9:0 Թէ զամենայն պարտ է վերաբերել
յԱստուած իբրեւ ‘ի վերջին վախճան:
| 9:0 Quod omnia ad Deum sicut ad finem ultimum sunt referenda:
| 9:1 Որդեակ, զիս կալ քո գերակայ եւ վերջին վախճան, եթէ ճշմարտութեամբ ցանկաս լինել երանելի: Սովին դիտաւորութեամբ մաքրեսցի քո իղձ, որ յոլովակի ‘ի քեզ եւ յարարածս միտէ չարաչար: Զի թէ զանձն յիմիք խնդրես, անդէն ‘ի քեզ նուաղիս եւ ցամաքիս: Ապա զամենայն նախ առաջին ինձ ընծայեսջիր. զի ես եմ, որ ետու զամենայն: Այսպէս համարեսջիր զմի մի յայնց՝ որպէս գերակայ բարւոյն բղխմունս. վասն այսորիկ յիս՝ իբրեւ ‘ի սկիզբն իւրեանց վերածել պարտ է զամենայն:
| 9:1 Fili, ego debeo esse finis tuus supremus. Ex hac intentione purificabitur affectus tuus, sæpius ad se ipsum, et ad creaturas male incurvatus. Nam si te ipsum in aliquo quæris, statim in te deficies et arescis. Omnia ergo ad me principaliter referas qui omnia sum, qui omnia dedi. Sic singula considera sicut ex summo bono manantia. Et ideo ad me tanquam ad originem suam cuncta sunt referenda:
| 9:2 Յինէն փոքունք եւ մեծամեծք, աղքատք եւ մեծատունք, որպէս ‘ի կենդանի աղբերէ առնուն ջուր կենդանի. եւ որք ինձ կամակար եւ մտադիւր ծառայեն, շնորհս փոխանակ շնորհաց ընկալցին: Իսկ որ առանց իմ պարծել կամի, կամ յառանձնական բարի ինչ բերկրել, մի՛ հաստատեսցի ‘ի ճշմարիտ խնդութեան, եւ մի՛ ‘ի սիրտ իւր ընդարձակեսցի. այլ բազմօրինակ խափանեսցի եւ տագնապեսցի: Ապա մի՛ ինչ ‘ի բարեաց՝ անձին գրեսցես, եւ մի՛ յառաքինութեանց ինչ՝ մարդոյ ընծայեսցես. այլ զամենայն տուր Աստուծոյ, առանց որոյ ոչինչ ունի մարդ: Ես ետու զամենայն, եւ բովանդակ զքեզ իմ լինել կամիմ, եւ բազում ճշդիւ շնորհակալութիւն պահանջեմ:
| 9:2 Ex me pusillus et magnus, pauper et dives, tanquam ex fonte vivo aquam hauriunt vivam. Et qui mihi sponte et libere deserviunt, gratiam, pro gratia accipient. Qui autem extra me voluerit gloriari vel in aliquo privato bono delectari, non stabilietur in vero gaudio, nec in corde suo dilatabitur, sed multipliciter impedietur et angustiabitur. Nihil ergo tibi de bono adscribere debes, nec alicui homini virtutem attribuas, sed totum da Deo, sine quo nihil habet homo. Ego totum dedi, ego totum rehabere volo, et cum magna districtione gratiarum actiones requiro:
| 9:3 Այս է ճշմարտութիւն, յորմէ ինքնահալած լինի սնափառութիւն. եւ թէ ‘ի ներքս մտանէ շնորհն երկնային եւ ճշմարիտ սէր, այնուհետեւ ոչ եղիցի ինչ նախանձ, եւ ոչ նեղսրտութիւն եւ անձնասիրութիւն ունիցին տեղի: Զի յաղթէ ամենայնի սոցա աստուածային սէրն, եւ դիւրէ ամենայն զօրութեանց հոգւոյ: Թէ ուղիղ խորհիս, յիս միայն ուրախ եղիցիս, եւ յիս միայն յուսասցիս. զի չիք ոք բարի, բայց միայն Աստուած. որ քան զամենայն է գովելի, եւ յամենայնի օրհնեալ:
| 9:3 Hæc est veritas qua fugatur gloriæ vanitas. Et si intraverit cælestis gratia et vera charitas, non erit aliqua invidia, nec contractio cordis, neqe privatus amor occupabit. Vincit enim omnia divina charitas, et dilatat omnes animæ vires. Si recte sapis, in me solo gaudebis, in me solo sperabis, quia nemo bonus nisi solus Deus, qui est super omnia laudandus, et in omnibus benedicendus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |