3:0 Յաղագս թէ օգտակար է ստէպ
հաղորդիլ.
Ձայն աշակերտի:
| 3:0 Quod utile est sæpe communicare:
| 3:1 Ահա առ քեզ գամ, տէր, զի բարի լիցի ինձ ‘ի պարգեւաց քոց, եւ ուրախ եղէց ‘ի սուրբ կոչունս քո. զոր պատրաստեցեր քաղցրութեամբ քով աղքատի, Աստուած: Ահա ‘ի քեզ է ամենայն, որում ըղձանալ մարթիմ: Դու կեանք իմ եւ փրկութիւն, յոյս եւ զօրութիւն, վայելչութիւն եւ փառք: Ուրախ արա այսօր զանձն ծառայի քոյ. զի առ քեզ, տէր Յիսուս, համբարձի զանձն իմ: Փափաքեմ արդ եռանդեամբ եւ յարգանօք զքեզ ընդունել. ցանկամ զքեզ ‘ի տուն իմ տանել, զի ընդ Զաքէի արժանացայց ‘ի քէն օրհնիլ, եւ ընդ որդիս Աբրահամու համարիլ: Անձն իմ փափաքէ մարմնոյ քում, եւ սիրտ իմ ցանկայ միանալ ընդ քեզ:
| 3:1 Ecce ego venio ad te, Domine, ut bene mihi sit exmunere tuo et lætificer in convivio tuo, quod parasti in dulcedine tua pauperi, Deus. Ecce in te test totum quod desiderare possum et debeo. Tu salus mea et redemtio, spes et fortitudo, decus et gloria. Lætifica ergo hodie animam famuli tui, quoniam ad te, Domine Jesu Christe, animam meam levavi. Desidero te nunc devote et reverenter suscipere, cupio te in domum meam introducere, quatenus cum Zachæo merear a te benedici ac inter filios Abrahæ computari. Anima mea et corpus meum te concupiscit, cor meum tecum uniri desiderat:
| 3:2 Տուր զքեզ ինձ, եւ շատ է. զի բաց ‘ի քէն՝ ոչինչ մխիթարութիւն արժէ ինչ: Առանց քո լինել ոչ կարեմ, եւ առանց այցելութեան քոյ կեալ ոչ զօրեմ: Վասն այսորիկ պիտոյ է ինձ ստէպ առ քեզ մատչել, եւ ‘ի դեղ փրկութեան իմոյ զքեզ ընդունել. գուցէ նքթիցիմ ‘ի ճանապարհի, վրէպ գտեալ յերկնային կերակրոյդ: Զի այսպէս դու, մարդասէր փրկիչ, ‘ի քարոզելդ ժողովրդեան եւ ‘ի բժշկել զպէսպէս ախտս նոցա՝ ասացեր երբեմն. Ոչ կամիմ արձակել զնոսա նօթիս ‘ի տունս իւրեանց, գուցէ նքթիցին զճանապարհայն: Ապա արա զայդ եւ արդ ընդ իս, որ վասն հաւատացելոց մխիթարութեան զքեզ ‘ի խորհրդեանս մեզ աւանդեցեր: Զի դու ես քաղցր կերակուր հոգւոյ. եւ որ արժանապէս զքեզ ճաշակէ, բաժանորդ եւ ժառանգ լինի փառացն յաւիտենականաց: Ինձ, որ յոլովակի գթեմս եւ մեղանչեմ եւ վաղվաղ թմրիմ եւ նուազիմ, հարկ է ստէպ աղօթիւք եւ խոստովանութեամբք եւ սուրբ մարմնոյ քոյ ընդունելութեամբ նորոգիլ, սրբիլ, եւ վառիլ. զի մի՛ յերկար հրաժարմամբ՝ յետնեալ գտայց ‘ի սուրբ առաջադրութենէ:
| 3:2 Trade te mihi, et sufficit: name præter te nulla consolatio valet, sine te esse nequeo et sine visitatione tua vivere non valeo. Ideoque oportet me frequenter ad te accedere, et in remedium salutis meæ recipere, et in remedium salutis meæ recipere, ne forte deficiam in via, si fuero cælesti fraudatus alimonia. Sic enim tu, misericordissime Jesu, prædicans populis, et varios sanans languores, aliquando dixisti: Nolo eos dimittere jejunos in domum suam, ne dificiant in via. Age igitur hoc modo mecum, qui te pro fidelium consolatione in Sacramento reliquisti. Tu es enim refectio sauvis animæ, et qui te digne manducaverit, particeps et hæes erit æternæ gloriæ. Necessarium quidem mihi est, qui tam sæpe mihi labor et pecco, tam cito torpesco et deficio, ut per frequentes orationes et confessiones, ac sacram tui Corporis perceptionem me renovem, mundem et accendam, ne forte diutius abstinendo a sancto proposito defluam:
| 3:3 Զի դիւրամէտ է զգայութիւն մարդոյ ‘ի չարն ‘ի մանկութենէ իւրմէ. եւ թէ ոչ օգնէ նմա դեղս աստուածային, արագ գթէ յեւս չարագոյնս: Ապա քեցէ ‘ի չարէ սուրբ հաղորդութիւնն, եւ ‘ի բարին զօրացուցանէ: Իսկ արդ եթէ այժմ որ հաղորդիմս կամ պատարագեմ՝ բազում անգամ հեղգ եմ եւ գաղջ, զի՞նչ լինէր՝ եթէ դեղ ոչ առնուի, եւ օգնականութեանս մեծի ոչ լինէի ‘ի խնդիր: Եւ թէպէտ օրըստօրէ ընդունել չեմ բաւական, եւ ոչ ‘ի պատարագել քաջ պատրաստական, սակայն ջանացայց ‘ի պատշաճ ժամանակի զաստուածայինս ընդունել խորհուրդ, եւ մեծի շնորհիս բաժանորդ զանձն ընծայել: Քանզի մեծ մխիթարութիւն է հաւատացեալ հոգւոյ, ցորչափ տարագիր է ‘ի քէն ‘ի մահկանացու մարմնի, ստէպ յիշատակութեամբ Աստուծոյ իւրոյ՝ զսիրելին իւր եռանդեամբ ընդունել ‘ի սիրտ:
| 3:3 Proni enim sunt sensus hominis ad malum ab adlescentia sua, et nisi succurrat divina medicina, labitur homo plus ad pejora. Retrahit ergo sancta Communio a malo, et confortat in bono. Si enim modo tam sæpe negligens sum et tepidus, quando communico aut celebro, quid fieret si medelam non sumerem et tam grande juvamen non quærerem? Et licet omni die non aptus, et ad celebrandum bene dispositus, dabo tamen operam congruis temporibus divina percipere mysteria, ac tantæ gratiæ participem me exhibere vel præbere. Nam hæc est una principalis fidelis animæ consolatio, quamdiu peregrinatur ad te in mortali corpore, ut sit sæpius memor Dei sui, dilectum suum devota suscipiat mente:
| 3:4 Ո՜վ սքանչելի գիջման գթութեան քո ‘ի մեզ տէր. զի որ արարիչդ ես եւ կենագործօղ ամենայն հոգւոց՝ յաղքատին ոգի եկաւորել յանձն առնուս, եւ բովանդակ աստուածութեամբ քո եւ մարդկութեամբ զհիւծութիւն նորա պարարես: Ո՜վ երջանիկ մտաց եւ երանելի ոգւոյ, որ զքեզ զտէր Աստուած իւր արժանաւորի եռանդեամբ ընդունել, եւ ‘ի քում ընդունելութեան հոգեւորական խնդութեամբ լի լինել: Որպիսի՜ մեծ տէր ընդունի, որպիսի՜ սիրելի հիւրընկալէ, որպիսի՜ զուարթարար ընկեր օթեցուցանէ, որպիսի՜ հաւատարիմ բարեկամ ժողովէ, որպիսի՜ գեղեցիկ եւ ազնուական փեսայի գիրկս արկանէ, որ սիրելին է քան զամենայն սիրելիս եւ քան զամենայն ցանկալիս: Լռեսցեն յերեսաց քաղցր սիրելւոյդ իմոյ երկինք եւ երկիր, եւ ամենայն զարդ նոցա. զի որ ինչ է ‘ի նոսա գովելի եւ վայելուչ, քո հաճութեան եւ առատաձեռնութեան են ձիրք, եւ ոչ ‘ի մեծ վայելչութիւն անուան քո ժամանեն, որոյ իմաստութեանդ ոչ գոյ բաւ:
| 3:4 O, mira circa nos tuæ pietatis dignatio: quod tu, Domine Deus, creator et vivificator omnium spirituum, ad pauperculam dignaris venire anima, et cum tota divinitate tua ac humanitate ejus impinguare esuriem. O, felix mens, et beata anima, quæ te, Dominum Deum suum, meretur devote suscipere, et in tua susceptone spirituali gaudio repleri. O, quam magnum suscipit Dominum, quam dilectum inducit hospitem, quam jucundum recipit socium quam fidelem acceptat amicum, quam speciosum, et nobilem amplectitur sponsum, præ omnibus dilectis, et super omnia desiderabilia amandum. Sileant a facie tua, dulcissime dilecte meus, cælum et terra, et omnibus ornatis eorum, quoniam quidquid habent laudis et decoris, ex dignatione tuæ est largitatis, nec ad decorem tui pervenient nominis, cujus sapientiæ non est numerus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |