Table of Contents  |  Headwords: Alphabetical - Frequency  |  Wordforms: Alphabetical - Frequency
Գրք. 1, Գլ. 56   [(Հռովմ. ԺԳ. 11)]Գրք. 1., Գլ. 56


56:0 ՎԱՍՆ ՀԱՆԴԵՐՁԻՑ ԵՒ ԿՕՇԿԱՑ ԵՂԲԱՐՑՆ:

56:0 De vestiario vel calciario fratrum:

56:1 ԶԳԵՍՏՔ ըստ հանգամանաց տեղւոյն ու բնակինն, եւ ըստ օդոցն խառնուածոյ տացին եղբարցն: Քանզի ի գաւառս յորս ցուրտն տիրիցէ, առաւել է կարօտութիւնն, քան ի ջերմագոյնսն: Իսկ զայսոսիկ ընտրել Առաջնորդին է:

56:1 Vestimenta fratribus secundum locorum qualitatem ubi habitant vel ærum temperiem dentur, quia in frigidis regionibus amplius indigetur, in calidis vero minus:

56:2 Այլ մեզ շատ թուի ի չափ ինչ տեղիս քուսիթայ մի, եւ պարեգօտ տալ աբեղայից ըստ մարդաթուի: Քուսիթայն ձմերանի թաւ, իսկ յամարայնի լոկ կամ հին. Եւ հանդերձ մի վասն վաստակոց: Իսկ ոտից ագանելիք, օդք եւ զանկապանք:

56:2 Hæc ergo consideratio penes abbatem est. Nos tamen mediocribus locis sufficere credimus monachis per singulos cucullam et tunicam - cucullam in hieme vellosam, in æstate puram aut vetustam - et scapulare propter opera, indumenta pedum pedules et caligas:

56:3 Զսոցա ամենեցուն զգոյնն եւ զխոշորութիւն ընտրել մի ինչ պատճառեսցեն վանականք. այլ որպիսի ինչ ի տեղւոջն ուր կայցեն, գտանիցի, եւ կամ զոր դիւրագնի դնել մարթ իցէ:

56:3 De quarum rerum omnium colore aut grossitudine non causentur monachi, sed quales inveniri possunt in provincia qua degunt aut quod vilius conparari possit:

56:4 Այլ յանձին կալցի Աբասն նայել, զի մի կարճ ինչ հասակի ագանելեացն զգեստքն լինիցին, այլ կշիռ պատշաճեալ:

56:4 Abbas autem de mensura provideat ut non sint curta ipsa vestimenta utentibus ea, sed mensurata:

56:5 Որք միանգամ զնորսն ընդունիցին, զհնոտիսն տացեն վաղվաղակի ի տուն պատմուճակաց վասն աղքատացն: Քանզի շատ է աբեղայի երկուս պատմուճանս եւ երկուս քուսիթայս ունել վասն գիշերոյ եւ վասն լուանալոյ. քանզի որ ինչ յաւելուցուն, աւելորդ է եւ ի բաց պարտ է հատանել:

56:5 Accipientes nova, vetera semper reddant in præsenti reponenda in vestiario propter pauperes. Sufficit enim monacho duas tunicas et duas cucullas habere propter noctes et propter lavare ipsas res; iam quod supra fuerit superfluum est, amputari debet:

56:6 Եւ զօդսն եւ որ այլ ինչ հնոտիք իցեն, յորժամ զնորսն առնուցուն, տայցեն այսրէն յետս:

56:6 Et pedules et quodcumque est vetere reddant, dum accipiunt novum:

56:7 Անդրավարտիս այնորիկ որ յուղի անկանիցին, ի տանէ անտի պատմուճակաց առնուցուն. Եւ յորժամ դարձցին, լուացեալ յիւրեանց տեղիսն դիցեն:

56:7 Femolaria hii qui in via diriguntur de vestiario accipiant, quæ revertentes lota ibi restituant:

56:8 Այլ քուսիթայքն եւ պարեգօտք, լինիցին երբեմն փոքր մի լաւ քան զայնոսիկ զոր միշտն ունիցին. զորս, որ ի ճանապարհ ելանիցեն, ի տանէ պատմուճակաց առնուցուն. եւ յորժամ դառնայցենն տայցեն այսրէն յետս:

56:8 Et cucullæ et tunicæ sint aliquanto a solito quas habent modice meliores; quas exeuntes in via accipiant de vestiario et revertentes restituant:

56:9 Իսկ ի հանդերձանս անկողնոց բաւական իցեն պրտուեայ, տառատոկ, պաստառակալ եւ բարձ:

56:9 Stramenta autem lectorum sufficiant matta, sagum et lena et capitale:

56:10 Սակայն պարտ եւ պատշաճ է Աբասուն ստէպ ստէպ զանկողինսն տեսանել, թէ գտանիցի ոք ուրեք որ ունիցի ինչ առանձինն: Եւ եթէ գտանիցի ինչ զոր ի հօրէն չիցէ առեալ, անհնարին պատժովք պատժեսցի:

56:10 Quæ tamen lecta frequenter ab abbate scrutinanda sunt propter opus peculiare, ne inveniatur. Et si cui inventum fuerit quod ab abbate non accepit, gravissimæ disciplinæ subiaceat:

56:11 Եւ զի արմատաքի տակակոտոր հատանիցին չարիքս զամենայն ինչ որ կարեւորն ինչ տայցէ Աբասն, այս ինքն է, քուսիթայ, պատմուճան, օդս, զանկապան, վարտիս, դանակ, գրափիոն որ է գրիչ, ասեղն, վարշամակ, տախտակ, զի ամենայն կարօտութեան բարուրք բարձցին ի միջոյ:

56:11 Et ut hoc vitium peculiaris radicitus amputetur, dentur ab abbate omnia quæ sunt necessaria: id est cuculla, tunica, pedules, caligas, bracile, cultellum, grafium, acum, mappula, tabulas, ut omnis auferatur necessitatis excusatio:

56:12 Այլ արժան է Աբասուն զայն բան դպրութեանց Առաքելոյն ածել միշտ զմտաւ. բաշխէին, ասէ, իւրաքանչիւր որպէս ումեք պիտոյ ինչ լինէր: Վասն որոյ եւ Աբասն ընդ տկարութիւն կարօտելոցն պարտի նայել, եւ ոչ ընդ չարութիւն կամաց նախանձոտացն: Այլ յամենայն խորհուրդս իւր գիտասցէ զի Աստուծոյ համարս ունի տալ:

56:12 A quo tamen abbate semper consideretur illa sententia Actuum Apostolorum, quia: Dabatur singulis prout cuique opus erat. Ita ergo et abbas consideret infirmitates indigentium, non malam voluntatem invidentium. In omnibus tamen iudiciis Dei retributionem cogitet:



Copyright (C) 2008-2022