Պատմություն

Երկու քաղաքների պատմություն՝ Գանձակ և Շուշի

 

Ի՞նչ է տեղի ունենում, երբ հայ համայնքները կառավարվում են ադրբեջանցիների և թուրքերի կողմից։ Ցեղասպանություն եւ էթնիկ զտումներ: Այս ճշմարտությունն ապացուցվում է դարեր շարունակ: Սույն համառոտ ամփոփագիրը ցույց է տալիս նույն տարածաշրջանում գտնվող երկու խոշոր հայկական համայնքների՝ Գանձակի և Շուշիի ճակատագրերի բացարձակ հակապատկերը՝ առաջինը ենթարկվել է էթնիկ զտման, քանզի Լեռնային Ղարաբաղի սահմաններից դուրս էր և գտնվում էր ադրբեջաբանական ուղղակի կառավարման ներքո, իսկ մյուսը փրկվել է, Արցախի ինքնապաշտպանության և Ադրբեջանից 1991թ. անկախանալու շնորհիվ: Անմիտ բան է գայթակղել Ադրբեջանին (և նրա հովանավոր Թուրքիային) որևէ պատրանքով, թե Արցախն իբր հնարավոր է բռնազավթել ուժով, կամ իրավունքի քողի տակ: Գոյություն չունի ժողովրդին

էթնիկ զտման ենթարկելու օգտին խոսող որևէ միջազգային նորմ: Եկել է արդար և մնայուն խաղաղության ժամանակը, և այդ խաղաղության հիմքում Արցախի փաստացի անկախության իրավական ճանաչումն է ։

Երկու քաղաքների պատմություն՝ Գանձակ և Շուշի

Գանձակ Շուշի
Այլ անվանումներ՝ Ելիզավետպոլ, Կիրովաբադ, Գյանջա Այլ անվանումներ՝ Քարգլուխ, Սոշի, Սոշի բերդ
Վաղ շրջանի պատմությունը Վաղ շրջանի պատմությունը
  • Հիմնադրվել է 846թ. Մեծ Հայքի Ուտիք նահանգում
  • 9-12-րդ դարեր Աղվանքի Հայոց եկեղեցու աթոռանիստ:
  • Հայոց Բագրատունյաց թագավորության մաս, հետագայում Հայոց Զաքարյան իշխանապետության մաս
  • 1236թ. ավերվել է մոնղոլ-թաթարական ներխուժման պատճառով
  • 16-րդ դարում վերակառուցվել է և դարձել է Սեֆյան Պարսկաստանի մաս՝ մինչև 19-րդ դարի սկիզբը
  • 1804թ. դարձել է ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի մաս, որն այդպես է անվանակոչվել ի պատիվ Ելիզավետա կայսրուհու
    • Թաթարների կողմից, հայ բնակչության դեմ պարբերաբար տեղի են ունեցել թշնամանքի բռնկումներ և ջարդեր։ Իրավիճակը վատթարացավ հատկապես 1905-07 թթ. և 1917թ.-ից ի վեր: 1918 թ. – ին թուրքական բանակի 5-րդ դիվիզիան մտավ Գանձակ, և այնտեղ տեղի ունեցան հայերի զանգվածային սպանություններ։ 1920թ. – ին ռուսական Կարմիր բանակը բռնազավթեց նահանգը, և այդ ժամանակվանից ի վեր Գանձակը դարձավ Ադրբեջանի մաս։
  • 1935թ.-ին վերանվանվել է Կիրովաբադ: Ադրբեջանի մեծությամբ 2-րդ քաղաքն է:
  • Հայկական ներկայությունը՝ նախքան 15-րդ դարը, գրչագրության խցեր, ուր հայ վանականները կրկնօրինակել են հին ձեռագրերը, օրինակ. 1428 թվականին Տեր Մանվելի ստեղծած Ավետարանը
  • 1725թ. Հայկական զինված ուժերը հետ են մղում օսմանյան հարձակումը
  • 1828թ. դառնում է ցարական Ռուսատանի մաս: Ռուսները հայ բնակչությանը տեղափոխում են Դերբենտ, Բաքու և Գիլան:
  • 1918-20 թթ. Ղարաբաղի ժողովրդավարական Հանրապետության մայրաքաղաք:
    • 1920, մարտի 23 – թրքական և ադրբեջանական միացյալ բանակների կողմից էթնիկ զտումներ,  հայ բնակչության ցեղասպանություն, որի ընթացքում սպանվել է 8000 հայ խաղաղ բնակիչ, ավերվել են շուրջ 7000 հայկական շինություններ:
  • Խորհրդային ժամանակաշրջանում քաղաքի թրքացումը շարունակվում է, իրականացվում է հայահալած քաղաքականություն:

 

 

Հայկական ներկայությունը Հայկական ներկայությունը
Բնակչությունը. 1897թ. Մարդահամարի տվյալներով քաղաքի բնակչությունը կազմում էր 33 625 մարդ: 20-րդ դարի սկզբին, Գանձակի բնակչության կազմում առնվազն 11 000-ը հայ էին: 1988թ. Այդտեղ ապրում էին 45 000 հայ: Բնակչությունը. 19-րդ դարի վերջում Շուշին հայկական կյանքի ծաղկուն կենտրոն էր: Ցարական Ռուսաստանի  1886թ. Մարդահամարի տվյալներով Շուշիի բնակչության 56.7 տոկոսը հայեր էին: Առկա էին ռուսական և թաթարական փոքրամասնություններ:
Եկեղեցիները, հայկական ունեցվածքը Եկեղեցիները, հայկական ունեցվածքը
  • 1633թ. Կառուցվել է Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ մայր եկեղեցին
  • 18-րդ դարում՝ Սուրբ Ամենափրկիչ, Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Սարգիս, Սուրբ Թադեոս եկեղեցիները: Այս ամենը վկայում է քաղաքում Հայ Առաքելական մեծաքանակ համայնքի առկայության մասին:
  • 6 եկեղեցի, մոտ երկու տասնյակ դպրոց, 2 մանկապարտեզ, մանկատուն, զարգացած տնտեսություն՝ մետաքսի, կոշիկի, էլէկտրականության արտադրություններ, բազմաթիվ թերթեր ու հանդեսներ, հիվանդանոց:

 

Հետխորհրդային շրջան Հետխորհրդային շրջան
1988թ. փետրվար – Բաքվի մերձակայքում գտնվող Սումգայիթում ադրբեջանական ջարդեր հայերի դեմ: Գանձակի և նրա շրջակայքի հայ բնակչության էթնիկ զտում ադրբեջանցիների կողմից: Նրանք, ովքեր կարողացան պաշտպանել իրենց, կենդանի մնացին եւ տեղափոխվեցին Հայաստան և Արցախ: 1991թ. Ադրբեջանցիների ռազմական ուժերը տեղակայվեցին Շուշիում, որը Ստեփանակերի (Արցախի մայրաքաղաք) նկատմամբ գտնվում է ավելի բարձրադիր տեղանքում: Սկսվեց Ստեփանակերտի ամենօրյա ռմբակոծումը: 1992թ. Մայիսի 9-ին հայերն ազատագրեցին Շուշին:
Ներկայիս կարգավիճակը Ներկայիս կարգավիճակը
  • Գտնվում է Ադրբեջանի կազմում
  • Հայ բնակչությունը բացակայում է
  • Հայկական 6 եկեղեցիներից երկուսը ամբողջությամբ ավերվել են, մյուները վերածվել են ակումբների, թանգարանի և ֆիլհարմոնիկ դահլիճի: Այսպես կոչված «վերանորոգման» անվան տակ հայկական ճարտարապետության և վիմագիր մակագրությունների բոլոր հետքերը ամբողջովին վերացվել են: Հայ բնակրություն չկա:
  • Գտնվում է Արցախի կազմում:
  • Հիմնականում վերականգնված է, ներառյալ մզկիթները և պարսկական ժամանակաշրջանի պատմական բաղնիքները:
  • Բնակչությունը՝ մոտ 4000 հայ:
  • Հայ Առաքելական եկեղեցու Արցախի թեմի առաջնորդարան Սբ. Ղազանչեցոց եկեղեցին վերականգնվել է, սակայն կրկին ռմբակոծության է ենթարկվել 2020թ. հոկտեմբերին:

 

Եզրափակում

Գանձակը, ինչպես և Շուշին, բարգավաճ հայ բնակչություն ուներ Ադրբեջանի ստեղծումից դեռևս դարեր առաջ: Նրանք երկուսն էլ ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլ նահանգի կազմում էին։ Սակայն այժմ, ադրբեջանցիների կողմից իրենց վերահսկողության տակ գտնվող տարածքներում էթնիկ զտումների իրականացման պատճառով, հայկական ներկայությունը Գանձակում փաստացի բացակայում է։ Մինչդեռ Արցախի Հանրապետության մաս կազմող Շուշին խուսափեց այդ ճակատագրից միայն այն պատճառով, որ նա Ադրբեջանի իշխանության տակ չէ։ Այս հակապատկերը ցույց է տալիս, թե ինչ է տեղի ունենում, երբ հայ բնակչությունն ու քաղաքները հայտնվում են Ադրբեջանի իշխանության տակ, և հիմնավորում է, թե ինչու է անհրաժեշտ Արցախի անջատումը հանուն իր փրկության, և նրա անհապաղ միջազգային ճանաչումը, որպեսզի նա խուսափի Գանձակի ճակատագրից։ Արցախի հայ բնակչությանը էթնիկ զտումների ենթարկելն անբարոյական և անօրինական կլինի միջազգային իրավունքի տեսանկյունից։ Դարեր շարունակ անարդար կառավարման ենթարկվելուց հետո, արցախցիները, դժվարությամբ նվաճված անկախության շնորհիվ, վերջապես ապահովել են իրենց պաշտպանությունը բռնակալական ու բիրտ իշխանություններից, որոնց Արցախի նկատմամբ կառավարումը բաժին էր հասել որպես անցյալ դարաշրջանի գերտերությունների միջև անիրավ մրցապայքարի հարակից արդյունք: Ոչ մի արդարացում չկա անցյալի չարիքը մեկ այլ սերնդի անմեղ մարդկանց հաշվին հավերժացնելու համար։ Արդար եւ տեւական խաղաղության Ժամանակն է: