11:0 Թէ մարմինն Քրիստոսի եւ սուրբ գիրք
յոյժ են հարկաւոր անձին հաւատացելոյ.
Ձայն աշակերտի:
| 11:0 Quod Corpus Christi, et sacra Scriptura sunt animæ fideli necessaria:
| 11:1 Ո՛վ քաղցր տէր, ո՜րպէս զի մեծ է քաղցրութիւն ջերմեռանդն ոգւոյ ընդ քեզ խրախացելոյ ‘ի քում խրախճանի. ուր ոչ դնի նորա առաջի այլ կերակուր ‘ի ճաշակել, բայց միայն դու սիրելիդ իւր, քան զամենայն ցանկութիւն սրտի նորա ցանկալի: Քաղցր լինէր եւ ինձ ‘ի սիրոյ սրտիս հեղուլ առաջի քոյ արտօսր, եւ ընդ մագդաղենացւոյն զքո զոտս արտասուօք ոռոգանել: Այլ ո՞ւր իցէ այս եռանդն, ո՞ւր սուրբ արտասուաց յորդառատ հեղումն: Ապաքէն առաջի քոյ եւ սրբոց քոց հրեշտակաց՝ արժան էր սրտի իմոյ գլխովին վառիլ, եւ ‘ի խնդութենէ յարտասուս լուծանիլ: Զի ‘ի սուրբ խորհրդեանս ճշմարտապէս ունիմ զքեզ առաջի, թէպէտ եւ օտար կերպարանօք ծածկեալ:
| 11:1 Dulcissime Domine Jesu, quanta est dulcedo devotæ animæ tecum epulantis in convivio tuo. Ubi ei non alius cibus manducandus proponitur nisi tu unicus dilectus ejus, super omnia desideria cordis desiderabilies. Et mihi quidem dulce foret in præsentia tua ex intimo affectu lacrymas fundere, et cum pia Magdalena pedes tuos lacrymis irrigare. Sed ubi est hæc devotio? Ubi lacrymarum sanctarum copiosa effusio? Certe in conspectu tuo et sanctorum Angelorum tuorum cor meum ardere deberet et ex gaudio flere. Habeo enim te in Sacramento vere præsentem, quamvis aliena specie occultatum:
| 11:2 Քանզի ‘ի քո յաստուածային պայծառութիւն ակնարկել աչք իմ ոչ հանդուրժէին. եւ ոչ աշխարհ ամենայն՝ փայլման փառաց մեծ վայելչութեան քո հանդարտէր: Ապա այսուիկ յիմ տկարութիւն զիջեր, զի զքեզ ընդ խորհրդեամբ ծածկեցեր: Ճշմարտապէս առաջի ունիմ, եւ երկիրպագանեմ, որում երկրպագեն հրեշտակք ‘ի յերկինս: Այլ ես դեռ հաւատովք, եւ նոքա դէմ յանդիման եւ անպատրուակ: Պարտ է ինձ շատանալ լուսով ճշմարիտ հաւատոյ, եւ յայնմ գնալ, մինչեւ ծագեսցի տիւն մշտնջենաւոր պայծառութեան, եւ խոնարհեսցին ստուերք նմանութեանց: Այլ յորժամ եկեսցէ կատարեալն, լռեսցեն պէտք խորհրդոց. զի երանելոցն յերկնային փառս ոչ պիտին դեղք խորհրդականք: Զի խնդան անվախճան առաջի Աստուծոյ, դէմ յանդիման տեսեալ զփառս նորա. եւ ‘ի պայծառութենէ ‘ի պայծառութիւն խորոցն աստուածութեան փոխակերպեալք՝ ճաշակեն զճաշակ բանին Աստուծոյ մարմնացելոյ, որպէս եղեւն ‘ի սկզբանէ եւ մնայ յաւիտեան:
| 11:2 Nam in propria et divina claritate te conspicere oculi mei ferre non possunt, sed neque totus mundus in fulgore gloriæ majestatis tuæ subsisteret. In hoc ergo meæ imbecillitati consulis, quod te sub Sacramento abscondis. Habeo vere et adoro, quem Angeli adorant in cælo; sed ego interim adhuc in fide, illi autem in specie et sine velamine. Me oportet contentum esse in lumine veræ fidei, et in ea ambulare, donec aspiret dies æternæ claritatis, et umbræ figurarum inclinentur. Cum autem venerit, quod perfectum est, cessabit usus Sacramentorum, quia Beati in gloria cælesti non egent medicamine sacramentali. Gaudent enim sine fine in præsentia Dei, facie ad faciem gloriam ejus speculantes, et de claritate in claritatem abyssi Deitatis transformati, gustant verbum Dei, carnem factum; sicut fuit ab initio et manet in æternum:
| 11:3 Ի յիշատակել իմում զսքանչելիքս, տաղտկութիւն է ինձ յոյժ եւս եւ որպիսի եւ իցէ հոգեւորական սփոփումն: Զի ցորչափ զտէր իմ յայտնապէս յիւր փառսն ոչ տեսանեմ, ոչինչ համարիմ զամենայն զոր յաշխարհի տեսանեմ եւ լսեմ: Վկայ ես ինձ դու ինքն տէր, զի ոչինչ կարող է զիս մխիթարել, եւ ոչ ստեղծուած ինչ հանգուցանել բաց ‘ի քէն տէր, յորում ցանկամ վայելել յաւիտեան: Այլ չիք այսմ հնար ցորչափ եմ ‘ի կենցաղումս. վասն այսորիկ պարտ է ինձ ձեռնարկել ‘ի մեծ համբերութիւն, եւ զանձն իմ ամենայն ցանկութեամբ քեզ հնազանդել: Քանզի եւ սուրբք քո տէր, որք արդ ընդ քեզ ցնծան յերկնից արքայութեան, մինչդեռ կենդանի էին՝ հաւատով եւ համբերութեամբ մեծաւ գալստեան փառաց քոց սպասէին: Զոր ինչ նոքա հաւատացին, հաւատամ եւ ես. յոր ինչ նոքա յուսացան, յուսամ եւ ես. յոր նոքա հասին, շնորհօք քո ակնունիմ հասանիլ եւ ես: Առ այժմ գնացից հաւատովք, քաջալերեալ օրինակօք սրբոցն: Կալայց եւ զսուրբ գիրս ինձ ‘ի սփոփանս եւ ‘ի հայելի վարուց, եւ ‘ի վերայ ամենայնի զսուրբ մարմին քո ‘ի դեղ բժշկութեան եւ յամուր ապաւինի:
| 11:3 Memor horum mirabilium, grave mihi sit tædium, etiam vel quodlibet spirituale solatium, et quamdiu Dominum meum aperte in sua gloria non video, pro nihilo duco, omne quod in mundo conspicio et audio. Testis es, mi Deus, quod nulla potest me res consolari, nulla creatura quietare, nisi tu, Deus meus, quem desidero æternaliter contemplari. Sed non est hoc possibile durante me in hac mortalitate: et ideo oportet ut me ponam ad magnam patientiam, et meipsum in omni desiderio tibi submittam. Nam et Sancti tui, Domine, qui tecum jam in regno cælorum exultant in fide et patientia magna, dum viverent, adventum gloriæ tuæ expectabant. Quod illi crediderunt, ego credo; quod illi speraverunt, ego spero; quo illi pervenerunt, per gratiam tuam me venturum confido. Ambulabo interim in fide, exemplis confortatus Sanctorum. Haeo etiam libros sanctos pro solatio et vitæ speculo, atque super hæc omnia sacratissimum Corpus tuum pro singulari remedio et refrigerio:
| 11:4 Զի երկու ինչ ինձ յոյժ կարեւոր տեսանեմ յաստի կեանս, առանց որոց անտանելի լինէին ինձ այս թշուառ կեանք: Ի բանտի մարմնոյս արգելական՝ երկուց խոստովանիմ ունել պիտոյս, կերակրոյ եւ լուսոյ: Արդ ետուր ինձ տկարիս զսուրբ մարմին քո ‘ի կազդուրումն մտաց եւ մարմնոյ. եւ եդեր ճրագ ոտից իմոց զբան քո: Առանց երկոցուն սոցա անհնար է ինձ բարւոք կեալ. զի բանն Աստուծոյ լոյս է հոգւոյ իմոյ, եւ խորհուրդ քո՝ հաց կենաց: Մարթ է զսոսա կոչել եւ երկուս սեղանս աստի եւ անտի եդեալս ‘ի գանձատան սուրբ եկեղեցւոյ: Մին է սեղան սուրբ բեմին, որ ունի զհացն սրբութեան, զմարմին Քրիստոսի պատուական: Երկրորդն է սեղան աստուածային օրինաց, յորում է վարդապետութիւն սուրբ՝ ուսուցիչ ուղիղ հաւատոյ, որ անստերիւր առաջնորդէ ‘ի ներքին կողմն վարագուրին, ուր են սրբութիւնք սրբոց: Գոհանամ զքէն տէր Յիսուս, լոյս անվախճան լուսոյ, վասն սրբոյ սեղանոյ վարդապետութեան՝ զոր ‘ի ձեռն ծառայից քոց մարգարէից եւ առաքելոց եւ վարդապետաց մեզ մատակարարեցեր:
| 11:4 Duo namque mihi necessaria permaxime sentio in hac vita, sine quibus mihi importabilis foret ista miserabilis vitia. In carcere corporis hujus detentus egere duobus fateor, cibo scilicet, et lumine. Dedisti itaque mihi infirmo sacrum Corpus tuum ad refectionem mentis et corporis, et posuisti lucernam pedibus meis verbum tuum. Sine his duobus bene vivere non possem: nam verbum Dei lux est animæ, et Sacramentum tuum panis vitæ. Hæc possunt etiam dici mensæ duæ, hinc et inde in Gazophylacio sanctæ Ecclesiæ positæ. Una mensa est sacri altaris, habens panem sanctum, idest Corpus Christi prætiosum. Altera est divinæ legis continens doctrinam sanctam, erudiens fidem rectam, et firmiter usque ad interiora velaminis, ubi sunt sancta sanctorum, perducens:
| 11:5 Գոհանամ զքէն արարիչ եւ փրկիչ մարդկան, որ ‘ի ցուցանել ամենայն աշխարհի զսէր քո՝ ընթրիս մեծ պատրաստեցեր. յորում ոչ զգառն օրինակին, այլ զամենասուրբ քո մարմին եւ արիւն առաջի եդեր ‘ի կերակուր, զուարճացուցեալ զամենայն հաւատացեալս ‘ի սուրբ կոչունսդ, եւ արբուցեալ նոցա բաժակ փրկութեան, յորում են ամենայն փափկութիւնք դրախտին, եւ ուր ընդ մեզ սեղանաւորին սուրբ հրեշտակք, բայց առաւելագոյն քաղցրութեամբ:
| 11:5 Gratias tibi, bone Jesu, lux lucis æternæ, pro doctrinæ sacræ mensa, quam nobis, per servos tuos Prophetas, et Apostolos aliosque Doctores ministrasti. Gratias tibi, Salvator et Creator hominum, qui ad declarandam toti mundo charitatem tuam cœ nam parasti magnam, in qua non agnum typicum, sed tuum Corpus sanctissimum, et Sanguinem proposuisti ad manducandum: læ tificans omnes fideles convivio sacro, et calice inebrians salutari, in quo sunt omnes deliciæ Paradisi; et epulantur nobiscum Angeli sancti, sed suavitate feliciori:
| 11:6 Ո՜վ ո՛րպէս մեծ եւ արգոյ է պաշտօն քահանայից. որոց շնորհեցաւ զտէրն փառաց բանիւք սրբութեան քահանայագործել, շրթամբք օրհնաբանել, ձեռօք շօշափել, բերանով ճաշակել, եւ զնոյն այլոց մատակարարել: Քանի՞ ջինջ լինել պարտին նոցա ձեռք, քանի՜ մաքուր բերանն, քանի՞ սուրբ մարմինն, քանի՜ անարատ սիրտն, յոր ստէպ մտանէ մաքրութեանն արարիչ: Ի բերանոյ քահանային մի՛ լուիցի ինչ բան, բայց որ սուրբ իցէ եւ վայելչական եւ պիտանի. զի բազում անգամ զՔրիստոսին ճաշակէ խորհուրդ:
| 11:6 O, quam mangum et honorabile est officium Sacerdotum, quibus datum est Dominum majestatis verbis sacris consecrare, labiis benedicere, manibus tenere, ore proprio sumere, et cæ teris ministrare. O, quam mundæ debent esse manus illæ, quam purum os, quam sanctum corpus, quam immaculatum cor Sacerdotis, ad quem toties ingreditur Auctor puritatis. Ex ore Sacerdotis non nisi sanctum, nisi honestum et utile procedere debet verbum qui tam sæ pe Christi accipit Sacramentum:
| 11:7 Աչք նորա ամբիծք եւ պարկեշտք, զի ‘ի մարմին Քրիստոսի հային: Ձեռք նորա մաքուրք ամբարձեալք յերկինս, զի զարարիչն երկնի եւ երկրի շօշափեն: Առ քահանայս առանձինն ասի յօրէնս. Եղերուք սուրբք, զի սուրբ եմ ես տէր Աստուած ձեր:
| 11:7 Oculi ejus simplices et pudici, qui Christi Corpus solent intueri. Manus puræ et in cæ lum elevatæ , quæ Creatorem cæ li, et terræ solent contractare. Sacerdotibus specialiter in Lege dicitur: Sancti estote, quoniam ego sanctus sum, Dominus Deus vester:
| 11:8 Օգնեա մեզ շնորհօք քո, ամենակալ տէր. զի որք զպաշտօն քահանայական յանձն առաք, արժանապէս եւ եռանդեամբ քեզ ծառայեսցուք, ամենայն մաքրութեամբ եւ բարիոք խղճիւ: Եւ թէ ոչ ժամանեմք գնալ ամբծութեամբ վարուց՝ որպէս արժանն է, գէթ շնորհեա մեզ արժանապէս ողբալ զչարիսն՝ զոր գործեցաք: Զի հոգւով խոնարհութեան եւ բարեյօժար առաջադրութեամբ յայսմհետէ ջերմագոյնս քեզ ծառայեսցուք:
| 11:8 Adjuvet nos gratia tua omnipotens Deus, ut qui officium sacerdotale suscepimus, digne ac devote tibi omni puritate et conscientia bona famulari valeamus. Et si non possumus in tanta innocentia vitæ conversari ut debemus, concede nobis tamen digne flere mala quæ gessimus, ut in spiritu humilitatis ac bonæ voluntatis proposito tibi ferventius de cætero deservire valeamus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |