16:0 Թէ ճշմարիտ սփոփանս խնդրել
պարտ է միայն յԱստուած:
| 16:0 Quod verum solatium in solo Deo est quærendum:
| 16:1 Ամենայնի, որում ցանկալ կամ զոր խորհել հնար է ինձ ‘ի սփոփանս իմ, ոչ այժմ ինչ ակնունիմ, այլ առ յապայ: Եթէ զամենայն սփոփանս աշխարհի միայն ունէի, եւ յամենայն գրգանս վայելել ‘ի ձեռս էր, յայտ է թէ չտեւէին ինչ յերկար: Վասն այսորիկ անհնար է քեզ, անձն իմ, լիով մխիթարիլ եւ ամենայնիւ հանգչել, բայց եթէ յԱստուած որ մխիթարիչն է աղքատաց եւ ընդունող խոնարհաց: Համբեր վայր մի, ակնկալեալ աստուածային խոստմանն, եւ գտցես զլիութիւն ամենայն բարեաց յերկինս: Եթէ կարի իմն անձկանօք ‘ի խնդիր լինիս առօրէիցս, կորուսանես զանանցսն եւ զերկնաւորս: Եղիցին ժամանակաւորքս ‘ի պէտս, այլ ըղձից քոց բերումն եղիցի առ անանցս: Անհնար է քեզ անցաւոր ինչ բարեօք յագենալ. զի ոչ հաստեցար վայելել ‘ի սոսա:
| 16:1 Quidquid desiderare vel cogitare possum ad solatium meum, non hic exspecto, sed in posterum: quia, si omnia solatia mundi hujus haberem, et omnibus deliciis frui possem, certum est quod diu durare no possent. Unde non potes plene, anima mea, consolari, nec perfecte recreari, nisi in Deo, consolatione pauperum et susceptore humilium. Exspecta modicum, anima mea: exspecta divinum promissum, et habebis abundantiam omnium bonorum in cælo; et, si nimis inordinate ista appetis præsentia, perdes æterna et cælestia. Sint temporalia in usu, æterna in desiderio. Non potes aliquo bono temporali satiari, quia ad hæc fruenda non es creata:
| 16:2 Թէպէտ եւ ամենայն ստեղծեալ բարիք քո էին, անհնար էր քեզ լինել երջանիկ եւ երանեալ. այլ յԱստուած յարարիչն ամենայնի գլխովին հաստատեալ է քո երանութիւն եւ երջանկութիւն. ոչ զորպիսի կարծեն անմիտ աշխարհասէրք, այլ որպիսում ակնունին բարեպաշտ Քրիստոսի հաւատացեալք, եւ զորոյ առնուն երբեմն զճաշակ հոգեսէրքն եւ սուրբքն սրտիւք, որոց առաքինութիւն յերկինս է: Սնոտի եւ սուղ են ամենայն մարդկային սփոփանք: Երանաւէտ եւ ճշմարիտ սփոփումն այն է, զոր ‘ի ներքս ‘ի մեզ ‘ի ճշմարտութենէ ընդունիմք: Այր առաքինի ամենայն ուրեք ընդ իւր ունի զմխիթարիչ իւր Յիսուս, առ որ ասէ. Մերձ լեր ինձ, տէր Յիսուս, յամենայն ժամանակի: Այս եղիցի իմ մխիթարութիւն, մտադիւր վրէպ լինել յամենայն մարդկային սփոփանաց: Եւ եթէ քոյդ պակասեսցի մխիթարութիւն, կամք քո եւ արդար փորձդ եղիցին ինձ սփոփումն մեծ: Զի ոչ իսպառ բարկանաս դու տէր, եւ ոչ յաւիտեան պահես ոխս:
| 16:2 Etsi omnia bona creata haberes, non posses esse felix et beata; sed in Deo, qui cuncta creavit, tota beatitudo tua et felicitas consistit, non qualis videtur et laudatur a stultis mundi amatoribus, sed qualem exspectant boni Christi fideles, et prægustant interdum spirituales ac mundi corde, quorum conversatio est in cælis. Vanum est et breve omne humanum solatium: beatum et verum solatium, quod intus a veritate percipitur. Devotus homo ubique fert secum consolatorem suum Jesum et dicit ad eum: Adesto mihi, Domine Jesu, in omni loco et tempore. Hæc mihi sit consolatio, libenter velle carere omni humano solatio. Et si tua defuerit consolatio, sit mihi tua voluntas, et justa probatio pro summo solatio. Non in perpetuum enim irasceris, neque in æternum comminaberis:
|
Copyright (C) 2008-2022 |