Narek Concordance 1:71

Table of Contents | Headwords: Alphabetical - Frequency | Wordforms: Alphabetical - Frequency

Գրք. 1, Գլ. 71

Գրք. 1., Գլ. 71

71:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	71:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
71:1 Եւ քանզի երջանիկքն եւ փառաւորեալքն սրբոցն պարք, Յորոց ոմանք դոյզն ինչ գթեցին եւ յաճախագոյնս հաստատեցան, Փոքունս սասանեցան եւ մեծագոյն վառմամբ նշուլից Հոգւոյն մաքրութեամբ լուսաւորեցան, Յորոց մինն զզանգուածոյն յայտնէ զհասարակաստեղծն տկարութիւն, Իսկ միւսն` զգերազանցն քան զբնութեանն օրէնս, Վարս եւ առաքինութիւնս հրեշտակականս: Եւ արդ, նոքա, որ օրհնեալքն են Յամէնիշխան բերանոյ աստուածութեան Հօրն Քրիստոսի, Ընտրեալքն, տօնեալքն, խնկեալքն եւ բարեբանեալքն, Իբրեւ զանդամս Քրիստոսի պաշտեցեալք Եւ իբրեւ զօթեւանս Հոգւոյն Սրբոյ յարդարեալք, Յորս չ իք ինչ նշմարանք եւ կամ գիւտք խաւարի, Այլ ամենեւին անկեղծութիւն եւ լուսաւոր արդարութիւն Եւ որքան մարթ է զմարդն Աստուծոյ` Աստուծոյ նմանեցուցանել, Երեսք պարզք եւ անպատկառելիք, Կրօնք բարձունք եւ անխոնարհելիք, Կեանք զգաստք եւ անստգտանելիք, Պաշտօն առ Աստուած կարծր եւ անփոխարկելի, Ընթացք արիականք եւ անկասելիք, Ճշմարտութիւն միատարր եւ անցնդելի, Դիմագրաւութիւն զօրեղ եւ անհերքելի, Տեսաւորութիւն պայծառ եւ անապշելի, Իմաստասիրութիւն վերնական եւ անկոխելի, Պատկեր մաքուր եւ անաղարտելի, Զորոց կերպարանս եւ զյիշատակս անուանցն աղաչել Աստուած իսկ վարդապետեաց, Եւ նոքօք հաճութիւն ի մէջ խռովութեան Արարչիդ բան լուսաւորեաց:	71:1 Now let us turn to the happy and glorified ranks of the saints, some of whom stumbled slightly but were steadied, some who doubted a bit but were enlightened by the radiant purity of the Holy Spirit, thus exhibiting the faults of the ordinary humans on the one hand, while on the other, the ways and virtues of angels, transcending the laws of nature. And now, those who are blessed by the divine mouth of our Father Christ, commanding all alike, the chosen, celebrated, adored, and praised, who are worshiped as members of the body of Christ and who are prepared as temples of the Holy Spirit, in whom there is no hint of darkness, but who are instead completely guileless and glow with righteousness and are godly as much as humans can be: their faces are open and unashamed, their piety uplifting and intrepid, their lives sober and irreproachable, their worship stalwart and unwavering, their ways courageous and unflagging, their truth uniform and unshakable, their valor strong and indomitable, their vision is bright and unconfused, their wisdom is heavenly and invincible, their image is clean and incorruptible. By their examples and in the memory of their names God taught us to pray and through them find help amid troubles, as your word, Creator, teaches.
71:2 Այլ ես անպիտանս յամենայնի Եւ որքան բան զօրէ` պարսաւեալս, Որ մինչդեռ արթունս եմ` նիրհեմ, Մինչդեռ զգաստ երեւիմ` թմբրիմ, Ի բարեպաշտելս իմում` գայթակղիմ, Մինչդեռ աղօթեմս` եւ վրիպիմ, Ի յընթանալս իմում` եւ կասիմ, Յարդարանալս իմ` եւ մեղանչեմ, Ի խաղաղանալս իմում` ամբոխիմ, Մինչդեռ արշաւեմս` առ ի յետոյսն հակամիտեմ, Ի չուելն իմում` ընդ կրուկն դառնամ, Ընդ լուսոյն մասին` եւ խաւար յարեմ, Ընդ քաղցրութեանն ճաշակ օշինդր խառնեմ, Ընդ կուղս բարեացն չարիս հիւսեմ, Ընդ կանգնելն` եւ կրկին գլորիմ: Ծաղկիմ, եւ ոչ պտղաբերիմ, Ասեմ, եւ ոչ առնեմ, Խոստանամ, եւ ոչ կատարեմ, Ուխտեմ, եւ ոչ վճարեմ, Կարկառեմ, եւ անդրէն ամփոփեմ, Ցուցանեմ, եւ ոչ ընծայեմ, Մերձեցուցանեմ, եւ ոչ մատուցանեմ, Ի ճարակել խոցուածոյս` անդրէն վիրաւորիմ. Ի հաշտեցուցանելն` վերստին խռովեմ, Զուր հանդիսանամ, եւ իրաւամբք պարտաւորիմ, Գրիմ, եւ իսկոյն եղծանիմ, Նաւեմ, եւ ի գիծն թուլանամ, Սկսանիմ, եւ ի հանգիստն ոչ ժամանեմ, Կարգիմ, եւ դարձեալ սասանիմ, Լնանիմ, եւ կրկին հեղում, Շարունակիմ աստ, եւ անդ ի ստորեւս հոսիմ: Բարդիմ, եւ անդրէն տոչորիմ, Հիմն արկանեմ, եւ ոչ գլխաւորեմ, Սակաւ վաստակեմ, եւ բիւրս վատնեմ, Դոյզն գանձեմ, եւ անթիւս սպառեմ, Զայլս խրատեմ, եւ ես ինքն անփորձ եմ, Միշտ ուսանիմ, եւ երբէք ի գիտութիւն ճշմարտութեան ոչ հասանեմ, Զշիջեալ չարիսն նոյնչափ արծարծեմ, Սուղ ինչ քաջալերիմ, եւ առաւելապէս լքանիմ, Լարիմ, եւ իսկ եւ իսկ առ նմին մեղկիմ, Զայս կարկատեմ, եւ զայն պատառեմ, խլեմ զեղիճն, եւ տատասկ տնկեմ, Ընդ ամբառնալն` եւ այսրէն բերիմ, Մտեմ ի բոյնն աղաւնի, եւ անդուստ ագռաւ ելանեմ, Գամ սակաւ մի սպիտակ, եւ սրանամ դառնամ բնաւին սեւացեալ, Ասեմ զիս քեզ դաւանել, եւ սպանողին նուիրիմ, Ընդ յանդիման լինելն` եւ թիկունս դարձուցանեմ:	71:2 But I am unworthy in all things, and fail, as much as I try. Although I am awake, I dream. Although I seem alert, I am dazed. While worshiping, I blaspheme. While praying I err. In my work I balk. While seeking forgiveness I sin. In my resting, I am restless, While advancing, I retreat. When I walk, I walk backwards. To the light, I bring darkness. To sweet flavors, I add the bitterness of absinthe. Into the warp of goodness, I weave the woof of evil. After being lifted up, I stumble again. I blossom, but do not bear fruit. I speak and do not act. I promise but do not perform. I make vows I do not fulfill. I reach out but pull back. I display but do not offer. I bring forth but do not give. While tending my wounds I reopen them. While reconciling I cause friction. I complain without cause and am justly condemned. I am enrolled and immediately removed. I set sail and immediately lose course. I set out and do not reach the harbor. I poise myself and yet I fall. I am filled and yet drained dry. I am put in order here and fall apart there. I am gathered here and set afire there. I lay a foundation but do not finish building. I gain little and waste thousands. I save almost nothing and spend without end. I give others advice I do not practice. I study constantly but never learn the truth. Even when the evil is extinguished I keep stoking it. I take heart a bit, then feel yet more abandoned. I gear up and then as quickly slacken. I patch this and rip that. I pull up nettles and sow thorns. I try to ascend and am dragged down. I go to the nest as a dove and come out a crow. I arrive almost white and leave totally black. I pledge myself to you and then dedicate myself to an assassin. I face forward but turn back.
71:3 Մաքրիմ, եւ այլ մրճոտիմ, Լուանիմ, եւ նովին զազրանամ, Կերպարանիմ զԴաւթին, եւ գործք զՍաւուղայն կատարեմ, Շրթամբք ճշմարտեմ, եւ ստեմ երիկամամբք, Աջովս մատակարարեմ, եւ ահեակ կողմամբս աւերեմ, Ընդ երկրագործութեան ցորենոյն` որոմն սերմանեմ, Ի բարձրեգոյն իմաստիցն ի վայր իջեալ` ես ինքն գտանիմ, Հրեշտականամ յերեսս, եւ ի խորհուրդս դիւանամ, Հաստատիմ ի յոտս, եւ ի միտս տատանիմ, Սուտ ձեւանամ, եւ իրօք խոտորիմ, Կեղծաւորիմ արդար, եւ արդեամբք ամբարշտեմ, Դասիմ ի պարս հեզոց, եւ ընդ այսս կաքաւեմ, Ի մարդկանէ գովիմ, եւ ի տեսողէդ պարսաւիմ, Ի հողածնելոցս երանիմ, եւ յորդւոցն լուսոյ աւաղիմ, Հաճոյանամ յետին ռամկին, եւ թագաւորիդ մեծի յաչաց ելանեմ, Զատեանն դատաւորին թողեալ` խառնակրօնիցն աղերսեմ, Հերքեալ ի վեհիցն` սոսկականացն սպրդիմ: Մարմնովս արտաքուստ պճնիմ, եւ անձամբս երփնիւ ճային ճանաչիմ, Հպաւորիմ դաշն հաստատել` եւ ուխտակորոյս արտաքս մերժիմ, Այսօր` մաքուր հոգեկիր, եւ վաղիւ` մոլի խելագար, Զտէրունի պատուէրն լքեալ` թելադրութեան օձին հետեւիմ, Արիանամ զօրապէս, եւ վատթարագոյնս ընկրկիմ, Զծանրութիւն աւուրն բառնամ, Եւ ի ժամ վարձուն անմասն ելանեմ, Ի բացուստ ճոռոմս խօսիմ, Եւ ի պատասխանութեանն պահու պապանձեալ կարկիմ, Ի յելս արեւուն հարուստ երեւիմ, Եւ ընդ երեկս ունայն դեգերիմ, Յաթոռս ծերոց բազմեալ` եւ խելայեղից կցորդիմ, Ննջեմ խեթիւ, եւ արհաւրօք զարհուրեալ զարթնում: Զանդաստանս կամացս չարաչարս հերկեմ, Փոյթ խնամով ի չարիս, միշտ անառակ որդիս, Անդարձ տարագրեալս, անզղջական զառածեալս, Անմխիթար տրտմեալս, ինքնագրաւ գերեալս, Մահու եւ ապականութեան ծառայեալս, Անողոքելի տանջեալս, անփրկելի մատնեցեալս, Անպատուաստելի հատուածեալս, անարծարծելի շիջուցեալս, Անկազդուրելի խորտակեալս, անհանդերձելի կործանեալս, Եւ եթէ պարտ է զսաստիկն աստանօր ասել Անօրինեալս անձին նախատինս, Ահա գրեմ, գրեմ եւ ոչ անխայեմ Ի խռիւս նիւթեալ գեհենին: Ստացուածս նախանձու նորոյս Ադամայ երկնայնոյ, Որպէս եւ Կայէնն առաջին` հնոյն եւ հողեղինին, Որ ունիմ զբնաւն աստուստ ի յանձին Զնշանակ ամբաստանութեանս, Ոչ զշնչոյս տուրեւառութիւն, Այլ զբանիցս կշտամբութիւն:	71:3 I am cleansed but am covered with soot. I am washed but am soiled just the same. I pretend to be David and act like Saul. I mouth truths and lie in my heart. I give with my right hand but steal with my left. I cultivate wheat but sow tares. I have retreated from the heights of wisdom and become as I was. I put on the face of an angel but have the mind of a devil. I am steady on my feet but wavering in my mind. I confess my shortcomings falsely but really err. I feign righteousness but am truly false. I pretend to be in the choir of the meek but strut with the demons. I am praised by humans but reproached by you, all- seeing God. I am blessed among the earthly but pitiful among the children of light. I am pleasing to the most vulgar but have fallen from your eyes, great king. I flee your just tribunal but plea before the impious. I reject the noble but cavort with the repulsive. I dress my body up with finery but my soul in spotted feathers of a jay I approach to make a pact but I am rejected as a traitor. Today I am pure and filled with the Spirit but tomorrow I am a crazed fool. I disobeyed the Lord’s commandments but followed the serpent’s suggestions. I became high and mighty but submitted like a weakling. I bear the burdens of the day but leave without my portion at pay time. I talk big at a distance but am nonplussed when called to account. At sunrise I appear prosperous and at sunset I loiter empty- handed. I sit upon the elder’s chair but take counsel from fools. I fall asleep complaining and awake in terror. I plough the fields of my desires with special care for evil. I who am ever the prodigal son, banished forever, unrepentant, wayward, inconsolably dejected, in self- imposed captivity, servant of death and corruption, mercilessly tormented, condemned beyond salvation, cut off beyond rejoining, extinguished beyond resuscitation, bruised beyond healing, destroyed beyond hope of the next life. And if sterner reproaches than these are needed against my unruly soul, I hereby commit them to writing, I heap them like kindling to fuel the flames of Hell. I am the jealous offspring of the new heavenly Adam as Cain was in the first instance toward the old and earthly Adam. And in this world I bear upon my soul the mark of blame, not with the respiration of breath, but through the wordy torment of my conscience.
71:4 Եւ արդ, ո՞ւր իցեն փրկութիւնքն, Ուր սկզբնահայրն հաւատոց ի յուսահատութեանն վայրի Զանգթութեանն իմ չարիս կրկնէ, Մեծն մարգարէից քարամբք բանից կոշկոճէ, Արին բարեփառ աշտէին նիզակաւ ի մահ սատակէ, Պատկեր ճշմարտին ընդ Աքարու համայնիւ ջնջէ, Աստուածարեալն վեհից յարագողացն վրիժուց մատնէ, Մարգարէածին տեսանողն ընդ ամաղեկացւոյն առաջի տեառն սպանանէ, Նախանձաւորն Աստուծոյ երկնատեղաց բոցովն վատնէ, Ստուերին լրումն եւ նորոյս սկիզբն Հեծանոցին ընտրութեամբ հոսէ, Պետն առաքելոց ընդ Սափիրայի ի կենաց զրաւէ, Զարմանալին քննութեամբ Հոգւոյն Բուրումն մահու ինձ ընդ կենացն քարոզ խառնէ: Արդ, անաչառք եւ ինձ կաճառք երջանկացն Եւ ուժգնութեան հրամանի վերնոյն` արի սպառազէնք, Ընդ հրեշտակացն` եւ մարդիկ, Ընդ տիեզերաց երկրի` եւ տարերք, Ընդ անզգայիցն` եւ շարժողականք, Որովք դատեալ միշտ լինիմ տուժիւք լլկանաց` Յօրինակ եւ յիշատակ սոսկալեացն ապագայից, Իբր հողմով փոթորկի ալեաց յաւէտ մրրկեալ Կենացս վստահութիւն` մնայ անկայուն ի հաստատութեանց: Զոր եթէ ոք, իմաստութեամբ ի քնին առեալ, Խուզեսցէ զլուղակացն բազմատեսիլ զանազանութիւն` Զմանունս փոքունս ընդ մեծամեծացն դասեալ, Որ առանց թուոյ եւ քանակութեան համարոյ Թինդս առեալ անբաւ երամոց` Եռան, զեռան, սլանան ի մարմնիս ծովու,- Վկայեսցէ եւ հաստատեսցէ ճշմարիտ լինել Զասացելոցս բանագրութիւն:	71:4 And where is salvation now? Now when the father of faith, Abraham, in our desperate damnation, turns my cruelty in life back on my soul after death? When the great prophets stone me with the harsh words? When the brave one adorned in glory, kills me with the thrust of a javelin? When the image of the true Lord wipes me from the face of the earth with Achor? When the most sublime of God’s chosen delivers me to the vengeance of the Gibeonites? When the seer born of the prophet slays me before the Lord with the Amalakites? When the zealot of God lays waste with fire from heaven? When the consummation of the dim images of the old covenant and the herald of the new covenant pours upon us the winnowing of the chaff? When the chief of the disciples takes my life with Sapphira’s? When the one judged admirable by the Holy Spirit mixes the savor of death with teaching of life? Meanwhile, the assembly of the blessed are indifferent to me, both angel and human, those valiant forces poised to obey God’s command, the universe of the world, and the elements, the inanimate and the living, by whom I am forever scolded and condemned and reminded of terrors to come unsettling the tranquility and stability of my life like waves whipped by storms. And if one were to study with wisdom the diverse sea creatures from the smallest to the largest, countless without number swarming in infinite schools, bustling and gliding this way and that through the sea of my body, the truth of all I have written would be confirmed.
71:5 Այլ դու ինքն օրհնաբանեալ անմահ թագաւոր, Բարի, երկնաւոր, մարդասէր Քրիստոս, Աստուծոյ կենդանւոյ միածին Որդի, Հզօր, բարձրեալ, անքնին, անճառ, քաւիչ, ահաւոր, Սաստեա՛ ի ձմեռն ամբոխեալ ալեաց ոգւոյս ծփանաց, Արձանացո՛ զծաւալս մոլեգին շարժման սրտիս խռովութեան, Ընդոտնեա՛ ի սանձս կապոյ երասանաց ըմբռնման Զցնդեալ մտացս վայրագութիւն: Եղիցի՛ խաղաղութիւն հրամանաւ մեծիդ Ամենավարան բքոյս սասանման, Սատակեա՛, խափանեա՛ զբազմագլխեան անդամս ուրուականս Գաղտնեաց ամօթոյս` երկրակենցաղս հինից, Գրեսցե՛ս աղօթս մշտամատոյցս Զայս նորընծայ տառ ողորմաղերս` Թախծագին ձայնի ողբերգարկութեան այսր մատենի, Հա՛ն ի խորոց մահուս անդնդոց` Չքնաղ ապրեցեալ ընդ մարգարէին փրկելոյ, Ընկա՛լ զխոստովանութիւն անձնադատ բանիս ի հոտ անուշից, Շնորհեա՛ մխիթար դառնութեան վշտաց Ուժգին հեծութեան յուսահատելոյս: Եւ քեզ ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով Փա՜ռք, պատի՜ւ եւ իշխանութի՜ւն յաւիտեանս: Ամէն:	71:5 But you yourself blessed, immortal king, kind, heavenly Christ, who loves mankind, only- begotten Son of the living God, almighty exalted beyond understanding, beyond telling, who pardons us, awesome God, scold the undulating agitation of my soul whipped up by the winter tempest, calm the uncontrollable commotion in my troubled heart, whip in the reins and subdue the wild urges of my mind. By the grace of your command, O great God, may the storm that constantly pelts me with icy gusts be calmed. Put to rest and banish forever the multi- headed ghosts of secret shame which attack like pirates in their vulgar ways. Consider my constant prayer whose letters are written with ever renewed compunction in this book of the sighs of my grieving heart. Lift me out of the abyss of death’s depths and grant me miraculous life among the redeemed prophets. Receive my repentance, my self- reproaches offered with savory smoke. Console me, for I am out of hope, and ease my afflictions and sighs. To you with the Father and the Holy Spirit, glory, honor and dominion forever. Amen.