5:0 Յաղագս սքանչելի պտղոյ
աստուածային սիրոյ:
| 5:0 De mirabili affectu divini amoris:
| 5:1 Օրհնեմ զքեզ հայր երկնաւոր, հայր տեառն իմոյ Յիսուսի Քրիստոսի, որ հաճեցար յիշել զիս զտնանկս: Հայր գթութեանց, եւ Աստուած ամենայն մխիթարութեան, գոհանամ զքէն, զի զիս զանարժանս ամենայն մխիթարութեան՝ զօրացուցանես երբեմն մխիթարութեամբ քո: Օրհնեմ զքեզ միշտ եւ փառաւորեմ ընդ միածնի որդւոյ քոյ եւ ընդ հոգւոյդ սրբոյ մխիթարչի յաւիտեանս յաւիտենից: Եւ արդ տէր Աստուած մարդասէր, յեկաւորել քո ‘ի սիրտ իմ, ցնծասցեն ամենայն ոսկերք իմ: Դու փառք իմ, եւ ցնծութիւն սրտի իմոյ. դու յոյս իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր նեղութեան իմոյ:
| 5:1 Benedico te, Pater cælestis, Pater Domini mei Jesu Christi, qui mei pauperis dignatus es recordari. O, Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, gratias tibi ago, qui me indignum omni consolatione quandoque tua recreas consolatione. Benedico te semper et glorifico cum unigenito Filio tuo, et Spiritu Sancto paracleto in sæcula sæculorum, amen. Eia, Domine Deus, meus amator sancte, cum tu veneris in cor meum, exultabunt omnia interiora mea. Tu es gloria mea et exultatio cordis mei, tu spes mea et refugium in die tribulationis meæ:
| 5:2 Բայց քանզի դեռ տկար եմ ‘ի սէր, եւ անկատար յառաքինութեան, հարկ է ինձ ‘ի քէն քաջալերիլ եւ մխիթարիլ. վասն այսորիկ այց արա ինձ ստէպ, եւ ուսո ինձ իմաստս սուրբս: Ապրեսցո զիս յախտից չարաց, եւ բժշկեա զսիրտ իմ յամենայն անկարգ ըղձից. զի ներքոյ առողջացեալ եւ քաջ մաքրեալ, եղէց դիպող ‘ի սիրել, արիացեալ ‘ի համբերել, եւ անվեհեր ‘ի հանապազորդել:
| 5:2 Sed quia adhuc debilis sum in amore et impefectus in virtute, ideo necesse habeo confortari et consolari. Propterea visita me sæpius, et instrue disciplinis tuis. Libera me a passionibus pravis et malis, et sana cor meum ab omnibus affectionibus inordinatis, ut intus sanatus et bene purgatus aptus efficiar ad amandum, fortis ad patiendum, stabilis ad perseverandum:
| 5:3 Մեծ է սէր, եւ մեծ բարի, որ միայն թեթեւացուցանէ զամենայն ծանրաբեռն, եւ կրէ հաւասար զամենայն անհաւասար: Զի զբեռնն բառնայ անբեռն, եւ զամենայն դառն՝ առնէ քաղցր եւ անոյշ: Ազնուական է սէրն Յիսուսի. խրախուսէ ‘ի գործել զմեծամեծս, եւ յորդորէ միշտ ըղձանալ կատարելագունից: Սէրն կամի ‘ի վեր բերիլ, եւ չառնու յանձն ‘ի ստորինս փակիլ: Սէրն կամի ազատ լինել, եւ յամենայն աշխարհային ախորժակաց օտար. զի մի՛ ներքին նորա տեսութիւն խափանեսցի, մի՛ անցաւոր ինչ դիւրութեամբ թակարթեսցի, կամ վշտօք վտանկեսցի: Քան զսէր չիք ինչ քաղցր, չիք ինչ զօրաւոր, չիք ինչ վսեմական, չիք ինչ անդորր, չիք ինչ բերկրական, չիք ինչ պատարուն, չիք ինչ լաւ քան զնա յերկինս եւ յերկրի: Զի սէր յԱստուծոյ ծնեալ է, եւ չիք նմա հանգչել՝ բայց միայն յԱստուած ‘ի վեր քան զամենայն արարածս:
| 5:3 Magna res est amor, magnum omnino bonum quod solum leve facit esse onerosum, et fert æqualiter omne inæquale: nam onus sine onere portat, et omne amarum dulce ac sapidum efficit. Amor Jesu nobilis ad magna operanda impellit, et desideranda semper perfectiora excitat. Amor vult esse sursum, nec ullis infimis rebus retineri. Amor vult esse liber, et ab omni mundana affectione alienus, ne internus ejus impediatur aspectus; ne per aliquod commodum temporale implicationes sustineat, aut per incommodum succumbat. Nil dulcius est amore, nil fortius, nil altius, nil latius, nil jucundius, nil plenius, nil melius in cælo et in terra, quia amor a Deo natus est, nec potest nisi in Deo super omnia creata quiescere:
| 5:4 Որ սիրէն, սլանայ ընթանայ եւ խայտայ. ազատ է, եւ ոչ կալանաւորի: Տայ զամենայն վասն ամենայնի, եւ ունի զամենայն յամենայնի. զի ‘ի մի ինչ գերակայ ‘ի վեր քան զամենայն հանգչի, յորմէ ամենայն բարութիւն հոսէ եւ բղխէ: Ոչ հայի ‘ի պարգեւս, այլ ‘ի պարգեւիչ անդր բերի քան յամենայն բարութիւնս: Սէր յոլովակի ոչ գիտէ զպայման, այլ քան զամենայն պայման եռանդագին է: Սէր ոչ իմանայ ինչ բեռն, ոչ համարի ինչ զվաստակս. առաւել ձկտի քան զիւր կար, եւ ոչ պատճառի ինչ անհնարութիւն. զի համարի թէ հնար եւ օրէն է նմա ամենայն: Ապա բաւական է առ ամենայն, եւ բազում ինչ լնու, եւ ձեռներէց է ‘ի կատարումն. ուր որ ոչն սիրէ, լքանի եւ անկեալ դնի:
| 5:4 Amans volat, currit, lætatur, liber est, et non tenetur. Dat omnia pro omnibus, et habet omnia in omnibus, quia in uno summo super omnia quiescit, ex quo omne bonum fluit et procedit. Non respicit ad dona, sed ad donantem se convertit super omnia bona. Amor sæpe modum nescit, sed super omne bonum fervescit. Amor onus non sentit, labores non reputat, plus affectat, quam valet, de impossibilitate non causatur, quia cuncta sibi licere posse arbitratur. Valet igitur ad omnia, et multa implet, et effectui mancipat. Ubi vero amans deficit et jacet:
| 5:5 Սէր արթուն է. ‘ի ննջել իւրում ոչ ‘ի քուն երթայ: Աշխատեալ՝ ոչ պարտասի, նեղեալ՝ ոչ տագնապի, զարհուրեալ՝ ոչ խռովի. այլ որպէս բոց բորբոքեալ եւ ջահ վառեալ ‘ի վեր ցոլանայ. եւ անվեհեր ընդ ամենայն անցանէ: Եթէ ոք սիրէ, իմանայ զի՛նչ այս ձայն հնչէ. մեծ բարբառ յականջս Աստուծոյ է նոյն ինքն վառեալ իղձ սրտի, որ ասէ. Աստուած իմ, սէր իմ. դու իմ ես բոլորովին, եւ ես քո ամենեւին:
| 5:5 amor vigilat, et dormiens dormitat, fatigatus non laxatur, arctatus non arctatur, territus non conturbatur, sed, sicut vivax flamma et ardens favilla, sursum erumpit secureque pertransit. Si quis amat, novit quid hæc vox clamat. Magnus clamor in auribus Dei est ardens affectus animæ, quæ dicit. Deus, Deus meus, amor meus, tu totus meus, et ego tuus:
| 5:6 Անդորր արա ինձ ‘ի սէր. զի ուսայց բերանով սրտի ճաշակել թէ որպէս քաղցր է սիրել, եւ ‘ի սէր անդ հալիլ եւ լուղիլ: Կալանաւորեցայց սիրով, ելեալ ըստ սահման անձին առ կարի եռանդեան եւ հիացման: Երգեցից զերգ սիրոյ, զհետ երթայց սիրելւոյդ իմոյ ‘ի բարձունս, նուաղեսցի յօրհնութիւնս քո անձն իմ խանդաղակաթ սիրով: Սիրեցից զքեզ առաւել քան զիս, եւ զիս՝ միայն վասն քոյ. եւ զամենեսին ‘ի քեզ զճշմարտապէս սիրողս քո, որպէս հրամայեն օրէնք սիրոյ առ ‘ի քէն ծագեալք:
| 5:6 Dilata me in amore, ut discam interiori cordis ore degustare, quam suave sit amare et in amore liquefieri et natare. Tenear amore vadens supra me præ nimio fervore et stupore. Cantem amoris canticum; sequar te dilectum meum in altum. Deficit in laude tua anima mea, jubilans ex amore. Amem te plus quam me, nec me nisi propter te, et omnes in te, qui vere amant te, sicut jubet lex amoris, lucens ex te:
| 5:7 Արագ է սէր եւ անկեղծ. բարեպաշտիկ, բերկրական եւ զուարճալի. զօրաւոր, համբերող, հաւատարիմ, իմաստուն. երկայնամիտ, եւ արիական. որ ոչ երբէք խնդրէ անձն: Զի ուր խնդրէ ոք զանձն, անդէն անկանի ‘ի սիրոյ: Շրջահայեաց է սէր, խոնարհ, եւ ուղիղ. ոչ թուլամորթ, ոչ թեթեւ եւ ոչ սնոտիասէր. այլ զգաստ, ողջախոհ, հաստատուն, հանդարտ, եւ յամենայն զգայարանս զգուշաւոր: Սէր հլու եւ հնազանդ է առաջնորդաց. յաչս անձին խոտան եւ արհամարհ, յաչս Աստուծոյ ջերմեռանդն եւ հաճոյարար. վստահացեալ եւ յուսացեալ միշտ ‘ի նա, թէպէտ եւ ոչ քաղցրասցի նմա Աստուած. զի չէ ինչ անցաւ, որ կեայ ‘ի սէր:
| 5:7 Est amor velox, sincerus, pius, prudens, longanimis, virilis, et seipsum nunquam quærens. Ubi enim seipsum aliquis quærit, ibi ab amore cadit. Est amor circumspectus, humilis et rectus, non mollis, non levis nec vanis intendens rebus, sobrius, stabilis, castus, quietus, et in cunctis sensibus custoditus. Est amor subjectus et obediens Prælatis, sibi vilis et despectus, Deo devotus et gratificus fidens, et semper sperans in eo, etiam cum sibi non sapit Deus, quia sine dolore non vivitur in amore:
| 5:8 Որ ոչ է պատրաստ ‘ի կրել զամենայն, եւ կալ ‘ի կամս սիրելւոյն, չէ արժանի կոչիլ սիրող: Պարտ է սիրողի՝ զամենայն խստութիւն եւ դառնութիւն վասն սիրելւոյն մտադիւր յանձն առնուլ, եւ ոչ առ ձախող պատահարաց խոտորել ‘ի նմանէ:
| 5:8 Qui non est paratus omnia pati, et ad voluntatem stare dilecti, non est dignus amator appellari. Oportet amantem omnia dura et amara propter dilectum libenter amplecti, nec ob contraria accidentia ab eo deflecti:
|
Copyright (C) 2008-2022 |