22:1 Men, brethren, and fathers, hear ye my defence which I make now unto you:
| 22:1 Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ այժմ առ ձեզ պատասխանատուութեանս:
|
22:2 And when they heard that he spake in the Hebrew tongue to them, they kept the more silence: and he saith:
| 22:2 Իբրեւ լուան եթէ Հեբրայեցւոց լեզուաւն բարբառեցաւ նոցա` առաւել եւս դադարեցին ի լռութիւն:
|
22:3 I am verily a man which am a Jew, born in Tarsus, a city in Cilicia, yet brought up in this city at the feet of Gamaliel, and taught according to the perfect manner of the law of the fathers, and was zealous toward God, as ye all are this day:
| 22:3 եւ նա ասէ.) Ես եմ այր Հրեայ ծնեալ ի Տարսոն Կիլիկեցւոց` սնեալ ի քաղաքիս յայսմիկ առ ոտս Գամաղիելի, խրատեալ ըստ ճշմարտութեան հայրենի օրինացն, նախանձայոյզ էի Աստուծոյ` որպէս ամենեքեան դուք այսօր:
|
22:4 And I persecuted this way unto the death, binding and delivering into prisons both men and women:
| 22:4 Որ զսոյն ճանապարհ վարեցի մինչեւ ի մահ, կապել եւ մատնել ի բանտս արս եւ կանայս:
|
22:5 As also the high priest doth bear me witness, and all the estate of the elders: from whom also I received letters unto the brethren, and went to Damascus, to bring them which were there bound unto Jerusalem, for to be punished:
| 22:5 որպէս եւ քահանայապետդ վկայէ ինձ եւ ամենայն ծերակոյտդ, յորոց եւ թուղթս առեալ առ եղբարս ի Դամասկոս երթայի, ածել եւ անտի կապեալս յԵրուսաղէմ, զի պատժեսցին:
|
22:6 And it came to pass, that, as I made my journey, and was come nigh unto Damascus about noon, suddenly there shone from heaven a great light round about me:
| 22:6 Եւ եղեւ ինձ ի գնալն եւ ի մերձենալ ի Դամասկոս, զմիջաւուրբն յանկարծակի յերկնից փայլատակեալ լոյս սաստիկ զինեւ:
|
22:7 And I fell unto the ground, and heard a voice saying unto me, Saul, Saul, why persecutest thou me:
| 22:7 եւ անկայ յերկիր, եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս:
|
22:8 And I answered, Who art thou, Lord? And he said unto me, I am Jesus of Nazareth, whom thou persecutest:
| 22:8 Եւ ես ետու պատասխանի թէ` Ո՞վ ես, Տէր: Եւ ասէ ցիս. Ես եմ Յիսուս Նազովրեցի զոր դուն հալածես:
|
22:9 And they that were with me saw indeed the light, and were afraid; but they heard not the voice of him that spake to me:
| 22:9 Բայց որ ընդ իսն էին` զլոյսն տեսանէին, այլ զձայնն ոչ լսէին որ խօսէր ընդ իս:
|
22:10 And I said, What shall I do, Lord? And the Lord said unto me, Arise, and go into Damascus; and there it shall be told thee of all things which are appointed for thee to do:
| 22:10 Եւ ասեմ. Զի՞նչ արարից, Տէր: Եւ ասէ ցիս Տէր. Յարուցեալ երթիցես ի Դամասկոս, եւ անդ պատմեսցի քեզ վասն ամենայնի որ հրաման է քեզ առնել:
|
22:11 And when I could not see for the glory of that light, being led by the hand of them that were with me, I came into Damascus:
| 22:11 Իբրեւ ոչ տեսանէի ի փառաց լուսոյն այնորիկ, զձեռանէ ձգեալ ի նոցանէ որ ընդ իսն էին, մտի ի Դամասկոս:
|
22:12 And one Ananias, a devout man according to the law, having a good report of all the Jews which dwelt there:
| 22:12 Անանիա ոմն այր երկիւղած ըստ օրինացն, վկայեալ յամենայն բնակչաց որ ի Դամասկոս Հրեայքն էին:
|
22:13 Came unto me, and stood, and said unto me, Brother Saul, receive thy sight. And the same hour I looked up upon him:
| 22:13 եկն եկաց առ իս եւ ասէ. Սաւուղ եղբայր, ի վեր հայեաց:
|
22:14 And he said, The God of our fathers hath chosen thee, that thou shouldest know his will, and see that Just One, and shouldest hear the voice of his mouth:
| 22:14 Եւ ես նոյնժամայն ի վեր հայեցայ ի նա. եւ նա ասէ ցիս. Աստուած հարցն մերոց յառաջագոյն ընտրեաց զքեզ ճանաչել զկամս նորա, եւ տեսանել զԱրդարն եւ լսել բարբառ ի բերանոյ նորա:
|
22:15 For thou shalt be his witness unto all men of what thou hast seen and heard:
| 22:15 զի եղիցես վկայ նորա առ ամենայն մարդիկ որոց տեսերն եւ լուար:
|
22:16 And now why tarriest thou? arise, and be baptized, and wash away thy sins, calling on the name of the Lord:
| 22:16 Եւ արդ զի՞ հեղգաս, արի, մկրտեաց եւ լուա զմեղս քո ի կարդալ զանուն նորա:
|
22:17 And it came to pass, that, when I was come again to Jerusalem, even while I prayed in the temple, I was in a trance:
| 22:17 Եւ եղեւ ինձ ի դառնալն յԵրուսաղէմ եւ կալ յաղօթս ի տաճարին, լինել ի զարմացման:
|
22:18 And saw him saying unto me, Make haste, and get thee quickly out of Jerusalem: for they will not receive thy testimony concerning me:
| 22:18 եւ տեսանել զնա զի ասէր ցիս. Փութա ել յԵրուսաղեմէ վաղվաղակի, քանզի չեն ընդունելոց զքո վկայութիւնդ վասն իմ:
|
22:19 And I said, Lord, they know that I imprisoned and beat in every synagogue them that believed on thee:
| 22:19 Եւ ես ասեմ. Տէր, ինքեանք իսկ գիտեն զի ես էի որ ի բանտն տայի եւ գան հարկանէի ըստ ժողովրդոցն զհաւատացեալս ի քեզ:
|
22:20 And when the blood of thy martyr Stephen was shed, I also was standing by, and consenting unto his death, and kept the raiment of them that slew him:
| 22:20 Եւ յորժամ հեղոյր արիւնն Ստեփանոսի վկայի քո, ես ինքն էի որ ի վերայ կայի, եւ կամակից լինէի սպանման նորա, եւ պահէի զհանդերձս սպանողացն նորա:
|
22:21 And he said unto me, Depart: for I will send thee far hence unto the Gentiles:
| 22:21 Եւ ասէ ցիս. Գնա, զի ես ի հեթանոսս հեռաւորս առաքեցից զքեզ:
|
22:22 And they gave him audience unto this word, and then lifted up their voices, and said, Away with such a fellow from the earth: for it is not fit that he should live:
| 22:22 Եւ ունկն դնէին նմա մինչեւ ցայս բան, ապա բարձին զձայնս իւրեանց եւ ասեն. Բարձ յերկրէ զայդպիսիդ, զի չէ պարտ այդպիսւոյդ կեալ:
|
22:23 And as they cried out, and cast off their clothes, and threw dust into the air:
| 22:23 Եւ յաղաղակելն նոցա եւ ընկենուլ զհանդերձս եւ զփոշին ցանել յօդսն:
|
22:24 The chief captain commanded him to be brought into the castle, and bade that he should be examined by scourging; that he might know wherefore they cried so against him:
| 22:24 հրամայեաց հազարապետն մուծանել զնա ի բանակն, ասէր, գանիւ հարցանել զնա, զի գիտացից վասն որոյ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ:
|
22:25 And as they bound him with thongs, Paul said unto the centurion that stood by, Is it lawful for you to scourge a man that is a Roman, and uncondemned:
| 22:25 Եւ իբրեւ պրկեցին զնա փոկովք, ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն որ ի վերայ կայր. Եթէ զայր Հռովմայեցի եւ անարատ պա՞րտ իցէ ձեզ գան հարկանել:
|
22:26 When the centurion heard that, he went and told the chief captain, saying, Take heed what thou doest: for this man is a Roman:
| 22:26 Իբրեւ լուաւ հարիւրապետն, մատուցեալ առ հազարապետն պատմեաց եւ ասէ. Զի՞նչ կամիս առնել, քանզի այրս այս Հռովմայեցի է:
|
22:27 Then the chief captain came, and said unto him, Tell me, art thou a Roman? He said, Yea:
| 22:27 Եւ մատուցեալ հազարապետն` ասէ ցնա. Ասա դու ցիս, Հռովմայեցի՞ ես: Եւ նա ասէ. Այո:
|
22:28 And the chief captain answered, With a great sum obtained I this freedom. And Paul said, But I was free born:
| 22:28 Պատասխանի ետ հազարապետն. Ես բազում գլխոց զզինուորութիւնս զայս ստացայ: Ասէ Պաւղոս. Ես ծնեալ իսկ ի դմին եմ:
|
22:29 Then straightway they departed from him which should have examined him: and the chief captain also was afraid, after he knew that he was a Roman, and because he had bound him:
| 22:29 Եւ վաղվաղակի ի բաց կացին ի նմանէ` որ հարկանելոցն էին զնա. եւ հազարապետն իսկ երկեաւ, իբրեւ գիտաց եթէ Հռովմայեցի է, եւ զի կապեալ եւս էր զնա:
|
22:30 On the morrow, because he would have known the certainty wherefore he was accused of the Jews, he loosed him from his bands, and commanded the chief priests and all their council to appear, and brought Paul down, and set him before them:
| 22:30 Եւ ի վաղիւ անդր կամէր գիտել զճշմարիտն, թէ զի՛նչ չարախօսութիւն իցէ Հրէիցն, արձակեաց զնա, եւ հրամայեաց կոչել զքահանայապետսն եւ զամենայն ատեանն. եւ իջուցեալ զՊաւղոս` կացոյց ի մէջ նոցա:
|