Table of Contents  |  Headwords: Alphabetical - Frequency  |  Wordforms: Alphabetical - Frequency
Գրք. 3, Գլ. 46   [Յաղագս Ներքին Մխիթարութեան]Գրք. 3., Գլ. 46   [De interna consolatine]


46:0 Յաղագս ապաւինելոյ յԱստուած, յորժամի վերայ յարձակին սլաքք բանից:

46:0 De confidentia in Deo habenda, quando insurgunt verborum jacula:

46:1 Որդեակ, զօրացիր եւ յուսա յիս: Զի զի՞նչ են բանք, բայց եթէ զրոյցք. ընդ օդս թռչին, բայց քարի ինչ ոչ վնասեն: Թէ պարտաւոր ես, խորհեա սրտի մտօք ուղղել զքեզ. թէ ոչինչ գիտես անձին քոյ, խոկա մտադիւր վասն Աստուծոյ այդմ համբերել: Փոքր ինչ է քեզ՝ լոկոյ բանի երբեմն համբերել, որ սաստիկ գանից չեւ եւս կարօղ եղեր տանել: Եւ զի՞ է, զի դոյզն բանք կարեվէր խոցեն զքեզ. բայց զի դեռ մարմնաւոր ես, եւի մարդկանէ առաւել քան զարժանն ակնածես: Քանզի երկուցեալ յարհամարհանաց՝ յանդիմանիլ վասն յանցուածոց ոչ կամիս, եւ պատճառանօք քօղարկութիւն խնդրես:

46:1 Fili, sta firmiter et spera in me. Quid enim sunt verba, nisi verba? per aerem volant, sed lapidem non lædunt. Si reus es, cogita, quod libenter velis emendare. Si nihil tibi conscius es, pensa: pensa quod velis libenter pro Deo hoc sustinere. Parum satis est ut vel verba interdum sustineas, qui necdum fortia verbera tolerare vales. Et quare tam parva tibi ad cor transeunt: nisi quia adhuc carnalis es, et homines magis, quam oportet, attendis? Nam quia despici metuis, reprehendi pro excessibus non vis, et excusationum quæris umbracula:

46:2 Բայց լաւ եւս հայեացի քեզ, եւ ծանիցես թէ դեռ կենդանի էի քեզ աշխարհ, եւ սնոտի սէր հաճոյ լինելոյ մարդկան: Զիի խուսափելդի կորանաց եւ յամօթոյ որ վասն պակասութեանց՝ յայտ է թէ ոչ ճշմարիտ խոնարհ ես, եւ ոչ ճշմարտապէս մեռեալ աշխարհի, եւ չէ աշխարհ քեզի խաչ ելեալ: Այլ դու լուր իմոց բանից, եւ ոչ փոյթ լիցի քեզ զբիւրուց բանից մարդկան: Եթէ ասէին զքէն զամենայն՝ խորամանկեալ չարութեամբ, զի՞նչ վնաս էր քեզ, եթէ ստունկանէիր, եւ շիւղ համարէիր. միթէ կարո՞ղ ինչ էին գէթ մազ մի խլելի քէն:

46:2 Sed inspice te melius, et cognosces quia vivit adhuc in te mundus, et vanus amor placendi hominibus. Cum enim bassari refugis, et confundi etiam pro defectibus, constat utique, quod nec verus humilis sis, nec vere mundo mortuus, nec tibi mundus crucifixus. Sed audi verba mea, et non curabis decem millia hominum verba. Ecce, si cuncta contra te dicerentur quæ fingi malitionsissime possunt, quid tibi noceret, si omnino transire permitteres, nec plus, quam festucam perpenderes? Numquid vel unum capillum tibi etrahere possent:

46:3 Այլ որ ոչ ունի սիրտ ամփոփ, եւ ոչ զԱստուած առաջի աչաց, վաղվաղակի խռովի ընդ բանս նախատանաց: Իսկ որ յիս յուսացեալ է, եւ ոչ իւրում դատաստանի անսայ, աներկիւղ էի մարդկանէ: Զի ես եմ դատաւոր ծածկագէտ ամենայնի, գիտեմ զիա՞րդ գործեցան իրք, գիտեմ զհարստահարողն եւ զհարստահարեալն: Յինէն եղեւ բանդ այդ, իմով թոյլտուութեամբ պատահեաց, զի յայտնեսցինի բազմաց սրտից խորհուրդք: Ինձ հասնէ դատել զպարտաւորն եւ զանպարտն. բայց գաղտնի դատաստանաւ զերկաքանչիւրն յառաջ փորձել կամեցայ:

46:3 Sed qui cor intus non habent, nec Deum præ ocuis, facile faciliterque verbo moventur vituperationis. Qui autem in me confidit, nec proprio judicio stare appetit, absque humano terrore erit. Ego sum enim judex, et cognitor omnium secretorum; Ego scio, qualiter res acta est; Ego injuriantem novi, et sustinentem. A me exiit verbum istud; me permittente hoc accidit, ut revelentur ex multis cordibus cogitationes. Ego reum et innocentem judicabo; sed utrumque occulto judicio volui probare ante:

46:4 Վկայութիւն մարդկան յոլովակի խաբէ. իմ դատաստան ճշմարիտ է, հաստատուն կայ, եւ ոչ շրջի. ծածկեալ էի բազմաց, եւ սակաւուց յայտնի: Բայց սակայն ոչ երբէք սխալէ, եւ ոչ սխալել կարէ. թէպէտ եւ յաչս անզգամաց ոչ ուղիղ թուիցի: Ապա յիս դիմել արժան է յամենայն դատս, եւ ոչ ապաստանել մարդոյ յիւր կարծիս: Ոչ խռովի արդարն, որ ինչ եւ եկեսցէ նմա առ յԱստուծոյ: Թէպէտ եւ անիրաւութեամբ ինչ խօսեսցին զնմանէ, ինչ ոչ հոգայ. այլ եւ ոչի սնոտիս ցնծայ, եթէ այլք իրաւացի արդարացուսցեն զնա: Քանզի գիտէ, թէ ես եմ որ քննեմ զսիրտս եւ զերիկամունս. եւ ոչ ըստ աչս դատեմ, կամ ըստ կարծեաց մարդկան: Քանզի յոլովակի յաչս իմ գտանի մեղադրելի, որ ըստ մարդկան կարծեաց համարի գովելի:

46:4 Testimonium hominum sæpe salit; meum judicium verum est, stabit et non subvertetur. Latet plerumque, et paucis ad singula patet; numquam tamen errat, nec errare potest, etiamsi oculis insipientium non rectum videatur. Ad me ergo recurrendum est in omni judicio, nec proprio innitendum arbitrio; justus enim non conturbabitur, quidquid a Deo ei acciderit. Et si injuste aliquid contra eum prolatum fuerit, non multum curabit; sed nec vane exultabit, si per alios rationabiliter excusetur. Pensat namque quia ego sum scrutans corda et renes; qui non judico secundum faciem et humanam apparentiam. Nam sæpe etiam oculis meis reperitur culpabile, quod hominum judicio creditur laudabile:

46:5 Տէր Աստուած դատաւոր արդար հզօր եւ երկայնամիտ, որ գիտես զմարդկան տկարութիւն եւ զթիւրութիւն. լեր իմ զօրութիւն եւ յոյս ապաւինի, զի չէ ինձ բաւական խիղճ մտաց իմոց: Դու գիտես զոր ոչն գիտեմ ես. վասն այսորիկ յամենայն յանդիմանութիւնս մնայ ինձ խոնարհել եւ հեզութեամբ համբերել: Թող ինձ գթութեամբ, թէ ուրեք երբէք չարարի այդպէս. եւ պարգեւեա միւսանգամ շնորհս առաւելագոյն համբերութեան: Քանզի լաւ է ինձ քո առատ ողորմութիւնդ՝ առ հասանելոյ թողութեան, քան զիմ կարծեցեալ արդարութիւն՝ առ ջատագովութիւն գաղտնի խղճի: Թէպէտ եւ ոչինչ գիտեմ անձին իմոյ, բայց ոչ եթէ այսու արդարանամ: Զիի հեռանալ քո ողորմութեանդ՝ ոչ արդարանայ առաջի քոյ ամենայն կենդանի:

46:5 Domine Deus, judex juste, fortis et patiens, qui hominum nosti fragilitatem et pravitatem, esto robur meum, et tota fiducia mea; non enim mihi sufficit conscientia mea. Tu nosti, quod ego non novi, et ideo in omni reprehensione me humiliare debui, et mansuete sustinere. Ignosce ergo mihi propitius, quoties sic non egi; et dona iterum gratiam amplioris sufferentiæ. Melior est enim mihi tua copiosa misericordia ad consecutionem indulgentiæ, quam mea opinata justitia pro defensione latentis conscientiæ. Et si mihi nihil conscius sum, tamen in hoc justificare me non possum: quia remota misericordia tua non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens:



Copyright (C) 2008-2022