32:0 Յաղագս ուրանալոյ զանձն, եւ
հրաժարելոյ յամենայն ցանկութենէ:
| 32:0 De abnegatione sui ipsius et abdicatione omnis cupiditatis:
| 32:1 Որդեակ, ոչ կարես ստանալ զկատարեալ ազատութիւն, թէ ոչ բոլորովին ուրանաս զանձն: Ոտնակապեալ են ամենայն իւրեանցասէրք եւ անձնասէրք, ցանկացողք, ընդվայրաքննինքն եւ դատարկաշրջիկք. որք խնդրեն յամենայնի զհեշտալիս, եւ ոչ զՔրիստոսին. բայց զայս առնեն յոլովակի կեղծեօք եւ պատճառանօք, որոց չիք տեղի: Զի կորիցէ ամենայն, որ ոչ գայ յԱստուծոյ: Կալ յանձին զբանն համառօտ եւ հակիրճ. Թո՛ղ զամենայն, եւ գտցես զամենայն. թո՛ղ զցանկութիւն եւ գտցես զհանգիստ: Այսմ ստէպ լեր մտախորհ. եւ իբրեւ կատարեսցես, ‘ի միտ առցես զամենայն:
| 32:1 Fili, non potes perfecte possidere libertatem nisi totaliter abneges temetipsum. Compediti sunt omnes proprietarii et sui ipsius amatores, cupidi, curiosi, gyrovagi, quærentes semper curiosa et mollia, non quæ Jesu Christi: sed sæpe hoc fingentes et componentes hoc, quod non stabit. Peribit enim totum hoc quod non es ex Deo ortum. Tene breve et consummatum verbum: Dimitte omnia, et invenies omnia: dimitte cupidinem, et invenies requiem. Hoc mente pertracta et cum impleveris, omnia intelligis:
| 32:2 Տէր, ոչ է գործս միոյ աւուր կամ տղայական խաղալիկ. զի յայս բան համառօտ փակի ամենայն կատարելութիւն կրօնաւորաց:
| 32:2 Domine, hoc non est opus unius diei, nec ludus parvulorum: immo in hoc brevi conclluditur omnis perfectio Religioforum:
| 32:3 Որդեակ, ոչ է պարտ քեզ ‘ի բաց դառնալ, եւ ոչ անդէն վաղվաղակի լքանիլ՝ ‘ի լսել զճանապարհ կատարելոց. այլ առաւել եւս ‘ի բարձրագոյնս բերիլ, եւ գէթ փափաքմամբ այնց անձկալ: Երանի՜ թէ այնպիսի լինէիր, եւ ցայն վայր ժամանէիր, մինչեւ չլինել քեզ անձնասէր, այլ հրամանի իմում մնալ եւ հրամանի հօր իմոյ, զոր քեզն առաջի արարի. յայնժամ ինձ հաճոյ լինէիր յոյժ, եւ զամենայն կեանս քո խնդութեամբ եւ խաղաղութեամբ կատարէիր: Դեռ ‘ի բազում ինչ իրաց ունիս հրաժարել, զորս թէ ոչ բոլորովին յիս յանձն առնես, ոչ ստասցիս զոր խնդրես: Խրատ տամ քեզ գնել յինէն ոսկի ընտիր, զի ճոխասցիս. զիմաստութիւն ասեմ զերկնային, որ զստորայինս ամենայն առ ոտն հարկանէ: Արհամարհեա զիմաստութիւն երկրաւոր, եւ զամենայն զմարդկային եւ զանձնական հաճոյս:
| 32:3 Fili, non debes averti, nec statim dejici audita via perfectorum, sed magis ad sublimiora provocari, et ad minus ad hoc ex desiderio suspirare. Utinam sic tecum esses, et ad hoc pervenisses, ut tui ipsius amator non esses, sed ad nutum meum pure stares, et ejus quem tibi præposui Patris: tunc mihi valde placeres, et tota vita tua cum gaudio et pace transiret. Habes adhuc multa ad relinquendum quæ nisi mihi ex integro resignaveris, non acquires quod postulas. Suadeo tibi emere a me aurum ignitum, ut locuples fias, idest sapientiam cælestem, omnia infima conculacantem. Postpone terrenam sapientiam omnem ac humanam complacentiam et propriam:
| 32:4 Ասացի գնել քեզ զանարգս՝ փոխանակ պատուականացն եւ բարձրականաց ‘ի մարդկային իրս. քանզի յոյժ անարգ եւ դուզնաքեայ եւ գրեթէ մոռացեալ իմն երեւի ճշմարիտ իմաստութիւնն երկնային, որ ոչ մեծամեծս խորհի զանձնէ, եւ ոչ մեծանալ խնդրէ յերկրի. զոր բազումք քարոզել քարոզեն բերանով, բայց վարուք օտար են յոյժ: Եւ սակայն պատուական մարգարիտ է նա՝ ծածկեալ ‘ի բազմաց:
| 32:4 Dixi tibi viliora emenda pro prætiosis, et altis rebus humanis. Nam vilis et parva, et pene oblivioni tradita videtur vere cælestis sapientia, non sapiens alta de se, nec magnificari quærens in terra. Quam multi ore tenus prædicant, sed vita longe dissentiunt: ipsa tamen est prætiosa margarita multis abscondita:
|
Copyright (C) 2008-2022 |