8:0 Յաղագս նուիրման Քրիստոսի
‘ի խաչին, եւ յաղագս յանձնարարութեան
անձին.
Ձայն սիրեցելոյն:
| 8:0 De oblatione Christi in Cruce, et propria resignatione:
| 8:1 Որպէս ես զանձն իմ բազկատարած ‘ի խաչին եւ մերկամարմին վասն մեղաց քոց հօր Աստուծոյ կամաւ մատուցի, մինչեւ չմնալոյ իմիք յիս՝ որ ոչ բովանդակ ընծայեցաւ ‘ի պատարագ աստուածային հաշտութեան, նոյնպէս եւ քեզ պարտ է զանձն քո ինձ մատուցանել կամաւ ‘ի նուէր սուրբ եւ անարատ՝ զօրհանապազ ‘ի պատարագի համայն զօրութեամբ եւ ախորժակօք քո ‘ի սրտէ: Զի՞նչ աւելի ‘ի քէն պահանջեմ, բայց զի փոյթ կալցիս զքեզ ինձ բովանդակ յանձն առնել: Զի՞նչ եւ տացես ինձ բաց ‘ի քէն, չէ ինչ յաչս իմ. զի ոչ խնդրեմ զտուրս քո, այլ զքեզ:
| 8:1 Sicut ego me ipsum expansis in cruce manibus et nudo corpore pro peccatis tuis Deo Patri sponte obtuli, ita ut nihil in me remaneret, quin totum in sacrificium divinæ placationis transierit: ita debes et tu temetipsum mihi voluntarie in oblationem uram et sanctam quotidie in Missa cum omnibus viribus et affectionibus tuis, quanto intimus vales, offere. Quid magis a te requiro, quam ut te studeas mihi in exintimo resignare? Quidquid præter teipsum das, nihil curo; quia non quæro datum tuum, sed te:
| 8:2 Որպէս չէր քեզ բաւական ունել զամենայն բաց յինէն, նոյնպէս եւ ոչ ինձ հաճոյ է զինչ եւ տացես, եթէ ոչ զանձն ընծայեսցես: Մատո զքեզ ինձ, եւ տո՛ւր զքեզ բովանդակ վասն Աստուծոյ, եւ եղիցի նուէրդ ընդունելի: Ահա ես բովանդակ զիս մատուցի հօր վասն քոյ. ետու եւ բովանդակ զմարմին իմ եւ զարիւն ‘ի կերակուր. զի բովանդակ քո եղէց, եւ դու իմ: Ապա եթէ ‘ի քեզ կացցես, եւ ոչ կամովին զքեզ կամաց իմոց ընծայեսցես, ոչ լի է նուէրդ, եւ ոչ անթերի լիցի ‘ի մերում միջի միաւորութիւն: Ապա քան զամենայն գործս քո յառաջեսցէ կամաւորական նուիրումն անձին ‘ի ձեռս Աստուծոյ, եթէ զազատութիւն ստանալ կամիս եւ զշնորհս: Քանզի վասն այնորիկ սակաւք լուսաւորին եւ ազատանան, զի զանձինս բոլորովին ուրանալ ոչ գիտեն: Հաստատուն է իմ վճիռ. Եթէ ոք ոչ հրաժարեսցէ յամենայնէ, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել: Արդ եթէ ցանկաս դու իմ աշակերտ լինել, մատո զանձն քո ինձ հանդերձ ամենայն ախորժակօք քո:
| 8:2 Sicut non sufficeret tibi omnibus habitis præter me, ita nec mihi placere poterit quidquid dederis te non oblata. Offer te mihi, et da te totum pro Deo et erit accepta oblatio. Ecce ego me totum obtuli Patri pro te, dedi etiam totum corpus meum, et sanguinem in cibum, ut totus tuus essem, et tu meus permaneres. Si autem in teipso steteris, nec sponte te ad voluntatem meam obtuleris, non est plena oblatio, nec integra erit inter nos unio. Ideo omnia opera tua spontanea præcedere debet tui ipsius in manus Dei oblatio, si libertatem consequi vis et gratiam. Ideo tam pauci illuminati, et liberi intus efficiuntur, quia se ipso ex toto abnegare nesciunt. Est firma sententia mea: Nisi quis renunciaverit omnibus quæ possidet, non potest esse meus discipulus. Tu ergo si optas meus esse discipulus, offer teipsum mihi cum omnibus affectibus tuis:
|
Copyright (C) 2008-2022 |