1:0 ՅԱՌԱՋԱԲԱՆ:
| 1:0 Incipit prologus:
| 1:1 Լուր որդեակ, պատուիրանաց վարդապետի, եւ խոնարհեցո զլսելիս սրտի քո, եւ զյիշատակ յուշարար յաճախագութ հօր ախորժելով ընկալջիր եւ հաստատութեամբ կատարեա. զի յայն, յորմէ անհնազանդութեան դանդաղանօքն հեռացեալ մեկնեցար, հնազանդութեան վաստակովք անդրէն դառնայցես:
| 1:1 Obsculta, o fili, præcepta magistri, et inclina aurem cordis tui et admonitionem pii patris libenter excipe et efficaciter conple, ut ad eum per oboedientiæ laborem redeas, a quo per inoboedientiæ desidiam recesseras:
| 1:2 Արդ առ քեզ այժմիկ են բանքս, որ ի քոց կամաց ուրացեալ, եւ Տեառն Յիսուսի ճշմարիտ թագաւորին հանդերձեալ զինուորել, զհնազանդութեան հզօր եւ զմեծապայծառ զէնսն առեալ ունիս: Առաջին քան զամենայն. յոր ինչ բարի եւ ձեռն արկանիցես, ստէպ աղօթիւք խնդրեսջիր, զի ի նմին կատարեալ գտցիս. զի մի, որ արժանիս արար զմեզ ի թիւ ի համար խառնել իւրոց որդեկացն, ի չարեաց գործոց մերոց տրտմիցի: Զի յամենայն ժամ այնպէս պարտ եւ պատշաճ է մեզ հնազանդ լինել: Տեառն վասն բարութեանցն իւրոց զոր մեզն առնէ, որպէս զի ոչ միայն որպէս զհայր ցասուցեալ զմեզ զորդեակսն իւր ի ժառանգութենէն երբէք չհանիցէ, այլ զի եւ ոչ իբրեւ զտէր ահաւոր գրգռեալ ի մերոց չարեաց աստի իբրեւ զչար ծառայսն, որ ոչն կամիցին զհետ երթալ փառաց նորա, յանմահ տանջանսն մատնեսցէ:
| 1:2 Ad te ergo nunc mihi sermo dirigitur, quisquis abrenuntians propriis voluntatibus, Domino Christo vero Regi militaturus oboedientiæ fortissima atque præclara arma sumis. In primis, ut quidquid agendum inchoas bonum, ab eo perfici instantissima oratione deposcas, ut qui nos iam in filiorum dignatus est numero conputare, non debet aliquando de malis actibus nostris contristari. Ita enim ei omni tempore de bonis suis in nobis parendum est ut non solum iratus pater suos non aliquando filios exheredet, sed nec ut metuendus dominus inritatus a malis nostris, ut nequissimos servos perpetuam tradat ad poenam qui eum sequi noluerint ad gloriam:
| 1:3 Զարթիցուք այսու հետեւ առ անգամ մի, զոր օրինակ զարթուցանեն զմեզ Գիրք, յորժամ ասիցեն, թէ Արդ ժամ իսկ է ի քնոյ զարթնուլ {(Հռովմ. ԺԳ. 11)}: Եւ բացեալ զաչս մեր նայեսցուք յաստուածեղէն լոյսն, եւ ունկնդիր լիցուք դողութեամբ ձայնին Աստուծոյ բարբառելոյ առ մեզ զօր հանապազ. եւ լուիցուք զինչ նայն խօսիցի, յորժամ ասիցէն, թէ Այսօր եթէ ձայնի նորա լսիցէք մի խոստացուցանէք զսիրտս ձեր {(Սղմ. ՂԴ. 8)}: Եւ դարձեալ, թէ որ ունիցի ականջս լսելոյ, լուիցէ զինչ Հոգին ասէ առ եկեղեցիս:
| 1:3 Exurgamus ergo tandem aliquando excitante nos Scriptura ac dicente: Hora est iam nos de somno surgere, et apertis oculis nostris ad deificum lumen adtonitis auribus audiamus divina cotidie clamans quid nos admonet vox dicens: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra. Et iterum: Qui habet aures audiendi audiat, quid Spiritus dicat ecclesiis:
| 1:4 Եւ զի՞նչ ասիցէ. Եկայք որդեակք իմ, լուարուք ինձ, եւ զերկեւղ Տեառն ուսուցից ձեզ {(Սղմ. ԼԳ. 12)}. Գացէք մինչ դեռ զլոյսն ունիք, զի մի խաւար ձեզ հասցէ {(Յովհ. ԺԲ. 35)}: Եւ խնդրեալ Տեառն զիւր մշակն ի բազմամբոխ ժողովս ժողովրդեանն որում զայս բարբառի, ասէ դարձեալ. Ո՞վ է մարդ որ կամի զկեանս, սիրէ զաւուրս իւր տեսանել ի բարութեան {(Սղմ. ԼԳ. 13)}: Որում եթէ լուեալ քո, տայցես պատասխանի, թէ ես. ասիցէ զքեզ Աստուած. եթէ կամիս զճշմարիտ եւ զյաւիտենից կեանսն յանձին ունել, Լռեցո զլեզու քո ի չարութենէ, եւ շրթունք քո մի խօսեսցին զնենգութիւն: Խոտորեա ի չարէ եւ արա զբարի, եւ երթ զհետ նորա:
| 1:4 Et quid dicit? Venite, filii, audite me; timorem Dei docebo vos. Currite dum lumen vitæ habetis, ne tenebræ mortis vos conprehendant. Et quærens Dominus in multitudine populi cui hæc clamat operarium suum iterum dicit: Quis est homo qui vult vitam et cupit videre dies bonos? Quod si tu audiens respondeas: Ego, dicit tibi Deus: Si vis habere veram et perpetuam vitam, prohibe linguam tuam a malo et labia tua ne loquantur dolum; deverte a malo et fac bonum, inquire pacem et sequere eam:
| 1:5 Զայս թէ առնիցէք,Աչք իմ ի վերայ ձեր, եւ ականջք իմ ի վերայ աղօթից ձերոց {(Սղմ. ԼԳ. 16)}: Եւ եղիցի մինչչեւ կարդացեալ իցէ ձեր առ իս, ասացից, Աւասիկ եմ {(Եսայ. ԿԷ. 24)}: Զինչ առաւել հեշտական քան զայս ձայն Տեառն, որ հրաւիրէն, կայցէ մեզ սիրելիք: Ահա քաղցրութեամբ իւրով ցուցանէ մեզ Տէր զճանապարհ կենաց:
| 1:5 Et cum hæc feceritis, oculi mei super vos et aures meas ad preces vestras, et antequam me invocetis, dicam vobis: Ecce adsum. Quid dulcius ab hac voce Domini invitantis nos, fratres carissimi? Ecce pietate sua demonstrat nobis Dominus viam vitæ:
| 1:6 Այսու հետեւ հաւատովք եւ բարեացն գործովք,պնդեալք զմէջս, եւ ագուցեալ զոտս, առաջնորդութեամբ Աւետարանին {(Եփես. ԺԴ. 15)} զճանապարհս նորա գնասցուք.զի զնա որ կոչեացն զմեզ, յարքայութեանն իւրում արժանի լինիցիմք տեսանել: Յորոյ արքայութեանն խորանսն բնակել ոք թէ կամի, եթէ ոչ գործովք բարեաց անդր ընթանայցէ, այնմ չմարթի հասանել:
| 1:6 Succinctis ergo fide vel observantia bonorum actuum lumbis nostris, per ducatum Evangelii pergamus itinera eius, ut mereamur eum qui nos vocavit in regnum suum videre. In cujus regni tabernaculo si volumus habitare, nisi illuc bonis actibus curritur, minime pervenitur:
| 1:7 Այլ հարցցուք եւ զՏէր ընդ մարգարէին եւ ասիցեմք ցնա. Տէր, ո՞վ կացցէ ի խորանի քում, կամ ո՞վ բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո {(Սղմ. ԺԴ. 1)}: Զայս հարցեալ, եղբարք, լուիցուք Տեառն պատասխանւոյ, որով զճանապարհն ընդ որ ի խորանսն իւր գնայցեմք, ցուցանէ մեզ. Որ գնայ, ասէ, անբիծ, գործէ զարդարութիւն. խօսի զճշմարտութիւն ի սրտի իւրում. որ ոչ նենգաւորեաց լեզուաւ իւրով եւ չար ընկերի իւրում ոչ արար. նախատինս ի մերձաւորաց նա ոչ առնու {(Սղմ. ԺԴ. 2, 3)}: Որ զբանսարկուն չար, յորժամ ոչ պատշաճ ինչ իրաց մատուցեալ թելադիր նմա լինիցի, իւրովք իսկ թելադրութեամբքն ի սրտէն ի բաց թքեալ յոչինչ դնիցէ, եւ զմանկունս խորհրդոց նորա առեալ, ընդ վէմն Քրիստոս հարեալ փշրիցէ: Որ երկիցենն ի Տեառնէ եւ վասն իւրեանց պահպանութեան օրինաց ոչ ամբարհաւաճեն, այլ խոստովան եղեալ, թէ բարութիւնքն որ ի նոսա իցեն, ոչ յանձանց ինչ քաջութենէ են, այլ ի Տեառնէ, զայն որ յաջողէն ի նոսա զՏէրն մեծացուցանիցեն. զմարգարէականն բարբառելով, թէ Մի մեզ, Տէր, մի մեզ, այլ անուանդ քում տուր զփառս:
| 1:7 Sed interrogemus cum Propheta Dominum dicentes ei: Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo, aut quis requiescet in monte sancto tuo? Post hanc interrogationem, fratres, audiamus Dominum respondentem et ostendentem nobis viam ipsius tabernaculi, dicens: Qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam; qui loquitur veritatem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua; qui non fecit proximo suo malum, qui obprobrium non accepit adversus proximum suum; qui malignum diabulum aliqua suadentem sibi cum ipsa suasione sua a conspectibus cordis sui respuens deduxit ad nihilum, et parvulos cogitatos eius tenuit et adlisit ad Christum; qui timentes Dominum de bona observantia sua non se reddunt elatos, sed ipsa in se bona non a se posse, sed a Domino fieri existimantes, operantem in se Dominum magnificant, illud cum Propheta dicentes: Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam:
| 1:8 Որպէս եւ Պաւղոս առաքեալ ոչ անձին ինչ շուք եդ վասն քարոզութեանցն, այլ ասէ. Շնորհօքն Աստուծոյ եմ զինչ իցեմ {(Ա. Կորն. ԺԵ. 10)}: Եւ դարձեալ, թէ Որ պարծիցին, ի Տէր պարծեսցի {(Բ. Կորն. Ժ. 17)}: Նմին իրի իսկ ասաց Տէր յԱւետարանին. Որ լսէ, ասէ, զբանս իմ զայսոսիկ եւ առնէ զնոսա, նմանեսցի առն իմաստնոյ, որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ վիմի. իջին անձրեւք, խաղացին գետք, շնչեցին հողմք եւ բախեցին զտունն, եւ ոչ կործանեցաւ. քանզի ի վերայ վիմի հաստատեալ էր:
| 1:8 sicut nec Paulus Apostolus de prædicatione sua sibi aliquid inputavit dicens: Gloria Dei sum id quod sum; et iterum ipse dicit: Qui gloriatur, in Domino glorietur. Unde et Dominus in Evangelio ait: Qui audit verba mea hæc et facit ea, similabo eum viro sapienti qui ædificavit domum suam super petram; venerunt flumina, flaverunt venti, et inpegerunt in domum illam, et non cecidit, quia fundata erat super petram:
| 1:9 Զայսոսիկ Տեառն ի գլուխ հանեալ, կայ մնայ զօր հանապազ, զի գործովք մերովք սրբոց խրատուցն իւրոց տացուք պատասխանի: Քանզի յայս սակս իսկ ձգին յերկարին մեզ աւուրք կենաց մերոց, զի ի չարեաց ուղղեսցուք, որպէս եւ վկայեաց Առաքեալ. չգիտիցե՞ս, ասէ, զի քաղցրութիւնն Աստուծոյ զքեզ յապաշխարութիւն ածէ {(Հռովմ. Բ. 4)}: Վասն այսորիկ եւ Տէր իսկ ասէ գթածն եւ ողորմած. Ոչ կամիմ զմահ մեղուցելոյն, այլ զի դարձցի եւ կեցուսցէ զանձն իւր:
| 1:9 Hæc conplens Dominus expectat nos cotidie his suis sanctis monitis factis nos respondere debere. Ideo nobis propter emendationem malorum huius vitæ dies ad indutias relaxantur, dicente Apostolo: An nescis quia patientia Dei ad pænitentiam te adducit? Nam pius Dominus dicit: Nolo mortem peccatoris, sed convertatur et vivat:
| 1:10 Արդ հարցեալ զՏէր, եղբարք, թէ ո՞ բնակեսցէ ի խորանի քում, լուաք զպատուէր բնակելոյն. այլ թէ զբնակչի գործսն ի գլուխ հանիցեմք, արքայութեանն երկնից լինիցիմք ժառանգորդ: Պատրաստեսցուք այսու հետեւ զսիրտս մեր եւ զմարմինս, որ ընդ որբոյ հնազանդութեանն հրամանօք հանդերձեալս եմք զինուորել. եւ զոր վճարել մերով բնութեամբս տկարանամք, աղաչեսցուք զՏէր, զի հրաման տացէ շնորհաց իւրոց ի թիկունս հասանել տկարութեանս մերում:
| 1:10 Cum ergo interrogassemus Dominum, fratres, de habitatore tabernaculi eius, audivimus habitandi præceptum; sed si conpleamus habitatoris officium, erimus heredes regni cælorum. Ergo præparanda sunt corda nostra et corpora sanctæ præceptorum oboedientiæ militanda, et quod minus habet in nos natura possibile, rogemus Dominum, ut gratiæ suæ iubeat nobis adiutorium ministrare:
| 1:11 Որպէս զի թէ ի պատժոց գեհենին ապրել եւ ի կեանսն մշտնջենաւորականս մտանել կամիցիմք, մինչ դեռ պարապ կայ մեզ եւ յամեմք ի մարմնի աստ, եւ ի լոյս կենաց մերոց մարթի զայս ամենայն վճարել, փութասցուք, զի որ ինչ մեզ ի յաւիտեանսն յօգուտ լինիցի, զայն այժմէն առնիցեմք:
| 1:11 Et si, fugientes gehennæ poenas, ad vitam volumus pervenire perpetuam, dum adhuc vacat et in hoc corpore sumus et hæc omnia per hanc lucis vitam vacat implere, currendum et agendum est modo quod in perpetuo nobis expediat:
| 1:12 Եւ արդ պարտ եւ պատշաճ է մեզ այսուհետեւ դպրոցս իմն վասն Աստուծոյ ծառայութեանն կարգել. եւ ակն ունիմք թէ ոչ խիստս ինչ կամ ծանր օրէնս դնիցեմք: Ապա թէ իցէ ուրեք, զի խիստս ինչ ըստ արդարութեան իրաւանցն պահանջելոյ սահմանեալ իցէ առ ի չարեաց ուղղութիւն կամ վասն սիրոյն պահպանութեան, մի անդէն զահի հարեալ ի բաց ի փրկութեան ճանապարհէն սրանայցես. ընդ որ մտանել ոք թէ կամի, ընդ նեղ {(Մտթ. Է. 13, 14)} եւ ընդ նուրբ սկիզբն պարտի անցանել. եւ յետ այնորիկ ի ձեռն սրբական վարուց եւ ստոյգ հաւատոց, առատ սրտիւ եւ անճառ սիրոյն քաղցրութեամբ արթուն եւ զուարթուն այնուհետեւ ընդ ճանապարհ պատուիրանացն Աստուծոյ ընթանայցէ: Որպէս զի ի նորա վարդապետութենէն մի բնաւ խոտորեսցուք. այլ մինչեւ ի սպառ յուսումն նորա ժուժկալեալ, չարչարանացն Քրիստոսի համբերութեամբ հաղորդ լինիցիմք, զի եւ արքայութեան նորա արժանի եղիցուք գտանել բաժանակից:
| 1:12 Constituenda est ergo nobis dominici scola servitii. In qua institutione nihil asperum, nihil grave nos constituturos speramus; sed et si quid paululum restrictius, dictante æquitatis ratione, propter emendationem vitiorum vel conservationem caritatis processerit, non ilico pavore perterritus refugias viam salutis, quæ non est nisi angusto initio incipienda. Processu vero conversationis et fidei, dilatato corde inenarrabili dilectionis dulcedine curritur via mandatorum Dei, ut ab ipsius numquam magisterio discedentes, in eius doctrinam usque ad mortem in monasterio perseverantes passionibus Christi per patientiam participemur, ut et regno eius mereamur esse consortes. Amen:
|
Copyright (C) 2008-2022 |