39:0 Թէ չէ պարտ մարդոյ տագնապել
յիրողութիւնս:
| 39:0 Quod non sit importunus in negociis:
|
39:1 Որդեակ, յիս յանձն արա զամենայն ինչ զքո. ես տնօրինեցից յիւրում ժամանակի: Մնա իմում կարգաւորութեան, եւ գտցես օգուտ:
| 39:1 Fili, committe mihi semper causam tuam, ego bene disponam in tempore suo. Exspecta ordinationem meam et senties exinde profectum:
|
39:2 Տէր, մտադիւր քեզ յանձն առնեմ զամենայն. զի խորհուրդք իմ սակաւ օգտեն: Ո՜ տայր ինձ, չհայել յանցս՝ որ հանդերձեալ են անցանել. այլ ‘ի հաճոյս քո անյապաղ բերիլ:
| 39:2 Domine, satis libenter omnes res tibi committo, quia parum potest cogitatio mea proficere. Utinam non multum adhærerem futuris eventibus, sed ad beneplacitum tuum me incunctanter offerrem:
|
39:3 Որդեակ, սովոր է մարդ կարի իմն պնդել զհետ իրաց ինչ՝ որում ցանկայ. այլ իբրեւ յայն հասանէ, սկիզբն առնէ այլազգ խորհել. զի իղձք առ նոյն չեն մնայուն, այլ մղեն ‘ի միոջէ յայլ: Ապա չէ փոքր եւ ‘ի փոքունս թողուլ զանձն:
| 39:3 Fili mi, sæpe homo rem aliquam agitat, quam desiderat: sed cum ad eam pervenerit, aliter incipit sentire, quia affectiones circa idem non sunt durabiles, sed magis de uno vel in aliud nos impellunt. Non est ergo minimum etiam in minimis se relinquere:
|
39:4 Ճշմարիտ յառաջադիմութիւն մարդոյ՝ է ուրացութիւն անձին, եւ անձնուրացն ազատ է յոյժ եւ անհոգ: Բայց բարեատեաց հին թշնամին ոչ դադարէ ‘ի փորձելոյ, այլ զցայգ եւ զցերեկ ծանր ծանր նենգութիւնս մեքենայէ. զի թերեւս յորոգայթ պատրանաց արկցէ զանզգոյշս: Արթուն կացէք եւ աղօթս արարէք, ասէ տէր. զի մի՛ մտանիցէք ‘ի փորձութիւն:
| 39:4 Verus profectus hominis est abnegatio sui ipsius, et homo abnegatus valde liber est et securus. Sed antiquus hosti, omnibus bonis adversans, a tentatione non cessat, et die noctuque graves molitur insidias, si forte in laqueum deceptionis possit præcipitare incautum. Vigilate et orate, dicit Dominus, ut non intretis in tentationem:
|