18:0 Թէ ժամանակեան թշուառութեանց
ըստ օրինակին Քրիստոսի պարտ է
երկայնմտութեամբ համբերել:
| 18:0 Quod temporales miseriæ Christi exemplo æquanimiter sunt ferendæ:
| 18:1 Որդեակ, իջի ես յերկնից վասն փրկութեան քոյ. յանձն առի զքո թշուառութիւն, ոչ առ հարկի, այլ ‘ի սիրոյ ձգեալ. զի զհամբերութիւն ուսցիս, եւ ժամանակեան թշուառութեանց մի՛ դժուարակիր գտցիս: Քանզի ‘ի ժամէ ծննդեան իմոյ մինչեւ ‘ի խաչ ելանել՝ ոչ պակասեցին ինձ չարակրութիւնք: Մեծ եղեն իմ կարօտութիւնք, տրտունջս բազումս բազում անգամ զինէն լուայ, ամօթոյ եւ նախատանաց քաղցրութեամբ տարայ, փոխանակ երախտեաց՝ ապերախտութիւնս ընկալայ, փոխանակ սքանչելեաց՝ հայհոյութիւնս, եւ փոխանակ վարդապետութեան՝ կշտամբանս:
| 18:1 Fili, ego descendi de cælo pro tua salute; suscepi tuas miserias, non necessitate, sed charitate trahente ut patientiam disceres et temporales miserias non indignanter ferres. Nam ab hora ortus mei usque ad exitum in cruce non defuit mihi tolerantia doloris, at defectum rerum temporalium magnum habui. Multas querimonias de me frequenter audivi, confusiones et opprobria benigne sustinui, pro miraculis blasphemias, pro doctrina reprehensiones:
| 18:2 Տէր, վասն զի դու համբերող եղեր ‘ի կեանս քո, դովին առաւելապէս կատարելով զպատուիրան հօր քոյ, արժան է ինձ թշուառացեալ մեղաւորիս ըստ կամաց քոց երկայնմտութեամբ համբերել, եւ ցորչափ կամիս՝ զբեռն ապականացու կենցաղոյս ‘ի փրկութիւն իմ բառնալ: Քանզի թէպէտ եւ ծանրաբեռն թուին աստի կեանք, բայց շնորհօք քո եղեն յոյժ շահեկանք. եւ քոյին օրինակաւ եւ սրբոց քոց շաւղօք, տանելիք եղեն տկարաց եւ պանծալիք: Այլ եւ առաւել զուարթարարք քան ‘ի նախնումն ‘ի հին օրէնս, յորժամ փակեալ էր դուռն երկնից, եւ մթին եւս թուէր ճանապարհ երկնից. յորժամ սակաւք փոյթ ունէին ‘ի խնդիր լինելոյ արքայութեան երկնից: Այն զի եւ որք յայնժամ արդարքն էին եւ փրկութեան պահեալք, յառաջ քան զչարչարանս քո եւ զմահ՝ ոչ ունէին մուտ յարքայութիւնն երկնից:
| 18:2 Domine, quia fuisti patiens in vita tua, in hoc maxime implendo præceptum Patris tui, dignum est ut ego misellus peccator secundum voluntatem tuam patienter me sustineam, et donec ipse volueris, onus corruptibilis vitæ pro salute mea portem. Nam etsi sentitur onerosa præsens vita, facta est tamen jam per gratiam tuam valde meritoria, atque exemplo tuo atque Sanctorum tuorum vestigiis infirmis tolerabilior, et clarior. Sed et multo magis consolatioria, quam olim in veteri Testamento fuerat, cum porta cæli clausa persisteret, et obscurior etiam via videbatur, quando tam pauci regnum cælorum quærere curabant. Sed neque qui tunc justi erant et salvandi ante passionem tuam et sacræ mortis obitum, cæleste regnum poterant introire:
| 18:3 Ո՜վ, քանի՛ պարտապան եմ գոհանալոյ զքէն. զի ճանապարհ ուղիղ եւ բարի ինձ եւ ամենայն հաւատացելոց ցուցեր՝ յարքայութիւն քո անվախճան: Քանզի վարք քո ճանապարհ են մեզ, եւ սուրբ համբերութեամբ մատչիմք առ քեզ՝ որ պսակդ ես մեր: Եթէ չէր քո յառաջեալ եւ ուսուցեալ մեզ, ո՞ւմ փոյթ էր զհետ գալ: Բա՜բէ, քանի՜ք բացական եւ յետնեալ մնային, թէ ոչ ‘ի քո պանծալի օրինակս հայէին: Ահա եւ ‘ի լուր քոց այսչափ նշանաց եւ վարդապետութեանց դեռ հեղգամք. զի՞նչ անցք ընդ մեզ անցանէին, եթէ յայսպիսւոյ լուսոյ զհետ քո եկաւորութեան լինէաք վրէպ:
| 18:3 O, quantas tibi gratias teneor referre, quia rectam et bonam viam dignatus es mihi et cinctis fidelibus ad æternum regnum ostendere tuum. Nam vita tua via nostra, et per sanctam patietiam ambulamus ad te, qui es corona nostra. Nisi tu nos præcessisses et docuisses, quis sequi curaret? Heu quanti longe retrocenderent, nisi tua præclara exempla inspicerent. Ecce adhuc tepescimus auditis tot signis tuis et doctrinis. Quid fieret si tantum lumen ad sequendum te non haberemus:
|
Copyright (C) 2008-2022 |