2:0 Թէ ճշմարտութիւնն ներքուստ խօսի
լռելեայն:
| 2:0 Quod veritas intus loquitur sine strepitu:
| 2:1 Խօսեաց տէր, զի լուիցէ ծառայ քո: Ծառայ քո եմ ես, իմաստուն արա զիս, զի ծանեայց զվկայութիւնս քո: Խոնարհեցո զսիրտ իմ ‘ի բանս բերանոյ քոյ. իջցեն որպէս ցօղ պատգամք քո: Ասէին երբեմն որդիքն Իսրայէլի ցՄովսէս. Խօսեաց դու ընդ մեզ, եւ լուիցուք. մի՛ խօսեսցի ընդ մեզ տէր, գուցէ մեռանիցիմք: Ոչ այսպէս, տէր, ոչ այսպէս կամ ես յաղօթս. այլ ընդ Սամուէլի մարգարէին խոնարհութեամբ եւ անձկանօք հայցեմ. Խօսեաց տէր, զի լուիցէ ծառայ քո: Մի՛ խօսեսցի ընդ իս Մովսէս, կամ ‘ի մարգարէից ոք. այլ դու ինքնին խօսեաց տէր, որ ազդիչ եւ լուսաւորիչդ ես ամենայն մարգարէից. զի դու միայն առանց նոցա կարող ես լիով խելամուտ առնել զիս, բայց նոքա առանց քոյ ինչ ոչ օգտեսցեն:
| 2:1 Loquere Domine, quia audit servus tuus. Servus tuus ego sum, da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. Inclina cor meum in verba oris mei. Fluat ut ros eloquium tuum, dicebant olim filii Israel ad Moysen. Loquere nobis tu, et audiemus; non loquatur Dominus nobis, ne forte moriamur. Non sic, Domine, non sic oro, sed magis cum Samuele popheta humiliter ad disideranter obsecro. Loquere Domine, quia audit servus suus. Non loquatur Moyses mihi, aut aliquis ex Prophetis, sed otius tu loquere, Domine Deus, inspirator et illuminator omnium. Prophetarum, quia tu solus sine eis potes me perfecte imbuere, illi autem sine te nihil proficient:
| 2:2 Կարող են բարբառել, այլ ազդուութիւն ոչ բերեն: Գեղեցիկս խօսին, այլ ‘ի լռել քո՝ զսիրտս ոչ բորբոքեն: Գիրս աւանդեն, այլ դու բանաս զմիտս: Խորհուրդս քարոզեն, այլ դու յայտնես զիմաստս կնքելոց: Պատուէրս առաջի առնեն, այլ դու օգնես ‘ի կատարումն: Ճանապարհ ցուցանեն, այլ դու զօրացուցանես ‘ի գնացս: Նոքա արտաքոյ միայն գործեն, այլ դու զսիրտս իմաստուն առնես եւ լուսաւորես: Նոքա արտաքոյ ոռոգանեն, այլ դու արգասաւորութիւն շնորհես լսելեաց:
| 2:2 Possunt quidem verba sonare, sed spiritum non conferunt. Pulcherrime dicunt, sed te tacente cor non accedunt. Litteras tradunt, sed tu sensum aperis. Mysteria referunt, sed tu referas intellectum signatorum. Mandata edunt, sed tu juvas ad perficiendum. Viam ostendunt, sed tu confortas ad ambulandum. Illi foris tantum agunt, sed tu corda instruis, et illuminas. Illi exterius rigant, sed tu fecunditatem donas. Illi clamant verbis, sed tu auditui intelligentiam tribuis:
| 2:3 Ապա մի՛ խօսեսցի ընդ իս Մովսէս. այլ դու տէր Աստուած իմ, ճշմարտութիւն յաւիտենական. գուցէ մեռանիցիմ եւ անպտուղ լինիցիմ, եթէ արտաքոյ միայն խրատեալ, եւ ներքոյ ոչ բորբոքիցիմ. զի մի՛ ‘ի դատապարտութիւն լիցի ինձ լսել զբանն եւ ոչ առնել, ճանաչել եւ ոչ սիրել, հաւատալ եւ ոչ պահել: Ապա խօսեա՛ց տէր, զի լուիցէ ծառայ քո. քանզի բանս կենաց յաւիտենականաց ունիս: Խօսեաց ընդ իս՝ անձին իմոյ ‘ի մխիթարութիւն, եւ վարուց իմոց յուղղութիւն, եւ քեզ ‘ի փառս եւ ‘ի գովեստ եւ ‘ի պատիւ յաւերժական:
| 2:3 Non ergo mihi loquatur Moyses, sed tu, Domine Deus meus, æterna veritas, ne forte moriar, et sine fructu efficiar, si fuero tantum foris admonitus, et intus non accensus, ne sit mihi ad judicium verbum auditum, et non factum cognitum nec amatum creditum, et non servatum. Loquere igitur, Domine, quia audit servus tuus: verba enim vitæ æternæ habes. Loquere mihi ad qualemcumque animæ meæ consolationem, et ad totius vitæ meæ emendationem, tibi autem ad gloriam et perpetuum honorem:
|
Copyright (C) 2008-2022 |