2:1 Դուք ինքնին գիտէք, եղբարք, զմուտն մեր առ ձեզ, զի ոչ ընդունայն ինչ եղեւ:
| 2:1 For yourselves, brethren, know our entrance in unto you, that it was not in vain:
|
2:2 այլ յառաջագոյն չարչարեալք եւ թշնամանեալք որպէս եւ դուք իսկ գիտէք, ի մէջ Փիլիպեցւոց, համարձակեցաք Աստուծով մերով` պատմել ձեզ զաւետարանն Աստուծոյ մեծաւ պատերազմաւ:
| 2:2 But even after that we had suffered before, and were shamefully entreated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to speak unto you the gospel of God with much contention:
|
2:3 Զի [4]մխիթարութիւնն մեր ոչ ի մոլորութենէ է եւ ոչ ի պղծութենէ եւ ոչ նենգութեամբ:
| 2:3 For our exhortation [was] not of deceit, nor of uncleanness, nor in guile:
|
2:4 այլ որպէս ընտրեցաք յԱստուծոյ հաւատարիմ լինել աւետարանին, նոյնպէս եւ խօսիմք, ոչ իբրեւ մարդկան հաճոյ լինել, այլ Աստուծոյ որ քննէ զսիրտս մեր:
| 2:4 But as we were allowed of God to be put in trust with the gospel, even so we speak; not as pleasing men, but God, which trieth our hearts:
|
2:5 Զի ոչ երբեք բանիւք ողոքանաց եղեաք առ ձեզ, որպէս եւ դուք իսկ գիտէք, եւ ոչ ի պատճառս ագահութեան, որպէս եւ Աստուած վկայէ:
| 2:5 For neither at any time used we flattering words, as ye know, nor a cloke of covetousness; God [is] witness:
|
2:6 եւ ոչ խնդրէաք փառս ի մարդկանէ, ոչ ի ձէնջ եւ ոչ յայլոց:
| 2:6 Nor of men sought we glory, neither of you, nor [yet] of others, when we might have been burdensome, as the apostles of Christ:
|
2:7 Կարող էաք որպէս Քրիստոսի առաքեալս ծանրանալ, այլ եղեաք հեզք ի միջի ձերում, որպէս դայեակ մի` որ սնուցանիցէ [5]մանկունս:
| 2:7 But we were gentle among you, even as a nurse cherisheth her children:
|
2:8 Նոյնպէս եւ մեք գթայաք ի ձեզ, հաճոյ թուէր մեզ տալ ձեզ ոչ միայն զաւետարանն Աստուծոյ, այլ եւ զանձինս մեր, քանզի սիրելիք մեր եղերուք:
| 2:8 So being affectionately desirous of you, we were willing to have imparted unto you, not the gospel of God only, but also our own souls, because ye were dear unto us:
|
2:9 [6]Յիշէք, եղբարք, զվաստակն մեր եւ զջան, զի զցայգ եւ զցերեկ գործէաք վասն չծանրանալոյ ումեք ի ձէնջ, եւ քարոզէաք ձեզ զաւետարանն Աստուծոյ:
| 2:9 For ye remember, brethren, our labour and travail: for labouring night and day, because we would not be chargeable unto any of you, we preached unto you the gospel of God:
|
2:10 Դուք ինքնին վկայէք, եւ Աստուած, ո՛րպէս սրբութեամբ եւ արդարութեամբ եւ անբծութեամբ ձեզ հաւատացելոցդ եղեաք:
| 2:10 Ye [are] witnesses, and God [also], how holily and justly and unblameably we behaved ourselves among you that believe:
|
2:11 որպէս եւ գիտէք իսկ, զի զիւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ, իբրեւ հայր զորդիս:
| 2:11 As ye know how we exhorted and comforted and charged every one of you, as a father [doth] his children:
|
2:12 մխիթարէաք եւ սփոփէաք, եւ դնէաք վկայութիւն գնալ ձեզ արժանապէս Աստուծոյ, որ կոչեացն զձեզ յիւր արքայութիւնն եւ ի փառս:
| 2:12 That ye would walk worthy of God, who hath called you unto his kingdom and glory:
|
2:13 Վասն այնորիկ եւ մեք գոհանամք զԱստուծոյ անպակաս, զի առեալ զլուր բանին Աստուծոյ առ ի մէնջ` ընկալարուք, ոչ իբրեւ զբան մարդկան, այլ որպէս ճշմարտիւ զբան Աստուծոյ, որ եւ յաջողեալ իսկ է ի ձեզ հաւատացեալսդ:
| 2:13 For this cause also thank we God without ceasing, because, when ye received the word of God which ye heard of us, ye received [it] not [as] the word of men, but as it is in truth, the word of God, which effectually worketh also in you that believe:
|
2:14 Զի դուք նմանողք եղերուք, եղբարք, եկեղեցեացն Աստուծոյ որ են ի Հրէաստանի ի Քրիստոս Յիսուս. զի զնոյն չարչարանս չարչարեցայք եւ դուք ի ձերոց ազգականաց, որպէս եւ նոքայն ի Հրէից:
| 2:14 For ye, brethren, became followers of the churches of God which in Judaea are in Christ Jesus: for ye also have suffered like things of your own countrymen, even as they [have] of the Jews:
|
2:15 որք եւ զՏէրն Յիսուս սպանին եւ [7]զմարգարէսն, եւ զմեզ հալածեցին, եւ Աստուծոյ յաչաց ելին, եւ ամենայն մարդկան հակառակ եղեն:
| 2:15 Who both killed the Lord Jesus, and their own prophets, and have persecuted us; and they please not God, and are contrary to all men:
|
2:16 եւ արգելուին զմեզ խօսել հեթանոսաց զի ապրեսցին, զի կատարեսցեն զմեղս իւրեանց յամենայն ժամ. քանզի հասեալ է ի վերայ նոցա բարկութիւն մինչեւ ի սպառ:
| 2:16 Forbidding us to speak to the Gentiles that they might be saved, to fill up their sins alway: for the wrath is come upon them to the uttermost:
|
2:17 Այլ մեք, եղբարք, թէպէտ եւ որբ մնացաք ի ձէնջ առ ժամանակ մի երեսօք եւ ոչ սրտիւք, առաւել եւս փութացաք տեսանել զերեսս ձեր մեծաւ ցանկութեամբ:
| 2:17 But we, brethren, being taken from you for a short time in presence, not in heart, endeavoured the more abundantly to see your face with great desire:
|
2:18 Վասն այսորիկ կամեցայ գալ առ ձեզ ես Պաւղոս մի անգամ եւ երկիցս, եւ խափանեաց զմեզ Սատանայ:
| 2:18 Wherefore we would have come unto you, even I Paul, once and again; but Satan hindered us:
|
2:19 Քանզի ո՞վ է մեր յոյս կամ խնդութիւն կամ պսակ պարծանաց մերոց, եթէ ոչ դուք [8]ի Տէր առաջի Տեառն մերոյ Յիսուսի [9]Քրիստոսի ի նորա գալստեանն:
| 2:19 For what [is] our hope, or joy, or crown of rejoicing? [Are] not even ye in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming:
|
2:20 Զի դուք էք փառք մեր եւ խնդութիւն:
| 2:20 For ye are our glory and joy:
|