62:0 ԶԻԱՐԴ ԶՊԱՆԴՈՒԽՏ ԱԲԵՂԱՅՍՆ ՊԱՐՏ ԻՑԷ ԸՆԴՈՒՆԵԼ:
| 62:0 De monachis peregrinis qualiter suscipiantur:
|
62:1 Եթէ պանդուխտ ոք աբեղայ ի հեռաստան ինչ վայրաց գայցէ, եթէ իբրեւ զհեւր ոք կամիցի ի վանսն բնակել եւ ընդ սովորութիւնս տեղւոյն յոր գտանիցին, հաճեալ հաւանեսցի, եւ իւրով աւելորդն խնամովք զմենաստանն ոչ խռովիցէ, այլ ընդ որ ինչ եւ գտանիցին, հաճեսցի միամտութեամբ, ընկալցին զնա ցորչափ եւ կամեսցի:
| 62:1 Si quis monachus peregrinus de longiquis provinciis supervenerit, si pro hospite voluerit habitare in monasterio et contentus fuerit consuetudinem loci quam invenerit, et non forte superfluitate sua perturbat monasterium, sed simpliciter contentus est quod invenerit, suscipiatur quanto tempore cupit:
|
62:2 Այլ թէ տեսանիցի, կամ ցուցանիցէ ինչ ինքն զգօնութիւն եւ ցածութիւն եւ սէր, միտ եդեալ նայեսցի Աբասն զգաստութեամբ. Գուցէ ի գոյն իսկ առաքեալ իցէ զնա Աստուծոյ այդր:
| 62:2 Si qua sane rationabiliter et cum humilitate caritatis reprehendit aut ostendit, tractet abbas prudenter ne forte pro hoc ipsud eum Dominus direxerit:
|
62:3 Եւ եթէ զիւր հաստատութիւնն եւս կամեսցի այնուհետեւ հաստատուն առնել, մի արգելցին այն կամք: Նա զի եւ ի ժամանակի, յորժամ իբրեւ զհեւր ոք էր, զնորա վարսն մարթէր ճանաչել:
| 62:3 Si vero postea voluerit stabilitatem suam firmare, non rennuatur talis voluntas, et maxime quia tempore hospitalitatis potuit eius vita dinosci:
|
62:4 Այլ թէ ի ժամանակի պանդխտութեանն վայրապար ինչ եւ անպիտան ոք կամ չարաբարոյ գտանիցի, ոչ միայն ի մարմին անդր մենաստանին յօդել չէ պարտ, այլ եւ ասել եւս ցածութեամբ արժան է, զի ի բաց գնայցէ. զի մի նորա վատթարութեամբն եւ այլքն յոռանայցէ:
| 62:4 Quod si superfluus aut vitiosus inventus fuerit tempore hospitalitatis, non solum non debet sociari corpori monasterii, verum etiam dicatur ei honeste ut discedat, ne eius miseria etiam alii vitientur:
|
62:5 Ապա թէ չիցէն այնպիսի որ արժանին համարեսցի ընկենլոյ արտաքս, ոչ միայն յորժամ խնդրիցէն, պարտ է ընդունել ի ժողովն, այլ թելադիր եւս լինել զի կայցէ. զի իւրով օրինակաւ եւ այլքն խրատեսցին: Քանզի ամենայն ուրեք միոյ Տեառն զծառայութիւն հարկանեմք, եւ ընդ միով թագաւորաւ զինուորիմք:
| 62:5 Quod si non fuerit talis qui mereatur proici, non solum si petierit, suscipiatur congregationi sociandus, verum etiam suadeatur ut stet, ut eius exemplo alii erudiantur, et quia in omni loco uni Domino servitur, uni Regi militatur:
|
62:6 Արդ եթէ այնպիսի ինչ ոք տեսանիցէ զնա Աբասն, մարթիցէ յաւագ ինչ տեղւոջ զնա կացուցանել:
| 62:6 Quem si etiam talem esse perspexerit abbas, liceat eum in superiori aliquantum constituere loco:
|
62:7 Եւ ոչ զվանականսն միայն, այլ եւ որ ի կարգս քահանայութեանն իցեն, զոր վերագոյնն ասացաք, կամ ի կղերականաց ոք, ի մեծ ինչ տեղւոջ քան զոր էրն, մարթի կարգել զնա Աբասն, եթէ զարմանալի ինչ զնորա վարսն տեսանիցէ:
| 62:7 Non solum autem monachum, sed etiam de suprascriptis gradibus sacerdotum vel clericorum stabilire potest abbas in maiori quam ingrediuntur loco, si eorum talem perspexerit esse vitam:
|
62:8 Այլ զգոյշ լինիցի, զի մի յորժամ յայլ ուստեք ոք վանաց որ ծանօթն իցէ, եւ առ նա եկեսցէ առանց իւրոյ Աբասուն հաւանելոյ կամ թղթոցն ընծայութեան զնա ընդունիցի: Զի գրեալ իսկ է, Զոր միանգամ չկամիս զի առնիցեն քեզ այլք, մի առնիցես եւ դու նոցա:
| 62:8 Caveat autem abbas, ne aliquando de alio noto monasterio monachum ad habitandum suscipiat sine consensu abbatis eius aut litteras commendaticias, quia scriptum est: Quod tibi non vis fieri, alio ne feceris:
|