5:0 Յաղագս յարգի խորհրդոյս,
եւ քահանայական կարգի.
Ձայն սիրեցելոյն:
| 5:0 De dignitate Sacramenti, et statu Sacerdotali:
| 5:1 Եթէ ունէիր զհրեշտակական մաքրութիւն եւ զսրբոյն Յովհաննու մկրտչի սրբութիւն, չէիր արժանի զայս խորհուրդ ընդունել, եւ ոչ յայն մերձենալ: Զի ոչ մարդկային արժանաւորութեան է քահանայագործել մարդոյ, եւ մերձենալ ‘ի խորհուրդ Քրիստոսի, եւ առնուլ ‘ի կերակուր զհաց հրեշտակաց: Մեծ է խորհուրդս, եւ մեծ է յարգ քահանայից, որոց տուեալ է որ ինչ չէ տուեալ հրեշտակաց: Քանզի քահանայք միայն՝ օրինօք յեկեղեցւոջ ձեռնադրեալք՝ իշխանութիւն ունին պատարագելոյ, եւ զմարմին Քրիստոսի քահանայագործելոյ: Այո՝ Աստուծոյ պաշտօնեայ է քահանայ, որ զԱստուծոյ բանն ‘ի կիր արկանէ՝ հրամանաւ եւ օրինադրութեամբ նորա: Բայց Աստուած է անդ գլխաւոր արարող, եւ աներեւոյթ ներգործիչ. ընդ որոյ ձեռամբ է ամենայն՝ զոր կամի, եւ որում հնազանդի ամենայն՝ զոր հրամայէ:
| 5:1 Si haberes angelicam puritatem, et sancti Johannis Baptistæ sanctitatem, non esses dignus hoc Sacramentum accipere nec tractare. Non hoc meritis debetur hominum, quod homo consecret et tractet Christi sacramentum et sumat in cibum panem Angelorum. Grande myterium et magna dignitas Sacerdotum, quibus datum est, quod Angelis non est concessum. Soli namque Sacerdotes in Ecclesia rite ordinati potestatem habent celebrandi et Corpus Christi consecrandi. Sacerdos quidem minister Dei est, utens verbo Dei per jussionem et institutionem Dei. Deus autem ibi est principalis auctor, et invisibilis operator, cui subest omne quod voluerit, et paret omne quod jusserit:
| 5:2 Ապա առաւել հաւատալ պարտ է քեզ՝ Աստուծոյ ամենակալի յայսմ գերահրաշ խորհրդեան, քան քոյին զգայութեան կամ արտաքին ինչ նշանի: Վասն այսորիկ ահիւ եւ պատկառանօք լիցի քեզ մատչիլ յայս գործ: Հայեաց յանձն քո եւ տե՛ս, ո՞յր պաշտօն քեզ աւանդեցաւ ձեռնադրութեամբ եպիսկոպոսի: Ահա եղեր քահանայ, եւ սրբեցար ‘ի քահանայագործել. զգոյշ լեր արդ, զի հաւատարմութեամբ եւ եռանդեամբ յիւրում ժամանակի մատուսցես Աստուծոյ զպատարագ, եւ զանձն քո անարատ ընծայեցուսցես: Ոչ թեթեւացուցեր զքո բեռն, այլ պնդագոյն եւս կապեցար կապանօք խրատու, եւ մեծ եւս կատարելութեան սրբութեան պարտ յանձն առեր: Պարտ է քահանայի ամենայն առաքինութեամբք լինել զարդարեալ, եւ բարի վարուց օրինակ ընծայել այլոց: Գնացք նորա լիցին մի՛ ընդ ճանապարհս գռեհկաց եւ սոսկականաց, այլ ընդ հրեշտակաց յերկինս, եւ ընդ արանց կատարելոց յերկրի:
| 5:2 Plus ergo credere debes Deo omnipotenti in hoc excellentissimo Sacramento, quam proprio sensui aut alteri signo visibili. Ideoque cum timore et reverentia ad hoc opus est accedendum. Attende igitur et vide cujus ministerium tibi traditum est per impositionem manus Episcopi. Ecce Sacerdos factus es, et ad celebrandum consecratus: vide nunc ut fideliter et devote in suo tempore Deo sacrificum offeras, et teipsum irreprehensibilem exhibeas. Non alleviasti onus tuum, sed arctiori jam alligatus es vinculo disciplinæ, et ad majorem teneris perfectionem sanctitatis:
| 5:3 Քահանայն զգեցեալ զհանդերձ սրբութեան՝ Քրիստոսի է տեղակալ. զի վասն իւր եւ վասն ամենայն ժողովրդեան խոնարհական հայցմամբ զԱստուած աղաչեսցէ: Ունի յառաջոյ եւ ‘ի թիկանց զտէրունական խաչին նշան, առ ‘ի յիշատակել հանապազ զՔրիստոսի չարչարանսն: Կրէ զնշան խաչի յառաջոյ. զի զգուշութեամբ հայեսցի ‘ի շաւիղս Քրիստոսի, եւ փութոյ պնդութեամբ ջանասցի երթալ զհետ: Խաչանիշ է եւ ‘ի թիկանց, զի ամենայն վշտաց՝ որ գան յայլոց՝ մտադիւր վասն Աստուծոյ համբերեսցէ: Առաջի իւր կրէ զխաչ, զի զիւր մեղս ապաշաւեսցէ. եւ զկնի իւր, զի եւ զայլոց մեղս ախտակցաբար ողբասցէ. ‘ի միտ առցէ՝ թէ միջնորդ է ‘ի մէջ Աստուծոյ եւ մեղաւորի, եւ մի՛ հեղգասցի յաղօթից եւ ‘ի նուիրագործութենէ, մինչեւ զշնորհս եւ զողորմութիւն ընդունել արժանասցի: Քահանայ յորժամ պատարագէ, զԱստուած փառաւորէ, զհրեշտակս ուրախ առնէ, զեկեղեցի շինէ, կենդանեաց օգնէ, ննջեցելոց հանգիստ շնորհէ, եւ զանձն իւր ամենայն բարեաց առնէ բաժանորդ:
| 5:3 Sacerdos debet esse omnibus virtutibus ornatus, et aliis bonæ vitæ exemplum præbere. Ejus conversatio non cum popularibus hominibus, sed cum Angelis in cælo, aut cum perfectis viris in terra. Sacerdos sacris vestibus indutus Christi vices gerit, ut Deum pro se et pro omni populo suo suppliciter et humiliter roget: habet ante se et post se Dominicæ Crucis signum ad memorandam jugiter Christi passionem. Ante se Crucem in casula portat, ut Christi vestigia diligenter inspiciat, et sequi frequenter studeat. Post se cruce signatus est, ut adversa quælibet illata ab aliis clementer pro Deo toleret. Ante se Crucem gerit, ut propria peccata lugeat; post se, ut aliorum etiam commissa per compassionem defleat, et se medium inter Deum et peccatorem constitutum esse sciat, nec ab oratione, nec ab oblatione sancta torpescat, donec gratiam et misericordiam impetrare mereatur. Quando Sacerdos celebrat, honorat Deum, Angelos lætificat, Ecclesiam ædificat, vivos adjuvat, defunctis requiem præstat, et sese omnium bonorum participem efficit:
|
Copyright (C) 2008-2022 |