3:22

Table of Contents | Headwords: Alphabetical - Frequency | Wordforms: Alphabetical - Frequency

Գրք. 3, Գլ. 22 [Յաղագս Ներքին Մխիթարութեան]

Գրք. 3., Գլ. 22 [Internal Consolation]

22:0 Յաղագս յիշատակի բազմապատիկ բարերարութեանց Աստուծոյ:	22:0 REMEMBER THE INNUMERABLE GIFTS OF GOD:
22:1 Բա՛ց տէր զսիրտ իմ յօրէնս քո, եւ ուսո ինձ գնալ ‘ի պատուիրանս քո: Տո՛ւր ինձ իմանալ զկամս քո, եւ բազում պատկառանօք եւ զգուշաւոր քննութեամբ յիշատակել զերախտիս քո զհանրականս եւ զառանձնականս. զի կարող եղէց յայսմհետէ արժանաւոր գոհութիւն քեզ մատուցանել: Գիտեմ եւ խոստովան լինիմ, զի եւ ոչ մասամբ իմն բաւական եմ արժանաւոր փառատրութիւն փոխատրել: Փոքր եմ ես քան զամենայն բարութիւն ինձ պարգեւեալ. եւ ‘ի քո ազնուութիւնդ նայեցեալ, յերեսաց մեծութեան քո նուաղի հոգի իմ:	22:1 OPEN my heart, O Lord, to Your law and teach me to walk in the way of Your commandments. Let me understand Your will. Let me remember Your blessings -- all of them and each single one of them -- with great reverence and care so that henceforth I may return worthy thanks for them. I know that I am unable to give due thanks for even the least of Your gifts. I am unworthy of the benefits You have given me, and when I consider Your generosity my spirit faints away before its greatness:
22:2 Զամենայն զոր ունիմք ‘ի հոգի եւ ‘ի մարմին, եւ զոր ինչ ներքոյ կամ արտաքոյ բնաւորապէս կամ գերբնապէս ստացեալ ունիմք, քո են երախտիք, եւ զքեզ քարոզեն բարերար գթաց եւ բարի, յորմէ ընկալաք զամենայն բարութիւն: Թէպէտեւ ոմն շատ եւ ոմն սակաւ էառ, բայց ամենայնն քո է, եւ առանց քո չ իք ստանալ եւ ոչ խուն ինչ: Որ շատ էառ, մի՛ պարծեսցի յարժանաւորութիւն իւր, մի՛ փքասցի ‘ի վերայ այլոց, եւ մի՛ մեծաբանեսցէ ‘ի վերայ փոքունց: Քանզի նա է երիցագոյն եւ լաւագոյն, որ անձին ինչ որ գրէ. եւ ‘ի շնորհակալիս խոնարհագոյն է եւ ջերմագոյն: Եւ որ քան զամենեսին անարգ զանձն վարկանի եւ անարժան համարի, նմա է յաջողեալ զմեծամեծս ընդունել:	22:2 All that we have of soul and body, whatever we possess interiorly or exteriorly, by nature or by grace, are Your gifts and they proclaim Your goodness and mercy from which we have received all good things. If one receives more and another less, yet all are Yours and without You nothing can be received. He who receives greater things cannot glory in his own merit or consider himself above others or behave insolently toward those who receive less. He who attributes less to himself and is the more humble and devout in returning thanks is indeed the greater and the better, while he who considers himself lower than all men and judges himself to be the least worthy, is the more fit to receive the greater blessing:
22:3 Իսկ որ սակաւ էառ, մի՛ ինչ տրտմեսցի, մի՛ խոժոռեսցի, եւ մի՛ բարգաւաճելոյն չարակնեսցէ. այլ ‘ի քեզ նայեսցի, եւ զքո բարութիւնդ մեծապէս օրհնեսցէ, որ այնպէս լիաբաշխ ձրի եւ մտադիւր, առանց ինչ աչառութեան զքո պարգեւսդ առատաձեռնես: Ի քէն է ամենայն, վասն այսորիկ յամենայնի ես գովելի: Դու գիտես զի՛նչ իւրաքանչիւրում պարգեւել լաւ իցէ, եւ զիա՛րդ սա սակաւ եւ նա աւելի ունիցի: Ոչ մեզ, այլ քո է զայս ընտրել, առ որում սահմանեալ է իւրաքանչիւրոց արժանաւորութիւն:	22:3 He, on the other hand, who has received fewer gifts should not be sad or impatient or envious of the richer man. Instead he should turn his mind to You and offer You the greatest praise because You give so bountifully, so freely and willingly, without regard to persons. All things come from You; therefore, You are to be praised in all things. You know what is good for each of us; and why one should receive less and another more is not for us to judge, but for You Who have marked every man' s merits:
22:4 Վասն այսորիկ եւ մեծ երախտիս համարիմ, տէր, չ ունելն բազում. յորմէ արտաքոյ եւ ըստ մարդկան գովութիւն եւ պարծանք ‘ի վեր երեւին. մինչեւ յածել ուրուք զմտաւ զանձին իւրոյ աղքատութիւն եւ անարգութիւն, պարտ է նմա փոխանակ ծանրութեան եւ տրտմութեան եւ վհատութեան՝ յանձին զգալ մխիթարութիւն եւ զուարթութիւն յոյժ. զի դու տէր զաղքատս եւ զխոնարհս եւ զարհամարհեալս յաշխարհէ՝ ընտրեցեր քեզ մտերիմս եւ ընտանիս: Վկայ են քո իսկ առաքեալք, զորս իշխանս կացուցեր ‘ի վերայ ամենայն երկրի. սակայն եւ այնպէս անարատ քաղաքավարեցան յաշխարհի: Զի խոնարհք եղեն եւ պարզամիտք, առանց ինչ չարութեան եւ նենգութեան. մինչ զի եւ ընդ անարգիլ իւրեանց՝ խնդային վասն անուան քո, եւ յորոց խորշի աշխարհ, նոքա տարփմամբ փարէին զնոքօք:	22:4 Therefore, O Lord God, I consider it a great blessing not to have many things which human judgment holds praiseworthy and glorious, for one who realizes his own poverty and vileness should not be sad or downcast at it, but rather consoled and happy because You, O God, have chosen the poor, the humble, and the despised in this world to be Your friends and servants. The truth of this is witnessed by Your Apostles, whom You made princes over all the world. Yet they lived in this world without complaining, so humble and simple, so free from malice and deceit, that they were happy even to suffer reproach for Your name and to embrace with great affection that which the world abhors:
22:5 Ապա ոչինչ այնպէս ուրախ արասցէ զսիրող քո եւ զերախտագէտ, որպէս կամք քո ‘ի նմա, եւ հաճոյք կարգադրութեան քո յաւիտենից. ընդ որ այնպէս հաճ եւ հաւան պարտ է նմա լինել, եւ մխիթարեալ, մինչեւ մտադիւր ընտրել նմա լինել փոքր, որպէս ըղձանայր ոք լինել մեծ. եւ այնպէս անխռով եւ գոհ ‘ի յետին տեղւոջ, որպէս յառաջին բարձին. եւ այնպէս մտադիւր արհամարհ ընկեցիկ եւ անուանարկ, որպէս պատուաւոր եւ մեծարգի յաշխարհի: Զի կամք քո եւ սէր պատուոյ քո պարտին անցանել զանցանել քան զամենայն, եւ առաւել մխիթարել զնա եւ հաճոյ լինել նմա, քան զամենայն երախտիս՝ որք տուան կամ տացին նմա:	22:5 A man who loves You and recognizes Your benefits, therefore, should be gladdened by nothing so much as by Your will, by the good pleasure of Your eternal decree. With this he should be so contented and consoled that he would wish to be the least as others wish to be the greatest; that he would be as peaceful and satisfied in the last place as in the first, and as willing to be despised, unknown and forgotten, as to be honored by others and to have more fame than they. He should prefer Your will and the love of Your honor to all else, and it should comfort him more than all the benefits which have been, or will be, given him: