50:0 Թէ ո՛րպէս պարտ է լքելոյն աւանդել
զանձն ‘ի ձեռս Աստուծոյ:
| 50:0 Qualiter homo defolatus debet se in manus Dei offerre:
| 50:1 Տէր Աստուած հայր սուրբ, օրհնեալ ես այժմ եւ յաւիտեան. զի որպէս կամիս, նոյնպէս եւ եղեւ. եւ զոր առնես՝ բարի է: Ուրախ լիցի ‘ի քեզ ծառայ քո, ոչ յանձն իւր եւ ոչ յայլ ինչ. զի դու միայն ես ուրախութիւն ճշմարիտ, դու յոյս իմ եւ պսակ իմ, դու խնդութիւն իմ եւ պատիւ իմ, տէր: Զի՞նչ ունի ծառայ քո, բայց զոր ‘ի քէն էառ, եւ զայն առանց ինչ իւրոյ արժանաւորութեան: Քո է ամենայն, զոր ետուր եւ զոր արարէր: Տնանկ եւ վաստակաւոր եմ ես ‘ի մանկութենէ իմմէ, եւ տրտմի անձն իմ ստէպ մինչեւ ցարտասուս. եւ երբեմն խռովի իսկ՝ վասն եկեալ հասեալ կրից:
| 50:1 Domine Deus, sancte Pater, sis nunc et in æternum benedictus, quia sicut vis ita factum est, et quod facis bonum est. Lætetur in te servus tuus, non in se, nec in aliquo alio, quia tu solus lætitia vera, tu spes mea, et corona mea, tu gaudium meum, et honor meus, Domine. Quid habet servus tuus, nisi quod a te accepit, etiam sine merito suo? Tua sunt omnia, quæ dedisti et quæ fecisti. Pauper sum et in laboribus a juventute mea, et contristatur anima mea, nonnunquam usque ad lacrymas, quandoque etiam conturbatur spiritus meus a se propter imminentes passiones:
| 50:2 Ցանկամ խաղաղական խնդութեան. զխաղաղութիւն որդւոց քոց ժտիմ, որք լուսով մխիթարութեան ‘ի քէն հովուին: Եթէ խաղաղութիւն տաս, եթէ խնդութիւն սուրբ յիս հեղուս, եղիցի անձն ծառայի քո ցնծալից եւ ջերմեռանդն յօրհնութիւնս քո: Ապա եթէ հրաժեշտ տաս, որպէս բազում անգամ սովորութիւն է քո, ոչ եւս կարող լինի ընթանալ ‘ի ճանապարհս պատուիրանաց քոց: Այլ ‘ի բաղխել զկուրծս՝ ծունկք նորա կթոտին. զի ոչ է նմա որպէս յերէկն եւ յեռանդն, յորժամ ճրագ քո լուսատու էր ‘ի վերայ գլխոյ նորա, եւ ընդ հովանեաւ թեւոց քոց ամրանայր ‘ի փորձութեանց ‘ի վերայ յարուցելոց:
| 50:2 Desidero pacis agudium, filiorum tuorum pacis flagito, qui in lumine consolationis a te pascuntur. Si das pacem, si gaudium sanctum infundis, erit anima servi tui plena modulatione, et devota in laude tua. Sed si te subtraxeris sicut sæpissime soles, non poterit currere viam mandatorum tuorum, sed magis ad tundendum pectus genua incurvantur, quia non est illi sicut heri, et nudiustertius, quando lucebat lucerna tua super caput ejus, et sub umbra alarum tuarum protegebatur a tentationibus irruentibus:
| 50:3 Հայր արդար եւ միշտ գովելի, հասեալ է ժամ փորձելոյ ծառայի քո: Հայր սիրելի, արժան է՝ զի ‘ի ժամուս յայսմիկ ծառայ քո կրեսցէ ինչ վասն քո: Հայր մշտապատիւ, հասեալ է ժամ զոր յաւիտենից գիտէիր թէ գալոց է. զի առ վայր մի նկուն եղիցի արտաքոյ ծառայ քո, բայց ներքոյ միշտ կեցցէ ‘ի քեզ: Փոքր մի անարգեսցի, խոնարհեսցի, եւ անգոսնեսցի առաջի մարդկան. կրիւք եւ ախտիւք խոշտանգեսցի, զի միւսանգամ ընդ քեզ ‘ի ծագել նորանշոյլ լուսոյ յարիցէ, եւ յերկնայինսն փառաւորեսցի: Հայր սուրբ, դու այսպէս տնօրինեցեր եւ կամեցար, եւ եղեւ որպէս եւ հրամայեցեր:
| 50:3 Pater juste, et semper laudande, venit hora, ut probetur servus tuus. Pater amande, dignum est, ut hora hac patiatur pro te aliquid servus tuus. Pater perpetuo venerande, venit hora quam ab æterno præsciebas affuturam, ut ad modicum tempus succumbat foris servus tuus; vivat vero semper apud te intus, paululum vilipendatur, humilietur et deficiet coram hominibus, passionibus conteratur et languoribus, ut iterum tecum in aurora lucis novæ resurgat, et in cælestibus clarificetur. Pater sancte, tu sic ordinasti, et sic voluisti, et hoc factum est quod præcepisti:
| 50:4 Զի այս է շնորհ առ քո սիրելիս, չարչարիլ եւ նեղիլ յաշխարհի վասն սիրոյ քոյ, քանիցս անգամ եւ յումմէ եւ իցէ թողացուսցես այդմ լինել: Առանց խորհրդոյ եւ տեսչութեան քո եւ վայրապար՝ ոչինչ լինի յերկրի: Բարի է ինձ տէր, զի խոնարհ արարէր զիս, զի ուսայց զարդարութիւնս քո, եւ ‘ի բաց արարից յանձնէ զամենայն մեծամտութիւն եւ յանձնապաստանութիւն: Լաւ է ինձ, զի ամօթ ծածկեաց զերեսս իմ. զի զքոյդ եւ ոչ զմարդկան խնդրեցից զմխիթարութիւն: Դովին ուսայ եւ յանքնին դատաստանաց քոց երկնչել. որ խոշտանգես զարդարն ընդ ամպարշտի, այլ ոչ առանց իրաւանց եւ արդարութեան:
| 50:4 Est hæc enim gratia ad amicum tuum, pati et tribulari in mundo pro amore to, quotiescumque et a quocumque et quomodocumque id permiseris fieri. Sine consilio et providentia tua, et sine causa nihil fit in terra. Bonum mihi, Domine, quod humiliasti me ut discam justificationes tuas, et omnes elatines cordis atque præsumtiones abjiciam. Utile michi, quod confusio cooperuit faciem meam, ut te potius quam homines ad consolandum requiram. Didici etiam ex hoc inscrutabile judicium tuum expavescere, qui affligis justum cum impio, sed non sine æquitate et justitia:
| 50:5 Գոհանամ զքէն, զի ոչ ներեցեր չարեաց իմոց. այլ չարագան մաշեցեր զիս, հարեալ զիս ցաւովք եւ վարակեալ վշտօք ներքոյ եւ արտաքոյ: չիք ինձ մխիթար յամենայնէ որ ‘ի ներքոյ երկնից՝ բաց ‘ի քէն, տէր Աստուած իմ, երկնաւոր բժիշկ հոգւոց, որ հարկանես եւ բժշկես, իջուցանես ‘ի դժոխս եւ հանես: Խրատ քո ‘ի վերայ իմ, եւ գաւազան քո ուսուսցէ զիս:
| 50:5 Gratias tibi, quia non pepercisti malis meis, sed attrivisti me verberibus amaris, infligens dolores et immittens angustias foris et intus. Non est qui me consoletur ex omnibus quæsub cælo sunt, nisi tu, Domine Deus meus, cælestis medicus animarum, qui percutis et sanas, deducis ad inferos et reducis. Disciplina tua super me et virga tua ipsa me docebit:
| 50:6 Ահա, հայր սիրելի, ‘ի ձեռս քո եմ ես, խոնարհեալ ընդ գաւազանաւ կշտամբութեան քո: Հար զթիկունս իմ եւ զպարանոց իմ, զի խոնարհեցից ‘ի կամս քո զխեռութիւն իմ: Արա զիս բարեպաշտօն եւ խոնարհ աշակերտ, որպէս եւ սովորութիւն է քո. զի գնացից յամենայն հրամանս քո: Քեզ յանձն առնեմ զիս, եւ զամենայն որ ինչ է իմ՝ յուղղութիւն. զի լաւ է աստ խրատիլ, քան ‘ի հանդերձեալն: Դու գիտես զամենայն մի ըստ միոջէ, եւ չիք ինչ ‘ի քէն ծածկեալ ‘ի խիղճ մտաց մարդկան: Մինչչեւ են լեալ՝ գիտես որ ինչ լինելոց է առյապայ. եւ չէ պիտոյ, թէ ոք ուսուսցէ քեզ կամ յիշեցուսցէ որ ինչ լինի յերկրի: Դու գիտես որ լաւ իցէ առ յառաջադիմութիւն իմ, եւ քանի՛ օգուտ իցէ նեղութիւն առ մաքրելոյ զժանգ ախտից: Արա ընդ իս ըստ ցանկալի հաճոյից քոց, եւ մի՛ անտես առներ զմեղսասէր կեանս իմ, որ ոչ ումեք բացերեւ է որպէս քեզ միայնոյ:
| 50:6 Ecce, Pater dilecte, in manibus tuis ego sum; sub virga correctionis tuæ me inclino: percute dorsum meum et collum meum, ut incurvem ad voluntatem tuam tortuositatem meam. Fac me pium et humilem discipulum, sicut bene facere consuevisti, ut ambulem ad omnem nutum tuum. Tibi me et omnia mea ad corrigendum committo: melius est hic corripi quam in futuro. Tu scis omnia et singula, et nihil te latet in humana conscientia. Antequam fiant, nosti ventura, et non opus tibi est ut quis te doceat aut admoneat de his quæ fiunt in terra. Tu scis quid expediat ad profectum meum et quantum deservit tribulatio ad rubiginem vitiorum purgandum. Fac mecum desideratum beneplacitum tuum et ne despicias peccaminosam vitam meam, nulli melius et clarius quam tibi soli notam:
| 50:7 Տուր ինձ, տէր, գիտել զոր գիտել պարտ է, սիրել զոր սիրել արժան է, գովել զայն՝ որ մեծապէս հաճոյ է քեզ, յարգել զայն՝ որ պատուական թուի քեզ, եւ անարգել զայն՝ որ խոտան է յաչս քո: Մի՛ թողուր ինձ ըստ տեսութեան աչաց դատել, եւ մի՛ ըստ լրոյ ականջաց տգիտաց վճիռ հատանել. այլ ուղիղ դատաստանաւ երեւելեաց եւ իմանալեաց ընտրութիւն առնել, եւ ‘ի վեր քան զամենայն զհաճոյս կամաց քոց միշտ խնդրել:
| 50:7 Da mihi, Domine, scire quod sciendum est, hoc amare quod amandum est, hoc laudare quod tibi summe placet, hoc reputare quod tibi prætiosum apparet, hoc vituperare quod tibi sordescit. Non me sinas secundam visionem oculorum exteriorum judicare, neque secundum auditum aurium hominum imperitorum sententiare: sed in judicio vero de visibilibus et spiritualibus discernere atque super omnia voluntatem beneplaciti tui semper inquirere:
| 50:8 Խաբին յոլովակի խորհուրդք մարդկան ‘ի դատել զդատաստան. խաբին եւ աշխարհասէրք ‘ի սիրել միայն զերեւելիս: Զի՞նչ լաւութիւն իցէ մարդոյ յայնմանէ, զի մեծ համարի ‘ի մարդկանէ: Խաբեբայ զխաբեբայ, սնոտի զսնոտի, կոյր զկոյր, եւ տկար զտկար խաբէ՝ յորժամ բարձրացուցանէ. եւ առաւել յամօթ առնէ՝ յորժամ ‘ի սնոտիս գովէ: Զի որչափ ինչ է իւրաքանչիւր ոք յաչս քո, այնչափ է եւ ոչ աւելի, ասաց խոնարհ սուրբն Փրանկիսկոս:
| 50:8 Falluntur sæpe hominum sensus in judicando; falluntur et amatores sæculi visibilia tantummodo amando. Quid enim homo inde melior, quia reputabitur ab homine major? Fallax fallacem, vanus vanum, cæcus cæcum, infirmus infirmum decipit, dum exaltat et veraciter magis confundit, dum inaniter laudat. Nam quantum unusquisque est in oculis tuis, tantum est et non amplius, ait humilis sanctus Franciscus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |