| 1 6:5 | | | ոգւոց համայնից,
Դասեալք ընդ | ինքեամբք | նուաճութիւնք մասանց,
Իւրաքանչիւր ոք |
| 1 6:5 | | | ոչ անհաւատեսցէ,
Եւ մարդ | զինքն | ծանիցէ,
Եւ հասարակաց բնութեամբ |
| 1 11:3 | | |
Որ եւ զնախնոյն պարտիս | ինքեան | վարկուցեալ`
Զնորայսն իւրովքն տուժեաց |
| 1 12:2 | | | միայն հասանել,
Այլ զնոյն | ինքն | տեսանել`
Յողորմութիւն եւ ի |
| 1 15:5 | | | կենացդ բանի Յովհաննէս,
Եւ | զինքն | ընդ հասարակաց բնութեան լծակցեալ` |
| 1 19:2 | | | Թէ զկենացն ճաշակ ի քեզ | ինքն | ամփոփեսցես,
Թէ զհասարակաց կերակրոյս |
| 1 20:5 | | | դարձեալ իբրեւ զհերքեալ առ իս | ինքն | ամփոփեցայ,
Բարկութեան բոցով ցոլացայ |
| 1 21:2 | | | եւ չարաց հոգւոց,-
Յիս | ինքն | տնկեցի,
Ստեղծանել զնոսա պատրաստեցայ |
| 1 22:3 | | | Ահա ես | ինքն | ինձէն կամաւորապէս անձնամատն եւ մարմնակործան |
| 1 26:4 | | | Նոյն | ինքն, | որ զայս բան տպաւորեաց, ընդ |
| 1 27:3 | | | փառաց մեծութեան,
Որով նոյն | ինքն | աստուածութիւնն պսակեալ բարգաւաճի: |
| 1 28:1 | | | հպաւորութի՞ւն,
Թէ՞ զառ նոյն | ինքն | շունչ հեռաւորութիւն,
Զլայնակա՞նն դիւրին |
| 1 28:4 | | | որ ոչ լուիցէ,
Նոյն | ինքն | վկայեաց, եւ ո՞վ է, որ |
| 1 29:3 | | | Ո՞վ ոք պարտեցաւ եւ ոչ | ինքեամբ | ըմբերանեցաւ,
Ո՞վ ոք պատրեցաւ |
| 1 29:3 | | | ողբաց,
Ո՞վ ոք գտաւ | ինքեան | վնասակար եւ ոչ ստգտաւ, |
| 1 29:3 | | | ոք կատարեաց չարիս եւ ոչ | զինքն | իսկ նզովեաց,
Ո՞վ ոք |
| 1 29:3 | | | զկամաւ ներգործեալսն` եւ ոչ սատակման | ինքեան | աղօթեաց,
Ո՞վ ոք զանճառելիսն |
| 1 30:2 | | | իւրում` վաստակեալ,
Ի խրախութեան` | ինքեան | տրտմեցեալ,
Դիմօք` ժպտեալ, եւ |
| 1 30:4 | | | Եթէ հարուածոց աջ կառուցանի, | ինքեան | վարկանի,
Եթէ ձեռն պարգեւաձիր |
| 1 30:4 | | | գովեստ յումեքէ լսէ,
Պարսաւանօք | զինքն | կշտամբէ,
Եթէ դսրովեսցի սաստկապէս |
| 1 30:4 | | |
Եթէ դսրովեսցի սաստկապէս,
| Ինքեամբ | ինքեան վկայէ,
Եթէ ձաղեսցի |
| 1 30:4 | | | Եթէ դսրովեսցի սաստկապէս,
Ինքեամբ | ինքեան | վկայէ,
Եթէ ձաղեսցի ուժգին |
| 1 30:4 | | | գրեսցէ,
Եթէ ըղձումն մահու | ինքեան | լսիցէ,
Այո՛ ասէ եւ |
| 1 32:2 | | | ըստ մարգարէին,
Յանդիմանեցից զիս | ինքն | ինձէն իմովս ձայնիւ, ըստ սաղմոսողին |
| 1 34:3 | | | ի ժամանակի են կերպաւորեալք,
| ինքն | պատճառ հանդերձիչ եւ յարմարապէս յօրինիչ |
| 1 34:6 | | | Նոյն | ինքն, | եկեալ կամաւորութեամբ ի խաչն մահու |
| 1 34:7 | | | ահաւոր նորին ինքնութեան,
նոյն | ինքն | եւ Հոգին բարձրացեալ.
բարի |
| 1 34:7 | | | զնոյն եւ Հոգին ներգործեաց, եւ | ինքն | է Աստուած,
խնկեալ տիրապէս |
| 1 34:8 | | | ամենայնիւ, եթէ ոչ զԲանն ունիցի | ինքեան | զօրութիւն,
որպէս ոչ գոլով |
| 1 35:1 | | | միդ յէութենէ,
Ոմանց` վասն | ինքեանց, | եւ կիսոց` վասն այլոց |
| 1 37:1 | | | պսակապաճոյճ գեղազարդելոց,
Բերեալ ընդ | ինքեանս | անթիւ պետութիւնս օրհնաբանողաց,
Համբոյրս |
| 1 37:2 | | | հաշտարանացն խաղաղութեամբ`
Բարձեալ ընդ | ինքեան | զշնորհացն կտակ,-
Առ որ |
| 1 39:2 | | | Մատեանս շնչական, բարդեալ ի | յինքեան |
Ներքոյ եւ արտաքոյ ողբս |
| 1 44:2 | | | հովուին,
Եւ հարկանիլ նոյն | ինքն | հօտապետին,
Եւ ցրուիլ ոչխարացն |
| 1 45:4 | | |
Արդ, ես ինձէն զիս | ինքն | պարտ վարկայ
Կրկին հատուցման |
| 1 50:1 | | | գրեսցէ
Եւ զմեղս ամենից | ինքեան | ոչ համարեսցի,
Իբր երջանիկն |
| 1 51:1 | | |
Եթէ անցաւոր է ընդ | ինքեանս | եւ իւրեանցն բարութիւն,
Առ |
| 1 51:3 | | | բռնութեանն Բելիարայ,
Որ ունի | յինքեան | գանձս հոգեւոր օգտից գիտողաց մտաց |
| 1 51:4 | | |
Նախնակերտ յարկին տեսչութեան, մանկավարժ | ինքեան | եւ նախնի,
Մեքենայիւ մահու |
| 1 53:4 | | | Յուսայր, իբրեւ այն թէ` Ես | ինքն | եղեր ճշմարտիւ`
Գրաւեալ զիմս |
| 1 55:5 | | | բանին,
Անպատրաստ գտեալ զիս | ինքեան, |
Մեղքն կենդանացան` յանդիմանեալ յարդարութեանցն |
| 1 55:6 | | | մեծամեծացն մատնեցայ,
Զոր ես | ինքն | ինձէն ստեղծեալ`
Չարաչար դատախազ |
| 1 56:1 | | | զտկար`
Կամաւ մատնեալ զիս | ինքն | մահու: |
| 1 59:1 | | |
Ինքնոգոր մարտակից նմին իսկ | ինքեան |
Եւ դառն դսրովիչ եւ |
| 1 60:1 | | | զանձն իմ:
Զիա՞րդ ես | ինքն | գոլով` զայլս անիծեցից,
Թէ |
| 1 60:3 | | | բարբառեցայց զերջանկին,
Որ նախ | ինքն | արար, զոր մեզ կանոնեաց, |
| 1 60:4 | | | ուղիղ եղէ:
Զիա՞րդ զիս | ինքն | մատնեցից կորստեան` յասելն զայս բան |
| 1 62:1 | | | առնուցում:
Քանզի նզովեմ զիս | ինքն | ի նոսին, եւ ոչ իմանամ |
| 1 64:3 | | | իւրովքն բանիւք կանգնեցեր`
Ասելովն | ինքեան | ընտրութեամբ առ սոյն,
Թէ |
| 1 66:1 | | |
Ապա թէ երջանկասցի այնպիսին | ինքեամբ` |
Ինձ միայնոյ գրեալ զեղկութիւնն |
| 1 67:1 | | | իսկութեան մեծին Աստուծոյ`
Միացոյց | ինքեան | անշուշտ խառնութեամբ:
Նորա ոչ |
| 1 67:1 | | | խոզիցն արգել,
Եւ յիս | ինքն | զօրացաւ,
Զնա կարճաց օրինակեաց |
| 1 67:4 | | | Այլ դու ապաւինութիւն, դու | ինքն | փրկութիւն,
Դու այցելութիւն, դու |
| 1 69:2 | | |
Զպարտութիւն իւրեանց զօրաւոր ձեռինն | ինքեանք | վկայեն,
Թէ` Քանզի ոչ |
| 1 70:2 | | | Զի թէ առ նոյն | ինքն | Աբրահամ ձայն արձակիցեմ,
Իբր |
| 1 70:2 | | | որ հասանիցէ,
Բայց եթէ | ինքեանք | միայն ապրեսցին:
Իսկ եթէ |
| 1 71:2 | | |
Զայլս խրատեմ, եւ ես | ինքն | անփորձ եմ,
Միշտ ուսանիմ |
| 1 71:3 | | | իմաստիցն ի վայր իջեալ` ես | ինքն | գտանիմ,
Հրեշտականամ յերեսս, եւ |
| 1 71:5 | | | Այլ դու | ինքն | օրհնաբանեալ անմահ թագաւոր,
Բարի |
| 1 75:5 | | | ի նիրհմանէ քնոյ զարթուցեալ,
| յինքն | նահանջեալ զդիմեցումն մահու, կանգնեցաւ, |
| 1 75:5 | | | ընտրութեամբ յաւուրն մեծի,
որ | ինքն | է սկիզբն եւ ինքն` կատարած |
| 1 75:5 | | | որ ինքն է սկիզբն եւ | ինքն` | կատարած, նոյն առաջին եւ նոյն |
| 1 75:6 | | | Մկրտեաց եւ գեր քան զջուր, | ինքեան | միայն բաւականութեամբ նորոգեաց, լուսաւորեաց: |
| 1 75:6 | | | ի նորոգութիւն յարութեանն:
Նոյն | ինքն | է օծումն մարդացելոյն Աստուծոյ, |
| 1 75:8 | | |
եւ զոմն տածէ, առ | ինքն | կոչէ, գրեալ յանուանէ`
իբր |
| 1 75:9 | | | զշնորհին զչափ,
ոչ լքանի | ինքեամբ | պարտաւոր իւրովն գտեալ,
այլ |
| 1 75:10 | | | այլ ընդ երկայնոցս եւ զվերինսն | յինքն | հաւաքէ,
ո՛չ յալիս խռովութեան |
| 1 75:10 | | | զոմանս ախտիւ մեղանաց ջեռեալս հատուածեալ | յինքենէ |
հեռի ուղեկցէ ապրեցելոյն ի |
| 1 75:10 | | | սորին` հայրապետացն գումարք:
Սոյն | ինքն | մոռացումն առնէ այսակիր բարձանցն կռամոլութեան |
| 1 75:11 | | | շուք փառաց մեծապէս ընդարձակի. սոյն | ինքն |
եւ երկին երկնի յերկրի |
| 1 75:12 | | | բարգաւաճեալ երանութեամբ, մինչ զի նոյն | ինքն | փրկչին
անուամբ վայելչապէս յորջորջեցաւ |
| 1 81:2 | | | Ինքնաբուն տապովն աստուածսիրութեան,
Ըստ | ինքեանց | զմերս սառնասեր սրտից անբորբոք շիջումն |
| 1 90:4 | | |
Ի գուբն ինձ փորեալ | ինքեա՛նք | ընկճեսցին,
Յեղանակեսցի՛ն ձմերունք ձանձրացուցչին |
| 1 90:5 | | | սատակո՛ւմն լիցի նորին:
Նոյն | ինքն | ի կորո՛ւստ եւ յանբժշկական հարուա՛ծ |
| 1 92:3 | | | զնոր աւետարանութեանդ պատիւ:
Սոյն | ինքն | աղաղակ բարձրութեան գոչման սպառազինութեանդ քոյ |
| 1 92:5 | | |
օդաչուս եւ յարմարաթռիչս, ունողս | յինքեան | հոգի կենդանի,
որով անսխալ |
| 1 93:6 | | |
օրհնաբանեալ Որդի Աստուծոյ, դու | ինքն | յարմարեա՛
բարենշմար տպաւորութեամբ զաղաչանս |
| 1 93:7 | | | զառածս մարգարէութեանն Եսայեայ`
դու | ինքն | աստուածութիւնդ մարդացեալ ընթերցար,
հաւատարիմ |
| 1 93:11 | | |
եւ ո՛չ նենգողաբար զբնակութիւն | ինքեան | լքանէ,
քանզի ոչ վերջնականօք |
| 1 93:11 | | | զայն առ այս`
դու | ինքն | խառնեցար ի սոյն մաքրութիւն վերնալոյս |
| 1 93:19 | | | մայր, այսինքն է` առ ի | յինքն | ձգող զմերս բնութիւն
զօրապէս |
| 1 93:19 | | | մածուցիչ կաթին` ի
նոյն | ինքն | յեղանակել զցնդեալս իմ վայրագութիւն եւ |
| 1 93:19 | | | զի
զերկաքանչիւրս աստուածականացն անդստին | յինքեան |
հարստաբար, տիրապէս ունի, քանզի |
| 1 93:22 | | | է կերպարան
արդեան խմորոյ | յինքն | բերողի զզանգուածն
զօրեղապէս, որ |
| 1 93:22 | | | աւետարանական
առակին, զամենայն առ | ինքն | վերաբերեալ աճեցուն առնէ: |
| 1 93:24 | | | զոգւոյս կերպարան: Եղիցի՛
սոյն | ինքն, | որոց մատչին օծանիլ սովաւ, |