| 1 4:1 | | | մածուցանելի,
Ո՛չ բերանովք ընդ | հող | հաստելի,
Ո՛չ ի խորս |
| 1 11:4 | | | Որ մինչեւ յոսկեղէն նիւթ յեղանակեալ | հողոյս | գոյութեան,
Եւ պատկերն արքունի |
| 1 17:1 | | |
Մի՛ ուժգնապէս վարեսցիս առ | հողս, |
Մի՛ սաստկապէս` առ մոխիրս |
| 1 19:5 | | |
Նստայց վերստին` կանգնեալ ի | հողոյ, |
Եւ ի հաստատութիւն յուսոյդ |
| 1 20:4 | | | սակաւ մի ժամանակի
Ի | հող | մահու եմ իջանելոց,
Գոռոզացայ |
| 1 20:5 | | | Ամբարհաւաճեցայ կաւս ձայնաւոր,
Հպարտացայ | հողս | անարգութեան,
Ի վեր ամբարձայ |
| 1 23:2 | | |
Եւ լոյսն բնութեամբ` զանգուածոյ | հողոյս | զայրացեալ,
Եւ ահաւորութիւն էին |
| 1 29:2 | | | կշռութեամբ չափու`
Հաստողիդ ընդ | հողոյս | հաւասարութիւն կցորդեալ:
Քանզի մնաս |
| 1 29:3 | | | Ո՞վ ոք ընդ պսակին պերճութեան | հող | ի գլուխ եղեալ` եւ ոչ |
| 1 32:2 | | | ցուցից կերպարան,
Որ ի | հող | խոնարհեալ` մածայ ընդ երկրի |
| 1 36:2 | | |
Որ զորովայն օձին սահեցման | հողոյ | մատնեցեր,
Զի զտառապեալս մարմնոյ |
| 1 37:2 | | | վկայեմ
Առ թերի խակութիւն | հողոյս |
Եւ կատարելութիւն հաստողիդ |
| 1 37:2 | | | սակաւու հեղեալ
Եւ կամ | հողոյ | խորտակմամբ փշրեալ: |
| 1 47:1 | | |
Բայց եթէ համրանալ եւ | հող | ի բերան եղեալ` լռել ի |
| 1 66:1 | | |
Հասցէ՛ եւ մարմնոյս ի | հող | լուծելոյ
Բարբառով իմն անազդելեաւ |
| 1 66:3 | | | ջախջախելոյ մի՛ սաստիկս որոտասցես,
| Հողոյս | անպատուելոյ մի՛ իբր ամբարհաւաճի ուժգինս |
| 1 74:4 | | | տիեզերաց.
Ահա կոշտ մի | հողոյ | դիւրափխրելի`
Ի կարծրութենէ բախման |
| 1 75:8 | | | զինապէս, մարմին նիւթական քարի եւ | հողոյ, |
գոյակից հարազատ զգայականաց եւ |
| 1 82:4 | | | ընդ գեղեցկութեան մարգարտի,
Եւ | հող` | ընդ յստակութեան ոսկւոյ,
Եւ |
| 1 86:1 | | | Եւ անասնաբար սահեցմամբ
Ըստ | հողոյն | զիջման ընդ երկիր մածաք` |
| 1 86:1 | | | Ծանրութիւն թանձրու անդրանիկ նիւթոյս այս | հողոյ, |
Ի ստորեւ քարշեալ, խափանէ |
| 1 90:2 | | | Որ քոյին փառաւորութեամբ զանարգ նիւթ | հողոյս | ճոխացուցանես:
Պայծառութիւն անստուեր, |