5:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:
| 5:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
| 5:1 Եւ արդ, ես` երկրածինս մարդ,
Կենցաղականաւ անկայուն գոյիւս զբաղեալ
Եւ յիմարութեամբ պատրողականաւ գինեաւս թմբրեալ,
Որ ամենայնիւ ստեմ եւ ոչ միով իւիք ճշմարտեմ,
Քանզի որո՞վք դիմօք վերագրեցելովք նշանակօք աղարտեցելովք
Յանդգնեցայց լինել յանդիման քում դատաստանիդ, ով, իրաւադատ,
Ահաւոր, անճառ, անպատում, հզօր, Աստուած բոլորից:
Քանզի դասեալ աստստին ի սոյն
Զապերախտութիւն մեղուցեալ անձինս առ քումդ երախտիս`
Ցուցից զիրաւունս քո` միշտ զօրացեալ,
Եւ զանիրաւութիւնս իմ` յաւէտ պարտաւորեալ:
| 5:1 And now, I, earthbound
and preoccupied with the cares of everyday existence,
numbed by the deceitful wine of foolishness,
I, who lie in all things and am truthful in none,
marked with these faults,
how shall I come before your judgment, Just Judge,
terrible beyond words and telling, mighty God of all?
The more I compare my sinful ingratitude with your
loving- kindness,
the more I prove that your law is always stronger,
and my lawlessness, always defeated.
| 5:2 Որ արարեր զիս ի քո պատկեր պանծալի`
Ի ձեռն վեհիդ տպաւորութեան զտկարս օժանդակելով,
Զարդարեցեր բանիւ, փայլեցուցեր փչմամբ,
Մտօք ճոխացուցեր, իմաստիւք աճեցուցեր,
Հանճարով հաստատեցեր, ի շնչականացն որոշեցեր,
Հոգւով իմանալեաւ խառնեցեր,
Իշխանականին գոյիւ պճնեցեր,
Ծնար հայրաբար, սնուցեր դայեկապէս, տածեր ստացողապէս,
Տնկեցեր զամբարիշտս ի քումդ գաւթի,
Ջրովն կենաց ոռոգեցեր,
Աւազանին ցօղով մաքրեցեր,
Կենաց վտակաւն արմատացուցեր,
Հացիւդ երկնայնով ջամբեցեր,
Աստուածային արեամբդ արբուցեր,
Անհպիցն եւ անհասանելեացն ընտանեցուցեր,
Զաչս երկրեղէն ի քեզ համարձակեցեր,
Լուսովդ փառաց վերածածկեցեր,
Զհողանիւթ մատունս անմաքուր ձեռացս ի քեզ մատուցեր,
Զմոխիրս անարգ, մահացու, իբր զնշոյլ լուսոյ, յարգեցեր,
ԶՀայր քո հզօր, ահաւոր, օրհնեալ`
Մարդասիրապէս եւ անարժանիս իմոյ անձին կնքեցեր:
| 5:2 You made me in your glorious image,
favoring a weak being like me
with your sublime likeness,
adorning me with speech,
and burnishing me with your breath,
enriching me with thought,
cultivating me with wisdom,
establishing me with ingenuity
setting me apart from the animals,
endowing my character with a thinking soul,
embellishing me with a sovereign individuality,
giving birth as a father, nurturing as a nurse,
caring for me as a guardian,
You sowed a wayward being in your courtyard,
irrigated me with the water of life,
cleansed me with the dew of the baptismal fount,
nourished me with heavenly bread,
quenched my thirst with your blood,
acquainted me with the impalpable and
unreachable,
emboldened my earthly eyes to seek you,
embraced me in your glorious light,
permitted my unclean earthly hands to
make offerings to you,
honored my base, mortal ashes,
like a flicker of light,
imprinted upon a worthless wretch like me
your father’s image, awesome and blessed,
out of your love for mankind.
| 5:3 Ո՛չ կիզեր զբերանս, լցեալ նանրութեամբ, ի ժառանգակիցն կարդալ զքեզ,
Ո՛չ կշտամբեցեր զյանդգնեալս ի քո կցորդութիւն,
Ո՛չ ստուերացուցեր զտեսիլ աչացս ի քումդ ակնարկութիւն,
Ո՛չ արգելանաւ կապանացն ընդ մահապարտացն տարագրեցեր,
Ո՛չ խորտակեցեր զդաստակ բազկիս, որ անմաքրապէս առ քեզ համբառնայր,
Ո՛չ մանրեցեր զոստս իմոց մատանց ի շօշափելն զբանդ կենաց,
Ո՛չ պատեցին զինեւ մառախուղք ի ձօնելն զքեզ, ահաւոր,
Ո՛չ փշրեցեր զպարս ատամանցս յըմբոշխնելն զքեզ, անսահմանելի,
Ո՛չ գնացեր բարկութեամբ խոտորնակ` խոտորնակի ընդ քեզ հետեւողս,
Իբր ընդ վրիպեալ տունն Իսրայելի,
Ո՛չ խայտառակեցեր ի հարսնարանիդ զանարժանս քումդ պարերգութեան,
Ո՛չ ի գծուծ հանդերձին տեսիլ` զանօրինեալս յանդիմանեցեր,
Ո՛չ կապանօք ձեռացս եւ ոտիցս յարտաքին խաւարն հալածեցեր:
| 5:3 You did not scald my mouth for daring to
call myself your co- heir,
did not reprimand me for arrogantly
associating with you,
did not darken the sight of my eyes for
gazing upon you,
did not exile me in shackles with
those condemned to death,
did not break the wrist of my arm for
improperly reaching to you,
did not crack the digits of my fingers for
touching the word of life,
did not engulf me with fog for dedicating this
to you, fearsome Lord,
did not crush the rows of my teeth for
chewing your communion, infinite Lord,
did not turn in anger as I did with you,
as with the stubborn house of Israel,
did not dishonor me at your wedding party,
I, who am unworthy of singing and dancing,
did not scold me for my disheveled clothes,
I, who am disorderly,
did not cast me into the dark, my hands and
feet shackled.
| 5:4 Զայս ամենայն մասունս բարեաց
Եւ զներելոյս երկայնմտութիւն, ընկալեալ ի քէն,
Բարերար, օրհնեալ եւ յամենայնի միշտ երկայնամիտ,
Փոխատրեցի վնասակարս պարտեաց
Անթիւ եւ բազմօրինակ անօրէնութիւնս մարմնականաց եւ անձնականաց,
Ամենակիր բազմածուփ խորհրդոց, յուզմանց երկրաքարշութեանց:
Զայսոսի՛կ քեզ, Աստուած իմ եւ Տէր, ընդ այսքանեաց բարեաց փոխաբերեցի,
Զա՛յս քեզ ինձէն հատուցի չարիս,
Ըստ մովսեսեան յանդիմանութեանն առակի,
Մոռացեալ զիմաստութիւն` սիրողս յիմարութեան,
Զա՛յսց բարեաց երախտեաց կաճառս
Ընդունայնութեան գնացիւք չարաչար ունայնացուցի,
Զա՛յս լուսաւորութիւն շնորհաց անճառից,
Ի բարձրելոյդ խնամոց բարդեցեալ,
Մրրկաւն խելագարութեան ցնդեցի:
| 5:4 And I exchanged all these portions of
goodness, patience and forgiveness from you,
O beneficent, blessed and always- tolerant God,
for all manner of waywardness of the flesh and the ego,
for the wavering passions of the mind and the
diversions of worldliness.
Yes, that is how, my God and Lord, I repaid you for
your abundant goodness.
Thus did I offer you evil in the manner of
Moses’ ingratitude.
Abandoning wisdom and pursuing foolishness,
thus did I foully dissipate the bounty of your favor with
the ways of vanity,
thus in a storm of mindlessness did I lose the beacon of
your ineffable grace glowing with your care,
God most high.
| 5:5 Եւ թէպէտ բազում անգամ ծանուցար`
Կարկառմամբ ձեռին քո այցելութեան ձգել զիս առ քեզ,
Ոչ հաւանեցայ, ըստ մարգարէին, որ զԻսրայելէ ամբաստանութեան:
Եւ թէպէտ խոստացայ, դաշնաւորեցի քեզ հաճոյանալ,
Եւ ոչ ընդ այսմ սահմանաւ ուխտիւ փակեցայ,
Այլ դարձեալ զնոյն նիւթեցի չարիս,
Անդստին յոճն առաջին մատեայ,
Փշոցն մեղաց հերկեցի զանդաստան սրտիս յորոմանն արդիւնատրութիւն:
Առ իս ելանեն առածք աստուածարեալ սուրբ մարգարէիցն.
Քանզի մնացեր յինէն խաղողոյ,
Եւ ես ընդ այնորիկ փուշ շառաւիղեցի,
Դարձայ յանախորժ դառնութիւն պտղոյ` այգիս օտարացեալ,
Բուռն հարի զանհաստատ հողմոյ,
Որովք միշտ տատանեալ` այսր անդր տարաբերիմ,
Ըստ ձայնի երանելոյն Յոբայ` ընդ ճանապարհ իմն անդարձ գնացի,
Ի վերայ աւազոյ զշինուածս յիմարութեան կառուցի:
Լայնատարր հետովք խաբեցայ կենացն անձկալեաց հասանել,
Փակեցի ինձէն զելիցն ուղեւորութիւն,
Բացի կամաւ զկորստեան խորխորատն,
Խցի զպատուհան լսելեաց իմոց` առ բանիդ կենաց ընդունելութիւն,
Կափուցի զաչաց հոգւոյս հայեցուած` առ ի զկենացն դեղ նկատել:
Ո՛չ ընդոստեայ ի թմբրութեանց լքմանէ մտացս`
Ի պատգամ փողոյդ ահաւորութեան,
Ո՛չ զգաստացայ ի բողոք գուժի հրափորձական աւուրն ընտրութեան,
Ո՛չ երբէք զարթեայ ի նիրհմանէ քնոյն մահացուի,
Որ ի կորուստն տպաւորեալ կարապետէ,
Ո՛չ ետու հանգիստ քո Հոգւոյդ ի մարմնեղէնս տաղաւարի,
Ո՛չ ընդ բնութիւն շնչոյս խառնեցի զմասն շնորհաց քումդ պարգեւի,
Իմովս ձեռօք կոչեցի կորուստ, ըստ առակողին,
Զհոգիս կենդանի մահացուցանել:
| 5:5 And although on many occasions you attempted
to draw me to you by reaching out your helping hand,
I rejected it, as the prophet accused Israel.
And although I promised and made a
covenant to please you,
I did not keep it,
but again perverted it into something evil.
Reverting to my old ways,
I sowed the field of my heart with thorns of
sin for a harvest of dissension.
The words of the God- fearing holy prophet apply to me,
for you expected grapes but instead I sprouted thorns.
I became an unappetizing fruit of bitterness,
outcast from the garden.
Swaying violently in unsteady winds,
always blowing to and fro, I wavered.
Like the voice of blessed Job, I followed my
path of no return.
I built my house upon the sands in foolishness.
Misled by the broad gate, I missed the
narrow gate to life.
I closed myself off from the pilgrimage of exodus.
I spitefully uncovered the abyss of destruction.
I blocked my hearing against your teaching of life.
I covered the eyes of my soul against the cure of life.
I did not recoil from the wasting of the mind from torpor,
in spite of your trumpet of wrath.
I was not sobered by the reports of the fiery trial,
on the day of judgment.
I did not awaken from the slumber of mortal sleep.
I did not give comfort to your Holy Spirit in my
bodily tabernacle.
I did not inhale the allotment of grace you granted me.
With my own hand I wreaked havoc, in the words of the
proverb teller,
killing my living soul.
| 5:6 Եւ զի՞նչ է ինձ սակաւս եւ նուազագոյնս յօդել
Սահմանս կսկծելիս չափաբերականս,
Մինչ անցեալ է ըստ քանակութեան եւ վրիպեալ ըստ բժշկութեան:
Արդ, քո է ընձեռել կեանս հոգւով մեռելոյս
Եւ անոխակալութեամբ մատչել առ այցելութիւն դատապարտելոյս,
Որդի Աստուծոյ կենդանւոյ, քեզ փա՜ռք յամենայնի:
Ամէն:
| 5:6 And what is the use of composing these meager and
paltry verses
in my state of remorse which passes all measure and
evades all cure?
Now it is up to you to offer life to my dead soul
and without vengeance to visit me,
a condemned prisoner,
O Son of the Living God, to you be all glory.
Amen.
|
Copyright (C) 2008-2022 |