Արքայ Լիրի պալատը: Մտնում են Քէնտ, Գլոստեր եւ Էդմոնդ: ՔԷՆՏ Ես կարծում էի, թէ թագաւորը Ալբանիի դուքսին աւելի է սիրում, քան թէ Կորնուալին: ԳԼՈՍՏԵՐ Մեզ էլ միշտ այդպէս էր թւում, բայց այժմ, երբ նա բաժանում է իր թագաւորութիւնը, ամենեւին չի երեւում, թէ դուքսերից ո՛ր մէկին է աւելի գնահատում, որովհետեւ բաժիններն այնպէս հաւասար են կշռուած, որ բծախնդրութիւնն անգամ չի կարող գերադասել մէկի բաժինը միւսից: ՔԷՆՏ Արդեօք սա ձեր որդին չէ՞, միլորդ: ԳԼՈՍՏԵՐ Այո՛, պարոն, նրան ես եմ մեծացրել: Այնքան յաճախ կարմրել եմ ես նրան որդի ճանաչելուս համար, որ հիմա երեսս պնդացել է: ՔԷՆՏ Ես ձեզ չեմ հասկանում: ԳԼՈՍՏԵՐ Իսկ այս պատանու մայրը ինձ լաւ էր հասկանում, այնքա՛ն լաւ, որ փորը կլորացաւ, եւ ունեցաւ մի զաւակ իր օրօրոցում, նախքան մի ամուսին` իր անկողնում: Հասկացա՞ր յանցանքը: ՔԷՆՏ Ես չէի կամենայ, որ այդ յանցանքը կատարուած չլինէր, քանի որ արգասիքն այսքան գեղեցիկ է: ԳԼՈՍՏԵՐ Բայց, տէր իմ, ես ունեմ մի օրինաւոր զաւակ` մի քանի տարով աւելի մեծ, որը, սակայն, իմ աչքում աւելի սիրելի չէ, քան սա, թէեւ այս անպիտանը մի քիչ աներեսութեամբ աշխարհ եկաւ, նախքան նրան կը կանչէին: Բայց մայրը սիրուն էր, եւ մենք այնքան զուարճանում էինք սրան արտադրելիս, որ այժմ պարտաւոր եմ ճանաչել այս քածի ձագին:- Ճանաչո՞ւմ ես այս ազնիւ պարոնին, Էդմոնդ: ԷԴՄՈՆԴ Ոչ, տէր իմ: ԳԼՈՍՏԵՐ Քէնտի կոմսն է: Այսուհետեւ լաւ յիշիր նրան` որպէս իմ յարգելի բարեկամիս: ԷԴՄՈՆԴ Ծառայ եմ ձերդ յարգութեան: ՔԷՆՏ Ես ձեզ շատ կը սիրեմ եւ յոյս ունեմ, որ աւելի լաւ ծանօթանանք: էդմոնդ Տէր իմ, ես կ`աշխատեմ արժանի լինել այդ պատուին: ԳԼՈՍՏԵՐ Ինը տարի է, որ նա օտարութեան մէջ է եղել, հիմա էլ կրկին գնալու է: Թագաւորը գալիս է: