27:0 Թէ առանձնական սէրն ‘ի գերագոյն
բարւոյ մեծապէս յետս ընկրկէ:
| 27:0 Cap:
| 27:1 Որդեակ, պարտ է քեզ տալ զամենայն փոխանակ ամենայնի, մինչեւ չմնալոյ ինչ անձին: Գիտասջիր, զի սէր անձին առաւել վնասէ քեզ քան աշխարհի իրք: Ըստ սիրոյ եւ ըստ ըղձման՝ զոր յանձին ունիս, յաւէտ կամ նուազ յարին ‘ի քեզ իրք: Եթէ սէր քո մաքուր է եւ անխառն եւ կարգաւորեալ, ոչ ‘ի գերութիւն գրաւիս նոցա: Մի՛ ցանկար այնմ՝ զոր չէ արժան ստանալ. եւ մի՛ ստանար զայն ինչ՝ որ խոչ է քեզ, եւ ‘ի ներքին ազատութենէ վրէպ զքեզ կացուցանէ: Զարմանք են, զի ոչ յամենայն սրտէ յիս յանձն լինիս, ամենայնիւ հանդերձ՝ որում ցանկալ կամ զոր ստանալ մարթիս:
| 27:27 Quod privatus amor a summo bono maxime retardat:
| 27:2 Զիա՞րդ սնոտի տրտմութեամբ մաշիս, զի՞ աւելորդ հոգովք տաժանիս. կա՛լ զհաճոյս իմ, եւ ոչ ինչ տուժեսցիս: Եթէ զայս ինչ կամ զայն ինչ խնդրես, եւ աստ կամ անդ լինել կամիս վասն անձին դիւրութեան եւ վասն քոց հաճոյից, ոչ երբէք եղիցիս ‘ի հանգստի, եւ ոչ զերծ ‘ի հոգոց. զի յամենայնի գտցի ինչ յոռութիւն, եւ ամենայն ուրեք լիցի ինչ քեզ դիմադարձ:
| 27:1 Fili, oportet te dare totum pro toto, et nihil tui ipsius esse. Scito quod amor tui ipsius magis nocet tibi, quam aliqua res hujus mundi. Secundum amorem et affectum quem geris quælibet res plus vel minus adhæret. Si fuerit amor tuus purus et simplex et bene ordinatus, eris sine captivitate rerum. Noli concupiscere quod non licet habere; noli habere quod te potest impedire et libertate interiori privare. Mirum quod non ex toto fundo cordis te ipsum mihi committis cum omnibus quæ desiderare potes, vel habere:
| 27:3 Ապա լաւ է՝ ոչ զամենայն արտաքին՝ որ զինչ եւ իցէ՝ ստանալ կամ մթերել. այլ արհամարհել եւ խլել ‘ի սրտէ արմատաքի: Զոր մի՛ իմանար միայն զգանձուց եւ զմեծութենէ, այլ եւ զպատուասիրութենէ եւ զցանկութենէ սնոտի գովութեան, որք համօրէն անցանեն ընդ աշխարհի: Ոչինչ օգնէ տեղին, եթէ չկայ եռանդն հոգւոյ. եւ ոչինչ յերկար տեւէ խաղաղութիւնն խնդրեալ արտաքոյ, եթէ խարխուլ է հիմն սրտի. այս է, եթէ ոչ յիս հաստատեալ իցես: Հնար է թէ փոխեսցիս, այլ ոչ ‘ի լաւ անդր: Զի ‘ի դիպել վտանգի, գտցես՝ յորմէ խորշեցար, եւ աւելի եւս:
Աղօթք յաղագս մաքրութեան սրտի եւ
երկնային իմաստութեան:
| 27:2 Quare vano mærore consumeris? cur superfluis curis fatigaris? Sta ad beneplacitum meum, et nullum patieris detrimentum. Si quæris hoc vel illud, et volueris esse ibi vel ibi propter tuum commodum et proprium beneplacitum magis habendum, nunquam eris in quietudine, nec liber a sollicitudine, quia in omni re reperietur aliquis defectus, et in omni loco erit qui adversetur:
| 27:4 Հաստատեա զիս, տէր, շնորհօք սուրբ հոգւոյդ: Տո՛ւր զօրութիւն, զօրանալ ինձ ըստ ներքին մարդոյն. եւ զսիրտ իմ յամենայն անպիտան հոգոց եւ անձկութեանց դատարկեա, չձգիլ ինձ ‘ի պէսպէս ցանկութիւնս ամենայնի՝ որ անարգ իցէ եւ որ պատուական. այլ յամենայն հայել՝ որպէս յանցաւոր ինչ, եւ յիս իսկ ընդ նոսին անցաւորակից: Զի չիք ինչ մշտամնայ ընդ արեգակամբ, ուր ամենայն ինչ ունայնութիւն է եւ տառապանք հոգւոյ: Ո՜վ ո՛րպէս իմաստուն է, որ զայս խորհի:
| 27:3 Juvat ergo non quælibet res adepta, vel multiplicata exterius, sed potius contemta et decisa ex corde radicitus. Quod non tantum de censu æris, et divitiarum intelligat, sed de honoris etiam ambitu ac vanæ laudationis desiderio, quæ omnia transeunt cum mundo. Munit parum locus, si deest spiritus fervoris; nec diu stabit pax illa quæsita forinsecus, si vacat a vero fundamento status cordis: hoc est, nisi steteris in me, permutare te potes, sed non meliorare. Nam occasione orta et accepta invenies quod fugisti et amplius. Oratio pro purgatione cordis et cælesti sapientia:
| 27:5 Տո՛ւր ինձ, տէր, զիմաստութիւն երկնային, զի ուսայց քան զամենայն զքեզ խնդրել եւ գտանել, քան զամենայն զքեզ խորհել եւ սիրել, եւ զայլն ամենայն՝ ըստ կարգի իմաստութեան քո իմանալ որպէս եւ ենն: Տո՛ւր հանճարով խոտորել ‘ի մարդելուզաց, եւ համբերութեամբ տանել հակառակորդաց. զի մեծ իմաստութիւն է՝ չտատանել յամենայն հողմոյ բանից, եւ ոչ ունկն մատուցանել հրապուրանաց յուշկապարկի: Ընդ ճանապարհ, զոր այսպէս սկսանիմք, աներկեւան գնամք:
| 27:4 Confirma me, Deus, per gratiam Sancti Spiritus; da mihi virtutem corroborari in interiori homine, et cor meum ab omni inutili sollicitudine et angore evacuare, nec variis desideriis trahi cujuscumque rei vilis, aut prætiosæ: sed omnia inspicere sicut transeuntia, et me pariter cum illis transiturum, quia nihil permanens sub sole, quia omnia vanitas et afflictio spiritus. O, quam sapiens qui ita considerat:
| | | 27:5 Da mihi, Domine, cælestem sapientiam, ut discam te super omnia quærere, et invenire, super omnia sapere et diligere, et cætera secundum ordinem sapientiæ tuæ, prout sunt, intelligere. Da prudenter declinare blandientem et patienter ferre adversantem, quia hæc magna sapientia, omni vento non moveri verborum, nec aurem male blandienti præbere: sic enim incepta pergitur via secure:
|
Copyright (C) 2008-2022 |