| 1 21:6 | | | ընդ մարգարէին. Ջամբեա ինձ տէր | հաց | արտասուաց, եւ արբո ինձ արտասուս |
| 2 11:1 | | | երթան Յիսուսի մինչ ‘ի բեկումն | հացին, | բայց սակաւք մինչեւ ցարբումն չարչարանաց |
| 3 14:1 | | | ի ստորինս. եւ որք ուտէին | զհաց | հրեշտակաց, տեսի՝ զի քաղցրացան նոցա |
| 4 1:0 | | | ես հանգուցից զձեզ, ասէ տէր: | Հացն, | զոր ես տաց, մարմին իմ |
| 4 2:3 | | | Տաս ինձ երկնաւոր կերակուր եւ | հաց | հրեշտակաց ‘ի ճաշակումն, ոչ այլ |
| 4 2:3 | | | այլ ինչ՝ բայց զքեզ ինքն | զհացդ | կենդանի. որ յերկնից իջեր եւ |
| 4 2:5 | | | եւ մարդ, ընդ դոյզն տեսակաւ | հացի | եւ գինւոյ ամբողջ կաս, եւ |
| 4 5:1 | | | Քրիստոսի, եւ առնուլ ‘ի կերակուր | զհաց | հրեշտակաց: Մեծ է խորհուրդս, եւ |
| 4 11:4 | | | հոգւոյ իմոյ, եւ խորհուրդ քո՝ | հաց | կենաց: Մարթ է զսոսա կոչել |
| 4 11:4 | | | սեղան սուրբ բեմին, որ ունի | զհացն | սրբութեան, զմարմին Քրիստոսի պատուական: Երկրորդն |
| 4 13:2 | | | զքաղցրութիւն քո առ որդիս, անուշակ | հացիւ՝ | որ իջեալ է յերկնից՝ յանձն |
| 4 14:2 | | | ճանաչեն զտէր իւրեանց ‘ի բեկանել | հացին, | որոց սիրտ այնպէս ուժգին ճմլի |