3:0 Յաղագս առն խաղաղարարի:
| 3:0 GOODNESS AND PEACE IN MAN
| 3:1 Հաստատեա զքեզ նախ ‘ի խաղաղութեան , եւ ապա կարող լիցիս զայլս խաղաղել: Այր խաղաղարար առաւել օգուտ է քան զգիտնաւոր: Այր ախտաւոր եւ զբարին ձգէ ‘ի չար, եւ դիւրաւ հաւատայ չարի: Այր խաղաղարար զամենայն փոխարկէ ‘ի բարի: Որ հաստեալն է ‘ի խաղաղութեան, ոչ կասկածէ ինչ զումեքէ. այլ անգոհն եւ խռովարարն ‘ի պէսպէս կասկածանս ծփի. ոչ ինքն հանգչի, եւ ոչ այլոց տայ հանգչել: Ասէ բազում անգամ, զոր չէր պարտ ասել. եւ չառնէ, զոր օգուտ էր նմա առնել: Խորհի, թէ զի՛նչ այլոց անկ էր առնել. եւ չխորհի, թէ զինչ նմա է անկ: Ապա լեր նախանձաւոր նախ ‘ի վերայ անձին, եւ ապա իրաւամբք նախանձաւոր լիցիս եւ ընկերի քում:
| 3:1 GOODNESS AND PEACE IN MAN
FIRST keep peace with yourself; then you will be able to bring peace to others. A peaceful man does more good than a learned man. Whereas a passionate man turns even good to evil and is quick to believe evil, the peaceful man, being good himself, turns all things to good. The man who is at perfect ease is never suspicious, but the disturbed and discontented spirit is upset by many a suspicion. He neither rests himself nor permits others to do so. He often says what ought not to be said and leaves undone what ought to be done. He is concerned with the duties of others but neglects his own. Direct your zeal, therefore, first upon yourself; then you may with justice exercise it upon those about you:
| 3:2 Քաջ գիտես դու գործոց քոց պատճառանս պատճառել, եւ արդարացուցանել. բայց զայլոց պատճառանս ընդունել չառնուս յանձն: Իրաւացի եւս լինէր, թէ զքէն ամբաստան լինէիր, եւ զեղբայր քո արդարացուցանէիր: Եթէ կամիս թէ այլք քեզ տարցին, տա՛ր եւ դու այլոց: Տես, քանի՛ հեռի ես դեռ ‘ի ճշմարիտ սիրոյ եւ ‘ի խոնարհութենէ, որ ոչ ումեք գիտէ բարկանալ կամ ցասնուլ, բայց միայն անձին: չէ ինչ մեծ ընդ բարեկիրս եւ ընդ հեզաբարոյս քաղաքավարել. զի այդ ամենեցուն բնաւորապէս է հաճոյ, եւ ընդ այնպիսիս ամենայն ոք մտադիւր խաղաղութեամբ գնայ եւ զհամախոհս իւր առաւել սիրէ. բայց ընդ խիստս եւ ընդ խեղաբարոյս, ընդ անխրատս եւ ընդ հակառակորդս մեր խաղաղութեամբ կեալ՝ մեծ շնորհ է, եւ գործ գովելի յոյժ եւ արիական:
| 3:2 You are well versed in coloring your own actions with excuses which you will not accept from others, though it would be more just to accuse yourself and excuse your brother. If you wish men to bear with you, you must bear with them. Behold, how far you are from true charity and humility which does not know how to be angry with anyone, or to be indignant save only against self! It is no great thing to associate with the good and gentle, for such association is naturally pleasing. Everyone enjoys a peaceful life and prefers persons of congenial habits. But to be able to live at peace with harsh and perverse men, or with the undisciplined and those who irritate us, is a great grace, a praiseworthy and manly thing:
| 3:3 Են՝ որք զանձինս ‘ի խաղաղութիւն հաստեն, եւ ընդ այլս եւս զխաղաղութիւն ունին: Եւ են՝ որք ոչ զխաղաղութիւն ունին, եւ ոչ այլոց թողուն կալ ‘ի խաղաղութեան. այլոց ծանր են, այլ անձանց յամենայնի ծանրագոյն եւս: Եւ են՝ որք զանձինս ‘ի խաղաղութեան պահեն, եւ զայլս ‘ի խաղաղութիւն արկանել փութան: Բայց բովանդակ մեր խաղաղութիւն ‘ի ցաւալից յայս կեանս՝ առաւել հաստատելի է ‘ի խոնարհական համբերութիւն, քան ‘ի չզգալ զհակառակս: Որ քաջ գիտէ համբերել, մեծ խաղաղութիւն կալցի: Այնպիսին յաղթող է անձին, եւ տէր աշխարհի. բարեկամ Քրիստոսի, եւ ժառանգորդ երկնից:
| 3:3 Some people live at peace with themselves and with their fellow men, but others are never at peace with themselves nor do they bring it to anyone else. These latter are a burden to everyone, but they are more of a burden to themselves. A few, finally, live at peace with themselves and try to restore it to others. Now, all our peace in this miserable life is found in humbly enduring suffering rather than in being free from it. He who knows best how to suffer will enjoy the greater peace, because he is the conqueror of himself, the master of the world, a friend of Christ, and an heir of heaven: |
Copyright (C) 2008-2022 |