8:0 Յաղագս նուաստ համարման անձին
առաջի Աստուծոյ:
| 8:0 SELF- ABASEMENT IN THE SIGHT OF GOD:
| 8:1 Խօսեցայց ընդ տեառն իմում, բայց ես հող եմ եւ մոխիր: Եթէ առաւել ինչ զանձն համարեցայց, ահա ընդդէմ դառնաս դու ինձ. եւ ճշմարտութեամբ վկայեն անօրէնութիւնք իմ, եւ չունիմ տալ պատասխանի: Ապա եթէ անարգեցից զիս եւ արհամարհեցից, եւ յամենայն պարծանաց անձին կարճեցայց, եւ որպէս եմս իսկ հողոյ հաւասարեցայց, խնայեսցեն յիս շնորհք քո, եւ ծագեսցէ ‘ի սիրտ իմ լոյս քո. եւ ամենայն յարգ անձին, թէպէտ եւ չնչին, ‘ի ձոր չքութեան իմոյ սուզեսցի եւ կորիցէ իսպառ: Անդ ցուցանես զիս ինձ, զի՛նչ եմ, զի՛նչ էի, եւ ցոր վայր հասի: Քանզի ոչինչ եմ, եւ ոչ գիտացի: Եթէ թողանամ յիս, ահա ոչինչ եմ եւ գլխովին ապիկար. ապա թէ յիս հայիս, անդէն զօրանամ եւ նոր խնդութիւն զգենում: Եւ զարմանք մեծ այն են, զի այսպէս յանկարծ վերբերիմ, եւ ‘ի մարդասիրէդ գրկալիր ողջունիմ, որ իմովս ծանրութեամբ միշտ ‘ի ստոր բերիմ:
| 8:1 I WILL speak to my Lord, I who am but dust and ashes. If I consider myself anything more than this, behold You stand against me, and my sins bear witness to the truth which I cannot contradict. If I abase myself, however, if I humble myself to nothingness, if I shrink from all self- esteem and account myself as the dust which I am, Your grace will favor me, Your light will enshroud my heart, and all self- esteem, no matter how little, will sink in the depths of my nothingness to perish forever. It is there You show me to myself -- what I am, what I have been, and what I am coming to; for I am nothing and I did not know it. Left to myself, I am nothing but total weakness. But if You look upon me for an instant, I am at once made strong and filled with new joy. Great wonder it is that I, who of my own weight always sink to the depths, am so suddenly lifted up, and so graciously embraced by You:
| 8:2 Զայս առնէ սէր քո, ձրի առ իս կանխեալ, եւ ‘ի բազմադէմ կարիս ինձ ‘ի թիկունս հասեալ, ‘ի ծանունց վշտաց զիս ապրեցուցեալ, եւ յանհամար չարեաց զերծուցեալ: Իբր զի ‘ի սիրել զիս չարաչար՝ զանձն իմ կորուսի. այլ իբրեւ զքեզ միայն խնդրեցի եւ սրբութեամբ սիրեցի, զիս եւ զքեզ միահաղոյն գտի. եւ ‘ի սիրոյ անտի խորագոյն եւս յիմ չքութիւն խոնարհեցայ: Զի դու տէր քաղցր՝ առնես ընդ իս ‘ի վեր քան զիմ արժանաւորութիւն, եւ աւելի քան զոր իշխեմ ակն ունել կամ խնդրել ‘ի քէն:
| 8:2 It is Your love that does this, graciously upholding me, supporting me in so many necessities, guarding me from so many grave dangers, and snatching me, as I may truly say, from evils without number. Indeed, by loving myself badly I lost myself; by seeking only You and by truly loving You I have found both myself and You, and by that love I have reduced myself more profoundly to nothing. For You, O sweetest Lord, deal with me above all my merits and above all that I dare to hope or ask:
| 8:3 Օրհնեալ ես տէր. զի թէպէտ եւ անարժան եմ ես ամենայն բարեաց, բայց քո առատութիւն եւ անբաւ բարութիւն ոչ երբէք կասի բարի առնել եւ ապաշնորհաց, եւ կարի իմն ‘ի քէն օտարացելոց: Դարձո զմեզ առ քեզ, զի լիցուք հաճոյք խոնարհք եւ եռանդնոտք. վասն զի դու ես մեր փրկութիւն եւ զօրութիւն եւ ամրութիւն:
| 8:3 May You be blessed, my God, for although I am unworthy of any benefits, yet Your nobility and infinite goodness never cease to do good even for those who are ungrateful and far from You. Convert us to You, that we may be thankful, humble, and devout, for You are our salvation, our courage, and our strength:
|
Copyright (C) 2008-2022 |