| 1 3:5 | | | Եթէ այնչափ փոյթ ‘ի | մէջ | առնուին ‘ի խլել զմոլորութիւնս եւ |
| 1 9:2 | | | Բայց եթէ Աստուած է ‘ի | միջի | մերում, հարկ է թողուլ երբեմն |
| 1 10:1 | | | լռէի, եւ չլինէի ‘ի | մէջ | մարդկան: Այլ զի՞ է մեզ |
| 1 14:2 | | | կարծեաց յոլովակի ծագին երկպառակութիւնք ‘ի | մէջ | բարեկամաց եւ քաղաքացեաց, ‘ի մէջ |
| 1 14:2 | | | մէջ բարեկամաց եւ քաղաքացեաց, ‘ի | մէջ | կրօնաւորաց եւ առաքինեաց |
| 1 19:4 | | | յայնս յԱստուած եւ յընկերդ: Պնդեա | զմէջս | քո, որպէս այր զօրութեան ընդդէմ |
| 1 20:2 | | | ոմն. քանիցս անգամ եղէ ‘ի | մէջ | մարդկան, դարձայ անտի նուազեալ: Զսորա |
| 1 25:9 | | | Երանի՜ թէ չէին ‘ի | միջի | այս կարիք, այլ միայն իմանալի |
| 3 31:2 | | | յոչինչ համարելի: Բազում ինչ ընդ | մէջ | է իմաստութեան առն լուսաւորելոյ եւ |
| 3 35:1 | | | հոգեւորական զէնք պիտին քեզ: Ի | մէջ | թշնամեաց կաս, եւ յաջմէ եւ |
| 3 52:2 | | | չեմ արժանի յիշատակիլ ‘ի | մէջ | ջերմեռանդն քոց ծառայից: Դառն է |
| 3 58:2 | | | իրաց ձեռնարկել՝ ոչինչ օգուտ ‘ի | մէջ | բերէ. նա՝ անհաճոյ իսկ է |
| 4 1:6 | | | զի մեծ խտիր է ‘ի | մէջ | տապանակին ուխտի եւ աւանդիցն որ |
| 4 1:6 | | | որ ‘ի նմա, եւ ‘ի | մէջ | ամենասուրբ մարմնոյ քոյ եւ անպատում |
| 4 1:6 | | | եւ անպատում զօրութեանց նորա. ‘ի | մէջ | օրինական զոհից՝ որ նախանկար էին |
| 4 1:6 | | | նախանկար էին հանդերձելոց, եւ ‘ի | մէջ | ճշմարիտ մարմնոյ քոյ պատարագի որ |
| 4 5:3 | | | առցէ՝ թէ միջնորդ է ‘ի | մէջ | Աստուծոյ եւ մեղաւորի, եւ մի՛ |
| 4 8:2 | | | ոչ անթերի լիցի ‘ի մերում | միջի | միաւորութիւն: Ապա քան զամենայն գործս |
| 4 17:3 | | | տեսեալ զքեզ զի գնայիր ‘ի | մէջ | մարդկան, առաւել եւս խոնարհեալ՝ յորդեռանդն |