18:1 Ասաց եւ առակ մի նոցա առ այն թէ պարտ է յամենայն ժամ կալ նոցա յաղօթս եւ մի՛ ձանձրանալ:
| 18:1 And he spake a parable unto them [to this end], that men ought always to pray, and not to faint:
|
18:2 Ասէ. Դատաւոր մի էր ի քաղաքի ուրեմն, յԱստուծոյ ոչ երկնչէր եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչէր:
| 18:2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:
|
18:3 Եւ այրի մի էր ի նմին քաղաքի, գայր առ նա եւ ասէր. Դատ արա ինձ յոսոխէ իմմէ:
| 18:3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary:
|
18:4 Եւ ոչ կամէր ի բազում ժամանակս. յետ այնորիկ ասէ ի մտի իւրում. Եթէ եւ յԱստուծոյ ոչ երկնչիմ, եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչեմ:
| 18:4 And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man:
|
18:5 գոնէ վասն աշխատ առնելոյ զիս այրւոյն` արարից նմա դատ զի մի՛ ի սպառ եկեալ թախանձիցէ զիս:
| 18:5 Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me:
|
18:6 Եւ ասէ Տէր. Լուարուք զինչ դատաւորն անիրաւութեան ասէր:
| 18:6 And the Lord said, Hear what the unjust judge saith:
|
18:7 Իսկ Աստուած ո՞չ առնիցէ վրէժխնդրութիւն ծառայից իւրոց, որ աղաղակեն առ նա ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ երկայնամիտ միայն լինիցի առ նոսա:
| 18:7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them:
|
18:8 Այո, ասեմ ձեզ զի արասցէ վրէժխնդրութիւն նոցա վաղվաղակի. իսկ Որդի մարդոյ եկեալ` գտանիցէ՞ արդեւք հաւատս յերկրի:
| 18:8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth:
|