4:0 Թէ պարտ է ճշմարտութեամբ եւ
խոնարհութեամբ գնալ առաջի Աստուծոյ:
| 4:0 Quod in humilitate et veritate coram Deo est conversandum:
| 4:1 Որդեակ, գնա առաջի իմ ճշմարտութեամբ, եւ միամտութեամբ սրտի խնդրեա զիս հանապազ: Որ գնայ առաջի իմ ճշմարտութեամբ, անքոյթ լիցի յարշաւանաց չարաց. եւ ճշմարտութիւնն ազատեսցէ զնա ‘ի մոլորեցուցչաց եւ ‘ի բամբասանաց անիրաւաց: Եթէ ճշմարտութիւնն զքեզ ազատեսցէ, ճշմարիտ ազատ լինիցիս. եւ ոչինչ փոյթ լիցի քեզ զսնոտի խօսից մարդկան:
| 4:1 Fili, ambula coram me in veritate et in simplicitate cordis tui quære me semper. Qui ambulat coram me in veritate, tutabitur ab incursibus vanis et veritas liberabit eum a seductoribus et detractionibus iniquorum. Si veritas te liberaverit, vere liber eris et non curabis de vanis hominum verbis:
| 4:2 Ճշմարտիւ այդ այդպէս է տէր. եւ աղաչեմ, զի որպէս ասեսդ, նոյնպէս եղիցի ընդ իս: Ճշմարտութիւն քո ուսուսցէ զիս. նա զիս պահեսցէ, եւ մինչեւ ‘ի փրկական կատարումն հասուսցէ: Նա զիս ապրեցուսցէ յամենայն ախորժակաց չարաց, եւ յանկարգ սիրոյ. եւ գնացից ընդ քեզ յանդորր ազատութեան սրտի:
| 4:2 Domine verum est ut dicis, ita quæso mecum fiat. Veritas tua ipsa me doceat, ipsa me custodiat, et usque ad salutarem finem me conservet; ipsa me liberet ab omni affectione mala et inordinata at ambulabo tecum in magna cordis libertate:
| 4:3 Ես ուսուցից քեզ, ասէ ճշմարտութիւնն, զուղիղն եւ զհաճոյն առաջի իմ: Զմտաւ ած զմեղս քո բազում թախծութեամբ եւ տրտմութեամբ. եւ մի՛ երբէք համարեսցիս զանձն լինել ինչ ‘ի սակս գործոց բարեաց: Ահա մեղաւոր ես դու, եւ բազում կրիւք զգածեալ եւ պաշարեալ: Ինքնին միշտ ‘ի չքութիւն գնաս. վաղ անկանիս, վաղվաղակի յաղթիս, վաղվաղ խռովիս, եւ ‘ի նոյն լքեալ լուծանիս: չկայ ինչ քո՝ պարծել նովաւ. այլ բազում ինչ՝ յորմէ պարտիս խոնարհել. վասն զի տկար ես աւելի քան զկար իմանալոյ քոյ:
| 4:3 Ego te docebo, ait Veritas, quæ recta sunt et placita coram me. Cogita peccata tua cum displicentia magna et memorare, et nuquam reputes te aliquid esse propter opera bona. Revera peccator es, et multis passionibus obnoxius, et implicatus. Ex te semper ad nihil tendis, cito laberis, cito turbaris, cito dissolveris. Non habes quidquam, unde possis gloriari. Sed multa habes unde te debes vilificare, quia multo infirmior es quam vales comprehendere:
| 4:4 Ապա մի՛ ինչ քեզ մեծ թուեսցի յամենայնէ զոր առնես: Մի՛ ինչ պատուական եւ սքանչելի եւ արժանայարգ քեզ երեւեսցի. մի՛ ինչ բարձր, մի՛ ինչ արժանագով եւ ցանկալի, բայց որ անանցն իցէ: Քաղցրասցի քեզ քան զամենայն՝ ճշմարտութիւնն յաւիտենական. դառնասցի քեզ հանապազ քո յետին անարգութիւն: Մի՛ լիցի քեզ ուստեք այնպէս երկնչել եւ խորշել եւ փախչել, որպէս յախտից քոց եւ ‘ի մեղաց. յորոց առաւել պարտ է քեզ զգուշանալ՝ քան յամենայն վնասուց: Են որք ոչ միամտութեամբ գնան առաջի իմ, այլ ընդվայրաքննութեամբ եւ յանդգնութեամբ կամին զգաղտնիս իմ գիտել, եւ զխորս Աստուծոյ իմանալ, թողեալ զանձանց եւ զփրկութեան իւրեանց զփոյթ: Այսպիսիք բազում անգամ անկանին ‘ի մեծամեծ փորձութիւնս եւ ‘ի մեղս, վասն ամբարտաւանութեան իւրեանց եւ ընդվայրաքննութեան, ‘ի դարձուցանել ինձ զերեսս իմ ‘ի նոցանէ:
| 4:4 Nihil ergo tibi magnum videatur ex omnibus, quæ agis. Nihil grande, nihil prætiosum et admirabile, nil reputatione appareat dignum, nil altum, nil vere laudabile, et desiderabile, nisi quod æternum. Placeat tibi super omnia æterna veritas, displiceat tibi super omnia vilitas maxima tua. Nil sic temeas et fugias, sicut vitia, et peccata tua, quæ magis displicere debent, quam quælibet rerum damna. Quidam non sincere coram me ambulant, sed quadam curiositte et arrogania ducti volunt secreta mea scire, et alta Dei intelligere, se et suam salutem negligentes. Hi sæpe in magnas tentationes, et peccata, propter suam jactantiam, superbiam et curiositatem, labuntur me eis adversante. Time judicia Dei, expavesce iram Omnipotentis:
| 4:5 Երկի՛ր ‘ի դատաստանացն Աստուծոյ. զարհուրեսջիր ‘ի ցասմանէ ամենակալին: Մի՛ քններ զգործս բարձրելոյն. այլ քննեա զանօրէնութիւնս քո, թէ քանի քանի յանցեար եւ ‘ի գործոց բարեաց հեղգացար: Ոմանք փոյթեռանդն են միայն ‘ի գիրս, ոմանք ‘ի պատկերս, եւ ոմանք յարտաքին նշանս եւ ‘ի ձեւս: Ոմանց ‘ի շրթունս եմ միայն, այլ ոչ նոյնպէս ‘ի սրտի: Են եւ այլք, որք մտօք լուսաւորեալք եւ սրտիւ մաքրեալք՝ հանապազ յաւիտենականացն փափաքեն: Ծանր է նոցա լսել զերկրաւորաց, եւ դառն է նոցա կարեաց բնութեան ծառայել. սոքա իմանան զի՛նչ հոգին ճշմարտութեան խօսի ‘ի նոսա: Զի ուսուցանէ նոցա զերկրաւորս արհամարհել, եւ զերկնայինս սիրել. զաշխարհէ անփոյթ լինել, եւ զցայգ եւ զցերեկ երկնից արքայութեանն փափաքել:
| 4:5 Noli autem discutere opera Altissimi, sed tuas iniquitates perscrutare, in quantis dereliquisti, et quam multa bona neglexisti. Quidam portant solum suam devotionem in libris, quidam in imaginibus; quidam autem in signis exterioribus et figuris. Quidam habent me in ore, sed modicum in corde. Sunt alii qui intellectu illuminati et affectu purgati ad æterna sempe anhelant, de terrenis graviter audiunt, necessitatibus naturæ dolenter inserviunt, et hi sentiunt, quid veritatis spiritus loquitur in eis. Quia docet eos terrena despicere, et amare cælestia, mundum negligere, et cælum tota die et nocte desiderare:
|
Copyright (C) 2008-2022 |