23:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:
| 23:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
| 23:1 Տէր Աստուած ամենայնի, զօրաւոր յամենայնի,
Անպարագիր, անվայրափակ տեղի ամենեցուն,
Բոլոր իսկութեամբ հուպ յամենեսին,
Անուրեք վայրից, եւ չիք սահման առանց քո,
Ո՛չ երեւեալ երբէք եւ ո՛չ տեսականութիւն առանց քո ծագման լուսաւոր:
Փառք ահաւորութեան, անուն անհասութեան, կոչումն մեծութեան,
Ձայն անբաւութեան, իսկութիւն անքննութեան,
Անմատչելի հեռաւոր եւ անընդմիջելի մերձաւոր,
Տեսող հեծութեան, նկատիչ թշուառութեան,
Մօտակաց թախծութեան, ամենաբոյժ հնար անճարութեան,
Հայր գթութեանց, ծագող ողորմութեան, Աստուած մխիթարութեան:
| 23:1 Lord God of all, able to do anything,
all- encompassing space, unbounded, unlimited,
close to all with your very essence,
nowhere, yet without you there are no bounds,
invisible, yet without the light of your dawn
nothing is visible,
awesome glory, incomprehensible name,
voice of majesty, sound of the infinite,
essence beyond analysis,
unreachable distance, immediate closeness,
who notes gentleness and sees distress,
stands by grief and can cure all hopeless cases,
Father of compassion who spreads mercy,
God of comfort.
| 23:2 Հայեա՛ց, Տէր, ողորմութեամբ ի պատկեր վշտաց դառնութեան
Բազմավտանգ կրիցս կարեաց, զոր հանդէպ քո տարածանեմ,
Կցորդակի՛ց լեր բժշկապէս,
Եւ մի՛ ի խոյզ ընտրութեան կոչեր դատաւորաբար:
Արդարեւ մեծ է վտանգ տարակուսանաց ցաւոց այսր վարանման,
Յորժամ իցէ մարմինն մեղօք գրաւեալ,
Եւ անձն` ի գործոց չարեաց ոչ մեկուսացեալ,
Գործնականացն գործի` սովորութեամբն կարեաց կապեալ,
Զանգուածն հանդերձանաց` մահացու կրիւք շաղախեալ,
Զգայութիւն սրտին իմաստից` խեթիւ խոցոտեալ,
Ակնկալութիւն բարեացն` բնաւին բարձեալ,
Եւ ի բանականութեանն` ընդ անասունս դասակարգեալ,
Եւ զազիր գարշութիւն` ընդ գոյութեանն շարամանեալ,
Եւ տեսականացն ողջ ելով` իմանալիքն վիրաւորեալ,
Եւ ի սաստկութենէ յանցմանցն յիշատակի` յաւէտ յուսահատեալ,
Եւ տագնապաւ նախագործելոցն` միշտ տարակուսեալ,
Եւ յստակութիւն աղերսին` իսպառ պղտորեալ,
Եւ խղճիւ մտացն յուզմանց` կրկին ճենճերեալ,
Եւ ձեռն ի մաճի գործոյն` զյետնոցն հետազօտեալ,
Եւ կերպ ի յառաջ դիմեալ` ոտք ի վերջ կոյս յետահարեալ,
Եւ գիտութեամբ էիցն` ի չէիցն միշտ խաբեցեալ,
Եւ ի մտացն մարտ` ի փոքունցն յաղթահարեալ,
Եւ ի թառանչ սրտին` հագագին դուռն հրդեհեալ,
Եւ խոնաւ զօրութիւն քմացն` ամենայն ուրեք տոչորեալ,
Եւ անարեւ միգով` յամենայն մասանց պարփակեալ,
Եւ լայնութիւն ակնկալութեանն` ամենեւին իսպառ ամփոփեալ,
Եւ անբերելեացն տոյժ` ի զգալիսն տպաւորեալ,
Եւ եղկութիւն կորստեանն` ի յուշ անդ եկեալ,
Եւ դատակնիք հատուցմանն` ի դիւանի մտացն գրեցեալ,
Եւ բարերարին ակն` ի ցասումն իմն երեւեցեալ,
Եւ լոյսն բնութեամբ` զանգուածոյ հողոյս զայրացեալ,
Եւ ահաւորութիւն էին` ընդ փոքրկութիւն բնութեանս ընդհարեալ,
Եւ միշտ որոտմամբ բանից` բանաւոր մոխրոյս բարկացեալ,
Եւ իրաւանցն վիմօք` զարժանիս մահու կոշկոճեալ,
Եւ որ իմն է տաղանդ` յանառակս աստէն կորուսեալ,
Եւ պատուական իրին ստացուած` իբրեւ անարգ յերկրի թաղեալ,
Եւ տաժանմանցն արգասիք` ծուլութեանն մթով ծածկեալ,
Եւ իբր զի բաց բարձեալ նշմարան ճրագի` չերեւեալ,
Եւ պատասխանարան լեզուիս` յիրաւանցն օտար` կարկեցեալ,
Եւ անհամբոյր շրթանցս դրութիւն` օրինաւոր դատմամբ պապանձեալ,
Եւ յուզմունք մտացս` ի զանազան մասունս ցնդեալ,
Եւ զկեալն ի վերայ օգտին` ոչ ինչ գիտացեալ,
Եւ ի կշռութիւն բարւոյն ընտրութեան` յիմար երեւեալ,
Եւ ընթացք ելիցն` նահանջմամբ չարին խափանեալ,
Եւ վառարան իւղոյն` աճիւնովն հնոցի լցեալ,
Եւ անուանս գիր` ի կենաց մատենէն եղծեալ,
Եւ կշտամբանք ընդ երանութեան` անդ արձանացեալ:
| 23:2 Look with mercy, O Lord, on my anguish,
on the many symptoms of dread afflictions
I set out before you.
Treat me like a physician, rather than examining
me like a judge.
Indeed I am overwhelmed by anxieties
caused by vacillation and doubt.
When the body is weakened by malady,
when the soul is not fortified against evil,
when the senses are paralyzed by passion,
the members of the body wallow in desire,
the heart’s wisdom is wounded by remorse,
the expectation of good is abandoned,
and despite the ability to think,
man sinks to the level of beasts.
His existence becomes enmeshed with disgust
even while appearing outwardly whole,
his intellect frays within.
Remembering the graveness of his mistakes,
he falls into despair
tormented by past deeds and constantly worried.
The clarity of prayer becomes clouded
as he smolders in the fires of conscience.
At work, although his hand stays on the plough,
his mind keeps turning over the past.
Walking forward, his feet drag back.
Knowing the essential, he is consumed by irrelevancies.
In battles of the mind, he is always defeated by details.
And the door of his voice box is charred by the burning
of his heart.
Everywhere sunless fog rises from damp whims
enshrouding everything and blocking the grasp of hope.
His senses are branded with unbearable pain.
His mind is obsessed by the misfortune of perdition
and retribution occupies the tribunal of his thought.
His tender eye fills with anger.
Bright spirits disfavor my earthen vessel
and I am worthy of being stoned to death with
stones of justice.
With terror my meager nature collides with yours
as your thundering words scatter my
thought- bearing ashes.
Like a prodigal son I have wasted the talent given me,
and like the useless servant I buried the
honorable gifts received.
The fruits of my labor are covered with the
darkness of sloth,
and fade like the afterglow of a candle when
it is taken away.
My tongue, having lost the right to respond, is dumb.
My twisted lips have been justly silenced.
My mind whirls with anxiety
unable to concentrate
too stupefied to weigh and choose what is right.
The path of deliverance is blocked
by the wreckage of evil,
and the lamp of my soul is filled only with ash.
The letters of my name have been scratched from the
book of life,
and blame is written in the place of blessing.
| 23:3 Եթէ զինուոր տեսանեմ` մահու ակն ունիմ,
Եթէ պատգամաւոր` խստութեան,
Եթէ մատենագէտ` մուրհակի կորստեան,
Եթէ օրինաւոր` անիծից,
Եթէ աւետարանական` փոշւոյ ոտիցն թօթափելոյ,
Եթէ բարեկրօն` յանդիմանութեան,
Եթէ ապառում` կսկծման:
Եթէ ջրովն ընտրութեան փորձիմ` խորտակիմ,
Եթէ դեղ ինչ դատման ձգեմ` սատակիմ:
Եթէ բերս նկատեմ բարութեան`
Ի կարծեաց չարեացս փախնում,
Եթէ ձեռն համբարձեալ` կորանամ,
Եթէ փոքր ինչ խրտուիլ` սարսեմ,
Եթէ սակաւ մի թնդիւն` ընդոստիմ:
Եթէ ի խրախճանս ըմպելեաց հրաւիրիմ` դողամ,
Եթէ մեծիդ յանդիման լինիմ` սարսափեմ,
Եթէ ի հարցումն բանի կոչիմ` կարկիմ,
Եթէ իրաւամբք քննիմ` համրանամ:
| 23:3 If I see a soldier, I expect death,
a messenger, punishment,
a clerk, foreclosure,
a jurist, condemnation,
an evangelist, the shaking of the dust off his feet,
a pious person, reprimand,
a snob, sarcasm,
If I am put to trial by water, I will drown.
If I take a remedy for my condemnation, I will die.
At the mere sight of the harvest of goodness, I recoil
remembering my evil.
If a hand is raised, I take cover.
At the least trifle, I tremble.
At the slightest sound, I flinch.
If I am invited to join in a toast, I quiver.
If I am scolded, I cower.
If I am called for questioning, I mumble.
If I am interrogated, I become dumb.
| 23:4 Արդ, այսքան ամենաթշուառ եւ ողորմագին տարակուսանացս,
Ի վերայ միմեանց բարդելոց,
Որք զստորեւ զգայականաց սրտիս գոյութեան ի ներքուստ անդուստ
Անբժշկական ցաւօք, աներեւակի նետիւք խոցոտեալ,
Անարտաբերելի, մշտակիր, յարամնաց, հանապազամուխ
Բեւեռեալ աստուստ ընդ հոգւոյս,
Լցեալ շարաւով, կրկին հարուածով,
Վտանգ սատակման մահու գուշակին:
Թարախ մթերից, պատեալ զերկաթով, գաղտնեացս ծածուկք
Ազդեն ինձ տագնապս` վէրս պահեալս անխնամարկելիս
Ընդ ելս շնչոյս տուրեւառութեան,
Յորոց նեղութեանց չարաչար ճնշեալ աղաղակ ձայնիս,
Խառնեալ արտասուօք, կողկողագին թախծանօք հոգւոյ,
Բարեգործիդ հնարաւորութեան`
Յերկրաստեղծիցս նահատակաց ընդ իմ մաղթողաց յերկինս առաքեմ:
Վերջին հեծութեամբս եւ ես ընդ նոսին
Արտասուօք ողբոց, ամենեքումբք նուիրողօք,
Զաղերսանս ըղձիցս ի ստորնայնոցս աստի յերկինս առաքեմ:
Շնորհեա՛, Տէր, անդորրութիւն կենաց հանգստեան
Ողորմելի վաստակեցելոյս ի յընդունայն երկրագործութեանս,
Համայնդ յամենայնում, ամենայնիւ ստացեալ քեզ փառս:
Ամէն:
| 23:4 Now, all these pitiful doubts, heaped upon each another,
in the unconscious depths and inner chambers of my
heart’s being,
stifle me, piercing my heart with invisible arrows,
unextractable, permanently lodged in my soul,
filling it with pus forewarning
a dreadful death.
With each breath I draw,
the ulcers and rust from these buried secrets,
locked away in iron, cause pain.
The cry of my voice strangled by these torments,
I offer to heaven, mixed with tears and the sobbing grief
of my soul,
O doer of good, for whom everything is possible,
along with the prayers of other earth- bound sufferers.
With them I offer up my last sigh
and tears here on earth,
so that you will grant a calm peace to me,
a pitiful laborer engaged in vain earthly pursuits.
Eternal glory to you,
who are all in all through all.
Amen.
|
Copyright (C) 2008-2022 |