34:0 Յաղագս թէ սիրողին քաղցր է Աստուած
‘ի վեր քան զամենայն
եւ յամենայնի:
| 34:0 Quod amanti sapit Deus super omnia et in omnibus:
| 34:1 Ահա Աստուած իմ, եւ ամենայն ինչ: Զի՞նչ այլ կամիմ, եւ որո՞ւմ իմիք լաւագունի ըղձանալ մարթիմ: Ո՜վ անուշակ եւ քաղցր բան, բայց սիրողին զբանն՝ եւ ոչ զաշխարհ, եւ զորս յաշխարհի են: Աստուած իմ, եւ ամենայն ինչ: Ի միտ առողին շատ է ասացեալս, եւ սիրողին քաղցր է ստէպ կրկնել զայն: Ապաքէն ուր դու կաս, քաղցր է ամենայն, բայց թէ ‘ի բացէ ես, դառն է ամենայն: Դու տաս սրտի հանդարտութիւն, մեծ խաղաղութիւն, եւ ցնծալից ուրախութիւն: Դու տաս ուղիղ խորհել զամենայն, եւ օրհնել զքեզ յամենայնի. եւ առանց քո ոչ ինչ հաճոյ թուի ընդ երկար. այլ առ հաճոյ լինել եւ քաղցրանալ՝ պարտ է նմա զշնորհ քո առընթեր ունել, եւ համեմիւք իմաստութեան քո համեմիլ:
| 34:1 Ecce Deus meus et omnia. Quid volo amplius? Et quid felicius desiderare possum? O, sapidum et dulce verbum, sed amanti verbum non mundum, nec ea quæ in mundo sunt. Deus meus et omnia. Intelligenti satis dictum est, et sæpe repetere jucundum est amanti. Te siquidem præsente jucunda sunt omnia: te autem absente fastidiunt cuncta. Tu facis cor tranquillum, et pacem magnam, lætitiamque festivam. Tu faci bene sentire de omnibus, et in omnibus te laudare: nec potest aliquid diu sine te placere; sed si debet gratum esse et bene sapere, oportet gratiam tuam adesse, et condimento tuæ sapientiæ condiri:
| 34:2 Որում քաղցր ես դու, զի՞նչ ոչ քաղցրանայ նմա. եւ որում չես դու քաղցր, զի՞նչ քաղցրասցի նմա: Բայց վրէպ են յիմաստութենէ քումմէ իմաստունք աշխարհի, եւ որոց քաղցր է մարմին: Զի անդ է բազում ունայնութիւն, եւ աստ մահ: Բայց որք արհամարհութեամբ աշխարհայնոց եւ մեռելութեամբ մարմնոյ զհետ երթան քոյ, ճշմարտապէս իմաստուն ճանաչին. զի ‘ի նանրութենէ ‘ի ճշմարտութիւն, եւ ‘ի մարմնոյ ‘ի հոգի փոխադրին: Այսպիսեաց քաղցր է Աստուած. եւ որ ինչ բարութիւն գտանի յարարածս, զամենայնն ‘ի գովեստ մատուցանեն իւրեանց արարչի: Այլ աննման եւ յոյժ աննման է քաղցրութիւն արարչին եւ արարածոց, յաւիտենից եւ ժամանակի, լուսոյն անստեղծի եւ լուսոյն լուսաւորելոյ:
| 34:2 Cui tu sapis, quid ei recte non sapiet? Et cui tu non sapis, quid ei recte ad jucunditatem esse poterit? Sed deficiunt in tua sapientia mundi sapientes, et qui carnem sapiunt: quia ibi plurima vanitas, et hic mors invenitur. Qui autem te per contemtum mundanorum et carnis mortificationem sequuntur, vere sapientes esse cognoscuntur, quia de vanitate ad veritatem, et de carne ad spiritum transferuntur. Istis sapit Deus, et quidquid invenitur in creaturis totum referunt ad laudem sui Conditoris. Dissimilis tamen est et multum dissimlis sapor Creatoris et creaturæ, æternitatis, et temporis, lucis increatæ et lucis illuminatæ:
| 34:3 Ո՛վ լոյս մշտնջենաւոր, որ ‘ի վերդ ես քան զամենայն լոյս եղական, փայլեա զփայլատակունս ‘ի բարձանց՝ մտանել ‘ի շտեմարանս սրտի իմոյ: Մաքրեա, ուրախացո, պայծառացո, եւ կենագործեա զհոգի իմ եւ զզօրութիւնս սորա, յարիլ ‘ի քեզ հրճուողական հիացմամբ: Ե՞րբ եկեսցէ այն երանաւէտ ժամ ցանկալի, զի տեսլեամբ քո զիս յագեցուսցես եւ լիցիս ինձ ամենայն յամենայնի: Մինչչեւ է տուեալ այս, ոչ լինի լիուլի խնդութիւն: Բա՜բէ, դեռ կենդանի է յիս հին մարդն. չեւ է բոլորովին խաչելեալ, եւ ոչ կատարելապէս մեռեալ: Դեռ բուռն ցանկայ հակառակ հոգւոյ, պատերազմունս յարուցանէ ներքինս, եւ չթողու թագաւորութեան հոգւոյ կալ յանդորրու:
| 34:3 O, lux perpetua, cuncta creata transcendens lumina: fulgura coruscationem de sublimi penetrantem omnia intima cordis mei. Purifica, lætifica, clarifica, et vivifica spiritum meum cum suis potentiis ad inhærendum tibi jubilosis successibus. O, quando veniet hæc beata et desiderabilis hora, ut tua me saties præsentia, et sis mihi omnia in omnibus. Quamdiu hoc non datum fuerit, nec gaudium plenum erit. Adhuc, proh dolor, vivit in me vetus homo, non est totus crucifixus, non est perfecte mortuus, adhuc concupiscit fortiter adversus spiritum. Bella movent intestina, nec regnum animæ patitur esse quietum:
| 34:4 Այլ դու որ տիրես զօրութեան ծովու, եւ զձայն ալեաց նորա ցածուցանես, արի՛, օգնեա՛ ինձ: Ցրուեա զհեթանոսս, որք կամին ընդ պատերազմ. խորտակեա զնոսա զօրութեամբ քով: Ցո՛յց զմեծամեծս քո, եւ փառաւորեսցի աջ քո: Զի չիք իմ այլ յոյս եւ ապաւէն, բաց ‘ի քէն տէր Աստուած իմ:
| 34:4 Sed tu qui dominaris potestati maris, et motum fluctuum ejus tu mitigas, exsurge, adjuva me. Dissipa gentes quæ bella volunt; contere eas in virtute tua. Ostende quæso magnalia tua, et glorificetur dextera tua: quia non est spes alia, nec refugium mihi nisi in te, Domine Deus meus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |