103:0 [KJV Chapter 104] A Psalm of David:
| 103:0 Սաղմոս Դաւթի. ի վերայ աշխարհագործ արարածոց:
|
103:1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty:
| 103:1 Օրհնեա, անձն իմ, զՏէր. Տէր Աստուած իմ, մեծ եղեր յոյժ. խոստովանութիւն եւ մեծվայելչութիւն զգեցար:
|
103:2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
| 103:2 արկար զլոյս որպէս զօթոց, ձգեցեր զերկինս որպէս խորան:
|
103:3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
| 103:3 եւ արկեր ի վերայ ջուրց զվերնայարկս նորա. ո դնէ յամպս զգնացս իւր, եւ շրջի նա ի վերայ թեւոց հողմոց:
|
103:4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
| 103:4 Ո արար զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զպաշտօնեայս իւր ի հուր կիզելոյ:
|
103:5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever:
| 103:5 Հաստատեաց զերկիր ի վերայ հաստատութեան իւրոյ, զի մի՛ սասանեսցի յաւիտեան:
|
103:6 Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains:
| 103:6 Խորք որպէս զգեստ վերարկու է նորա, ի վերայ լերանց կացցեն ջուրք:
|
103:7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away:
| 103:7 Ի սաստէ քումմէ փախիցեն, եւ ի ձայնէ որոտալոյ քումմէ սարսիցեն:
|
103:8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them:
| 103:8 Ելանեն լեռնանան եւ իջանեն դաշտանան, ի տեղի յոր հաստատեցեր զնոսա:
|
103:9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth:
| 103:9 Սահման եդիր` եւ ոչ անցանեն, եւ ոչ եւս դառնան ի ծածկել զերկիր:
|
103:10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills:
| 103:10 Առաքեցեր զաղբեւրս ընդ ծործորս, ի մէջ լերանց գնասցեն ջուրք:
|
103:11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst:
| 103:11 արբուցանել զամենայն գազանս վայրի. յագեսցին ցիռք ի ծարաւս իւրեանց:
|
103:12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches:
| 103:12 Անդ թռչունք երկնից բոյնս դիցեն, եւ ի միջոյ վիմաց տացեն զձայնս իւրեանց:
|
103:13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works:
| 103:13 Արբուցանէ զլերինս ի շտեմարանաց իւրոց, ի պտղոյ գործոց իւրոց լցցի երկիր:
|
103:14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth:
| 103:14 Բուսուցեր զխոտ անասնոց, զդալարի ի ծառայութիւն մարդկան. հաներ զհաց յերկրէ:
|
103:15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart:
| 103:15 գինի ուրախ առնէ, եւղ`` զուարթ, եւ հաց հաստատէ զսիրտ մարդոյ:
|
103:16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted:
| 103:16 Յագեսցին ծառքն Տեառն, եւ մայրքն Լիբանանու զորս դու տնկեցեր:
|
103:17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house:
| 103:17 Անդ թռչունք երկնից ձագս հանցեն, եւ բոյն արագլի ապաւէն է նոցա:
|
103:18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies:
| 103:18 Լերինք բարձունք են եղջերուաց, եւ վէմք ապաւէն նապաստակաց:
|
103:19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down:
| 103:19 Արարեր զլուսին վասն ժամանակի, արեգակն ծանեաւ զժամ մտանելոյ իւրոյ:
|
103:20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth:
| 103:20 Արարեր զխաւար եւ եղեւ գիշեր, ի նմա գնան ամենայն գազանք անտառի:
|
103:21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God:
| 103:21 Կորիւնք առիւծուց մռնչեն եւ յափշտակեն, եւ խնդրեն յԱստուծոյ զկերակուրս իւրեանց:
|
103:22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens:
| 103:22 Ի ծագել արեւու ժողովին, եւ ի մորիս իւրեանց դադարեն:
|
103:23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening:
| 103:23 Ելանէ մարդ ի գործս իւր, եւ ի վաստակս ձեռաց իւրոց մինչեւ յերեկոյ:
|
103:24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches:
| 103:24 Որպէս զի՜ մեծ են գործք քո, Տէր, զամենայն ինչ իմաստութեամբ արարեր, եւ լցաւ երկիր ստեղծուածովք քովք:
|
103:25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts:
| 103:25 Այս ծով մեծ եւ անդորր. ի սմա զեռունք որոց ոչ գոյ թիւ, գազանք մեծամեծք եւ մանունք:
|
103:26 There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein:
| 103:26 Ի սմա եւ նաւք գնան, վիշապն զոր ստեղծեր խաղալ նովաւ:
|
103:27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season:
| 103:27 Ամենեքեան քեզ սպասեն, եւ դու տաս զկերակուր նոցա ի ժամու:
|
103:28 That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good:
| 103:28 Տաս դու նոցա եւ կերակրին, բանաս զձեռն քո, եւ կերակրես զամենեսեան կամովք քովք:
|
103:29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust:
| 103:29 Դարձուցանես զերեսս քո ի նոցանէ` եւ խռովին. հանես զոգի ի նոցանէ` պակասին եւ ի հող դառնան:
|
103:30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth:
| 103:30 Առաքես զոգի քո եւ ստանաս զնոսա, եւ նորոգես զերեսս երկրի:
|
103:31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works:
| 103:31 Եղիցին փառք Տեառն յաւիտեան, Տէր ուրախ եղիցի յարարածս իւր:
|
103:32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke:
| 103:32 Ո հայի յերկիր եւ տայ դողալ սմա, մերձի ի լերինս եւ ծխեսցին:
|
103:33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being:
| 103:33 Օրհնեցից զՏէր ի կեանս իմ, սաղմոս ասացից Աստուծոյ իմոյ մինչեւ եմ ես:
|
103:34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD:
| 103:34 Քաղցր եղիցի նմա օրհնութիւն`` իմ, եւ ես ուրախ եղէց ի Տէր:
|
103:35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD:
| 103:35 Պակասեսցին մեղաւորք յերկրէ, եւ ամպարիշտք մի՛ եւս գտցին ի նմա: Օրհնեա, անձն իմ, զՏէր: Ալէլուիա:
|