21:0 ՎԱՍՆ ՄԵԾԱՐԱՆԱՑ ՅԱՂՕԹՍՆ:
| 21:0 De reverentia orationis:
|
21:1 Եթէ յորժամ ընդ ճոխս խօսել ինչ կամիցիմք, չիշխեմք յայն յանդգնել բայց եթէ ցածութեամբ եւ պատկառանօք, ապա քանիօն առաւել ամենայն խոնարհութեամբ եւ սրբութեամբ սրտիւ զԱստուած որ ամենայնի Տէրն է, աղաչել պարտ իցէ:
| 21:1 Si, cum hominibus potentibus volumus aliqua suggerere, non præsumimus nisi cum humilitate et reverentia, quanto magis Domino Deo universorum cum omni humilitate et puritatis devotione supplicandum est:
|
21:2 Արդ քանզի ոչ ի բազում խօսից մերոց լսելի լինիցիմք {(Մտթ. Զ. 7)} , այլ անբծութեամբ սրտի եւ ողբովք արտասուաց, նմին իրի իսկ արժան է աղօթիցն համառօտս եւ սուրբս լինել. բայց եթէ գուցէ ի գթոյ աստուածեղէն շնորհացն ոք ձգեալ յօժարիցի:
| 21:2 Et non in multiloquio, sed in puritate cordis et conpunctione lacrimarum nos exaudiri sciamus. Et ideo brevis debet esse et pura oratio, nisi forte ex affectu inspirationis divinæ gratiæ protendatur:
|
21:3 Այլ ի ժողովս ամենեւին իսկ կարճառօտս պարտ է զաղօթսն հատանել. եւ ի լինել նշանի յԱռաջնորդէ անտի, ամենեցուն յոտն կալ միանգամայն:
| 21:3 In conventu tamen omnino brevietur oratio, et facto signo a priore pariter surgant:
|