7:0 Յաղագս ծածկելոյ զշնորհս ընդ
պահպանութեամբ խոնարհութեան:
| 7:0 De occultanda gratia sub humilitatis custodia:
| 7:1 Որդեակ լաւ է քեզ եւ աներկեւան ծածկել զշնորհս եռանդան, եւ չհպարտանալ յանձն. չառնել զնմանէ զրոյց բազում, եւ ոչ ստէպ մտաբերել. այլ լինել արհամարհ յաչս անձին, եւ որպէս անարժան այնմ պարգեւի՝ երկնչել: Մի՛ կարի ապաւինիր յախորժակ, որ վաղ փոխի ‘ի հակառակն: Զմտաւ ած ‘ի շնորհի անդ, քանի՛ թշուառ եւ չքաւոր լինէիր առանց շնորհաց: չէ ‘ի նմա այնչափ հոգեւոր կենաց օգուտ, յորժամ զմխիթարութեան ունիցիս շնորհս. այլ յորժամ խոնարհութեամբ եւ անձին ուրացութեամբ եւ համբերութեամբ ժուժկալեսցես ‘ի բառնալ նորա, մինչեւ յայնժամ չթուլանալ քեզ ‘ի փութոյ աղօթից, եւ չլքանել ամենեւին յայլ սովորական քոց գործոց. այլ մտադիւր ‘ի քո կողմանէ առնել՝ որչափ ինչ ձեռնհաս ես, եւ ոչ առ ցամաքութեան եւ նեղսրտութեան քո զոր զգաս՝ ամենեւին հեղգալ:
| 7:1 Fili, utilius est tibi et securius devotionis gratiam abscondere nec in altum te efferre, nec multum inde loqui, neque multum ponderare, sed magi teipsum despicere, et tanquam indigno datam timere. Non est huic affectioni tenacius inhærendum, quæ citius potest mutari in contrarium. Cogita quam miser in gratia, et inops esse soles sine gratia. Nec est in eo tantum spiritualis vitæ profectus, cum consolationis habueris gratiam, sed cum humiliter, et abnegate patienterque tuleris ejus subtractionem. Ita quod tunc ab orationis studio non torpeas, nec reliqua opera tua ex usu facienda omnino dilabi permittas, sed sicut potueris melius et intellexeris, libenter quod est in te facias, nec propter ariditatem sive anxietatem mentis quam sentis te totaliter negligas:
| 7:2 Քանզի բազումք այնք են, որ յորժամ ոչ յաջողէ նոցա, անդէն կարճամտին եւ լքանին: Զի ոչ միշտ ‘ի ձեռս է մարդոյ ճանապարհ նորա. այլ Աստուծոյ է տալ եւ մխիթարել երբ կամի, որչափ կամի, եւ ում կամի, որպէս զիարդ հաճոյ է նմա, եւ ոչ աւելի: Անզգոյշք ոմանք ‘ի սակս շնորհի եռանդան՝ կործանեցին զանձինս. զի գործել կամեցան աւելի քան զկար իւրեանց. ոչինչ հայեցեալ յիւրեանց փանաքութեանն չափ. այլ զհետ երթեալ յաւէտ յօժարութեան սրտի, քան բանին դատաստանի: Եւ զի ձեռներէց եղեն ‘ի մեծամեծս քան զոր հաճոյն էր Աստուծոյ, վասն այսորիկ վաղ կորուսին զշնորհս: Եղեն աղքատք եւ խոտանք եւ ընկեցիկք՝ որոց եդեալ էր յերկինս զբոյն իւրեանց. զի խոնարհեալք եւ չքաւորեալք, ուսցին ոչ իւրեանց թեւօք թռչել, այլ ‘ի հովանի թեւոց իմոց յուսալ: Նորամուտքն եւ անհմուտք ճանապարհի տեառն թէ ոչ խորհրդով խոհականաց առաջնորդին, դիւրաւ պատրին եւ զգետնին:
| 7:2 Multi enim sunt qui, cum non bene eis successerit, statim impatientes fiunt aut desides. Non enim semper est in potestate hominis via ejus, sed Dei est dare et consolari, quando vult et quantum vult, et cui vult, sicut sibi placuerit, et non amplius. Quidam incauti propter devotionis gratiam se ipsos destruxerunt, quia plus agere voluerunt quam potuerunt, non pensantes suæ parvitatis mensuram sed magis cordis affectum sequentes, quam rationis judicium. Et quia majora præsumserunt, quam Deo placitum fuit, idcirco gratiam perdiderunt cito, et facti sunt inopes, et viles relicti, qui in cælum posuerant nidum sibi: ut humiliati et depauperati discant non in alis suis volare, sed sub pennis meis sperare. Qui adhuc novi sunt et imperiti in via Domini, nisi consilio discretorum se regant, faciliter decipi possunt et illudi:
| 7:3 Ապա թէ կամիցին զիւրեանց կարծեաց զհետ երթալ քան հմտացելոց հաւատալ, եղիցին ելք նոցա վտանգաւորք, եթէ չառնուցուն յանձն յիւրեանց մտաց ‘ի բաց հրաժարել: Որք յաչս անձանց են իմաստունք, դժուարաւ խոնարհին ընդ առաջնորդութեամբ այլոց: Լաւ է սակաւ ինչ գիտել խոնարհութեամբ եւ փոքրիմաց մտօք, քան մեծագանձ ունել գիտութիւն՝ հանդերձ սնոտի հաճութեամբ: Լաւ է թէ սակաւ իցէ քո քան բազում, ուստի մարթ է քեզ ձգիլ յամբարտաւանութիւն: Ոչ իմաստութեամբ գործէ, որ գլխովին զանձն ուրախութեան տայ, մոռացեալ զառաջին զիւր չքաւորութիւն, եւ զսուրբ երկիւղ տեառն՝ որ զառեալ շնորհն խիթայ կորուսանել: չէ եւ քաջախոհ, որ ‘ի ժամանակի նեղութեան եւ ամենայն ծանրութեան կարի իմն լքանի, եւ ոչ որպէս արժանն է՝ քաջայոյս է յիս:
| 7:3 Quod si sentire suum magis sequi, quam aliis exercitatis credere volunt, erit eis periculosus exitus, sed tamen retrahi a proprio conceptu non valuerint. Raro sibi ipsis sapientes, ab aliis regi humiliter patiuntur. Melius est modicum sapere cum humilitate, et parva intelligentia quam magi scientiarum thesauri cum vana complacentia. Melius est minus habere, quam multum, unde osses superbire. Non satis discrete agit, qui se totum lætitiæ tradidit, obliviscens pristinæ inopiæ suæ, et casti timoris Domini, qui non timet gratiam oblatam amittere. Non etiam satis virtuose sapit, qui tempore adversitatis et cujuscumque gravitatis nimis desperate se gerit, et minus fidenter de me, quam oportet, cogitat ac sentit:
| 7:4 Որ ‘ի ժամանակի խաղաղութեան անհոգանայ, յոլովակի ‘ի ժամ պատերազմի կարի իմն լքեալ եւ վատասիրտ գտանի: Եթէ գիտէիր հանապազ խոնարհ եւ արհամարհ լինել յաչս անձին, եւ ոգւոյ քում հանդարտութեամբ առաջնորդել, ոչ այդպէս վաղվաղակի անկանէիր ‘ի վտանգ եւ ‘ի խիղճ: Քաջ խորհուրդ է ‘ի լինել եռանդան սրտի՝ խորհել քեզ, թէ զի՛նչ լինիցի ‘ի հեռանալ լուսոյ: Որ թէ դիպեսցի, զայն խորհեաց թէ կայ հնար վերադարձի լուսոյ, զոր ‘ի զգուշաւորութիւն քո եւ ‘ի փառս իմ բարձի առ ժամանակ մի:
| 7:4 Qui tempore pacis nimis securus esse voluerit, sæpe tempore belli nimis dejectus et formidolosus reperietur. Si scires semper humilis et modicus in te permanere necnon spiritum tuum bene moderare et regere, non incideres tam cito in periculum et offensam. Consilium bonum est ut fervoris spiritu concepto mediteris quid futurum sit abscedente lumine. Quod dum contigerit, recognita, ac denuo lucem posses reverti, quam ad cautelam tibi, mihi autem ad gloriam, ad tempus subtraxi:
| 7:5 Լաւ է յոլովակի փորձ այդպիսի, քան հանապազ ‘ի յաջողուածս լինել ըստ քոց կամաց: Զի յարգ առաքինութեանց ոչ ըստ այնմ ինչ է, թէ ոք բազում տեսիլս կամ մխիթարութիւնս ունիցի, կամ քաջահմուտ գրոց իցէ, կամ ‘ի գերակայ աստիճան տեղի ունիցի. այլ եթէ ‘ի խոնարհութեան հաստահիմն իցէ, եւ աստուածային սիրով լցեալ. եթէ զփառս Աստուծոյ միայն յամենայնի խնդրեսցէ. եթէ զանձն ոչինչ համարեսցի եւ ճշմարտութեամբ արհամարհեսցէ, եւ յայլոց եւս զարհամարհանս եւ զոտնհարութիւն քան զպատիւ խնդամիտ ընկալցի:
| 7:5 Utilior enim est sæpe talis probatio, quam si semper prospera pro tua haberes voluntate. Nam merita non sunt ex hoc extimanda, si quis plures visiones aut consolationes habeat, vel si peritus sit in Scripturis, aut in altiori gradu ponatur: sed si fuerit vera humilitate fundatus, et divina charitate repletus; si Dei honorem pure et integre semper quærat, si se ipsum nihil reputet, et in veritate despiciat atque ab aliis etiam despici et humiliari magis gaudeat quam honorari:
|
Copyright (C) 2008-2022 |