4:1 Դարձեալ սկսաւ ուսուցանել առ ծովեզերբն, եւ խռնեցան զնովաւ ժողովուրդք բազումք, մինչեւ ի նաւ մտանել նմա եւ նստել ի ծովուն, եւ ամենայն ժողովուրդն զծովեզերբն զցամաքն ունէին:
| 4:1 And he began again to teach by the sea side: and there was gathered unto him a great multitude, so that he entered into a ship, and sat in the sea; and the whole multitude was by the sea on the land:
|
4:2 Եւ ուսուցանէր զնոսա առակօք բազում ինչ եւ ասէր նոցա ի վարդապետութեան իւրում:
| 4:2 And he taught them many things by parables, and said unto them in his doctrine:
|
4:3 Լսէք. ահաւասիկ ել սերմանող սերմանել:
| 4:3 Hearken; Behold, there went out a sower to sow:
|
4:4 Եւ եղեւ ի սերմանելն, ոմն անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ [12]եկն թռչուն եւ եկեր զնա:
| 4:4 And it came to pass, as he sowed, some fell by the way side, and the fowls of the air came and devoured it up:
|
4:5 Եւ այլն անկաւ յապառաժի, ուր ոչ գոյր հող բազում. եւ վաղվաղակի բուսաւ, քանզի ոչ գոյր հիւթ երկրին:
| 4:5 And some fell on stony ground, where it had not much earth; and immediately it sprang up, because it had no depth of earth:
|
4:6 եւ յորժամ ծագեաց արեւ, ջեռաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք, ցամաքեցաւ:
| 4:6 But when the sun was up, it was scorched; and because it had no root, it withered away:
|
4:7 Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց. ելին փուշքն եւ հեղձուցին զնա, եւ պտուղ ոչ ետ:
| 4:7 And some fell among thorns, and the thorns grew up, and choked it, and it yielded no fruit:
|
4:8 Եւ այլն անկաւ յերկիր բարւոք, եւ ելեալ աճեցեալ տայր պտուղ, եւ բերէր ընդ միոյ երեսուն եւ ընդ միոյ վաթսուն եւ ընդ միոյ հարեւր:
| 4:8 And other fell on good ground, and did yield fruit that sprang up and increased; and brought forth, some thirty, and some sixty, and some an hundred:
|
4:9 Եւ ասէր. Որ ունիցի ականջս լսելոյ` լուիցէ:
| 4:9 And he said unto them, He that hath ears to hear, let him hear:
|
4:10 Եւ իբրեւ եղեւ առանձինն, հարցին ցնա որ զնովաւն էին աշակերտօքն հանդերձ զառակսն:
| 4:10 And when he was alone, they that were about him with the twelve asked of him the parable:
|
4:11 Եւ ասէ ցնոսա. Ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ, բայց նոցա որ արտաքինքն են` ամենայն ինչ առակօք լինի:
| 4:11 And he said unto them, Unto you it is given to know the mystery of the kingdom of God: but unto them that are without, all [these] things are done in parables:
|
4:12 զի տեսանելով տեսցեն եւ մի՛ տեսցեն, եւ լսելով լուիցեն եւ մի՛ իմասցին, զի մի՛ երբեք դարձցին եւ թողցի նոցա:
| 4:12 That seeing they may see, and not perceive; and hearing they may hear, and not understand; lest at any time they should be converted, and [their] sins should be forgiven them:
|
4:13 Եւ ասէ ցնոսա. Ո՞չ գիտէք զառակս զայս, եւ զիա՞րդ զամենայն առակսն գիտիցէք:
| 4:13 And he said unto them, Know ye not this parable? and how then will ye know all parables:
|
4:14 Որ սերմանէն` զբանն սերմանէ:
| 4:14 The sower soweth the word:
|
4:15 Եւ նոքա են որ առ ճանապարհաւն` ուր բանն սերմանի, եւ յորժամ լսեն զնա, գայ Սատանայ եւ հանէ զբանն սերմանեալ ի սիրտս նոցա:
| 4:15 And these are they by the way side, where the word is sown; but when they have heard, Satan cometh immediately, and taketh away the word that was sown in their hearts:
|
4:16 Եւ նոքա են որ յապառաժին սերմանեցան, որք յորժամ լսիցեն զբանն, վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունին:
| 4:16 And these are they likewise which are sown on stony ground; who, when they have heard the word, immediately receive it with gladness:
|
4:17 եւ զի ոչ ունին արմատս յանձինս, այլ առ ժամանակ մի են, ապա ի հասանել նեղութեան կամ հալածման վասն բանին` վաղվաղակի գայթակղին:
| 4:17 And have no root in themselves, and so endure but for a time: afterward, when affliction or persecution ariseth for the word' s sake, immediately they are offended:
|
4:18 Իսկ որ ի մէջ փշոցն սերմանեցան` նոքա են, որ իբրեւ զբանն լսեն:
| 4:18 And these are they which are sown among thorns; such as hear the word:
|
4:19 եւ հոգք աշխարհիս եւ պատրանք [13]մեծութեան մտանեն եւ հեղձուցանեն զբանն եւ անպտուղ լինի:
| 4:19 And the cares of this world, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in, choke the word, and it becometh unfruitful:
|
4:20 Եւ նոքա են որ յերկիրն բարւոք սերմանեցան, որք լսեն զբանն եւ ընդունին եւ տան պտուղ, ընդ միոյ երեսուն եւ ընդ միոյ վաթսուն եւ ընդ միոյ հարեւր:
| 4:20 And these are they which are sown on good ground; such as hear the word, and receive [it], and bring forth fruit, some thirtyfold, some sixty, and some an hundred:
|
4:21 Եւ ասէ ցնոսա. Միթէ գա՞յ ճրագ զի ընդ գրուանաւ դնիցի կամ ընդ մահճօք. ո՞չ ապաքէն ի վերայ աշտանակի դնիցի:
| 4:21 And he said unto them, Is a candle brought to be put under a bushel, or under a bed? and not to be set on a candlestick:
|
4:22 Զի չէ ինչ ի ծածուկ որ թէ ոչ յայտնեսցի, եւ ոչ եղեւ ինչ գաղտնի` եթէ ոչ ի յայտ գայցէ:
| 4:22 For there is nothing hid, which shall not be manifested; neither was any thing kept secret, but that it should come abroad:
|
4:23 Եթէ ոք ունիցի ականջս լսելոյ` լուիցէ:
| 4:23 If any man have ears to hear, let him hear:
|
4:24 Եւ ասէ ցնոսա. Տեսէք զինչ լսէքդ, եւ յաւելցի ձեզ որոց լսէքդ. որով չափով չափէք, նովին չափեսցի ձեզ:
| 4:24 And he said unto them, Take heed what ye hear: with what measure ye mete, it shall be measured to you: and unto you that hear shall more be given:
|
4:25 Որ ոք ունիցի` տացի նմա. եւ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունին` բարձցի ի նմանէ:
| 4:25 For he that hath, to him shall be given: and he that hath not, from him shall be taken even that which he hath:
|
4:26 Եւ ասէր. Այսպէս է արքայութիւն Աստուծոյ, որպէս զի այր մի արկանիցէ սերմանիս յերկիր:
| 4:26 And he said, So is the kingdom of God, as if a man should cast seed into the ground:
|
4:27 եւ ննջիցէ եւ յառնիցէ զցայգ եւ զցերեկ, եւ սերմանիքն բուսանիցին եւ աճիցեն. եւ նա ոչ գիտէ:
| 4:27 And should sleep, and rise night and day, and the seed should spring and grow up, he knoweth not how:
|
4:28 թէ երկիրն ինքնին բերէ զպտուղ. նախ զխոտն եւ ապա զհասկն, եւ ապա զցորեանն ատոք ի հասկին:
| 4:28 For the earth bringeth forth fruit of herself; first the blade, then the ear, after that the full corn in the ear:
|
4:29 Այլ յորժամ տայցէ զպտուղն, վաղվաղակի առաքի մանգաղ, զի հասեալ են հունձք:
| 4:29 But when the fruit is brought forth, immediately he putteth in the sickle, because the harvest is come:
|
4:30 Եւ ասէր. Ո՞ւմ նմանեցուսցուք զարքայութիւնն Աստուծոյ, կամ որո՞վ առակաւ առակեսցուք զնա:
| 4:30 And he said, Whereunto shall we liken the kingdom of God? or with what comparison shall we compare it:
|
4:31 Որպէս հատն մանանխոյ որ յորժամ սերմանիցի յերկրի, փոքրագոյն է քան զամենայն սերմանիս որ են յերկրի:
| 4:31 like a grain of mustard seed, which, when it is sown in the earth, is less than all the seeds that be in the earth:
|
4:32 եւ յորժամ սերմանիցի, բուսանի եւ լինի մեծ քան զամենայն բանջար, եւ արձակէ ոստս մեծամեծս, մինչեւ բաւական լինել ընդ հովանեաւ նորա թռչնոց երկնից բնակել:
| 4:32 But when it is sown, it groweth up, and becometh greater than all herbs, and shooteth out great branches; so that the fowls of the air may lodge under the shadow of it:
|
4:33 Եւ այնպիսի առակօք խօսէր ընդ նոսա զբանն, որպէս կարող լինէին լսել:
| 4:33 And with many such parables spake he the word unto them, as they were able to hear:
|
4:34 եւ առանց առակի ոչինչ խօսէր ընդ նոսա, բայց առանձինն աշակերտացն իւրոց մեկնէր զամենայն:
| 4:34 But without a parable spake he not unto them: and when they were alone, he expounded all things to his disciples:
|
4:35 Եւ ասէ ցնոսա յաւուրն յայնմիկ իբրեւ ընդ երեկս լինէր. Եկայք անցցուք յայն կողմն:
| 4:35 And the same day, when the even was come, he saith unto them, Let us pass over unto the other side:
|
4:36 Թողուն զժողովուրդն, եւ առնուն զնա նաւաւն հանդերձ, եւ զայլ եւս նաւսն որ էին ընդ նմա:
| 4:36 And when they had sent away the multitude, they took him even as he was in the ship. And there were also with him other little ships:
|
4:37 Եւ լինէր մրրիկ մեծ հողմոյ, եւ զալիսն ի նաւն զեղոյր, մինչ գրեթէ լի իսկ լինել:
| 4:37 And there arose a great storm of wind, and the waves beat into the ship, so that it was now full:
|
4:38 Եւ ինքն ննջէր ի խելս նաւին ի վերայ բարձի. զարթուցանէին զնա եւ ասէին. Վարդապետ, ոչի՞նչ է քեզ փոյթ, զի կորնչիմք աւասիկ:
| 4:38 And he was in the hinder part of the ship, asleep on a pillow: and they awake him, and say unto him, Master, carest thou not that we perish:
|
4:39 Եւ զարթուցեալ սաստեաց հողմոյն եւ ծովուն, ասէ. Դադարեա, կարկեաց: Եւ դադարեաց հողմն եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ:
| 4:39 And he arose, and rebuked the wind, and said unto the sea, Peace, be still. And the wind ceased, and there was a great calm:
|
4:40 Եւ ասէ ցնոսա. Ընդէ՞ր այդպէս վատասիրտք էք, չե՞ւ եւս ունիք հաւատս: Եւ երկեան երկեւղ մեծ եւ ասէին ցմիմեանս. Ո՞ ոք արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմ եւ ծով հնազանդին սմա:
| 4:40 And he said unto them, Why are ye so fearful? how is it that ye have no faith:
|
| | 4:41 And they feared exceedingly, and said one to another, What manner of man is this, that even the wind and the sea obey him:
|