Table of Contents  |  Headwords: Alphabetical - Frequency  |  Wordforms: Alphabetical - Frequency
Գրք. 4, Գլ. 13   [Յաղագս Խորհրդոյ Հաղորդութեան]Գրք. 4., Գլ. 13   [De devota exhortatione ad sacram Corporis Christi communionem]


13:0 Թէ պարտ է ջերմեռանդն ոգւոյ յամենայն սրտէ ախորժել զմիանալն ընդ Քրիստոսիի սուրբ խորհրդեան. Ձայն աշակերտի:

13:0 Quod toto corde anima devota Christi unionem in Sacramento affectare debet:

13:1 Ո՞ տացէ ինձ տէր, գտանել զքեզ միայն. բանալ քեզ բովանդակ զսիրտ իմ. եւ վայելելի քեզ, որպէս փափաքէ անձն իմ. մինչ զի յայնմհետէ ոչ ոք իցէ որ զիս շարժեսցէ, կամ բնաւ իսկ յիս հայեսցի. այլ դու միայն ընդ իս խօսեսցիս, եւ ես ընդ քեզ. զոր օրինակ խօսիցի սիրելին ընդ սիրելւոյ, եւ կեցցէ բարեկամն ընդ բարեկամի: Զայս աղաչեմ, եւ այսմ ըղձանամ, զի ընդ քեզ բոլորովին միացայց, եւ զսիրտ իմ յամենայն արարածոցի բաց դարձուցից. եւ սուրբ հաղորդութեամբ եւ ստէպ պատարագմամբ ուսայց եւս քան զեւս քաղցրանալ յերկնային խոկմունս: Ե՞րբ, տէր, բոլորովին ընդ քեզ միացայց. եւի քեզ ընկլայց, եւ բնաւին զիս մոռացայց: Շնորհեա, տէր, քեզ յիս լինել եւ ինձի քեզ, եւ այնպէս մնալ մեզի միասին:

13:1 Quis mihi det, Domine, ut inveniam te solum, ut aperiam tibi totum cor meum, ut fruar te sicut desiderat anima. Et jam nemo me despiciat, nec ulla creatura me moveat vel respiciat; sed tu solus mihi loquaris, et ego tibi, sicut solet dilectus ad dilectum, loqui et amicus cum amico convivari? Hoc oro, hoc desidero, ut tibi totus uniar, et cor meum ab omnibus creatis rebus abstraham; magisque per sacram Communionem, ac frequentem celebrationem cælestia et æterna sapere discam. At, Domine Deus, quando ero tecum totus unitus et absorptus, meique totaliter oblitus? Tu in me et ego in te et sic nos in unum pariter manere concede:

13:2 Դու ես սիրելի իմ, ընտրեալի բիւրուց, յոր հաճեցաւ անձն իմ բնակել զամենայն աւուրս կենաց իմոց: Դու ես իմ խաղաղարար, յորում է ամենակատար խաղաղութիւն եւ հանգիստ ճշմարիտ. եւ արտաքոյ նորա վաստակք եւ ցաւք, եւ անհնարին թշուառութիւն: Դու ես Աստուած ծածկեալ, եւ խորհուրդ քո չէ ընդ ամպարիշտս. այլ ընդ խոնարհս եւ ընդ պարզամիտս են խօսք քո: Ո՜վ ո՛րպէս քաղցր է հոգի քո, տէր, որի ցուցանել զքաղցրութիւն քո առ որդիս, անուշակ հացիւ՝ որ իջեալ է յերկնից՝ յանձն առնուս զնոսա կերակրել: չիք այլ ազգ այնպէս մեծ, որ ունիցի Աստուածս իւր հպաւորս, որպէս դու Աստուած մեր մերձ ես ամենայն հաւատացելոց քոց. որոցի հանապազորդ սփոփանս, եւ առ ուղղելոյ զսիրտ նոցա յերկինս, զքեզ ջամբեսի կերակուր եւի վայելս:

13:2 Vere, vere tu es dilectus meus, electus ex millibus, in quo complacuit animæ meæ habitare omnibus diebus vitæ suæ. Vere tu es pacificus meus, in quo pax summa et requies vera, extra quem labor et dolor et infinita miseria. Vere tu es Deus absconditus, et consilium tuum non est cum impiis, sed cum humilibus et simplicibus sermo tuus. O, quam suavis est, Domine, spiritus tuus, qui, ut dulcedinem tuam in filios demonstrares, pane suavissimo de cælo descendente illos reficere dignaris. Vere non est alia natio tam grandis, quæ habeat Deos appropinquante sibi, sicut tu, Deus noster, ades universis fidelibus tuis: quibus ob quotidianum solatium, et cor erigendum in cælum, te tribuis ad edendum et fruendum:

13:3 Զի ո՞ր ազգ է այնպէս ազնուական, որպէս ազգ քրիստոնէից. կամ ո՞ր ստեղծուածի ներքոյ երկնից այնպէս սիրելի, որպէս եռանդնոտ ոգի. առ որ մտանէ Աստուած կերակրել զնա իւրով պատուական մարմնով: Ո՜վ անճառելի շնորհիս, ո՜վ սքանչելի զիջմանս, ո՜վ անչափ սիրոյս՝ որ ցուցաւ առ մարդիկ: Այլ զի՞նչ տաց տրիտուր տեառն ընդ այսր շնորհի եւ ընդ սիրոյս մեծի: չունիմ ինչ ընծայել Աստուծոյ իմոյ առաւել հաճոյական, բայց զսրտի իմոյ բոլորապտուղ նուէր եւ զսերտ միակցութիւն: Յայնժամ ցնծասցեն ամենայն ոսկերք իմ, յորժամ կատարելապէս ընդ Աստուծոյ միաւորեսցի անձն իմ: Յայնժամ ասասցէ ցիս. Եթէ կամիս դու լինել ընդ իս,եւ ես կամիմ լինել ընդ քեզ: Եւ ես տաց պատասխանի. Հաճեաց տէր, լինել ընդ իս, եւ ես մտադիւր եղէց ընդ քեզ. այս է ամենայն ցանկութիւն իմ, յօդիլ սրտի իմոյի քեզ:

13:3 Quæ est enim alia gens tam inclyta, sicut plebs Christiana? Aut quæ creatura sub cælo tam dilecta ut anima devota, ad quam ingreditur Deus, ut pascat eam carne sua gloriosa? O, ineffabilis gratia. O, admirabilis dignatio. O, amor immensus, homini singulariter impensus. Sed quid retribuam Domino pro gratia ista? pro charitate tam eximia? Non est aliud quod gratius donare queam, quam ut cor meum Deo meo totaliter tribuam, et intime conjungam. Tunc exultabant omnia interiora mea, cum perfecte fuerit unita Deo anima mea. Tunc dicet mihi: Si tu vis esse mecum, ego volo esse tecum. Et ego respondebo illi: Dignare, Domine manere mecum, ego volo libenter esse tecum. Hoc est totum desiderium meum, ut cor meum tibi sit unitum:



Copyright (C) 2008-2022