7:0 Յաղագս քննութեան խղճի մտաց,
եւ ուղղութեան առաջադրութեան.
Ձայն սիրեցելոյն:
| 7:0 THE EXAMINATION OF CONSCIENCE AND THE RESOLUTION TO AMEND
THE VOICE OF CHRIST:
| 7:1 Ի վեր քան զամենայն, պարտ է քահանայի Աստուծոյ մատչել ‘ի քահանայագործել եւ յընդունել զայս խորհուրդ՝ բազում խոնարհութեամբ սրտի եւ ողոքական յարգանօք. լի հաւատով եւ բարեպաշտ դիտմամբ փառացն Աստուծոյ: Զգուշութեամբ քննեսջիր զխիղճ մտաց քոց, եւ ըստ կարի ճշմարիտ զղջմամբ եւ խոնարհ խոստովանութեամբ մաքրեալ սրբեսջիր, մինչեւ չունել կամ չգտանել ‘ի քեզ ծանր ինչ, որ ստգտանիցէ զքեզ եւ չհամարձակեցուսցէ ‘ի մատչել: Ստրջասջիր յամենայն մեղաց քոց առ հասարակ. եւ վասն հանապազորդ յանցուածոց առաւել լիցի քո զիղջ եւ հեծութիւն: Եւ եթէ ժամանակն ներէ, խոստովան լեր առաջի Աստուծոյ ‘ի շտեմարանս սրտի զամենայն կրից քոց թշուառութիւնս:
| 7:1 ABOVE all, God' s priest should approach the celebration and reception of this Sacrament with the deepest humility of heart and suppliant reverence, with complete faith and the pious intention of giving honor to God. Carefully examine your conscience, then. Cleanse and purify it to the best of your power by true contrition and humble confession, that you may have no burden, know of no remorse, and thus be free to come near. Let the memory of all your sins grieve you, and especially lament and bewail your daily transgressions. Then if time permits, confess to God in the secret depths of your heart all the miseries your passions have caused:
| 7:2 Հեծեծեա եւ ողբա, զի դեռ այդպէս մարմնաւոր ես եւ աշխարհային. այդչափ անմեռ ‘ի կիրս. այդչափ լի խլրտմամբ ցանկութեանց. այդչափ անզգոյշ ‘ի զգայութիւնս արտաքինս. այդչափ սնոտի ցնորիւք ստէպ պաշարեալ. այդչափ յօժարամիտ առ արտաքինս. այդչափ հեղգասիրտ առ ներքինս. այդչափ թեթեւ ‘ի ծաղր եւ ‘ի ցոփութիւն. այդչափ խիստ ‘ի լալիւն եւ ‘ի զղջումն. այդչափ պատրաստական ‘ի թուլութիւն, եւ ‘ի մարմնոյ դիւրութիւն. այդչափ պղերգ ‘ի ճգունս եւ յեռանդն. այդչափ ընդվայրաքնին ‘ի լսել զնորալուրս, եւ ‘ի գեղոյ աչարձակութիւնս. այդչափ մեղկ ձեռնարկելոյ ‘ի խոնարհականս եւ յանարգս. այդչափ ցանկացող աւելաստացութեան. այդչափ ճիշդ ‘ի տալ. այդչափ ռիշտ ‘ի պահել. այդչափ անխորհուրդ ‘ի խօսս. այդչափ անժոյժ ‘ի լռել. այդչափ անհեթեթ ‘ի վարս. այդչափ դժպատեհ ‘ի գործս. այդչափ զեղխ ‘ի կերակուրս. այդչափ խուլ առ բանն Աստուծոյ. այդչափ արագ ‘ի հանգիստ. այդչափ յամր յաշխատութիւնս. այդչափ արթուն առ առասպելս. այդչափ քնէած առ սուրբ հսկմունս. այդչափ փութացող ‘ի կատարածն. այդչափ ապուշ ‘ի մտադրել. այդչափ հեղգ ‘ի կատարել զժամակարգութիւնս. այդչափ գաղջ ‘ի պատարագել. այդչափ ցամաք ‘ի հաղորդի այդչափ շոյտ ‘ի ցնդել զմիտս. այդչափ դանդաղ ‘ի հաւաքել. այդչափ դիւրաշարժ ‘ի բարկութիւն. այդչափ վաղվաղակ ‘ի զզուել զայլս. այդչափ յօժարամիտ ‘ի դատել. այդչափ սոպռ ‘ի յանդիմանել. այդչափ ուրախ ‘ի յաջողութիւնս. այդչափ տկար ‘ի վիշտս. այդչափ ստէպ բազում բարիս առաջադրես, եւ սակաւս ‘ի գործ դնես:
| 7:2 Lament and grieve because you are still so worldly, so carnal, so passionate and unmortified, so full of roving lust, so careless in guarding the external senses, so often occupied in many vain fancies, so inclined to exterior things and so heedless of what lies within, so prone to laughter and dissipation and so indisposed to sorrow and tears, so inclined to ease and the pleasures of the flesh and so cool to austerity and zeal, so curious to hear what is new and to see the beautiful and so slow to embrace humiliation and dejection, so covetous of abundance, so niggardly in giving and so tenacious in keeping, so inconsiderate in speech, so reluctant in silence, so undisciplined in character, so disordered in action, so greedy at meals, so deaf to the Word of God, so prompt to rest and so slow to labor, so awake to empty conversation, so sleepy in keeping sacred vigils and so eager to end them, so wandering in your attention, so careless in saying the office, so lukewarm in celebrating, so heartless in receiving, so quickly distracted, so seldom fully recollected, so quickly moved to anger, so apt to take offense at others, so prone to judge, so severe in condemning, so happy in prosperity and so weak in adversity, so often making good resolutions and carrying so few of them into action:
| 7:3 Զայս ամենայն, եւ զսոցին նման քո պակասութիւնս, բազում ցաւովք եւ տկարութեան քո տաղտկանօք խոստովանեալ եւ ողբացեալ, հաստատութեամբ առաջադրեա յամենայնի ուղղել զվարս քո. եւ ‘ի լաւ անդր յառաջադէմ լինել: Ապա լիուլի նուիրմամբ եւ անթերի կամօք մատո զանձն քո ‘ի պատիւ անուան իմոյ՝ ‘ի սեղան սրտի քո հանապազորդ ողջակէզ, զմարմին քո եւ զհոգի ինձ յանձն արարեալ հաւատարմութեամբ. որպէս զի ըստ արժանեաց արժանասցիս մատչել ‘ի մատուցանել Աստուծոյ զպատարագ, եւ զխորհուրդ մարմնոյ իմոյ ընդունել ‘ի փրկութիւն:
| 7:3 When you have confessed and deplored these and other faults with sorrow and great displeasure because of your weakness, be firmly determined to amend your life day by day and to advance in goodness. Then, with complete resignation and with your entire will offer yourself upon the altar of your heart as an everlasting sacrifice to the honor of My name, by entrusting with faith both body and soul to My care, that thus you may be considered worthy to draw near and offer sacrifice to God and profitably receive the Sacrament of My Body:
| 7:4 Զի չիք նուէր ընտրելագոյն, եւ մեծ եւս հատուցումն ‘ի քաւել զմեղս, քան զնուիրել զանձն Աստուծոյ մաքրութեամբ եւ ամբողջութեամբ ընդ նուիրագործութեան մարմնոյն Քրիստոսի ‘ի պատարագի եւ ‘ի հաղորդութեան: Եթէ արասցէ մարդ՝ որ ինչ անկ է նմա, եւ ստուգութեամբ ապաշաւեսցէ, քանիցս անգամ վասն թողութեան եւ շնորհաց առ իս մատչիցի, կենդանի եմ ես, ասէ տէր, որ ոչ կամիմ զմահ մեղաւորին, այլ զդառնալ նորա եւ զկեալ. զի զմեղս նորա ոչ եւս յիշեցից, այլ ամենայն թողցի նմա:
| 7:4 For there is no more worthy offering, no greater satisfaction for washing away sin than to offer yourself purely and entirely to God with the offering of the Body of Christ in Mass and Communion. If a man does what he can and is truly penitent, however often he comes to Me for grace and pardon, " As I live, saith the Lord God, I desire not the death of the wicked, but that the wicked turn from his way and live"; I will no longer remember his sins, but all will be forgiven him:
|
Copyright (C) 2008-2022 |