42:0 Թէ չէ պարտ դնել զխաղաղութիւն
‘ի մարդիկ:
| 42:0 Quod pax non est ponenda in hominibus:
| 42:1 Որդեակ, եթէ դնես զխաղաղութիւն քո ‘ի մարդ, վասն համաբարոյ եւ կենակից լինելոյ նորա ընդ քեզ՝ լիցիս ‘ի ծուփս եւ ‘ի տոռունս: Այլ թէ դիմես ‘ի մշտամնայ ճշմարտութիւնն, ոչ տրտմեցուսցէ զքեզ հեռանալ կամ մեռանել բարեկամի: Յիս պարտի դադարել սէր բարեկամիդ. եւ վասն իմ է սիրելի, որ ոք բարւոք թուի քեզ եւ անձկալի յաստի կեանս: Առանց իմ ոչ զօրէ ինչ եւ ոչ տեւէ բարեկամութիւն. եւ սէր, զոր իմ չէ յօդեալ, չէ ճշմարիտ եւ սուրբ: Այնպէս լիջիր մահացեալ յայսպիսի իղձս սիրելեաց, մինչեւ ‘ի քոյ կողմանէ ըղձանալ քեզ լինելոյ առանց ինչ ընկերութեան մարդկան: Այնչափ առաւել մերձանայ մարդ առ Աստուած, որչափ յամենայն երկրաւոր սփոփանաց հեռանայ: Եւ այնչափ բարձրագոյն ելանէ առ Աստուած, որչափ խորագոյն յինքն իջանէ եւ յաչս անձին լինի խոտան:
| 42:1 Fili, si ponis pacem tuam cum aliqua persona propter tuum sentire vel convivere, instabilis eris et implacatus. Sed si recursum habes ad semper viventem et manentem veritatem, non contristabit te amicus recedens aut moriens. In me debet amici dilectio stare, et propter me diligendus est quisquis tibi bonus visus est, et multum carus in hac vita. Sine me non valet, nec durabit amicitia; nec est verba et munda dilectio, quam ego non copulo. Ita mortuus esse debes talibus affectionibus dilectorum hominum, ut quantum ad te pertinet sine humano optes esse consortio. Tanto homo magis Deo appropinquat, quanto ab omni solatio terreno longius recedit. Tanto etiam altius ascendit ad Deum, quanto profundius in se descendit, et plus sibi ipsi vilescit:
| 42:2 Այլ որ բարի ինչ անձին ընծայէ, զշնորհացն Աստուծոյ յինքն եկաւորութիւն խափանէ: Զի շնորհ Հոգւոյն սրբոյ՝ միշտ զխոնարհ սիրտ խնդրէ: Եթէ գիտէիր զանձն լիով նանրացուցանել, եւ յամենայն եղականացս սիրոյ դատարկել, ճոխագոյն եւ ես հեղուի ‘ի քեզ զշնորհս: Յակնարկել քո յարարածս, բառնի արարչին ‘ի քեզ ակնարկութիւն: Ուսիր յաղթել քեզ յամենայնի վասն արարչին. եւ յայնժամ կարող լիցիս ժամանել ‘ի ճանաչումն աստուածային: Որչափ եւ փոքր իցէ ինչ, եթէ անկարգ է քո առ այն սէր եւ աչարձակութիւն. խափանէ ‘ի գերագունէն եւ յոռացուցանէ:
| 42:2 Qui autem aliquid boni sibi attribuit, gratiam Dei in se invenire impedit: quia gratia Spiritus sancti cor humile quærit semper. Si scires te perfecte annihilare, atque ab omni creato amore evacurare, tunc deberem in te cum magna gratia emanare. Quando tu respicis ad creaturas, subtrahitur tibi aspectus Creatoris. Disce te in omnibus propter Creatoriem vincere: tunc ad divinam valebis cognitionem pertingere. Quantumcumque modicum sit, si quid inordinate diligitur et respicitur, retardat a summo bono, et vitiat:
|
Copyright (C) 2008-2022 |