6:0 Յաղագս հանդիսի ճշմարիտ սիրողի:
| 6:0 De probatione veri amatoris:
| 6:1 Որդեակ, չես դու դեռ քաջ եւ խոհական սիրող:
| 6:1 Fili, non es adhuc fortis et prudens amator:
| 6:2 Եւ զիա՞րդ տէր:
| 6:2 Quare, Domine:
| 6:3 Զի վասն դոյզն ընդդիմութեան ձեռնթափ լինիս ‘ի սկսելոց, եւ կարի իմն անձկանօք ‘ի խնդիր ես մխիթարութեան: Քաջ սիրողն պինդ կայ ‘ի փորձութիւնս, եւ ոչ հաւատայ խորամանկ հրապուրանաց թշնամւոյն: Որպէս հաճեալ է ընդ իս ‘ի յաջողուածս, նոյնպէս չխոժոռի ընդ իս ‘ի ձախորդութիւնս:
| 6:3 Quia modicam propter contrarietatem deficis, accipis et nimis avide consolationem quæris. Fortis amator stat in tentationibus, nec callidis credit persuasionibus inimici. Sicut in prosperis ei placeo, ita nec in adversis displiceo:
| 6:4 Խոհական սիրող ոչ այնչափ ‘ի պարգեւն հայի սիրողին, որպէս ‘ի սէր տուողին: Առաւել հայի յիղձս քան ‘ի տուրս. եւ քան զսիրելին ‘ի ստոր դասէ զամենայն զտուեալս: Ազնուական սիրող ոչ հանգչի ‘ի պարգեւն, այլ յիս ‘ի վեր քան զամենայն պարգեւ: Վասն այսորիկ չէ սպառսպուռ կորուստ, եթէ ուրեք երբէք ոչ որպէս կամէիրն քաղցրանաս յիս, կամ ‘ի սուրբս իմ: Ախորժակն այն բարի եւ քաղցր, զոր երբեմն յանձին զգաս, գործ է այժմու շնորհաց եւ առհաւատչեայ իմն երկնային գաւառին. յոր չէ մարթ կարի իմն վստահիլ, զի գայ եւ գնայ: Պատերազմել ընդ չարաչար ամբոխմունս սրտի՝ որք դիպին, եւ զթելադրութիւնս արհամարհել զբանսարկուին, նշան է առաքինութեան եւ արժանեաց մեծաց:
| 6:4 Prudens amator non tam donum amantis, quam dantis considerat amorem. Affectum potius attendit, quam censum, et infra dilectum omnia data ponit. Nobilis amator non quiescit in dono, sed in me super omne donum. Non ideo perditum totum, si quandoque minus bene de me, vel de sanctis meis sentis, quam velles. Affectus ille bonus et dulcis, quem interdum percipis, effectus gratiæ præsentis est, et quidam prægustus patriæ cælestis, super quo non nimium innitendum est, quia vadit et venit. Certare autem adversus incidentes malos motus animi, suggestionemque spernere diaboli, insigne est virtutis et magni meriti:
| 6:5 Ապա մի՛ խռովեսցեն զքեզ օտարոտի ցնորք, որ յինչեւիցէ իրաց գան ‘ի քեզ: Հաստատուն կալ զառաջադրութիւն քո, որ յինչեւիցէ իրաց գան ‘ի քեզ: Հաստատուն կալ զառաջադրութիւն քո, եւ զուղիղ դիտաւորութիւն առ Աստուած: չեն պատրանք, եթէ երբեմն յանկարծ ‘ի հիացումն յափշտակիս, եւ անդէն վաղվաղակի ‘ի սովորական խակամտութիւն դառնաս. զի զայն ակամայ կրես՝ քան առնես: Եւ ցորչափ անհաւան ես այնմ եւ դիմադարձիս, ‘ի շահ են քեզ եւ ոչ ‘ի կորուստ:
| 6:5 Non ergo te conturbent alienæ phantasiæ de quacumque materia ingestæ. Forte serva propositum, et intentionem rectam ad Deum. Non est illusio, quod aliquando in excessum subito raperis et statim ad ineptias solitas cordis reverteris. Illas enim magis invite pateris quam agis, et quamdiu displicent, et reniteris, meritum est et non perditio:
| 6:6 Գիտասջիր զի հին թշնամին ամենայնիւ հնարի խափանել զցանկութիւն քո ‘ի բարին, եւ յամենայն ջերմեռանդն կրթութենէ վրիպեցուցանել, ‘ի սրբոցն պաշտամանէ, յիմոց չարչարանացս յիշատակէ, ‘ի մեղաց յօգտակար յիշատակութենէ, ‘ի սրտի քոյ պահպանութենէ, եւ ‘ի հաստատուն առաջադրութենէ յառաջադէմ լինելոյ յառաքինութեան: Բազում խորհուրդս չարաչարս ‘ի ներքս ածէ, զի զքեզ տաղտկացուսցէ եւ զարհուրեցուսցէ. եւ զի ‘ի բաց արասցէ յաղօթից եւ ‘ի սուրբ ընթերցուածոց: չէ նմա հաճոյ խոնարհ խոստովանութիւն. եւ թէ հնար էր, ‘ի հաղորդութենէ իսկ հրաժարեցուցանէր: Մի՛ հաւատար նմա, եւ մի՛ ինչ փոյթ լիցի քեզ վասն նորա, թէպէտ եւ յոլովակի որոգայթս լարեսցէ քեզ խաբէութիւն:
Նմա գրեսջիր, յորժամ չարիս եւ պղծութիւնս քեզ յիշեցուցանէ: Ասասջիր. երթ յետս իմ այսդ պիղծ, յամօթ լեր թշուառական. գարշելի ես դու յոյժ, որ այդպիսի գարշանս յականջս իմ հեղուս: Ի բաց կաց յինէն, մոլորեցուցիչդ չար. չիք քո ընդ իս մասն, այլ Յիսուս եղիցի ընդ իս որպէս քաջ պատերազմող. եւ դու լիցիս ամաչեցեալ: Առաւել ընտրեմ մեռանել, եւ զամենայն պատիժ պատուհասի յանձն առնուլ, քան զիջանել քեզ ‘ի հաւանութիւն: Լռեա եւ կարկեաց, ոչ եւս լսեմ քեզ, թէպէտ եւ բազում աշխատութիւնս ինձ հնարեսցիս: Տէր լոյս իմ եւ կեանք իմ, ես յումմէ՞ երկեայց: Թէ յարիցէ ‘ի վերայ իմ ճակատամարտ, ոչ երկիցէ սիրտ իմ: Տէր օգնական իմ եւ փրկիչ իմ:
| 6:6 Scito, quod antiquus hostis omnino nititur impedire desiderium tuum in bono, et ab omni devoto exercitio evacuare, a Sanctorum cultu, a pia passionis meæ memoria, a peccatorum utili recordatione, a proprii cordis custodia, et a firmo proposito proficiendi in virtute. Multas malas cogitationes ingerit, ut tædium tibi faciat et horrorem, et ab oratione revocet et sacra lectione. Displicet sibi humilis confessio et, si posset, a sacra communione cessare faceret. Nec credas ei neque cures illum, licet tibi sæpius deceptionis tenderit laqueos. Sibi imputa, cum mala ingerit et immunda. Dicito illi: Vade, immunde spiritus, erubesce miser; vade immundus es tu, qui talia infers auribus meis. Discede a me, seductor pessime; non habebis in me partem ullam, sed Jesus mecum erit, tanquam bellator fortis, et tu stabilis confusus. Malo mori, et omnem pœnam subire, quam tibi consentire. Tace, et obmutesce; non audiam te amplius, licet mihi plures moliaris molestias. Dominus illuminatio mea, et salus mea: quem timebo? Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum. Dominus adjutor meus et redemptor meus:
| 6:7 Մարտիր որպէս քաջ զօրական. եւ թէ ուրեք երբէք ‘ի տկարութենէ անկանիս, անդրէն քաջալերութիւն զգեցիր աւելի քան զառաջինն, յուսացեալ յառաւելութիւն շնորհաց իմոց. եւ զգոյշ լեր յոյժ ի սնոտի հաճոյից, եւ յամբարտաւանութենէ: Վասն այսորիկ բազումք ‘ի մոլորութիւն վարին, եւ սահին երբեմն ‘ի կուրութիւն իբր անբժշկական: Այլ քեզ ‘ի զգաստութիւն լիցի եւ ‘ի հանապազորդ խոնարհութիւն՝ այս կործանումն ամբարտաւանից, որք անմտութեամբ վստահանան յանձնիս:
| 6:7 Certa tanquam miles bonus; et si interdum ex fragilitate corruis, resume vires fortiores prioribus, confidens de ampliori gratia mea, et multum præcave a vana complacentia et superbia. Propter hoc multi in errorem ducuntur, et in cecitatem pæne incurabilem quandoque labuntur. Sit tibi in cautelam et perpetuam humilitatem ruina hæc superborum et de se stulte præsumentium:
|
Copyright (C) 2008-2022 |