36:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:
| 36:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
| 36:1 Եւ քանզի անթիւ են յաճախեցեալ
Եւ գերազանցութեամբ միշտ առաւելեալ
Փրկանաւորդ արգասիք շնորհաց
Առ պարտուցս իմոց առաւելութիւն,
չարչարանացդ հանդէս եւ յանձնառութիւն:
Զափդ ամփոփիչ, ամենից հոգւոց գոյից արարիչ,
Ի գործարանի մահուն նշանի խաչին հեղուսեր,
Զի զձեռնարձակութիւնն իմ ընդդիմութեան կամաց քոց լքցես:
Զընթացողականդ լծակցութիւն երկոցունց ոտիցդ կեցուցողաց,
Յանարգելութեանս պատճառ, ի պատժարանի փայտին մածուցեր,
Զի զփախուցեալս վայրագութիւն թշուառացելոյս
Գրաւականեսցես գթածաբար:
| 36:1 No matter how great the mounting debt of my sins,
the saving grace of your trials
is greater by far.
You were nailed to the cross, the instrument of death,
on your all- embracing creative hands, which
hold all souls,
so my disobedient hand might be stilled.
Out of compassion for my wantonness,
you bound the motion of your two life- giving feet,
so they might be pawned for my miserable feet,
always racing toward brutishness.
| 36:2 Ո՛չ գօսանալ ձեռաց կռփողացն հրամայեցեր օրհնեալ գագաթանդ,
Որ զթզենւոյն տունկ առժամայն չորացուցեր,
Զի եւ զառ իս ներելոյդ օրինակ կանխաւ աւետարանեսցես:
Ո՛չ գանողացն ապիրատութեան զխոստովանեալդ Աստուած սպառնացար,
Որ զարուսեակն մթացուցեր,
Զի մահացելոյս անձին բարութիւն հանգստեամբ հանդերձ գործեսցես:
Ո՛չ զհայհոյչացն հնարաւոր չարաբանութիւն կապտեցեր,
Որ զլուսնին պատկեր երանգաւ արեան գունեցեր,
Զի զանհամարձակ լեզուս ի գովեստ քեզ զօրացուսցես:
Ո՛չ նախատողացն մոլեգնութեան սաստեցեր,
Որ զտարերս սասանեցեր,
Զի զթշուառացեալս գլուխ գթութեանդ օծմամբ իւղեսցես,
Ո՛չ ի մոլորեցուցիչն կարդալ զքեզ աստուածասպանիցն
Զյօդուած ծնօտիցն բաժանեցեր` քակտեալ ի միմեանց,
Որ զկարծրութիւն վիմացն հերձեր,
Զի զանունակս բարեաց հոգիս
Ի բերմանէ ընդունայնութեան ողորմութեամբ հանդարտեցուսցես:
Ո՛չ զպահապանացն սուրս ընդերաց իւրեանց մատուցեր,
Որ զորովայն օձին սահեցման հողոյ մատնեցեր,
Զի զտառապեալս մարմնոյ ոսկերս, իբր ի գանձարանի պահեալ,
Կենաց յարութեան արժանացուսցես:
Ո՛չ ի կնքելն զշիրմին փականս կենդանակիր քո գերեզմանին
Անդրէն յորսայսեալս զնոսին յանդունդս երկրի սուզեցեր,
Զի ի տապանակի անձինս զնշխար լուսոյդ հանգուսցես:
Ո՛չ ի համբաւելն զքեզ կորուսեալ
Եւ իբր զերկրաւոր մարմին գողացեալ
Համայնաջինջ եւ ամենասպառ զսերմն ծննդոցն կրճատեցեր,
Զի զիս` զանարժանս յիշատակի ընտրութեան բարեաց
Անկորուստ եւ անվնասելի ընդ փրկեցելոցն հաղորդեսցես:
Ո՛չ յարծաթոյն կրկնակապէն կաշառաձգութիւն,
Որ ի գանձարանէ Հօր քում նուիրաց
Քեզ գրաւ մատնութեան եւ անարգութեան մասնաւորեցին,
Զուրացողացն մոլեգնելոց,
Ըստ հին հարուածոց հանոյն Մովաբու,
Ի յարձան քարի յեղանակեցեր,
Զի զիս` զվրիպեալս ի հաստատութեանց
Եւ ընդ իշխանութեամբ մահու վաճառեալս,
Արեամբ քո փրկեալ, ի հաստատութիւն վիմիդ կառուսցես:
Օրհնեա՜լ կրկին, օրհնեա՜լ վերստին,
Յամենայնի միշտ օրհնաբանեա՜լ յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն:
| 36:2 You did not order the hands of those who beat
your head to shrivel.
You, who could uproot the fig tree without effort.
This example gives me hope of reprieve.
You did not threaten me with the evil whipping
that was your own lot,
though you are proclaimed God.
You who darkened the sun
and grant rest with goodness to me a mortal.
You did not dry the evil mouth of those who cursed you,
you who tinted the image of the moon with
the color of blood,
so you might strengthen my meek tongue to praise you.
You did not rebuke the wanton insultors,
you who shook the very firmament,
so you might anoint my miserable head with
the oil of compassion.
You did not rip the jaws of the God- killer who called you
a fanatic, charlatan,
you who rent the hardness of the rocky tomb,
so you might mercifully grant my soul,
though it is incapable of goodness,
a respite from the burden of emptiness.
You did not run the swords of the guards through
their bowels,
you who condemned the snake to slither on the ground,
so you might preserve the bones of my tormented body,
to be worthy of resurrection.
You flatten and thrust into the abyss,
those who sealed the tomb upon the bearer of life,
in order that you might rest the token of your light
in the tomb of my soul.
You did not absolutely and for all generations
strike down
those who rumored your hand perished and
your body stolen like that of a mortal,
so you might permit me, insignificant as I am,
to partake of that goodness which neither perishes nor
can be harmed,
together with those chosen for salvation.
You did not turn into stone, as with Moab in
days of old,
your frenzied persecutors who twice stole silver bribes
from the offerings in your Father’s sanctuary
to betray and degrade you,
so that you might set me upon the steadfastness
of your rock.
Although I waver and am sold to the powers of death,
I am redeemed by your blood.
You are blessed twice over and blessed again
praised in all things, forever and ever.
Amen.
|
Copyright (C) 2008-2022 |