59:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:
| 59:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
| 59:1 Հաւատամ եւ վկայեմ մտաց գիտութեամբ`
Ի քէն ազդեցեալ ոգւոյս իմաստիւ, ուշիւս տեսման,
Զի ըղձալի են քեզ, բարերար,
Աղաչանք մեղաւորաց, քան զխնդրուածս արդարոց,
Զի մինն, զպարտութիւն անձինն յայտնեալ, շնորհիդ քո սպասէ,
Առ որ ծանուցեալ զբնութեանս չափ,
Եւ մեծ կշտամբիչ աստէն համբարձեալ
Ինքնոգոր մարտակից նմին իսկ ինքեան
Եւ դառն դսրովիչ եւ ծածկատես դատախազ,-
Իսկ միւսն, յարդիւնս բարեացն իւրոց նայելով,
Յանձին հարեալ ձեռն վստահութեան,
Մոռանայ զսահման բնութեանն
Եւ պարգեւաց, քան ողորմութեան, դիտեալ ակն ունի:
Վասն որոյ առ մինն անթիւ են ստեղծուածք ճառից,
Որ զողորմութեանցդ քո փողով բարբառոյ ազդէ,
Իսկ առ միւսն լռեալ են քոյդ, անքնին, ահաւոր եւ ամենախնամ,
Ամաչեմ ասել, թէ եւ երկրաւորիս գործոց պատմութիւն զքոյդ յառաջեալ:
Արդ, արի՛, Տէր, եւ մի՛ զօրասցի, քան զքոյդ, աջ հողեղինի,
Մի՛ կշռեսցին ողորմութիւնք քո ընդ ջանից մարդկան:
| 59:1 I believe and bear witness in sound mind,
through the insights of my soul and
the visions of my conscience inspired by you,
that for you, doer of good, the prayers of a sinner are
more desirable than the petitions of the just.
For the first, baring the defeated soul, awaits your grace
and being well acquainted with the limits of
human nature,
rises up like a stern accuser,
a combatant bent on self- mortification,
a bitter critic and prosecutor who sees secrets.
Whereas the second, looking upon his good works,
places the hand of confidence on his soul,
forgets the limitations of his nature
and awaits rewards, rather than mercy
For that reason, the first is the subject of
innumerable accounts trumpeting your mercy,
and the second has been passed over in silence,
O inscrutable, awesome, and all- caring Lord!
I shudder at the thought that my accounts,
the accounts of a mere mortal go too far.
So come Lord, do not let the gestures of a human hand
seem grander than yours.
Do not let your mercies be meted out in mortal measure.
| 59:2 Եւ արդ, առողջքն անդամօք անկարօտք են բժշկութեան,
Եւ տեսանողականքն աչօք չունին պէտս առաջնորդի,
Եւ փարթամքն ընչիւք ոչ դեգերին առ դուրս լիոցն,
Եւ ամենայնիւ յղփացեալքն ոչ սպասեն փշրանաց սեղանոյ հացի,
Եւ սուրբքն վարուք ապենիազ են ողորմութեան:
Եւ արդ, ինձ գթասցիս ողորմել, բարձրեալ, երկնաւոր, հզօր,
Ամենատխուր վարանեցելոյս:
Քանզի թէ էի իբրեւ զՅոբ,
Ասէի զանձն իմ իբրեւ զնա արդար եւ անարատ,
Թէ էի իբրեւ զՄովսէս,
Ասէի վստահութեամբ զնորայսն`
Ծանիցէ Տէր զայնոսիկ, որ իւրն են,
Թէ էի իբրեւ զԴաւիթ, ասէի`
Արարի զիրաւունս եւ զարդարութիւն,
Եւ դարձեալ զմեծն քան զբնութիւն մարմնոյ`
Զմեղս թէ տեսանէի ի սրտի իմում, մի՛ լուիցէ ինձ Տէր:
Թէ էի իբրեւ զԵղիա, ասէի զանձն իմ այր Աստուծոյ,
Թէ էի իբրեւ զԵրեմիա, զքոյդ ճշմարտութիւն յանձն օրինակէի,
Թէ էի իբրեւ զԵզեկիա, պարծէի զբարւոքն եւ զիրաւացին`
Գնացի առաջի քո արդարութեամբ,
Թէ էի իբրեւ զՊօղոս, ասէի զիս բնակարան,
Ազդարան եւ ընդունարան Աստուծոյ բանին:
| 59:2 But those who have healthy organs are not in need of
a physician’s care,
and those who with good vision have no need of a guide,
and those who are well off do not beg at
the doors of the wealthy,
and those who are well fed do not wait for crumbs of
bread from the table,
and those who lead a saintly life are not needy of mercy,
so heavenly Lord almighty on high, take mercy on me,
a tormented wretch,
for if I were like Job,
I would say my soul was upright and pure like his.
And if I were like Moses,
I would confidently say with him,
“ The Lord recognizes his own.”
And if I were like David, I would say,
“ I have done judgment and justice.”
And again in words that exceed our physical nature:
“ If I see sin in my heart, may the Lord not hear me.”
If I were like Elijah, I would call myself a man of God.
If I were like Jeremiah, I would emulate your truth
in my soul. If I were like Hezekiah, I would proudly
say, with justification, “ I walked before you
with righteousness.”
Or if I were like Paul, I would call myself
the dwelling place, oracle and receiver of God’s word.
| 59:3 Այլ ես` անօրէնս ի մէջ գիտութեան օրինացն,
Ոչ միայն չունիմ զանձն իմ քեզ ընծայել`
Յարգանօք բանից, իբրեւ զնոսա,
Եւ զբնաւին չարս, որպէս զբարիսն զայնոսիկ, առաջի քո յիշատակել,
Այլ եւ ոչ զամենուստ գոյիցս զբարեհռչակեալ անունդ, հզօր,
Ամբարշտեալս լեզուով գովել:
Իսկ դու, առ ամենայն հնարս զօրաւոր,
Մատո՛ ինձ ոգի փրկութեան,
Աջ պաշտպանութեան, ձեռն այցելութեան,
Հրաման բարութեան, լոյս ողորմութեան,
Բան նորոգութեան, պատճառ քաւութեան,
Գաւազան կենաց օգնութեան:
Զի դու ես յոյս ապաւինութեան, Տէր Յիսուս Քրիստոս,
Օրհնեա՜լ ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն:
| 59:3 But I, lawless despite knowing the law,
not only cannot present my soul to you,
with respectful words like them, I cannot even
mention myself, who am totally corrupt,
to you in the same breath as these good souls,
for my impious tongue is not worthy to utter your name
praised by all creation.
But you, who are capable of everything,
grant me the spirit of salvation,
the sheltering right arm,
the helping hand,
the command of goodness,
the light of mercy,
the word of renewal,
the cause of pardon,
and help of the staff of life.
For you are the hope of refuge, Lord Jesus Christ,
blessed with the Father and Holy Spirit,
forever and ever.
Amen.
|
Copyright (C) 2008-2022 |