heard within the divine answer: " If you knew this, what would you do? Do now what you would do then and you will be quite secure." Immediately consoled and comforted, he resigned himself to the divine will and the anxious uncertainty ceased. His curiosity no longer sought to know what the future held for him, and he tried instead to find the perfect, the acceptable will of God in the beginning and end of every good work:
| 25:3 Յուսա ‘ի տէր, եւ արա զբարի, ասէ մարգարէն. բնակեաց յերկրի, եւ հովուեսցիս ‘ի մեծութեան նորա: Մի՛ ինչ է, որ զբազումս յետս ընկրկէ ‘ի յառաջադիմութենէ եւ ‘ի փոյթեռանդն ուղղութենէ վարուց. ահ դժուարութեան, կամ ճիգն պատերազմի: Բայց այնք առաւել քան զայլս յառաջադէմ են յառաքինութիւնս, որք առաւել ծանունց եւ հակառակաց արիագոյն ջանան յաղթել: Քանզի անդ առաւել զարգանայ ոք, եւ յոլովագունից արժանի լինի շնորհաց, ուր առաւել յաղթէ անձին, եւ հոգեւորապէս զնա մեռուցանէ:
| 25:3 Trust thou in the Lord and do good," says the Prophet; " dwell in the land and thou shalt feed on its riches." There is one thing that keeps many from zealously improving their lives, that is, dread of the difficulty, the toil of battle. Certainly they who try bravely to overcome the most difficult and unpleasant obstacles far outstrip others in the pursuit of virtue. A man makes the most progress and merits the most grace precisely in those matters wherein he gains the greatest victories over self and most mortifies his will:
| 25:4 Ոչ ամենեցուն հաւասար են իրք յաղթութեան եւ մեռուցման: Բայց ժրաջան նախանձախնդիր զօրագոյն ‘ի յառաջադիմութիւն, թէպէտ եւ բազում իցեն նորա կիրք, քան զբարեկիր ոք՝ որոյ նուազ իցէ եռանդն յառաքինութիւնս: Երկու ինչ առաւելապէս յաջողեն զուղղութիւն վարուց. բուռն ‘ի բաց քեցիլ յամենայնէ, յոր ախտաբար միտէ բնութիւնն. եւ սրտի մտօք պինդ ունել զբարին, որում առաւել կարօտի ոք: Յայնց եւս անձնապահ լեր, եւ յաղթել ջանա, զորս անհաճոյ է քեզ տեսանել յայլոց վերայ:
| 25:4 True, each one has his own difficulties to meet and conquer, but a diligent and sincere man will make greater progress even though he have more passions than one who is more even- tempered but less concerned about virtue. Two things particularly further improvement -- to withdraw oneself forcibly from those vices to which nature is viciously inclined, and to work fervently for those graces which are most needed. Study also to guard against and to overcome the faults which in others very frequently displease you:
| 25:5 Յամենայնի միտ դիր քումդ յառաջադիմութեան, որպէս զի թէ բարի ինչ օրինակ տեսանես կամ լսես, վառեսցիս բորբոքեսցիս լինել նմանող: Ապա թէ ըստգիւտ ինչ յայլս տեսանես, զգոյշ լեր չառնել զնոյն. եւ թէ արարեր երբէք, փութա վաղագոյն ուղղեր զքեզ: Որպէս աչք քո յայլս հային, նոյնպէս աչք այլոց ‘ի քեզ են: Զիա՜րդ բերկրական է եւ քաղցր՝ տեսանել եռանդնոտ եւ առաքինի եղբայրս, բարեկիրս եւ խրատեալս: Զիա՜րդ տխուր է եւ ծանր՝ տեսանել զխեղաբարոյս, որք անգործ են յամենայնէ՝ յոր կոչեցան: Զիա՜րդ վնասակար է հեղգալ ‘ի դէմ եդեալ նպատակ իւրոյ կոչման, եւ յօժարամտել յայն՝ որ չէ նմա յանձն:
| 25:5 Make the best of every opportunity, so that if you see or hear good example you may be moved to imitate it. On the other hand, take care lest you be guilty of those things which you consider reprehensible, or if you have ever been guilty of them, try to correct yourself as soon as possible. As you see others, so they see you. How pleasant and sweet to behold brethren fervent and devout, well mannered and disciplined! How sad and painful to see them wandering in dissolution, not practicing the things to which they are called! How hurtful it is to neglect the purpose of their vocation and to attend to what is not their business:
| 25:6 Յուշ լիցի քեզ առաջադիմութիւնդ՝ յոր ձեռնարկեր. եւ դիր առաջի աչաց զխաչեցելոյն պատկեր: Հայեցեալ ‘ի վարս Յիսուսի Քրիստոսի, յամօթ լեր. զի չեւ եւս կերպարանակից լինել նմա ջանացար, թէպէտ եւ ընդ երկար ‘ի ճանապարհի Աստուծոյ եղեր: Կրօնաւոր՝ որ սրտի մտօք եւ եռանդեամբ ‘ի սուրբ վարս եւ ‘ի չարչարանս Քրիստոսի կրթէ զանձն, զամենայն պիտանիս եւ զկարեւորս անձին գտանէ անդ արտաքոյ Յիսուսի՝ լաւագունի իմիք լինել ‘ի խնդիր: Եթէ խաչելեալն Յիսուս եկաւորէր ‘ի սիրտ մեր, ո՜վ թէ զիա՛րդ վաղվաղակի եւ լիով լինէր մեզ զգօնանալ:
| 25:6 Remember the purpose you have undertaken, and keep in mind the image of the Crucified. Even though you may have walked for many years on the pathway to God, you may well be ashamed if, with the image of Christ before you, you do not try to make yourself still more like Him. The religious who concerns himself intently and devoutly with our Lord' s most holy life and passion will find there an abundance of all things useful and necessary for him. He need not seek for anything better than Jesus. If the Crucified should come to our hearts, how quickly and abundantly we would learn:
| 25:7 Կրօնաւոր փոյթեռանդն բարիոք համբերէ եւ տանի ամենայնի, որ նմա հրամայի: Կրօնաւոր հեղգ եւ յոյլ՝ ունի նեղութիւն ‘ի նեղութեան վերայ, եւ յամենայն կողմանէ անձկութիւն կրէ. զի չունի զներքին մխիթարութիւն, եւ արտաքնոյն ‘ի խնդիր լինել՝ չէ նմա հրաման: Կրօնաւորի որ անկանոն կեանս վարէ, մեծ կործանումն ‘ի վերայ կայ: Որ ցոփութեան եւ թուլութեան զհետ երթայ, միշտ յանձնկութիւնս եղիցի. զի ընդ այս ինչ կամ ընդ այն ոչ հաճեսցի անձն նորա:
| 25:7 A fervent religious accepts all the things that are commanded him and does them well, but a negligent and lukewarm religious has trial upon trial, and suffers anguish from every side because he has no consolation within and is forbidden to seek it from without. The religious who does not live up to his rule exposes himself to dreadful ruin, and he who wishes to be more free and untrammeled will always be in trouble, for something or other will always displease him:
| 25:8 Զի՞նչ գործեն այսչափ բազմութիւնք կրօնաւորաց, որք ընդ լծով են վանական կարգաց: Հազիւ երբէք արտաքս ելանեն, հրաժարական վարեն կեանս, աղքատօրէն ուտեն, խոշոր զգենուն, բազումս վաստակին, սակաւ խօսին, ընդերկար հսկեն, կանուխ յառնեն, զաղօթս երկարեն, ստէպ ընթեռնուն, եւ յամենայն պահպանութիւնս կանոնաց են զգուշաւորք: Հայեաց ‘ի կարթուսեանս, եւ ‘ի կիստերսեանս, եւ ‘ի պէսպէս կրօնից միանձունս եւ կուսանս, որպէս յամենայն գիշերի յառնեն սաղմոս ասել տեառն: Վասն այսորիկ ամօթ է քեզ առ այդպիսի սուրբ գործ հեղգանալ ‘ի ժամանակի յորժամ այսչափ բազմութիւն կրօնաւորաց սկիզբն առնեն աղաղակել առ Աստուած:
| 25:8 How do so many other religious who are confined in cloistered discipline get along? They seldom go out, they live in contemplation, their food is poor, their clothing coarse, they work hard, they speak but little, keep long vigils, rise early, pray much, read frequently, and subject themselves to all sorts of discipline. Think of the Carthusians and the Cistercians, the monks and nuns of different orders, how every night they rise to sing praise to the Lord. It would be a shame if you should grow lazy in such holy service when so many religious have already begun to rejoice in God:
| 25:9 Երանի՜ թէ ոչ այլ ինչ մնայր մեզ առնել, բայց զտէր Աստուած մեր յամենայն սրտէ եւ ‘ի բերանոյ օրհնել: Երանի՜ թէ ոչ ինչ պէտք էին քեզ ուտելոյ, կամ ըմպելոյ, կամ ննջելոյ. այլ կարող լինէիր միշտ զԱստուած օրհնել, եւ միայն հոգեւոր փութոյ պարապել. յայնժամ բարեբաստագոյն գտանէիր քան այժմ, որ կարեաց մարմնոյ ծառայես: Երանի՜ թէ չէին ‘ի միջի այս կարիք, այլ միայն իմանալի կերակուր. զորոյ, բա՜բէ, զիա՛րդ սակաւ առնումք զճաշակ:
| 25:9 If there were nothing else to do but praise the Lord God with all your heart and voice, if you had never to eat, or drink, or sleep, but could praise God always and occupy yourself solely with spiritual pursuits, how much happier you would be than you are now, a slave to every necessity of the body! Would that there were no such needs, but only the spiritual refreshments of the soul which, sad to say, we taste too seldom:
| 25:10 Յորժամ ոք ցայն վայր հասանէ, մինչեւ չխնդրել ինչ իւր մխիթարութիւն յարարածոց, յայնժամ սկիզբն առնէ զքաղցրութեանն Աստուծոյ լիով առնուլ զճաշակ: Յայնժամ գոհ գտանի եւ յամենայն անցս՝ որք անցանեն ընդ նա: Յայնժամ ոչ ընդ մեծ ինչ ուրախանայ, եւ ոչ ընդ խուռ ինչ տրտմի. այլ գլխովին յԱստուած հաստատէ զյոյս իւր, որ է նմա ամենայն յամենայնի: Որում ոչ կորնչի ինչ, եւ ոչ մեռանի. այլ ամենեքին նմա կենդանիք են, եւ ակնարկման նորա անյապաղ ծառայեն:
| 25:10 When a man reaches a point where he seeks no solace from any creature, then he begins to relish God perfectly. Then also he will be content no matter what may happen to him. He will neither rejoice over great things nor grieve over small ones, but will place himself entirely and confidently in the hands of God, Who for him is all in all, to Whom nothing ever perishes or dies, for Whom all things live, and Whom they serve as He desires:
| 25:11 Յուշ լիցի քեզ վախճանն, եւ թէ ժամանակն կորուսեալ այլ ոչ դառնայ: Առանց փութոյ եւ ջանից ոչ երբէք ստասցիս զառաքինութիւնս: Թէ սկիզբն առնես գաղջանալոյ, սկիզբն առնես եւ չարաչար վարուց: Ապա եթէ տացես զանձն քո յեռանդն, գտցես խաղաղութիւն մեծ. եւ դիւր լիցի քեզ ‘ի վաստակս, վասն շնորհացն Աստուծոյ, եւ սիրոյ առաքինութեան: Այր եռանդնոտ եւ ժրաջան՝ պատրաստ է առ ամենայն: Մեծ է վաստակ դիմամարտութեան ախտից եւ կրից, քան զքրտնաջան լինել ‘ի մարմնաւոր վաստակս: Որ ‘ի դոյզն պակասութեանց չխորշի, փոքր փոքր ‘ի մեծամեծ սահի: Ուրախ լիցիս հանապազ ընդ երեկս. եթէ զօրն անցուցեր յօգուտ: Հսկեա ‘ի վերայ քոյ, զարթո զքեզ, յիշեցո քեզ. եւ զիարդ եւ իցեն այլք, դու զանձնէ մի՛ հեղգար: Այնչափ զարգասցիս, որչափ անձին քում բուռն արասցես: Ամէն:
Կատարեցան խրատք առ հոգեւոր կեանս պիտանիք:
| 25:11 Always remember your end and do not forget that lost time never returns. Without care and diligence you will never acquire virtue. When you begin to grow lukewarm, you are falling into the beginning of evil; but if you give yourself to fervor, you will find peace and will experience less hardship because of God' s grace and the love of virtue. A fervent and diligent man is ready for all things. It is greater work to resist vices and passions than to sweat in physical toil. He who does not overcome small faults, shall fall little by little into greater ones. If you have spent the day profitably, you will always be happy at eventide. Watch over yourself, arouse yourself, warn yourself, and regardless of what becomes of others, do not neglect yourself. The more violence you do to yourself, the more progress you will make:
|
Copyright (C) 2008-2022 |